உங்க வீட்டிலே தீபாவளி வந்தாச்சா? தீபாவளி நினைவலைகள்!

உங்க வீட்டிலே தீபாவளி வந்தாச்சா?  இது தீபாவளி சமயத்தில் அக்கம்பக்கம் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் கேட்டுக்கும் கேள்வி.  புதுத் துணி வாங்கினால் மட்டும் தீபாவளி வந்துடாது.  பக்ஷணங்களும் பண்ண ஆரம்பிக்கணும். பட்டாசு வகையறாக்களும் வரணும்.  எல்லாம் இருந்தால் தான் தீபாவளி வந்தாச்சுனு சொல்லுவாங்க. இப்போல்லாம் நாங்க ஒரு தீப்பெட்டி மத்தாப்புக் கூட வாங்கறதில்லை. புகை அலர்ஜி என்பதோடு குழந்தைங்களோட சேர்ந்து தீபாவளி கொண்டாடிப் பல வருடங்கள் ஆகிறது என்பது முக்கியக் காரணம். போன வருஷம் ஹூஸ்டனில் இருந்தோம் தான்.  ஆனால் அங்கே இப்படி எல்லாம் பட்டாசு வெடிச்சுக் கொண்டாட முடியாது.  எங்களுக்காகப் பையரும், மாட்டுப் பெண்ணும் லீவ் போட்டுவிட்டுக் காலம்பர எழுந்து எண்ணெய் ஸ்நானம் செய்து கொண்டு, புது உடைகளைப் போட்டுண்டாங்க. நாங்க இல்லைனா வீக் என்ட் தீபாவளிதான். :))))

இந்த வுருஷம் தீபாவளி பர்சேஸ் பத்தி எழுதலையேனு ஜெயஸ்ரீ கேட்டிருக்காங்க. அப்படி ஒண்ணும் சுவாரசியமா நடக்கலை.  விஜயதசமி அன்னிக்குப் புதிய பொருள் ஏதானும் வாங்கற வழக்கம்.  அந்த வழக்கப் படி அன்னிக்குக் காலம்பர கடைக்குப் போய் ஒரு சில்க் காட்டன் புடைவை எடுத்துக் கொண்டேன். அவ்வளவு தான்.  பெரும்பாலான தீபாவளிகளில் உடல் நலமில்லாமல் படுத்திருந்தாலும் சின்ன வயசிலே தீபாவளி என்றால் கொண்டாட்டம் தான். ஸ்கூல் இரண்டு நாட்கள் முன்னாடியே லீவ் விடுவாங்க.  கிறித்துவப் பள்ளி தான் ஆனாலும் தீபாவளிக்கு ஐந்து நாட்கள் லீவ் இருக்கும்.  அந்த ஐந்து நாட்களுக்கும் சேர்த்து ஹோம் வொர்க்கும் கொடுத்திருப்பாங்க.  பக்ஷண வாசனையிலே ஹோம் வொர்க் பண்ணறதுக்கே மனசு வராது.  பண்ணலைனா தீபாவளிக் கொண்டாட்டத்திலே மனசு போகாது.  ஆகவே ஸ்கூல்லே இருந்து வந்ததும், வராததுமா ஆரம்பிச்சா அன்னிக்கு ராத்திரியும், மறுநாள் காலம்பரயும் ஆணி அடிச்சாப்போல் உட்கார்ந்து ஹோம் வொர்க்கை முடிச்சுடுவேன்.  அதுக்கப்புறமா தீபாவளிக்குச் செய்யும் பக்ஷணங்களை ருசி பார்ப்பது.  செய்யறச்சேயே சாப்பிட்டால் அப்பாவுக்குப் பிடிக்காது.  ஆகையால் அவருக்குத் தெரியாமத் தான் எடுத்துக்கணும். ரகசியமா ஒளிச்சு வைச்சுண்டு சாப்பிடறதும் ஒரு தனி ருசி தான்.  தம்பியோ அண்ணாவோ வந்தால் நைசா எங்களுக்கும் எடுத்துண்டு வானு அனுப்புவாங்க.  சில சமயம் மாட்டிக்கிறதும் உண்டு.

