அம்பிக்குக் கொடுக்கவேண்டியதைக் கொடுத்தாச்சு!

ஒரு வழியா அம்பிக்கு இருந்த நீண்டநாள் குறையைத் தீர்த்து வைச்சுட்டேன்.  யு.எஸ்ஸிலே இருந்து கிளம்பறச்சே அம்பி தொலைபேசியில் பேசினப்போ அவரோட கல்யாணத்திலே நான் மொய்யே கொடுக்காமல் தப்பிச்சுட்டேன்;  அதே போல் அவர் அருமைத் தம்பி(க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்)தாக்குடுவின் கல்யாணத்துக்கும் மொய் வைக்காமல் அமெரிக்கா கிளம்பி வந்துட்டேனு குறைப்பட்டுண்டார். அதென்னமோ தெரியலை, கல்லிடைக்குறிச்சியில் அம்பியோட பெற்றோர் அவங்க பிள்ளைங்களுக்குக் கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ண வேண்டியதுதான்; நாங்க அமெரிக்கா கிளம்பிடறோம். ஹிஹிஹி, ரெண்டு தரமும் அப்படித் தான் ஆச்சு.

அம்பியாவது பொண்ணு பார்த்திருக்கேன்; நிச்சயம் மதுரையிலே வாங்கனு பேச்சுக்குச் சொன்னார்; நிஜமாவே பேச்சுக்கு;  கடைசியில் நிச்சியதார்த்தத்துக்குக் கூப்பிடவே இல்லை.  போனால் போகட்டும் போடானு பாடிட்டுக் கல்யாணச் சாப்பாடுக்கு உட்கார்ந்திருந்தா சரியா கல்யாணத்துக்கு ஒரு மாசம் முன்னே யு.எஸ். கிளம்பிட்டேன்.  ஹிஹி; அதே போல் தான் தாக்குடுவும் கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ணிட்டுத் தொலைபேசினார்.  உடனே அமெரிக்கப் பயணம் உறுதினு தெரிஞ்சு போச்ச்ச்ச்ச்ச்!!!


அமெரிக்காவிலே இருந்து நம்ம சொர்க்கத்துக்குக் கிளம்பறச்சே அம்பி ஒரு கவரை அவர் மாமனாருக்கு அனுப்பச் சொன்னாரா!  அதை அவருக்கு அனுப்பி வைச்சேனா!  அதுக்குக் கூரியர் பணத்தை அம்பி எனக்கு அனுப்பி வைக்கலை.  நானும் ரொம்பப் பெருந்தன்மையா(கவனிக்க வேண்டிய இடம்) கூரியருக்குப் பணம் நானே கொடுத்துட்டேன்.  அப்புறம் தான் தோணித்து.  ஆஹா, அம்பிக்கு மொய் வைக்கலைனு குறை இருந்ததே;  அதைத் தீர்த்து வைக்க வேண்டாமானு! உடனே அம்பிக்கு மெயிலிட்டேனே, அன்னிக்கே, கூரியருக்குப் பணம் அனுப்பலை;  அதனாலே மொய்ப் பணத்தில் வரவு வைச்சுக்கவும்னு எழுதிட்டேனேனு நினைப்பு வந்தது.  மனம் சமாதானம் ஆச்சு.


தாக்குடு, அடுத்து தோஹாவா, துபாயா தெரியலை;  தயாரா இருக்கவும்; உங்க மாமனாருக்கு அனுப்ப ஒரு கவரோடு. அதை இந்தியா வந்து நான் அனுப்பினேன்னா, உங்க மொய்க்கு ஒண்ணும் செய்யலைங்கற குறை தீர்ந்து போயிடும்.  வெயிட்டீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.