மாதங்களில் நான் மார்கழி!

Madurai  பதிவின் சுட்டி!

மார்கழி பிறந்து விட்டது. எங்கும் கோயில்களில் தனுர் மாத வழிபாடுகள் சிறப்பாய் ஆரம்பித்து விட்டன. ஸ்ரீரங்கத்திலும் வருகிற 18 ஆம் தேதி வைகுண்ட ஏகாதசித் திருவிழாவுக்கான ஏற்பாடுகள் ஆரம்பித்து விட்டன. மார்கழி மாதம் குறித்தும், திருப்பாவை, திருவெம்பாவை குறித்தும் ஏற்கெனவே பல பதிவுகள் எழுதி விட்டபடியால் அவற்றையே மீண்டும் இங்கே மீள் பதிவாக இட விருப்பம் இல்லை. எனக்குத் தெரிந்தவரை நான் மதுரையில் சிறுபெண்ணாக இருந்தபோது நடந்த சில மார்கழி மாத நினைவுகளை முன்னம் ஓர் காலத்தில் 2008 ஆம் ஆண்டில் மதுரைக்காரர்களால் சேர்ந்து நடத்தப்பட்ட வலைப்பதிவில் பகிர்ந்திருந்தேன். அந்த நினைவுகளை இப்போது எல்லோரும் அறியத் தருகிறேன்.

மீள் பதிவு கீழே!

Monday, December 29, 2008
மதுரையும், மார்கழி மாசமும்
மதுரை நகரின் இப்போதைய மார்கழி மாதத்தைப் போன வருஷம் டிசம்பரில் அங்கே சென்றபோது பார்க்க நேர்ந்தது ஒரு மறக்கமுடியாத நிகழ்வாகிவிட்டது. ஆனால் நாங்க அங்கே இருந்தபோது மார்கழி மாதம் என்றாலே, மெல்லிய பனி படரும் அந்தக் காலை நேரத்தில், மீனாட்சி கோயிலில் இருந்து கேட்கும் சங்கீத ஒலியும், கோடி அர்ச்சனை நாமாவளிகளும், (இவை முழுக்க, முழுக்கத் தமிழிலேயே சொல்லப் படும், எனக்கு நினைவு தெரிஞ்சதில் இருந்து தமிழிலேயே இருந்தது.) அப்பா, பெரியப்பா போன்றவர்கள் இந்தக் கோடி அர்ச்சனைக் கமிட்டியில் உறுப்பினர்களாக இருந்தனர். தினமும் காலையில் வீட்டிலே மார்கழி மாத வழிபாட்டை முடித்துவிட்டுக் கோயில்களுக்குப் போய்விடுவார்கள் பெரியவர்கள் அனைவரும். அனைத்து வீடுகளிலும் பெரிய, பெரிய கோலங்கள் போடப் பட்டு, பூசணிப் பூவோ, பறங்கிப் பூவோ வைக்கப் பட்டிருக்கும். எப்போ எழுந்துப்பாங்க, எப்போ கோலம் போடுவாங்கனு எனக்குத் தோணும். ஆனால் எங்களைப் போன்ற சிறுவ, சிறுமிகளும் குறைந்தது 4 மணிக்குள்ளே எழுந்துடுவோம். எங்க வீட்டிலே அப்பா யாரையும் எழுப்பக் கூடாது என 144 உத்தரவே போட்டிருப்பார். அவங்க, அவங்க அவங்களா எழுந்திருக்கணும். ஆனால் 4 மணிக்கு எழுந்துக்கணும். படிக்கும்போது பரிட்சை என்றால் கூட எழுப்பிவிடுவது என்பதெல்லாம் கிடையாது.

உனக்குப் பரிட்சை என்றால் நீ தான் எழுந்து தயார் செய்துக்கணும் என்று சொல்லிவிடுவார் அப்பா. தூங்கிவிடுவோமோ என்ற பயத்திலேயே பாதித் தூக்கத்திலேயே முழிச்சுப் பார்த்து மணி என்ன, மணி என்னனு கேட்டுட்டுப் பின்னர் நாலு மணிக்கெல்லாம் எழுந்துக்கப் பழக்கம் தானாகவே வந்தது. ராத்திரி படுக்கும்போது எத்தனை மணிக்கு விழிச்சுக்கணும் என்று நினைச்சுட்டுப் படுக்கிறேனோ அப்போ எழுந்துக்கற வழக்கம் வந்துவிட்டது. மார்கழி மாசம் பத்திச் சொல்ல வந்துட்டு சுயபுராணமாப் போயிட்டிருக்கு இல்லை?? ம்ம்ம்ம்?? பாட்டுக் கத்துக்கணும்னு எனக்கு ரொம்ப ஆசை. ஆனால் அப்பாவோ பாட்டுனா காத தூரம் ஓடுவார். அம்மாவுக்குப் பாட்டு வகுப்பிலே என்னைச் சேர்க்க ஆசை என்றாலும், அப்பாவை மீறி ஒண்ணும் செய்ய முடியாது. ஆகவே தானப்ப முதலித் தெருவில் கண்ணாஸ்பத்திரி என்று அழைக்கப் படும் சத்திரத்தில் ஒவ்வொரு மார்கழி மாசமும் ராஜம்மாள் சுந்தரராஜன் என்ற பெண்மணி திருப்பாவை, திருவெம்பாவை வகுப்புகள் எடுப்பார். மதியம் 12 மணியில் இருந்து ஆரம்பிக்கும் வகுப்புகள். மதியத்தில் அநேகமாய் குடும்பப் பெண்களே இடம்பெறுவார்கள். 3 மணிக்கு அப்புறமாய் இருக்கும் வகுப்புகளில் பள்ளி செல்லும் சிறுவர், சிறுமியர் இடம்பெறுவார்கள். வகுப்புகள் இரவு 7 மணி வரையிலும் இருக்கும். பெரியப்பா தயவிலே அதிலே போய்ச் சேர்ந்தேன். இலவசம் தான். புத்தகங்கள் அவர்களே கொடுப்பார்கள். புத்தகங்களை அவர்களுக்கு அனுப்புவது சிருங்கேரி மடம் அல்லது காஞ்சி மடம். இருவருமேயும் அனுப்புவதும் உண்டு.

பலதரப்பட்ட மாணவிகளும் அதில் சேர்ந்தார்கள். மாணவிகள் மட்டுமே அனுமதி. மாணவர்களுக்கு எதிரேயே இளைஞர் சங்கம் இருந்தது. அதிலே சொல்லிக் கொடுப்பதாய்க் கேள்விப் பட்டிருக்கேன். ஆனால் என்னோட அண்ணாவோ, தம்பியோ அதிலே சேரவில்லை. அங்கே கத்துக் கொண்டு வந்து வீட்டில் நான் கத்துவதில் இருந்து தாங்க முடியாமல் அவங்க இரண்டு பேருமே நல்லாவே பாட ஆரம்பிச்சாங்க. எல்லாம் நேரம், வேறே என்ன சொல்றது?? மார்கழி மாசத்திலே ஒருநாள் ஞாயிறு அன்றோ அல்லது, ஏதாவது விடுமுறை தினமாகவோ பார்த்து பஜனை வைப்பாங்க. தினம் தினம் காலையில் ஏற்கெனவே ஒரு பஜனை கோஷ்டி வரும். அவங்க எல்லாம் பெரியவங்க. பெரியவங்க என்றால் நிஜமாவே வயசு, அனுபவம், வேலை எல்லாவற்றிலும் பெரியவங்க. சிலர் பெரிய வக்கீலாக இருப்பாங்க. சிலர் ஆடிட்டர்கள், சிலர் இன்னும் வேறு நல்ல பதவிகளில் இருப்பவர்கள் என்று இருப்பார்கள். பெரியப்பாவும் வக்கீலாகத் தான் இருந்தார். அவருடைய நண்பர்களும் இருப்பார்கள். பெரியப்பாவும் போவார்.