தீபாவளிக்கு நல்ல துணியாகவே எடுத்திருப்பார் அப்பா.  படிக்கப் புத்தகம் கேட்டால் கிடைக்காது.  ஆனால் தினுசு தினுசாகப் பாவாடை, சட்டைகள், தாவணிகள் இருக்கும்.  தீபாவளிக்கு ஒரு மாசம் முன்னாடியே கடைகளை அலசி அந்த வருஷம் என்ன புது மாடல்னு அப்பா கண்டு பிடிச்சுண்டு வந்துடுவார்.  புடைவை கட்டிக்க ஆரம்பிச்சதும் கூட அப்படித்தான்.  அந்த வருஷப் புது டிசைன், கலர் எல்லாம் கேட்டு வைச்சுண்டு வருவார்.  அதன்படியே தீபாவளிக்கு எடுக்கறதும் உண்டு.  அப்பா மட்டும் போனால் ஒரே டிசைனில் வெவ்வேறு கலர்களில் பாவாடைகளை வாங்குவார்.  ஒரு வருஷம் சாடின் பாவாடை எடுத்தப்போ மெஜன்டா கலரில் ஒண்ணும், ஆகாய நீலத்தில் ஒண்ணுமா இரண்டு பாவாடைகள் ஒரே மாதிரி எடுத்துட்டார்.  க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் வேறே வழியே இல்லை;  அப்பா வாங்கினால் வாங்கினதுதான்.  கொஞ்சம் விபரம் தெரிஞ்சதும்  நான் பிடிவாதம் பிடிச்சுக் கூடப் போவேன். வெவ்வேறு டிசைனில் பாவாடைகளை வாங்கிப்பேன். தீபாவளிக்கு எப்போவுமே ஒரே ஒரு செட் டிரஸ் என்பதும் இல்லை.  இரண்டாவது இருக்கும்.  இன்னொண்ணைக் கார்த்திகைக்குனு வைச்சுப்பேன். ஆக எது எப்படிப் போனாலும் உடைகளுக்குப் பஞ்சமே இருந்ததில்லை.  தீபாவளி டிரஸ்ஸை ஸ்கூலுக்குப் போட்டுக் கொண்டு போவதில் சந்தோஷமா இருக்கும்.  விலை அதிகமாகப் பட்டுப்பாவாடை அப்படினு எடுத்திருந்தா பஸ்ஸிலே போகணும், வேண்டாம்னு சொல்லுவாங்க.  சரி, சரினு தலையை ஆட்டிட்டு, ஸ்கூல் கிளம்பறச்சே அவசரமாகப் பட்டுப்பாவாடையைக் கட்டிண்டு அப்பாவோ, அம்மாவோ கவனிக்கிறதுக்குள்ளே ஓட்டமாக ஓடுவேன்.

