இங்கேயும் ஒரு பேனா மஹாத்மியம்!

ம்ம்ம்ம், நான் படிக்கும்போதும் சிலேட்டும் குச்சியும் தான். பல்பம், அல்லது பலப்பம் சென்னைத் தமிழ்னு நினைக்கிறேன். நாங்கல்லாம் குச்சினு சொல்வோம். கலர் கலராகக் குச்சிகள் கிடைக்கும் அதில் செங்கல் குச்சி ஒண்ணு உண்டு. நல்லா எழுதும். பரிட்சைனால் கூட கேள்வியைச் சொல்வாங்க, விடையை ஸ்லேட்டில் எழுதணும். வாத்தியார் வந்து ஸ்லேட்டின் ஒரு ஓரத்தில் மதிப்பெண்கள் கொடுப்பார். ஆறாவதில் இருந்து தான் எனக்கும் பேனா. நான் படிச்சதும் ஃப்ர்ஸ்ட் ஃபார்ம் தான். நாங்க தான் ஃபார்முக்குக் கடைசி செட்டும் கூட! எனக்கப்புறமாப் படிச்சவங்க ஸ்டான்டர்ட் ஆயிட்டாங்க! அதே போல் சென்னைப் பல்கலைக் கழகம் மூலமா எஸ் எஸ் எல்சி தேர்வு எழுதினதும் நான் படிச்சப்போத் தான். அதுக்கப்புறமா மதுரைப்பல்கலைக் கழகம் வந்து விட்டது.

முதல் முதல் அப்பா எனக்கு வேறே வழியில்லாமல் தான் பேனா வாங்கிக் கொடுத்தார். அண்ணாவுக்கு எட்டாம் வகுப்பு வரை பேனா கிடையாது. பென்சில் தான். அண்ணா படிச்ச பள்ளியிலேயே அப்பாவும் வேலை பார்த்ததால் வகுப்பு ஆசிரியரிடம் அப்பா சொல்லிடுவார். ஆனால் எனக்கோ ஆறாம் வகுப்பிலேயே பேனா, நோட் புத்தகங்கள் போன்றவை. அதிலும் எனக்கு ஒரு பாடத்துக்கு மட்டும் நான்கு நோட்டுகள். வகுப்பில் செய்யும் கிளாஸ் வொர்க், தேர்வுக்காகத் தனி, கணக்கைப் போட்டுப் பார்க்கத் தனியாக ஒன்று, வீட்டுப் பாடம் செய்து வரத் தனி நோட்டு! ஆகக் கணக்குக்கு 4, ஆங்கிலத்திற்கு 4, தமிழுக்கு 4, சயின்ஸ் எனப்படும் அறிவியலுக்கு 4, சமூகப் பாடம் எனப்படும் சோஷியல் சயின்ஸுக்கு 4.

இதைத் தவிரவும் ட்ராயிங் நோட்! அது தனியாப் பெரிசா இருக்கும். குடிமைப் பயிற்சிக்குத் தனி நோட்டு! நீதி போதனை வகுப்புக்கு இரண்டு நோட்டுக்கள் மட்டுமே!(போனால் போறதுனு!)  ஆனால் ஒரு வசதி என்னன்னா வகுப்பிலேயே தனித் தனி டெஸ்க் இருந்ததால் வேண்டாத நோட்டுக்களை அதிலே வைச்சு வீட்டிலிருந்து பூட்டுக் கொண்டு போய்ப் பூட்டிக்கலாம். ஆனால் சமயத்தில் கிளாஸ் வொர்க் நோட்டில் சில முக்கியமானவை எழுதி இருப்போம். வீட்டில் வந்து வீட்டுப்பாடம் செய்யும்போது அது தேவைப்படும். சரினு டெஸ்ட் நோட்டை வகுப்பறையில் வைக்கலாம்னா டெஸ்ட் எழுதி முடிச்சதும் அதே டெஸ்டை மறுபடி தப்பில்லாமல் எழுதணும். இதே போல் காலாண்டுத் தேர்வு, அரையாண்டுத் தேர்வு, மாதிரித் தேர்வு போன்ற தேர்வுகளின் கேள்வித் தாள்களையும் அந்த டெஸ்ட் நோட்டில் எழுதிட்டுப் போகணும். ஆக அதையும் வகுப்பில் வைக்க முடியாது.

புத்தகங்களை மட்டும் வைக்க முடியுமா? அதுவும் முடியாது. ஆகவே மூட்டை தூக்கி முத்தக்காவாக எல்லாத்தையும் எடுத்துட்டுப் போயிட்டுத் திரும்பத் தூக்கிட்டு வந்துனு! சரி, சரி, பேனாவில் ஆரம்பிச்சது எங்கேயோ போயிடுச்சே!  முதல் முதல் அப்பா வாங்கின பேனாவுக்குப் பெயர் ரைட்டர் பேனா! எனக்கு ஒரு மாதிரி பிஸ்கட் கலர், அண்ணாவுக்குக் கறுப்புக் கலர்.  எப்போவுமே மத்தவங்க வைச்சிருக்கிறது தானே நமக்குப் பிடிக்கும்! அதே மாதிரி அண்ணாவுக்கு என் பேனாவும் எனக்கு அண்ணாவின் பேனாவும் பிடிச்சது தான். ஆனால் ஒரு துரதிருஷ்டம் என் பேனா ஒருநாள் எழுதும்போது கீழே விழுந்து நிப் வளைந்து பட்டை அடிக்க ஆரம்பிச்சு விட்டது. துக்கம் தாங்கலைனாலும் அப்பா வேறே பேனா கிடையாது! இதை வைச்சே ஒப்பேத்துனு சொல்லிட்டார்.