மேலாவணி மூலவீதியிலேயே பெரியப்பாவைச் சேர்த்து 5,6 வக்கீல்கள் இருந்தனர். அதில் அப்புசாமி என்பவரும், ராமாராவ் என்பவரும் ஒவ்வொரு வருஷமும் சபரிமலைக்கு மாலை போட்டுப்பாங்க. இப்போ மாதிரி இல்லை அப்போ. பெருவழி என்று சொல்லப் படும் வழியில் நடந்தே போவாங்க. மாலை போட்டுக்கிற அன்னிக்கும் சரி, கிளம்பும் அன்னிக்கும் சரி பெரிய அளவில் அன்னதானம் நடக்கும், தெரு பூராவும் அந்த நாட்களில் அங்கே போய்த் தான் சாப்பிடும். திரும்பி வந்ததும் வேறே ஒரு பெரிய சமாராதனை நடக்கும். மேலாவணி மூலவீதியும், வடக்காவணி மூலவீதியும் சேரும் முடுக்கில் இருக்கும் முதலாம் நம்பர் வீடு இப்போ கர்நாடக சங்கீதத்தில் பிரபலமாய் இருக்கும் ஜி.எஸ். மணி அவர்களின் வீடு. அவங்க வீட்டுக்கு ஒவ்வொரு வருஷமும் ஹரிதாஸ்கிரி ஸ்வாமிகள் வருவார். அவங்க வீட்டிலேயும் பஜனை பெரிய அளவில் நடக்கும். தெருவை அடைத்துப் பந்தல் போட்டு நடத்துவாங்க.

எங்க திருப்பாவை கோஷ்டி பஜனை மதனகோபாலஸ்வாமி கோயிலில் ஆரம்பிக்கும். நாலு மாசி வீதியும் சுத்தி வந்துட்டு, திரும்ப தானப்பமுதலி அக்ரஹாரம் கண்ணாஸ்பத்திரியில் கொண்டு விடுவாங்க எல்லாப் பெண்களையும். அங்கே சுண்டல், சர்க்கரைப் பொங்கல், புளியோதரை, தயிர்சாதம் கொடுப்பாங்க. அதை வாங்கிக் கொண்டுவிட்டு வீட்டுக்குப் போய் அதுக்கப்புறமாய் பள்ளிக்குப் போன நாட்கள் உண்டு. இதைத் தவிர, வடக்கு கிருஷ்ணன் கோயிலுக்கும், நேரு பிள்ளையாரையும் பார்க்காமல் இருந்த நாளே இல்லை. பஸ் பிடிச்சு சொக்கிகுளம் பள்ளிக்குப் போகவேண்டி இருந்த நாட்களிலும் தவறாமல் வடக்கு கிருஷ்ணன் கோயிலுக்குப் போய் கோஷ்டியிலே பாடிட்டு பிரசாதம் வாங்கிக்கொண்டு வந்து, அப்புறமா பள்ளிக்குப் போனதுண்டு. வடக்கு கிருஷ்ணன் கோயிலில் படிகளில் உட்கார்ந்து வடக்கு மாசி வீதியின் போக்குவரத்தைப் பார்ப்பதும், பகல்பத்து, ராப்பத்து உற்சவத்தின்போது கோயிலின் உச்சிப் படியில் உட்கார்ந்து திருநெல்வேலி கண்ணாடிச் சப்பரத்தைப் பார்த்ததும், வையாளி(குதிரை) சேவையை அனுபவித்ததும், வைகுண்ட ஏகாதசி சொர்க்கவாசலுக்கு முண்டி அடித்துக் கொண்டு போனதும் தனி அனுபவம்.

சுடச் சுட இருக்கும் வடக்குக் கிருஷ்ணன் கோயில் பிரசாதம் சுவை போல வேறே ஏதும் இருக்குமா சந்தேகமே! அதுவும் ஒரு மாடக் கோயிலைப் போல என்று அப்போ தெரியலை. இப்போத் தான் புரியுது! :(( கோயிலுக்குப் போகிறதிலே அப்போ இருந்த செளகரியமோ, சுகமோ இப்போ இருக்கா என்றால் இல்லைனு தான் சொல்லணும். காலையிலே இருந்து ஆரம்பிச்சு, இரவு பள்ளியறை வரை பார்த்த மீனாட்சியை இப்போக் காசு கொடுத்தால் கூடப் பார்க்க முடியலை. முன்னேற்றம் என்பது இதுதான். :((((((


திருப்பாவை விளக்கம் 2010

திருப்பாவைக்கோலங்கள் 2014

திருவெம்பாவை விளக்கம் 2011

இதுவும் ஒரு நியாயம் தான்! :(

zomato

 அநேகமாக இந்த வீடியோவைப் பார்க்காதவங்க இருக்க முடியாது. இதில் Zomato என்னும் குழுமம் சம்பந்தப்பட்டிருப்பதும் அனைவரும் அறிவோம். இந்தப் பெயரில் உணவுகளைத் தரமாகவும் சூடாகவும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு வீட்டிலேயே கொண்டு சேர்க்கவென்று குழுமம் ஒன்று 2008 ஆம் ஆண்டில் ஆரம்பிக்கப்பட்டதாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஹரியானாவில் குருகாவ் என்னும் நகரில் ஆரம்பித்திருக்கின்றனர். இதன் தலைமை அலுவலகம் குருகாவ் தான். பின்னர் இந்தியா முழுதும் விரிவடைந்து, உலக அளவிலும் பெயர் சொல்ல ஆரம்பித்துள்ளது.

இதன் முக்கிய வேலையே நகரங்களில் உள்ள முக்கியமான நல்ல தரமான உணவு தயாரிக்கும் ஓட்டல்களைக் கண்டறிந்து அவற்றுக்கு வர முடியாமல் அல்லது ஓட்டலில் போய்ச் சாப்பிட்டு வருவதற்குக் கூட நேரமில்லாமல் தவிக்கும் வாடிக்கையாளர்களுக்கு அவர்கள் குறிப்பிடும் உணவை அதாவது வாடிக்கையாளர் விரும்பும் உணவை இணையம் மூலம் அந்தக் குறிப்பிட்ட ஓட்டலில் ஆர்டர் செய்தால் இந்த அமைப்பினர் அந்தக் குறிப்பிட்ட உணவை வாடிக்கையாளர் சார்பாக அவங்க குறிப்பிட்டிருக்கும் ஓட்டலில் சென்று உணவைப் பெற்று வந்து வாடிக்கையாளரிடம் சேர்ப்பது தான். இதில் அவர்கள் வாடிக்கையாளரிடம் இந்தச் சேவைக்காகக் குறிப்பிட்ட தொகையை உணவின் விலையோடு சேர்த்து வாங்கிக் கொள்வார்கள். 

இது வீட்டில் பெரும்பாலும் தனியாக இருக்கும் நபர்களுக்கு மற்றும் வயதானவர்களுக்கு உதவி என்னும் காரணத்தில் செய்யப்படுகிறது. அதோடு இல்லாமல் இப்போது பெரும்பாலான குடும்பங்களில் ஆண், பெண் இருவரும் வேலைக்குச் செல்வதால் இரவு உணவைச் சமைக்க நேரம் இல்லாமல் தவிக்கும் இல்லத்தரசிகளுக்கு ஓர் வரப்பிரசாதம் எனச் சொல்லப்படுகிறது. திடீரென உடல் நலக்குறைவு ஏற்பட்டுச் சமைக்க முடியாமல் போனாலும் அவர்களுக்கும் இது உதவும். பல்வேறு காரணங்கள் இருக்கலாம். இருக்கிறது. இந்தக் குறிப்பிட்ட  மற்றும்  Swiggy என்னும் இன்னொரு சேவைக் குழுவும் இதில் ஈடுபட்டிருக்கிறது. இவர்களின் சேவை குறித்துத் தொலைக்காட்சிகளில் விளம்பரங்களும் வருகின்றன.

