அன்பா?? பாசமா? ஆசையா?

கொஞ்ச நாட்கள் முன்னர் எங்கள் ப்ளாகில் புதன்கிழமைப் பதிவில் இந்த அன்பு, காதல்,பாசம், நேசம், ஆசை பத்தி ஒவ்வொருத்தரும் விவரிச்சிருந்தாங்க. நானும் ஏதோ எனக்குத் தோன்றியதைச் சொல்லி இருந்தேன்.  அது பத்தி இன்னும் விரிவா எழுதி இருந்திருக்கலாமோ என்னும் நினைவு மனதில் இருந்து கொண்டே இருந்தது. அது ஒரு புறம் இருக்க இப்போக் கொஞ்சநாட்களாகப் பழைய சில பதிவுகள் ட்ராஃப்ட் மோடில் இருப்பதைப் பார்த்தப்போ இந்தப் பதிவு ஒன்று எழுதி வைச்சிருந்தது கண்களில் பட்டது. இது ஒரு முடிவடையாத விஷயம். ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு கருத்து இருக்கும் அவரவர் அனுபவங்களின் அடிப்படையில். ஆனாலும் நாம் இப்போச் சில நாட்கள் முன்னர் பேசினதுக்கு இது சம்பந்தம் இருப்பதால் அதைக் கொஞ்சம் திரும்பிப் பார்த்துச் சிலவற்றை நீக்கி, சிலவற்றைச் சேர்த்து வெளியிடுகிறேன்.

எதுக்கு எப்போ இந்தப் பேச்சு ஆரம்பிச்சதுனு தெரியலை. ஆனால் என் சிநேகிதி
 கவிநயா, அன்பாக இரு, பாசமாக இராதே என்று சொல்லப் போக அதுக்கு திவா அவர் வழியில் விளக்கி இருக்கார். (திவா என்ன விளக்கினார் என்பது எந்தப் பதிவில் என்றும் தெரியலை.) ஆனால் அதுக்கு வல்லியோ பாசம் தான் அன்பாக விரிவடையணும்னு சொல்லி இருக்காங்க. ஒரு வகையில் அதுவே உண்மை. கணவன், மனைவிக்கு இடையில் உடனேயே பாசம் எங்கே வருது??? முதல்லே வருவது ஆசைதானே? ஆசையே பாசமாக மாறுகிறது. வயசு ஆனால் அதுவே அன்பாக மாறுகிறது. ஒரே கணவன், மனைவி தான். ஆனால் சிறுவயசில் ஆசைதான் முன்னிற்கும். குழந்தைகள் பிறந்ததும் தான் மனைவிக்கும், கணவனுக்கும் பாசமே ஏற்படும். வயது ஆக, ஆக ஒருவருக்கொருவர் உடல் கவர்ச்சியை மீறிய அன்பாக மாறுகிறது. என்றாலும் இவற்றில் எல்லாம் எதிர்பார்ப்பு இல்லாமல் அன்போ, பாசமோ, காதலோ வருவதில்லை.

இந்த அன்பே முதலில் வச்சுக்கணும்னாக் கொஞ்சம் கஷ்டமே, என் போன்ற சாமானியர்களுக்கு. அன்பு ஒரு ஊற்றுத் தான் தோண்டத் தோண்ட வரும் நீர் போல் அன்பும் கொடுக்கக் கொடுக்கக் குறையாது தான். ஆனால் அது ஆரம்பத்திலேயே பிரவாகம் எடுத்து ஓடக் கூடாது.ஓடவும் முடியாது. நதியானது ஆரம்பத்தில் ஒரு சிறு ஊற்றாகத் தான் தோன்றுகிறது. எல்லா நதிகளுக்கும் ஆதாரமே சிறியதொரு ஊற்றுத் தான். எங்கிருந்து வருகிறது என்பது தெரியாமல் நீர் அதிலிருந்து பொங்கி வரும். அந்த நீரும் உடனேயே நதியாக மாறிப் போவதில்லை. மெல்ல, மெல்ல அல்லது வேகமாய்க் கீழே விழுந்து, அருவியாய் மாறிக் (இதைக் கணவன், மனைவியின் ஆரம்பக் காலக் காதலுக்கு உவமையாகச் சொல்லலாமோ?)குதித்துக் கும்மாளமிட்டுப் பல்வேறு தடைகளையும், மலைகளையும் தாண்டித் தான் சமவெளிக்கு வருகிறது. பெரிய நதியாக அகண்ட பிரம்மாண்டமான நதியாக மாறிப் பின்னர் அதுக்கு அப்புறமாவே கடலிலும் கலக்கிறது.