தீபாவளிக்குப் பட்டாசு பிரிக்கிறது தீபாவளிக்கு முதல் நாள் தான் நடக்கும்.  முதல்லே எல்லாம் இரண்டே ரூபாய்க்குப் பட்டாசுகள் வாங்கிட்டு இருந்தார் அப்பா.  அதுவும் சென்ட்ரல் தியேட்டர் எதிரே இருந்த வி.சூ.சுவாமிநாதய்யர் கடையிலே தீபாவளிப் பட்டாசுக் கடை ஸ்பெஷலாப் போடுவாங்க.  அங்கே தான் வாங்குவார்.  தீபாவளிக்கு முதல்நாள் வாங்கறதாலே அவங்க ஸ்டாக் தீரும் சமயமா இருக்குமா, மிச்சம் இருக்கிறதை எல்லாமும் சில சமயம் கொடுத்துடுவாங்க.  அப்படி ஒரு வருஷம் ஏரோப்ளேன் வாணமும், அணுகுண்டு எனப்படும் வெடியும் கிடைச்சது. அப்பா தான் பட்டாசு பங்கு பிரிப்பார்.  என்னை வெடி வெடிக்கக் கூடாதுனு சொன்னாலும் நான் வெடிகள் எனக்கும் வேணும்னு சொல்லி வாங்கி வைச்சுப்பேன்.  நாலு பங்கு போட்டுத் தனக்குனு ஒரு பங்கு வைச்சுப்பார் அப்பா.  அது எதுக்குனு முதல்லே புரியாமல் இருந்தது.  அப்புறமா கார்த்திகைக்குனு தனியா எடுத்து வைக்கிறார்னு புரிய வந்தது.  எங்க வீட்டிலே பட்டாசு வெடிச்சுட்டு எதிரே இருக்கும் பெரியப்பா வீட்டுக்கும் ஓடுவேன்.  அங்கே பெரியப்பா பெண் எனக்கு அக்கா, அவளுக்குப் பட்டாசு வெடிக்க பயம்.  அதனால் பெரியப்பா என்னை அவளுக்காகப் பட்டாசு வெடிச்சுக் காட்டச் சொல்லுவார்.  அவளுக்காக வாங்கி இருக்கும் பட்டாசுகளையும் நான் தான் வெடிப்பேன். அண்ணாவுக்கும், தம்பிக்கும் பெரியப்பா தனியாக் கொடுத்திருப்பார்.   அதுக்கப்புறமா ஐந்து ரூபாய்க்குப் பட்டாசுகள் வாங்கி, என் கல்யாணத் தலை தீபாவளிக்கு என் தம்பிக்கு நாங்க 25 ரூபட்டாசுக்குனு கொடுக்கவும், அவருக்கு மயக்கமே வந்தது.

அப்புறமா எல்லார் வீட்டுக்கும் பக்ஷணங்கள் கொண்டு கொடுத்துட்டு நமஸ்காரம் பண்ணப் போவோம்.  தாத்தா(அம்மாவோட அப்பா) வீடு ஜெய்ஹிந்த்புரத்தில் இருந்தது.  முதல்லே அங்கே போயிட்டு, அங்கே இருந்து அத்தை வீடு போவோம். சில சமயம் அத்தை வீட்டிலேயே சாப்பிடச் சொல்லுவாங்க.  அங்கே சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வந்து தூங்கிட்டு, தீபாவளி மலர்கள் பார்த்துட்டுச் சாயந்திரமா இன்னொரு பெரியப்பா வீடு லக்ஷ்மிநாராயணபுர அக்ரஹாரத்தில் இருக்கும்.  அங்கே போயிட்டு வருவோம்.  அப்பா ஹிந்தி சொல்லிக் கொடுத்த தங்கம் தியேட்டர் அதிபர் கண்ணாயிரம் வீட்டுக்கும் போவோம்.  அவர் புதுரகப் பட்டாசுகளைக் கொடுப்பார். அதுக்கப்புறமா வீட்டுக்கு வந்து சாப்பிட்டுவிட்டுக் கோயிலுக்குப் போவோம்.  கோயில்களும் அப்போல்லாம் இரவு பதினோரு மணி வரை திறந்திருக்கும்.  மீனாக்ஷி கோயிலில் பல சமயம் பள்ளியறை தீபாராதனை பார்த்துட்டு வீட்டுக்கு வந்திருக்கோம்.  இப்போல்லாம் ஒன்பது மணிக்கே கோயில்கள் நடை சார்த்தப் படுகின்றன.  கோயில்லேருந்து வந்ததும் தீபாவளிக் கொண்டாட்ட அலுப்புத் தீரத் தூக்கம் தான்.  இத்தனைக்கும் அன்று நேரம் இருந்தது.  அதான் எப்படினு புரியலை. :)))))