இவர்களில் முதலில் குறிப்பிட்ட  zomato குழுவின் ஊழியர்களில் ஒருவர் தான் வாடிக்கையாளரிடம் கொண்டு சேர்க்க வேண்டிய உணவை எடுத்து எல்லாவற்றிலும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் சாப்பிட்டுவிட்டு அதுவும் அவர்கள் கொடுத்திருக்கும் ஸ்பூனாலேயே எடுத்துச் சாப்பிட்டுவிட்டுத் திரும்ப அதையே மிச்சத்தை மூடி அவர் எச்சல் செய்து சாப்பிட்ட ஸ்பூனையும் நாக்காலேயே நக்கித் துடைத்து வைக்கிறார். இதை எவரோ ஃபோட்டோ எடுத்து அது வாட்ஸப்பிலும், முகநூலிலும் பரவி விடவே zomato அந்த ஊழியரை வேலையை விட்டு நீக்கி விட்டதாகச் சொல்லி இருக்கிறது. ஆனால் வாடிக்கையாளரிடம் மன்னிப்புக் கேட்டதா என்றெல்லாம் தெரியவில்லை. அதோடு வாடிக்கையாளர் யார் எனவும் தெரிவிக்கவில்லை. இவை எல்லாம் தனிப்பட்ட விஷயம் என எடுத்துக் கொண்டாலும் ஊழியர் இப்படிச் செய்தது அநாகரீகம் என்பதோடு ஆரோக்கிய ரீதியாகக் கெடுதல்களை விளைவிக்கக் கூடியது என்பதை யாரும் உணரவில்லை. அந்த ஊழியருக்கு ஆதரவாகக் குரல் கொடுக்கின்றனர். அவருக்குச் சாப்பிடக் கூட நேரம் கொடுக்காமல் வேலை வாங்கியதால் பசி தாங்க முடியாமல் இப்படிச் செய்தாராம். அப்படியே வைத்துக் கொண்டாலும் அவர் தனக்கெனத் தனியாக உணவுப் பொட்டலங்களை வாங்கி வைத்துக் கொண்டு அங்கேயே அந்த ஓட்டலிலேயே ஓரிடத்தில் அமர்ந்து சாப்ப்பிட்டுவிட்டுக் கிளம்பி இருக்கலாமே! வழியில் நிறுத்தி உணவை எடுத்துத் திருடிச் சாப்பிடுவதற்குப் பதிலாகக் குறிப்பிட்ட உணவை முழுவதும் சாப்பிட்டிருக்கலாமே! இதெல்லாம் எதுவும் செய்யாமல் எல்லாவற்றிலிருந்தும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் எடுத்துச் சாப்பிட்டுவிட்டு மிச்சத்தை மூடி வைக்கிறார். இது பசியின் காரணமாகச் செய்வதா?

இவருக்கு ஆதரவாகக் குரல்கள் எழுந்துள்ளன.  குரல் கொடுப்பவர்களுக்கு இப்படி நேர்ந்திருந்தால் பொறுத்துக் கொண்டு அந்த உணவை வாங்கிச் சாப்பிட்டிருப்பார்களா? இப்போது மட்டுமல்ல எப்போதுமே நோய் பரவுவது எச்சில் மூலமும் தான் என்பது பல வகைகளில் நிரூபணம் ஆகி உள்ளது. வீட்டில் உள்ளவர்களே ஒருத்தருக்கொருத்தர் எச்சில் உணவைப் பகிர்ந்து கொள்வதே சரியில்லை என்னும்போது இப்படி யாரோ ஒருத்தர் தனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட வேலையில் இருந்து பிறழ்ந்து வாடிக்கையாளரின் உணவிலிருந்து எடுத்துச் சாப்பிடுவது எந்த வகையில் நியாயம்? வரவர எதற்குத் தான் ஆதரவு என்றில்லாமல் போய்விட்டது! தவறு செய்பவர்களை ஆதரிப்பதே இப்போதைய நியாயமாக மாறி வருகிறது.

இப்படி இருந்தால் நம் குழந்தைகளுக்கு நாம் என்ன சொல்லிக் கொடுப்போம்? பள்ளியில் இன்னொருத்தர் உணவை நீ எடுத்துச் சாப்பிடு என்றா? உன் இஷ்டத்துக்கு நீ இருக்கலாம்  அதை யாரும் கேட்க மாட்டார்கள் என்றா? ஏற்கெனவே பள்ளிகளில் நீதி போதனை வகுப்புகளோ மற்ற ஒழுக்கங்களைச் சுட்டிக்காட்டும் படிப்போ, அதைக் குறித்த தகவல்களோ, பெரியோர்களைப் பற்றிய சரித்திரங்களோ இல்லாமல் பார்த்துக் கொண்டாச்சு! அதோடு நீதிமன்றங்கள் வேறே தப்புச் செய்யலாம் எனத் தீர்ப்புக் கொடுத்தாச்சு. நாமெல்லாம் சொல்வதைக் கேட்டால் இப்போதைய குழந்தைகள் நாம் நம் சிறு வயதில் பெரியவங்களோட அராஜகத்துக்கு அடிமைகளாகவே இருந்திருக்கோம் என்றே நினைப்பார்கள்.அநியாயங்கள் எல்லாமே நியாயம் என ஆகி வருகிறது. இது தான் கலி முத்திவிட்டது என்பதன் அடையாளமோ?

நெஞ்சு பொறுக்குதிலையே!

பாரதிக்கு அஞ்சலி!

நெஞ்சு பொறுக்கு திலையே -- இந்த
நிலைகெட்ட மனிதரை நினைந்துவிட்டால்
அஞ்சி யஞ்சிச் சாவார் -- இவர்
அஞ்சாத பொருளில்லை அவனியிலே
வஞ்சனைப் பேய்கள் என்பார் -- இந்த
மரத்தில் என் பார்; அந்தக் குளத்தில் என்பார்,
துஞ்சுது முகட்டில் என்பார் -- மிகத்
துயர்ப்படுவார் எண்ணிப் பயப்படுவார். (நெஞ்சு) 1

மந்திர வாதிஎன்பார் -- சொன்ன
மாத்திரத்தி லேமனக் கிலிபிடிப்பார்;
யந்திர சூனியங்கள் -- இன்னும்
எத்தனை ஆயிரம் இவர் துயர்கள்!
தந்த பொருளைக் கொண்டே -- ஜனம்
தாங்குவர் உலகத்தில் அரசரெல்லாம்
அந்த அரசியலை -- இவர்
அஞ்சுதரு பேயென்றெண்ணி நெஞ்சம் அயர்வார்
(நெஞ்சு) 2

சிப்பாயைக் கண்டு அஞ்சுவார் -- ஊர்ச்
சேவகன் வருதல்கண்டு மனம்பதைப்பார்
துப்பாக்கி கொண்டு ஒருவன் -- வெகு
தூரத்தில் வரக்கண்டு வீட்டிலொளிப்பார்
அப்பால் எவனோசெல்வான் -- அவன்
ஆடையைக் கண்டுபயந் தெழுந்துநிற்பார்
எப்போதும் கைகட்டுவார் -- இவர்
யாரிடத்தும் பூனைகள்போல் ஏங்கிநடப்பார். (நெஞ்சு) 3

நெஞ்சு பொறுக்கு திலையே -- இந்த
நிலைகெட்ட மனிதரை நினைந்துவிட்டால்
கொஞ்சமோ பிரிவினைகள் -- ஒரு
கோடிஎன்றால் அது பெரிதாமோ?
ஐந்துதலைப் பாம்பென்பான் -- அப்பன்
ஆறுதலை யென்றுமகன் சொல்லிவிட்டால்
நெஞ்சு பிரிந்திடுவார் -- பின்பு
நெடுநாள் இருவரும் பகைத்திருப்பார்.
(நெஞ்சு) 4

சாத்திரங்கள் ஒன்றுங்காணார் -- பொய்ச்)
சாத்திரப் பேய்கள் சொல்லும் வார்த்தை நம்பியே
கோத்திரம் ஒன்றாயிருந்தாலும் -- ஒரு
கொள்கையிற் பிரிந்தவனைக் குலைத்திகழ்வார்;
தோத்திரங்கள் சொல்லி அவர்தாம் -- தமைச்
சூதுசெய்யும் நீசர்களைப் பணிந்திடுவர்;
ஆத்திரங் கொண்டே இவன்சைவன் -- இவன்
அரிபக்தன் என்று பெருஞ் சண்டையிடுவார்.
(நெஞ்சு) 5

நெஞ்சு பொறுக்கு திலையே -- இதை
நினைந்து நினைந்திடினும் வெறுக்குதிலையே
கஞ்சி குடிப்பதற்கிலார் -- அதன்
காரணங்கள் இவையென்னும் அறிவுமிலார்
பஞ்சமோ பஞ்சம் என்றே -- நிதம்
பரிதவித்தே உயிர் துடிதுடித்துத்
துஞ்சி மடிகின்றாரே -- இவர்
துயர்களைத் தீர்க்கவோர் வழியிலையே.
(நெஞ்சு) 6

எண்ணிலா நோயுடையார் -- இவர்
எழுந்து நடப்பதற்கும் வலிமையிலார்
கண்ணிலாக் குழந்தைகள் போல் -- பிறர்
காட்டிய வழியிற்சென்று மாட்டிக் கொள்வார்
நண்ணிய பெருங்கலைகள் -- பத்து
நாலா யிரங்கோடி நயந்துநின்ற
புண்ணிய நாட்டினிலே -- இவர்
பொறியற்ற விலங்குகள் போல வாழ்வார்.