அன்பும் அப்படித் தான். வீட்டில் முதலில் சின்ன ஊற்றுப் போல் கிளம்பும் அன்பானது மெல்ல, மெல்ல அக்கம்பக்கம், சுற்று வட்டாரம், உறவு வட்டம் என விரிவடைந்து நாடு, நகரங்களையும் தாண்டி பிரம்மாண்டமான பிரபஞ்சத்தையும் நேசிக்கும் அளவுக்கு விரிவடைய வேண்டும். அத்தகையதொரு அன்பைக் கொடுக்கும் மனதை ஆண்டவன் நமக்கு அருளவேண்டும். ஆனால் அது உடனே வருமா என்றால் வராது. பல சோதனைகளையும், தடைகளையும் தாண்டித் தான் விரிவடையவேண்டும். நதி எவ்வாறு மலைகளையும், மடுக்களையும், மேடுகளையும், பள்ளங்களையும் தாண்டிச் சமவெளிக்கு வந்து பின்னர் தன் பல்வேறு கரங்களையும் நீட்டிக் கொண்டு விரிவடைந்து பாய்ந்து சுற்றுவட்டாரங்களைச் செழிப்படையச் செய்கிறதோ, அவ்வாறே வாழ்க்கையின் சோதனைகளே ஒருவரின் அன்பு வட்டத்தை விரிவடையச் செய்யும். இதற்குப் பல நாட்கள், மாதங்கள், வருடங்கள் பிடிக்கும்.

ஆன்மீகத்தின் அன்பு என்பதை வேறுவிதமாய்ச் சொல்லுகின்றனர்.

"ஆசைகள் அறுமின், ஆசைகள் அறுமின்!
ஈசனோடாயினும் ஆசைகள் அறுமின்!" என்றே வாக்கு. சகலத்தையும் துறந்து தான் என்பதையும் மறந்து பரப்பிரும்மத்தில் ஐக்கியம் அடைவதே, அல்லது அதனோடு ஒன்றாய்க் கலப்பதே ஆன்மீகத்தின் எல்லை. ஒரு விதத்தில் பார்த்தால் இப்படி ஈசனோடும் ஆசைகள் அறுப்பது என நினைப்பதே ஓர் ஆசையாகி விடும்.  இந்த அன்பு, பாசம் என்னும் விஷயத்தில் நாமெல்லாம் குருவாய்க் கொண்டாடும் வியாசர் கூட விதிவிலக்கில்லை. தன் பிள்ளையான சுகருக்கு உபநயனம் செய்விக்கவேண்டும் என்று எண்ணுகின்றார். சுகரோ பிரம்மஞானி! பிறந்தப்போவோ சகலத்தையும் அறிந்தவர். அனைத்திலும் பிரம்மத்தைத் தவிர வேறு ஒன்றையும் காணாதவர். அவர் என்ன பண்ணினார்னா தன் தந்தை உபநயனம் என்னும் கட்டுக்குள்ளே தன்னைக் கட்டப் போவதை அறிந்து அனைத்தையும் துறந்து, தந்தையின் அன்பையும், பாசத்தையும் துறந்து சென்றுவிட்டார். பிள்ளையைக் காணாத வியாசரோ, மரமே, சுகரைக் கண்டாயோ?? புல்லே சுகரைக் கண்டாயோ?, நீரே, சுகர் எங்கே? மலையே சுகர் எங்கே? எனத் தேடுகிறார். எல்லாமும் இதோ, இதோ, இதோ இருக்கேனே என்கின்றதாம். அப்படி அனைத்திலும் சுகர் நிறைந்து நின்றார். நிற்க முடிஞ்சது அவரால். மனிதனாகப் பிறக்கும் முன்னேயே கிளிக்குஞ்சாக இருந்தப்போவே நேரடியாக ஈசனிடமிருந்தும், அன்னையிடமிருந்தும் தான் பெற்ற பிரம்ம ரகசியத்தைத் தான் மறக்காமல் இருக்கவேண்டும் என்றும், தன் மறுபிறவியிலும் போனபிறவியில் இருந்த கிளிக்குஞ்சு பிறவி மறக்காமல் அதே கிளி முகத்துடன் தோன்ற வேண்டும் எனவும், தாயின் கர்ப்பத்தில் தோன்றாமல் பிறவி எடுக்கவும் வரம் கேட்டுக் கிளிமுகத்தோடு தோன்றியவர் சுகர்.