இங்குக்கு மாத்திரை எல்லாம் பார்த்தது இல்லை. இங்க் தான் அப்பா வாங்கி வருவார். ஃபில்லர் எல்லாம் கிடையாது. அப்படியே மெல்ல மெல்ல ஊத்திக்கணும். அப்போ ஒரு நாள் நான் சிறப்பு வகுப்பு முடிஞ்சு பள்ளியிலிருந்து தாமதமாக வந்து கொண்டிருக்கையில் கீழே ஒரு பேனா! நல்ல அரக்கு வண்ணப் பேனா! சுற்றும் முற்றும் பார்த்தால் அந்தச் சந்தில் யாரையுமே காணோம். அப்படியும் அந்தப் பேனாவை எடுத்துக் கொண்டு அக்கம்பக்கம் வீடுகளில் விசாரிச்சால் யாரும் எங்களோடது இல்லைனு சொல்லவே வீட்டுக்குக் கொண்டு வந்தேன். பேனா நன்றாக எழுதியது. அச்சுப் பொரிந்தாற்போல் என அப்போது சொல்லுவோம். அந்தப் பேனாவால் நான் எழுதிக் கொண்டிருக்கையில் எப்படியோ அப்பாவுக்குத் தெரிஞ்சு போச்சு. பேனாவை வாங்கிக் கொண்டு விட்டார். அதுக்கு எப்படி இங்க் போடுவதுனு புரியலை.

அப்புறமா அப்பாவே பேனாவைத் திறந்து பார்த்தார். உள்ளே இங்க் ஃபில்லருடன் கூடிய தங்க நிப்! அப்போது அதன் பெயர் பைலட் பேனா! விலை ஜாஸ்தியாக இருக்கும் என்றார் அப்பா. இதை எடுத்துக் கொண்டு பள்ளிக்குப் போகக் கூடாதுனு சொல்லிட்டு அதை உள்ளே தன்னோட பெட்டியிலே வைத்து விட்டார். எனக்குப் புதுப் பேனாவும் கிடைக்கலை.  கண்டெடுத்த பேனாவும் கிடைக்கலை. இந்த ரைட்டர் பேனா கடைசியில் ஒழுக ஆரம்பித்து அப்படியும் புதுப் பேனா கிடைக்காமல் ஏங்கிக் கடைசியில் நான் எஸ் எஸ் எல்சி படிக்கும்போது நான் கீழே கண்டெடுத்த அரக்கு வண்ணப் பைலட் பேனாவை அப்பா எனக்குப் பரிட்சை எழுதக் கொடுத்தார்.

அந்தப் பேனா எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சுப் போய் அப்புறமாப் பல பரிட்சைகள் அந்தப் பேனாவால். முதல் முதல் வேலைக்குச் சேர்ந்ததும் வேலையில் சேரும் படிவத்தில் கையெழுத்துப் போட்டது அந்தப் பேனாவால் தான். அதுக்கப்புறமாச் சில வருடங்கள் என்னுடன் இருந்த அந்தப் பேனா கடைசியில் ஒரு நாள் என் பர்ஸை நான் பிக்பாக்கெட்டில் பறி கொடுத்தபோது அதோடு சேர்ந்து அதுவும் போய்விட்டது.  பல நாட்கள் துக்கமாக இருந்தது.  அதுக்கப்புறமா பால் பாயின்ட் பேனா வரவே கொஞ்சம் மனம் சமாதானம் ஆனது. ஆனால் முன்னெல்லாம் தேர்வுகள் எழுதவோ, வங்கிச் செக்கில் கையெழுத்துப் போடவோ பால் பாயின்ட் பேனாவைப் பயன்படுத்தக் கூடாது. அதே போல் வேலையில் சேரும்போதும் பால்பாயின்ட் பேனாவால் கையெழுத்துப் போடக் கூடாது!

வருடங்கள் செல்லச் செல்ல பால்பாயின்ட் பேனா இல்லாமல் வாழ்க்கையே இல்லை என்றான பின்னர் அது அங்கீகாரம் பெற்றது. இப்போ எல்லாமே இணையம் மூலம்! பேனாவுக்கான அவசியமோ அவசரமோ இல்லை. ஒன்பது வயதாகும் எங்கள் அப்பு வீட்டுப்பாடத்தை ஐபாட் மூலம் செய்கிறாள். அவங்க பள்ளி ஆசிரியர் வீட்டுப்பாடம் பற்றிய குறிப்புக்களை மின் மடல் மூலம் அவங்க அம்மாவுக்கு அனுப்புகிறார். கையால் எழுத வேண்டிய பாடங்கள் மிகக் குறைவே! அதுவும் கையெழுத்துப் பழகணும் என்பதற்காகக் கொடுக்கிறார்கள்.  இன்னும் சில வருடங்கள் போனால் வீட்டில் இருந்தபடியே இணையம் மூலம் கல்வி கற்றுத் தேர்வும் எழுதும் முறை வந்துவிடும்.

பி.கு. கடுகு  அவர்களின் "தாளிப்பில்" பேனா பற்றிய பதிவைப் படித்ததும் என் மனதிலும் பேனா குறித்த நினைவுகள்! அதன் பாதிப்பு!