நன்றி தமிழ் விர்சுவல் பல்கலைக்கழகப் பக்கம். 

நான் யாருக்கு ரசிகை?

//பெரும்பாலானோர் அடித்து பாய்ந்து எப்படியாவது பார்த்தே ஆகவேண்டும் என்றும் அதை பார்க்கலைன்னா வாழ்க்கையே வீண் என்றும் புளகாங்கிதமடையும் சில உலக விஷயங்கள் (ஆஸ்தான நாயகனின் சினிமா முதல் நாள் முதல் காட்சி ,கிரிக்கெட் கால்பந்து ) சிலரை எந்த விதத்திலும் பாதிப்பதில்லையே ? ஏன் ?//

 உண்மையிலேயே நான் கேட்க நினைத்த கேள்வி. அதென்னமோ எனக்கு இந்த சினிமாவுக்கு அடிச்சுப் பிடிச்சுண்டு போறவங்களைப் பார்த்தால் எப்போவுமே சிரிப்பு வரும். சின்ன வயசிலேயே! ஆனால் அப்போல்லாம் சினிமா பாஸ் கிடைச்சால் தான் போவோம். அது வேறே! ஆனால் அதுக்காகப் போறவங்களைப் பார்த்துச் சிரிக்காமல் இருக்க முடியுமா? அதே போல் எங்க உறவினர் ஒருத்தர் எழுபதுகளில் கிரிக்கெட் மாட்ச் பார்க்க மதுரையிலிருந்து அலுவலகத்துக்கு லீவ் போட்டுவிட்டு டிக்கெட் வாங்கிக் கொண்டு சென்னையில் சேப்பாக்கம் மைதானத்தில் நேரில் பார்க்கவெனவே வந்திருந்தார். ஙே! என்று தோன்றியது எனக்கு! இத்தனைக்கும் மத்தியதரக்குடும்பம் தான். இரு தங்கைகள் திருமணத்துக்குத் தயார் நிலையில்! இரண்டு தம்பிகள் படித்துக் கொண்டிருந்தனர். அந்த நிலையிலும் இவ்வளவு செலவு செய்து கொண்டு வருவது என்பது அதிகமாகவே தோன்றியது. அவர் மதுரையிலிருந்து சென்னை வந்து போன செலவு என்னைப் பொறுத்தவரை அப்போ மொத்தச் செலவு ஐநூறுக்குள் ஆகி இருக்கும். அது இருந்தால் ஒரு மாசம் குடும்பத்தை ஓட்டலாமே என நினைச்சேன்! ஒருவேளை நான் சரியில்லையோ என்றும் தோன்றும்! :))))


இந்த சினிமா நடிகர்கள் எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதர் காலத்தில் இருந்து ரசிகர்களுக்கு தெய்வமாக இருக்காங்கனு நினைக்கிறேன். அவருக்குப் பின்னர் ஜிவாஜி, எம்ஜார் (எ.பி. இல்லை), ஜெமினி! அதன் பின்னர் கமல், ரஜினி, சிவகுமார், மோகன். மோகன் முந்துவார் போல இருக்கையில் பாவம்! எதிலோ மாட்டிக்கொண்டு வெளிவரமுடியவில்லை. இப்போ விஜய், சூர்யா, அஜித். அதன் பின்னர் தனுஷ்! இவரோடு சொல்லும்படி யார் இருக்காங்கனு தெரியலை. என்னென்னமோ பெயரில் நடிகர்கள்! சிவ கார்த்திகேயன். விஜய் ஆன்டனி, விஜய் சேதுபதி! இரண்டு பேரும் யார்னே தெரியலை! ஆனால் பெயர்கள் அடிபடும். நகைச்சுவைனு எடுத்துக் கொண்டால் ஆரம்பத்தில் என்.எஸ்.கே. டி.ஏ.மதுரம், அதுக்கு முன்னாடி யாருனு தெரியலை. பின்னர் டி.ஆர்.ராமச்சந்திரன் தங்கவேலு, எம்.சரோஜா, சந்திரபாபு போன்றோர். பின்னர் நாகேஷ், மனோரமா ஜோடி. இவர்களோடு சொல்லத் தக்கவிதத்தில் ஒய்.ஜி.மகேந்திரா, சோ, ரமாப்ரபா ஆகியோரைச் சொல்லலாம். பின்னர் கவுண்டமணி, செந்தில், கோவைசரளா. பின்னர் வந்தவர்களில் வடிவேலுவும், பார்த்திபனும் இணைந்து வரும் காமெடிகள் பரவாயில்லை ரகம். அதன் பின்னர் வந்தவை எதுவும் சொல்லிக்கிறாப்போல் இல்லை.  இப்போ விவேக், சந்தானம் ஆகியோர் இருந்தாலும் பெண்களில் நகைச்சுவை நடிகைனு யாரும் இருப்பதாய்த் தெரியலை. அதோடு இப்போதைய காமெடி எல்லாம் ரசிக்கும்படியும் இல்லை. கவுண்டமணி, செந்தில் காலத்திலேயே நிறம், உயரம், பருமன் ஆகியவற்றைக்குறித்துப் பழித்துப் பேசும் சொற்கள், அறச்சொற்கள் வந்துவிட்டன.  இப்போதைய காமெடியில் எப்படி இருக்கோ தெரியலை.

எல்லோரும் நான் ஜினிமாப் பார்க்க மாட்டேன்னு சொல்லிண்டே ஜினிமா பத்தியும் ஜிவாஜி பத்தியும் சொல்றதுக்குக் கிண்டல் பண்ணறாங்க! க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! அதுக்காக ஜினிமாவே பார்க்காமலா இருப்பாங்க? எத்தனை விமரிசனம் எழுதிட்டேன்!  ஆனாலும் இந்த நடிகர் தான் ஒசத்தி, நான் அவங்க விசிறி என்பதெல்லாம் இல்லை.  இந்த நடிகர் தான் பிடிக்கும், இவர் பிடிக்காதுனு எல்லாம் இல்லை. நல்ல சினிமாவுக்கு ரசிகையே தவிர்த்து ஆதரிச நடிகர், நடிகைனு யாரும் இல்லை. சிலருக்கு நான் ஜிவாஜியைப் பத்தி விமரிசனம் பண்ணினாக் கோபம் வருது! ஹிஹிஹி, எனக்கு அதைப் பார்த்துச் சிப்புச் சிப்பா வருது! அதே மாதிரி தான் ரஜினி, விஜய் ஆகியோர் படம் வெளிவந்தா கட் அவுட்டுக்குப் பாலபிஷேஹம் என்பதெல்லாம் ரொம்பவே ஓவர்! இதிலே விஜய் ரசிகர்கள் சர்க்கார் படத்திலே இலவசங்களைக் கிண்டல் பண்ணி எடுத்திருப்பதால் இலவசப் பொருட்களை எல்லாம் உடைச்சு படத்துக்குத் தங்கள் மேலான ஆதரவைக் காட்டினாங்க. என்ன கிடைச்சதுனு தெரியலை! அதுக்கு பதிலா விஜய் பெயரில் ஏதேனும் நல்ல விஷயங்களை ஆரம்பிச்சுச் செய்திருக்கலாம்.  இப்போ ஏதோ ஒருபடத்துக்கு ஆரம்பவிழாவன்னிக்கு ரசிகர்கள் எல்லாம் கையில் கற்பூரம் ஏத்தி வரவேற்பதாய்க் காட்டினாங்க முகநூலில்! இதெல்லாம் ரொம்பவே ஓவரா இல்லையோ! எந்த நடிகரும் அவங்க சொத்திலேயோ, வாங்கற பணத்திலேயோ நமக்கு ஏதும் செய்யப் போறதில்லை. நமக்காக அவங்க வாங்கற பணத்தைக் குறைச்சுக்கவும் போறதில்லை. அவங்களை தெய்வமாக் கும்பிடறதிலே நமக்கென்ன லாபம்! ஒண்ணும் புரியலை எனக்கு! படம் நல்லா இருக்கா! ஓகே நல்லா இருக்கு! ஒரு தரம் பார்க்கலாம். அதுக்காக அடிச்சுப் பிடிச்சுண்டு டிக்கெட்டை அதிக விலை கொடுத்துப் பார்ப்பதில் என்ன கிடைக்கும்? அதுக்குனு ஏதாவது அவார்டா தரப் போறாங்க? அல்லது அந்த நடிகர் தான் தன் சம்பளத்தில் ரசிகர்களுக்குப் பங்கு கொடுக்கப் போறாரா? எதுவும் இல்லை!