எல்லோரும் சுகரைப் போல் பற்றற்று இருக்க முடியுமா!

அன்பும் அறனும் உடைத்தாயின் இல்வாழ்க்கை
பண்பும் பயனும் அது.
என்கிறார் வள்ளுவப் பெருமான். இங்கே அன்பு என்பது மனைவி கணவனிடத்தும், கணவன் மனைவியிடமும் செலுத்தும் அன்பை மட்டும் குறித்து அல்ல என நினைக்கிறேன்.அதே போல் கணவன், மனைவி இருவரும் சேர்ந்து பிள்ளைகளிடம் காட்டும் அன்பு, மற்ற உறவு, நட்பு ஆகியோரிடம் காட்டும் அன்பு எனப் பரந்து விரிந்ததாய்த் தான் இருக்கும்.அப்போது தான் அத்தகைய இல்வாழ்க்கையில் பண்பும் பயனும் இருக்கும்.  இங்கே பண்பையும், பயனையும் இந்தப் பிறவிக்குச் செல்வமும் மறுமைக்கு மோட்சமும் எனக் கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன். பொதுவான கருத்து கணவன், மனைவி இருவரும் ஒத்த கருத்துடையவராகி அவர்கள் செய்ய வேண்டிய நல்லறங்களைச் சேர்ந்து செய்து பிறர்க்கும் உதவுமாறு இருந்தால் அத்தகைய இல்வாழ்க்கையைப் பண்பும் பயனும் உள்ளது எனக் கொள்ளலாம்.

மற்றக் காதல், நேசம், பாசம், ஆசை பத்திப் பின்னர் பார்ப்போம். இதில் காதல் தான் நேசமாக ஆகிறது என நினைக்கிறேன். முதலில் ஆசை தோன்றிக் காதலாகிப் பின்னர் நேசமும், பாசமும் வருமோ! தெரியலை.
*********************************************************************************

இன்னிக்கு ரங்குவை ரொம்பநாள் கழிச்சுப்பார்க்கப் போனோம். கூட்டம் இல்லை. ஆனால் மழை விட்டு விட்டுப் பெய்வதால் முதலில் வேண்டாம்னு இருந்தோம். ஆனால்பின்னர் பளீரென வெயில் அடிக்க சரினு அவசரம் அவசரமாக் கிளம்பினோம். திரும்பி வரும்போது மழையில் மாட்டிக் கொண்டோம். வீட்டுக்குத்திரும்பிடலாம்னு நினைச்சா திடீர்னு மழை! வீட்டுக்கு வந்ததும் நின்னாச்சு! கோயிலில் வைகுண்ட ஏகாதசிக்கான ஏற்பாடுகள் ஆரம்பித்து நடந்து வருகிறது. ஏழாம் தேதியிலிருந்து ஆரம்பம். பெரிய ரங்குவைச் சரியாப் பார்க்கவிடலை. கூட்டம் இல்லைனாலும் பட்டாசாரியார்கள் விரட்டறாங்க. நம்பெருமாள் எப்போதும் போல் சிரிப்புடன் காணப்பட்டார். ஆச்சு இன்னும் இரண்டு நாளில் அவரும்மும்முரமாக வேலையில் ஆழ்ந்துடுவார். பாட்டரி கார் ஓடவில்லை. மழை காரணம் என்கிறார்கள். அப்போத் தானே முக்கியத் தேவை! ரங்குவைப் பார்க்கணும்ங்கற ஆசையே இன்னும் போகலையே! நான் எதை எப்போ விடப் போறேன்!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!