அப்புறமா ஏன் இப்படி முதல்லேயே பார்க்கணும்னு வெறியோட அலையறாங்கனு எனக்குப் புரியலை!  இப்போல்லாம் நம்ம நாட்டில் சினிமா தியேடரில் சினிமா பார்த்தே எத்தனையோ வருஷங்கள் ஆகிவிட்டன. எப்போவானும் தொலைக்காட்சியில் பார்ப்பது! இல்லைனா அம்பேரிக்கா போனால் அங்கே பார்ப்பது தான்! அங்கே பார்த்தது தான் அதிகம்! அங்கேருந்து வந்தப்புறமா இங்கே எந்தப் படமும் பார்க்கலை. அதிரடி நான் பார்க்காத படம் இருக்கானு கேட்டு இருக்காங்க! இந்த "பா" வரிசை படங்களில் பாசமலர், பாலும் பழமும், பார்த்தால் பசி தீரும், பாவை விளக்கு இதெல்லாம் பார்த்ததில்லை. அதோடு இல்லை. முன்னே வந்த எஸ்.பாலசந்தர் (வீணை) படங்களிலே "பொம்மை" பார்க்கலை. யூ ட்யூபில் தேடினாலும் கிடைக்கலை! நெல்லை அதுக்கு விமரிசனம் எழுதச் சொல்லிக் கேட்டிருந்தார். யாரானும் யூ ட்யூப் லிங்க் அனுப்பி வைங்க! அதிலே ஜேசுதாஸ் முதல் முதலாப் பாடின பாடல் "நீயும் பொம்மை! நானும் பொம்மை!" பாட்டு வருமே! சீக்கிரமா அனுப்பி வைங்க! புண்ணியமாப் போகும்!

அன்பா?? பாசமா? ஆசையா?

கொஞ்ச நாட்கள் முன்னர் எங்கள் ப்ளாகில் புதன்கிழமைப் பதிவில் இந்த அன்பு, காதல்,பாசம், நேசம், ஆசை பத்தி ஒவ்வொருத்தரும் விவரிச்சிருந்தாங்க. நானும் ஏதோ எனக்குத் தோன்றியதைச் சொல்லி இருந்தேன்.  அது பத்தி இன்னும் விரிவா எழுதி இருந்திருக்கலாமோ என்னும் நினைவு மனதில் இருந்து கொண்டே இருந்தது. அது ஒரு புறம் இருக்க இப்போக் கொஞ்சநாட்களாகப் பழைய சில பதிவுகள் ட்ராஃப்ட் மோடில் இருப்பதைப் பார்த்தப்போ இந்தப் பதிவு ஒன்று எழுதி வைச்சிருந்தது கண்களில் பட்டது. இது ஒரு முடிவடையாத விஷயம். ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு கருத்து இருக்கும் அவரவர் அனுபவங்களின் அடிப்படையில். ஆனாலும் நாம் இப்போச் சில நாட்கள் முன்னர் பேசினதுக்கு இது சம்பந்தம் இருப்பதால் அதைக் கொஞ்சம் திரும்பிப் பார்த்துச் சிலவற்றை நீக்கி, சிலவற்றைச் சேர்த்து வெளியிடுகிறேன்.

எதுக்கு எப்போ இந்தப் பேச்சு ஆரம்பிச்சதுனு தெரியலை. ஆனால் என் சிநேகிதி
 கவிநயா, அன்பாக இரு, பாசமாக இராதே என்று சொல்லப் போக அதுக்கு திவா அவர் வழியில் விளக்கி இருக்கார். (திவா என்ன விளக்கினார் என்பது எந்தப் பதிவில் என்றும் தெரியலை.) ஆனால் அதுக்கு வல்லியோ பாசம் தான் அன்பாக விரிவடையணும்னு சொல்லி இருக்காங்க. ஒரு வகையில் அதுவே உண்மை. கணவன், மனைவிக்கு இடையில் உடனேயே பாசம் எங்கே வருது??? முதல்லே வருவது ஆசைதானே? ஆசையே பாசமாக மாறுகிறது. வயசு ஆனால் அதுவே அன்பாக மாறுகிறது. ஒரே கணவன், மனைவி தான். ஆனால் சிறுவயசில் ஆசைதான் முன்னிற்கும். குழந்தைகள் பிறந்ததும் தான் மனைவிக்கும், கணவனுக்கும் பாசமே ஏற்படும். வயது ஆக, ஆக ஒருவருக்கொருவர் உடல் கவர்ச்சியை மீறிய அன்பாக மாறுகிறது. என்றாலும் இவற்றில் எல்லாம் எதிர்பார்ப்பு இல்லாமல் அன்போ, பாசமோ, காதலோ வருவதில்லை.

இந்த அன்பே முதலில் வச்சுக்கணும்னாக் கொஞ்சம் கஷ்டமே, என் போன்ற சாமானியர்களுக்கு. அன்பு ஒரு ஊற்றுத் தான் தோண்டத் தோண்ட வரும் நீர் போல் அன்பும் கொடுக்கக் கொடுக்கக் குறையாது தான். ஆனால் அது ஆரம்பத்திலேயே பிரவாகம் எடுத்து ஓடக் கூடாது.ஓடவும் முடியாது. நதியானது ஆரம்பத்தில் ஒரு சிறு ஊற்றாகத் தான் தோன்றுகிறது. எல்லா நதிகளுக்கும் ஆதாரமே சிறியதொரு ஊற்றுத் தான். எங்கிருந்து வருகிறது என்பது தெரியாமல் நீர் அதிலிருந்து பொங்கி வரும். அந்த நீரும் உடனேயே நதியாக மாறிப் போவதில்லை. மெல்ல, மெல்ல அல்லது வேகமாய்க் கீழே விழுந்து, அருவியாய் மாறிக் (இதைக் கணவன், மனைவியின் ஆரம்பக் காலக் காதலுக்கு உவமையாகச் சொல்லலாமோ?)குதித்துக் கும்மாளமிட்டுப் பல்வேறு தடைகளையும், மலைகளையும் தாண்டித் தான் சமவெளிக்கு வருகிறது. பெரிய நதியாக அகண்ட பிரம்மாண்டமான நதியாக மாறிப் பின்னர் அதுக்கு அப்புறமாவே கடலிலும் கலக்கிறது.

அன்பும் அப்படித் தான். வீட்டில் முதலில் சின்ன ஊற்றுப் போல் கிளம்பும் அன்பானது மெல்ல, மெல்ல அக்கம்பக்கம், சுற்று வட்டாரம், உறவு வட்டம் என விரிவடைந்து நாடு, நகரங்களையும் தாண்டி பிரம்மாண்டமான பிரபஞ்சத்தையும் நேசிக்கும் அளவுக்கு விரிவடைய வேண்டும். அத்தகையதொரு அன்பைக் கொடுக்கும் மனதை ஆண்டவன் நமக்கு அருளவேண்டும். ஆனால் அது உடனே வருமா என்றால் வராது. பல சோதனைகளையும், தடைகளையும் தாண்டித் தான் விரிவடையவேண்டும். நதி எவ்வாறு மலைகளையும், மடுக்களையும், மேடுகளையும், பள்ளங்களையும் தாண்டிச் சமவெளிக்கு வந்து பின்னர் தன் பல்வேறு கரங்களையும் நீட்டிக் கொண்டு விரிவடைந்து பாய்ந்து சுற்றுவட்டாரங்களைச் செழிப்படையச் செய்கிறதோ, அவ்வாறே வாழ்க்கையின் சோதனைகளே ஒருவரின் அன்பு வட்டத்தை விரிவடையச் செய்யும். இதற்குப் பல நாட்கள், மாதங்கள், வருடங்கள் பிடிக்கும்.

ஆன்மீகத்தின் அன்பு என்பதை வேறுவிதமாய்ச் சொல்லுகின்றனர்.

"ஆசைகள் அறுமின், ஆசைகள் அறுமின்!
ஈசனோடாயினும் ஆசைகள் அறுமின்!" என்றே வாக்கு. சகலத்தையும் துறந்து தான் என்பதையும் மறந்து பரப்பிரும்மத்தில் ஐக்கியம் அடைவதே, அல்லது அதனோடு ஒன்றாய்க் கலப்பதே ஆன்மீகத்தின் எல்லை. ஒரு விதத்தில் பார்த்தால் இப்படி ஈசனோடும் ஆசைகள் அறுப்பது என நினைப்பதே ஓர் ஆசையாகி விடும்.  இந்த அன்பு, பாசம் என்னும் விஷயத்தில் நாமெல்லாம் குருவாய்க் கொண்டாடும் வியாசர் கூட விதிவிலக்கில்லை. தன் பிள்ளையான சுகருக்கு உபநயனம் செய்விக்கவேண்டும் என்று எண்ணுகின்றார். சுகரோ பிரம்மஞானி! பிறந்தப்போவோ சகலத்தையும் அறிந்தவர். அனைத்திலும் பிரம்மத்தைத் தவிர வேறு ஒன்றையும் காணாதவர். அவர் என்ன பண்ணினார்னா தன் தந்தை உபநயனம் என்னும் கட்டுக்குள்ளே தன்னைக் கட்டப் போவதை அறிந்து அனைத்தையும் துறந்து, தந்தையின் அன்பையும், பாசத்தையும் துறந்து சென்றுவிட்டார். பிள்ளையைக் காணாத வியாசரோ, மரமே, சுகரைக் கண்டாயோ?? புல்லே சுகரைக் கண்டாயோ?, நீரே, சுகர் எங்கே? மலையே சுகர் எங்கே? எனத் தேடுகிறார். எல்லாமும் இதோ, இதோ, இதோ இருக்கேனே என்கின்றதாம். அப்படி அனைத்திலும் சுகர் நிறைந்து நின்றார். நிற்க முடிஞ்சது அவரால். மனிதனாகப் பிறக்கும் முன்னேயே கிளிக்குஞ்சாக இருந்தப்போவே நேரடியாக ஈசனிடமிருந்தும், அன்னையிடமிருந்தும் தான் பெற்ற பிரம்ம ரகசியத்தைத் தான் மறக்காமல் இருக்கவேண்டும் என்றும், தன் மறுபிறவியிலும் போனபிறவியில் இருந்த கிளிக்குஞ்சு பிறவி மறக்காமல் அதே கிளி முகத்துடன் தோன்ற வேண்டும் எனவும், தாயின் கர்ப்பத்தில் தோன்றாமல் பிறவி எடுக்கவும் வரம் கேட்டுக் கிளிமுகத்தோடு தோன்றியவர் சுகர்.

எல்லோரும் சுகரைப் போல் பற்றற்று இருக்க முடியுமா!

அன்பும் அறனும் உடைத்தாயின் இல்வாழ்க்கை
பண்பும் பயனும் அது.
என்கிறார் வள்ளுவப் பெருமான். இங்கே அன்பு என்பது மனைவி கணவனிடத்தும், கணவன் மனைவியிடமும் செலுத்தும் அன்பை மட்டும் குறித்து அல்ல என நினைக்கிறேன்.அதே போல் கணவன், மனைவி இருவரும் சேர்ந்து பிள்ளைகளிடம் காட்டும் அன்பு, மற்ற உறவு, நட்பு ஆகியோரிடம் காட்டும் அன்பு எனப் பரந்து விரிந்ததாய்த் தான் இருக்கும்.அப்போது தான் அத்தகைய இல்வாழ்க்கையில் பண்பும் பயனும் இருக்கும்.  இங்கே பண்பையும், பயனையும் இந்தப் பிறவிக்குச் செல்வமும் மறுமைக்கு மோட்சமும் எனக் கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன். பொதுவான கருத்து கணவன், மனைவி இருவரும் ஒத்த கருத்துடையவராகி அவர்கள் செய்ய வேண்டிய நல்லறங்களைச் சேர்ந்து செய்து பிறர்க்கும் உதவுமாறு இருந்தால் அத்தகைய இல்வாழ்க்கையைப் பண்பும் பயனும் உள்ளது எனக் கொள்ளலாம்.

மற்றக் காதல், நேசம், பாசம், ஆசை பத்திப் பின்னர் பார்ப்போம். இதில் காதல் தான் நேசமாக ஆகிறது என நினைக்கிறேன். முதலில் ஆசை தோன்றிக் காதலாகிப் பின்னர் நேசமும், பாசமும் வருமோ! தெரியலை.
*********************************************************************************

இன்னிக்கு ரங்குவை ரொம்பநாள் கழிச்சுப்பார்க்கப் போனோம். கூட்டம் இல்லை. ஆனால் மழை விட்டு விட்டுப் பெய்வதால் முதலில் வேண்டாம்னு இருந்தோம். ஆனால்பின்னர் பளீரென வெயில் அடிக்க சரினு அவசரம் அவசரமாக் கிளம்பினோம். திரும்பி வரும்போது மழையில் மாட்டிக் கொண்டோம். வீட்டுக்குத்திரும்பிடலாம்னு நினைச்சா திடீர்னு மழை! வீட்டுக்கு வந்ததும் நின்னாச்சு! கோயிலில் வைகுண்ட ஏகாதசிக்கான ஏற்பாடுகள் ஆரம்பித்து நடந்து வருகிறது. ஏழாம் தேதியிலிருந்து ஆரம்பம். பெரிய ரங்குவைச் சரியாப் பார்க்கவிடலை. கூட்டம் இல்லைனாலும் பட்டாசாரியார்கள் விரட்டறாங்க. நம்பெருமாள் எப்போதும் போல் சிரிப்புடன் காணப்பட்டார். ஆச்சு இன்னும் இரண்டு நாளில் அவரும்மும்முரமாக வேலையில் ஆழ்ந்துடுவார். பாட்டரி கார் ஓடவில்லை. மழை காரணம் என்கிறார்கள். அப்போத் தானே முக்கியத் தேவை! ரங்குவைப் பார்க்கணும்ங்கற ஆசையே இன்னும் போகலையே! நான் எதை எப்போ விடப் போறேன்!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

மறுபடியும் சித்தப்பா! :(

நடிகர் சூரியா ரசிகர்களையும் அவங்களோட அதீத ஆர்வத்தையும் குறித்து ஏதோ ஒரு கருத்தை "தமிழ் தி இந்து" வில் எழுதி இருக்கார் போல! அதற்குப் பதிலாக எழுத்தாளர் சாருநிவேதிதா எழுதி இருப்பதில் சித்தப்பாவுக்கு வீட்டில் எழுத இடமே இல்லாதமாதிரியும், சாப்பாடு கூடச் சாப்பிடாமல் வறுமையில் உழன்றதாகவும், பிள்ளைகள் தலைஎடுத்துத் தான் சாப்பிடவே முடிஞ்சது என்பது போலவும் எழுதி இருக்கார். இதில் கொஞ்சம் கூட உண்மையே இல்லை. தி.நகரில் சொந்த வீட்டில் தான் வாழ்ந்து வந்தார். கூடவே அம்மா, தங்கை, தம்பி, அக்கா இருந்தனர். அதன் பின்னர் கல்யாணம் ஆனதும் சித்தி, குழந்தைகள், தம்பி, தம்பி மனைவி, அக்கா ஆகியோருடன் இருந்தார். கொல்லைப்பக்கம் ஒரு போர்ஷனில் அவர் தங்கை கணவர் குழந்தைகளுடன் இருந்தார். இன்னொரு போர்ஷனையும், அவுட் ஹவுஸ் எனப்படும் சிறிய ஓட்டு வீட்டையும் வாடகைக்கு விட்டிருந்தார்கள். இவங்க இருந்தது நல்ல கெட்டிக் கட்டிடம். வறுமையில் உழன்றவரால் எங்களைப் போல மச்சினி குழந்தைகள், மச்சினர் குழந்தைகள், அக்கா, தங்கை குழந்தைகள் என வருவோரும் போவோருமாய் இருக்கும் வீட்டை எப்படி சம்ரக்ஷனை செய்திருக்க முடியும்? அதுவும் நாங்க எல்லாம் மாசக்கணக்கில் தங்கி இருந்திருக்கோம். எங்களுக்கெல்லாம் சாப்பாடு போட்டவருக்குச் சாப்பிட முடியாமல் வறுமையா? வாய்ப்பே இல்லை. என்னோட பத்து வயசில் இருந்து அவருடைய வாழ்க்கையை நன்கு கவனிச்சு வந்திருக்கேன். எங்க வீடுகளில் அவருடைய கருத்துக்கு எப்போதும் மதிப்பு உண்டு. அவர் தன் வீட்டில் மனைவியின் பிறந்தக உறவினர்களைப் பல காலம் தங்க வைத்து அவங்க முன்னுக்கு வரும்வரை ஆதரவு காட்டி இருக்கார். பின்னரும் எங்களோட நலன்களில் ஆழ்ந்த கவனம் வைத்து விசாரிப்பார்.

எல்லாம் சரி, அசோகமித்திரன் போன்ற பிரபலங்கள் கவனிக்கப்படவில்லை என்பது குறித்தச்சாரு நிவேதிதா வருத்தப்படுவதாகவே   ஒத்துக்கொள்ளலாம்.எதில் இதைக் குறித்துச் சித்தப்பா சொல்லி இருக்கார்? அவர் அப்படி எல்லாம் சொல்லுபவரே இல்லை.     மற்றவை எப்படியோ பரவி இருக்கிறது. இதை யார் ஆரம்பிச்சு வைச்சாங்க என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் சித்தப்பா வறுமையில் உழன்றார். வீட்டில் எழுத இடம் இல்லை என்பதெல்லாம் சரியாய்த் தெரியலை. இதைச் சித்தப்பா எங்கே எப்போது யாரிடம் சொன்னார் அல்லது எழுதினார் என்பது தெரியவில்லை. ஏனெனில் தி.நகர் தாமோதர ரெட்டித் தெருவில் அவங்க வீடு ஓர் ஆலமரம். எங்களைப் போல் பலர் அங்கே தங்கிச் சாப்பிட்டுக் கொண்டு எங்கள் எதிர்காலங்களை நிச்சயித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். ஒரு நாளும் சாப்பாட்டுக்கெல்லாம் கஷ்டப்பட்டதில்லை. ஆஸ்த்மா தொந்திரவு உண்டு தான்! அதனால் தான் சாப்பிட முடியாமல் போயிருக்குமே தவிர்த்து வறுமையினால் அல்ல. அவர் வீடு சொந்த வீடு! கீழேயும் மேலேயும் ஒரே மாதிரியான அமைப்புடன் கட்டிய அந்தக் கால மெட்ராஸ் டெரஸ் என்பது போடப்பட்ட வீடு. கொல்லைப்பக்கம் ஓடு வேய்ந்து இரு போர்ஷன்கள். அவங்க வீட்டுப் பிரபலமான மாமரத்துக்கு அருகில் அவுட்ஹவுஸ் எனப்படும் சின்ன ஓட்டு வீடு! சுமார் ஒன்றரை கிரவுண்டுக்குக் குறையாது. வீட்டில் அவருடன் மனைவி குழந்தைகள் தவிர்த்துத் தம்பி, அக்கா ஆகியோரும் இருந்திருக்கின்றனர். தம்பி மனைவி எனக்குச் சொந்த நாத்தனார். யாரும் எப்போதும் வறுமையில் உழன்று சாப்பாடு கூடச் சாப்பிட முடியாமல் இருந்தது இல்லை. சித்தப்பா வீட்டுக்கு எதிரே எருமைமாடு கறந்து அந்தப் பால் தான் வாங்கிக் காஃபி போடுவார். காப்பிக்கொட்டையை வறுத்து அன்றன்று மிஷினில் அரைத்து டிகாக்ஷன் போட்டுத் தான் காஃபி. அந்தக் காஃபி ஒன்றே சொல்லும் அவர் வறுமையில் உழன்றாரா இல்லையா என்பதை! பட்டினி கிடந்தார் என்பதும் பிள்ளைகள் தலையெடுத்துத் தான் சாப்பிட முடிந்தது என்பதெல்லாம் அவர் நிழலில் எங்கள் எதிர்காலத்தை நிச்சயித்துக் கொண்ட எங்களுக்கெல்லாம் ஏற்க முடியாத ஒன்று.

விஷயம் என்னவென்று புரியாதவர்களுக்காக என் பழைய பதிவின் சுட்டியை இங்கே இணைத்துள்ளேன். எழுத்தாளர் அசோகமித்திரன் என் சித்தப்பா. அவர் வாழ்க்கையில் நடக்காதவைகளை எல்லாம் நடந்ததாகச் சொல்லுகின்றனர் சில சக எழுத்தாளர்கள். அதில் ஜெயமோகன் முன்னிலையில் இருந்தார். இப்போது சாரு நிவேதிதா! :(  எனக்கு அடுத்தடுத்து இவை வரவே நானும் தமிழ் தி இந்துவில் தான் சாரு நிவேதிதா பதில் கொடுத்திருக்காரோ என நினைத்து அங்கேயே பதில் கொடுக்கலாம் என எண்ணியபோது மின் தமிழ்க் குழுமத்தில் சிநேகிதி இது சாரு நிவேதிதா தன் தளத்திலும் முகநூல் பக்கத்திலும் பகிர்ந்து கொண்டது என்பதைச் சொன்னார். அங்கேயே போய் பதில் கொடுக்க நினைத்தாலும் அது பதிவு செய்யப்பட்டவர்கள் மட்டுமே பதிலோ கருத்தோ சொல்லலாம் என்னும் அமைப்பில் உள்ளது. ஆகவே  இங்கே பதிவாகவும் முகநூலில் இதன் சுட்டியும் கொடுத்துள்ளேன்.

ஜெயமோகன் சொன்னது

சாமியே சரணம் ஐயப்பா! முடிவுப் பகுதி!

முந்தைய பதிவு

இப்போது ஐயப்பனின் திருவாபரணங்கள் பற்றிப் பார்க்கலாம். பந்தள அரசனும், ஐயப்பனின் வளர்ப்புத் தந்தையுமான ராஜசேகரபாண்டியன், ஐயப்பனுக்கே முடிசூட்ட வேண்டும் என்ற நினைப்பில் மகனுக்குப் பலவிதமான ஆபரணங்களைச் செய்து வைத்திருந்தான். ஐயப்பன் காந்தமலையில் கோயில் கொண்டுவிட்டு,பின்னர் சபரிமலையில் சரம் குத்தித் தனக்குக் கோயில் எடுப்பிக்கச் சொல்லி மறைந்த பின்னர் கவலையில் ஆழ்ந்த மன்னன், மிகவும் வருந்தினான். அப்போது ஐயப்பன் மன்னனிடம் ஒவ்வொரு வருடமும், மகரசங்கராந்தி அன்று தான் காந்த மலையில் ஒளி வடிவில் தோன்றுவதாயும், அப்போது தன் பக்தர்கள் அனைவரும் வந்து தன்னைத் துதிக்கும் வண்ணம் சபரிமலைக் கோயிலில் ஏற்பாடுகள் செய்யும்படியும், மன்னன் செய்து வைத்திருக்கும் திரு ஆபரணத்தை அந்தக் கோயிலின் மூல விக்ரஹத்துக்குச் சாத்தும்படியும் கேட்டுக் கொண்டார். அது போல் மன்னனும், அவன் சந்ததியினரும் ஒவ்வொரு வருடமும் பந்தள அரண்மனையில் இருந்து ஐயனின் திருவாபரணங்களைச் சுமந்து வந்து ஐயனுக்குச் சாத்துவதை வழக்கமாய்க் கொண்டிருக்கின்றனர்.

அந்தத் திருவாபரணப் பெட்டிகள் மூன்றிலும் உள்ளவை: ஒன்றில் ஐயப்பனின் திருமேனிக்குச் சார்த்தப் படும் திருவாபரணமும், இரண்டாவதில் கலசக்குடை பேடகமும், மூன்றாவதில் கொடிப்பெட்டியும் உள்ளது. இதைத் தவிர, திருவிதாங்கூரின் சித்திரைத் திருநாள் மகாராஜாவின் காணிக்கையாகத் தங்க அங்கியும் மண்டலபூஜை நிறைவின் போது சாத்துவது வழக்கம். அப்போது ஐயப்பனுக்கு அபிஷேஹம் செய்யப் படும் நெய்யானது திருவிதாங்கூர் அரண்மனையில் இருந்தே வருவதாயும், இந்த வழக்கத்தையும் இந்த மகாராஜாவே ஏற்படுத்தியதாயும் சொல்கின்றனர். சபரிமலை சாஸ்தா கோயில் கட்டத் தொடங்கிய நாள் கார்த்திகை மாதம் முதல்தேதி என்பதால் ஐயப்பனின் விரதத்தில் கார்த்திகை முதல் தேதி அன்று துவக்குகின்றார்கள்.

நெய்யபிஷேஹம் ஏன் என்பதற்குக் காரணம்:மூன்று கண்களை உடைய தேங்காய் சாட்சாத அந்தப் பரமசிவனின் அம்சம். நெய்யோ என்றால் அந்த நெய் உண்ட மாலவனின் அம்சம். ஹரிக்கும், ஹரனுக்கும் பிறந்த தெய்வக்குழந்தைக்கு அவன், தாயையும், தந்தையையும் ஒன்றாக இணைத்துக் கொடுத்து வழிபடுவது ஒரு காரணம் என்றால் இன்னொரு காரணம் என்னவென்றால் அழியக்கூடிய நாம் தான் தேங்காய் என்றால் அழிவில்லாத ஆத்மா தான் நெய் என்று கருதி அந்த நெய்யை நிரப்பி எடுத்துச் சென்று ஒரு சுத்தமான பாத்திரத்தில் ஊற்றி, ஐயப்பனுக்கு அபிஷேகம் செய்கின்றோம். அழிவில்லாத ஆத்மாவான நெய்யை, இறைவனிடம் சேர்த்துவிட்டு, அழியக் கூடிய உடலான தேங்காயை, நெருப்பில் இடுகின்றோம்.

சபரிமலைக்குச் செல்லக் கடுமையான விரதம் இருக்க வேண்டும். கார்த்திகை மாதம் ஒன்றாம் தேதி விரதம் இருப்பதற்கான மாலை அணிய வேண்டும். அதுவும் குருசாமி மூலமே அணிவிக்கப்பட வேண்டும். விரத காலம் 48 நாட்கள் எனப்படும் ஒரு மண்டலம் ஆகும். இந்த நாட்களில் ஒரு பொழுது மட்டும் உணவு உண்டு அதையும் சரணம் சொல்லி ஐயப்பனுக்குப் படைத்த பின்னர் உண்ண வேண்டும்.  காலை, மாலை இருவேளையும் குளிர்ந்த நீரில் குளித்துவிட்டுச் சுத்தமான ஆடை அணிந்து நெற்றியில் விபூதி தரித்துக் கொண்டு ஐயப்பன் படத்துக்கு விளக்கு ஏற்றி வைத்து வழிபட்டு 108 சரண கோஷம் இட வேண்டும். திருமணம் ஆனவர்கள் கடுமையான பிரமசரியத்தைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். திருமணம் ஆகாதவர்களும் மனதில் ஐயப்பன் குறித்த சிந்தனையே இருக்கும் வண்ணம் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். மனதில் தடுமாற்றம் கூடாது.  உருத்திராக்ஷ மாலையோ துளசிமணி மாலையோ ஐயப்பன் பதக்கத்தோடு அணியலாம். துணை மாலையும் ஒன்று இருத்தல் நலம்.

ஐயப்பன் கோயிலுக்கு முதல் முறை செல்பவர்களைக் "கன்னிச்சாமி" என அழைப்பார்கள்.  கன்னிச்சாமியாக இருந்தால் கறுப்பு வண்ண உடையே உடுத்த வேண்டும். மற்றவர்கள் நீலம், கறுப்பு, பச்சை வண்ண உடை உடுத்தலாம்.  விரத காலத்தில் ஆண்கள் முடிவெட்டிக் கொள்வதோ, முக சவரம் செய்வதோ கூடாது. கூடியவரையில் தரையில் பாய் விரித்துப் படுக்கலாம் என்றாலும் மேல்நாடுகளிலோ குளிர் பிரதேசங்களிலோ இருப்பவர்கள் அதைத் தவிர்த்தல் நலம். உடல் நலம் கெடும்.  கோபம் கொள்வதோ, பொய் பேசுவதோ அடுத்தவரை நிந்தனை செய்வதோ கூடாது. மது, மாமிசம், சிகரெட் போன்ற லாகிரி வஸ்துக்களைச் சாப்பிடக் கூடாது.  யாருடன் பேசினாலும் "சரணம் ஐயப்பா!" என்று தொடங்கி, "சரணம் ஐயப்பா!" வில் முடிக்க வேண்டும். விரதம் முடியும்வரை எக்காரணத்தைக் கொண்டு மாலையைக் கழட்டக் கூடாது. ஆனால் இறப்புத்தீட்டு வந்துவிட்டால் மாலையைக் கழற்றி ஐயப்பன் படத்தில் போட்டுவிட வேண்டும். பின்னர் அடுத்த வருடம் தான் மாலை அணியலாம் என்கின்றனர்.

விரத காலத்தில் சந்திக்கும் ஆண்களை "ஐயப்பா!" என்றும் பெண்களை "மாளிகைப்புரம்" எனவும் அழைக்க வேண்டும். ஆண் குழந்தைகளை "மணிகண்டன்" எனவும், பெண் குழந்தைகளை, "கொச்சி" எனவும் அழைக்கவேண்டும்.  இப்போத் தான் முக்கியமான சர்ச்சைக்குரிய விஷயம். மாதவிலக்காகும் பெண்களைப் பார்க்கவோ, பேசவோ கூடாது! பொதுவாகப் பெண்களே இத்தகைய மாலை அணிந்தவர்களைக் கண்டால் "அந்த நாட்களில்" விலகி இருப்பார்கள்.  அறியாமல் பார்க்க நேர்ந்து பின்னர் அறிய நேர்ந்தால் உடனே வீட்டுக்கு வரமுடிந்தால் வந்து குளித்து 108 சரணம் சொல்லி வழிபட வேண்டும். அல்லது வீட்டுக்கு வந்தபின்னர் குளித்து முடித்துச் சரணம் சொன்னபின்னர் சாப்பிடலாம். இருமுடி கட்டும் முன்னர் ஒவ்வொரு ஐயப்பன்மாரும் அவரவர் வீட்டில் பஜனை அல்லது பூஜை வைத்துக் கொண்டு அன்னதானம் வழங்கலாம். இருமுடியை குருசாமி வீட்டிலோ அல்லது கோயில் ஏதேனும் ஒன்றிலோ வைத்துக் கொள்ளலாம். குருசாமி தான் இருமுடியைத் தலையில் ஏற்றுவார். ஒவ்வொரு முறையும் அவர் தான் இறக்கவும் செய்வார். அவர் அனுமதி இல்லாமல் நாமாக இருமுடியை ஏற்றவோ இறக்கவோ கூடாது.  இருமுடி கட்டிக்கொண்டு வீட்டை விட்டுக் கிளம்பும்போது போய் வருகிறேன் என்றெல்லாம் சொல்லக் கூடாது, வீட்டின் தலைவாயில் படிக்கட்டில் தேங்காயை உடைத்துவிட்டுத் திரும்பிப் பாராமல் செல்ல வேண்டும். வீட்டில் உள்ளவர்கள் சிறிது தூரம் அவர்களுடன் செல்லலாம். ஆனால் வழி அனுப்பும் விதமாகவோ, பத்திரமாகப்போய்வாருங்கள் என்றோ கூறக்கூடாது. யாத்திரை முடிந்ததும் பிரசாதங்களோடு வீட்டுக்கு வந்து நுழையும்போது மறுபடியும் தேங்காய் உடைத்து நுழைந்து பூஜையறையில் சரணம் சொல்லி வணங்கி கற்பூர ஆரத்தி காட்டி இருமுடி அரிசியைச் சமைத்து உண்ண வேண்டும்.

படங்களுக்கு நன்றி கூகிளார்.