இந்தக் கதையை எப்படி முடிக்கிறது! தொடர்ச்சி

இங்கே

லதாவின் கல்யாணத்திற்காகப் பார்த்துப் பார்த்து சீர் வரிசைகளை வாங்கி  இருந்தாள் ராதா.  ஆனாலும் அவை அனைத்தும் ராதாவின் தூண்டுதலால் வாங்கியது என்பதை லதா ஒத்துக்கொள்ளாததோடு அகிலாண்டத்திடமும் சொன்னாள்.  அண்ணா பார்த்து வாங்கினால் இன்னமும் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்றோ அண்ணா தான் இதை வாங்கணும்னு சொல்லி இருப்பார் என்றோ ஏதேனும் சொல்லி ராதாவின் முக்கியத்துவத்தை எவ்வளவு குறைக்க முடியுமோ அவ்வளவு குறைத்தாள்.   ராதா கல்யாண வேலைகளை எல்லாம் இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு செய்ததுக்குக் கூட அவள் மத்தவங்க கிட்டே நல்ல பேர் வாங்கறதுக்காக இப்படி எல்லாம் நடந்து கொள்வதாய்க் கூறினாள்.  மொத்தத்தில் ராதாவுக்கு எவ்விதத்திலும் நல்ல பெயர் கிடைக்கக் கூடாது என்பதில் குறியாக இருந்தாள்.  ரம்யாவைக் கண்டாலே ஆகவில்லை அவளுக்கு.  ஏனோ இனம் தெரியாத பொறாமை வந்தது அவளைக் கண்டால்.  ஆகவே தன் கல்யாணத்தில் ரம்யாவிற்குப் பட்டுப்பாவாடை எடுப்பதற்கும் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தாள்.  ஆனால் அகிலாண்டம் இந்த விஷயத்தில் பிடிவாதமாக இருந்துவிட்டாள்.  இந்த அம்மா ஏன் ராதாவின் பெண்ணிடம் இத்தனை பாசமாக இருக்கிறாள் என லதாவுக்குக் கோபம் வந்தது.  இவள் பிறக்கலை என்றால் எனக்கு இன்னமும் கிடைத்திருக்குமே என்ற எண்ணத்தையும் அவளால் தவிர்க்க முடியவில்லை.

கல்யாணம் ஆகிப் போன லதா தன் புக்ககத்து மனிதர்களிடமும் மன்னியான ராதாவைப் பற்றி நல்ல வார்த்தையாகக் கூறவில்லை என்பது அங்கே போன இரண்டொரு முறைகளிலேயே ராதாவுக்குப் புரிந்து விட்டது.  ஆகவே அங்கே செல்வதையே தவிர்த்தாள் அவள்.  ரம்யாவும் வளர்ந்து வந்தாள்.  ஓரளவு நன்றாகவே படித்தாள் என்று சொல்லலாம்.  அவள் படித்து முடித்ததும் வேலைக்குப் போக முயன்ற போது அகிலாண்டத்துக்கு அது இஷ்டம் இல்லை.  தன் பெண் பேருந்திலும், ரயிலிலும் அடிபட்டு வேலைக்குச் செல்லவேண்டுமா!  அவள் சம்பாதித்துத் தான் குடும்பம் நடக்கணுமா!  இந்த ராதாவுக்கு ஏன் இப்படிபுத்தி போகிறது என்றெல்லாம் யோசித்தாள்.  அதைத் தடுக்கவும் முயன்றாள்.  ஆனால் ரம்யாவுக்கு நல்ல வேலையாகக் கிடைக்கவே சந்துருவுக்கு அதை விட இஷ்டமில்லாமல் அவளை வேலைக்குப் போகச் சொன்னான்.  வேலைக்குப் போய் முதல் மாதச் சம்பளத்திலும் கூடப் பாட்டி என நினைத்த அகிலாண்டத்துக்கே முன்னுரிமை தந்தாள் ரம்யா.  ரத்தபாசம் என்பதால் இயல்பாக வந்துவிடும் போலிருக்கு;  நாம் என்ன ஆனாலும் இந்த வீட்டில் தனி தானே என்ற எண்ணம் தோன்றியது ராதாவுக்கு.

நாள் ஆக, ஆக, தனக்கென ஒரு குழந்தை இல்லையே என்ற எண்ணம் ராதாவை உருக்கியது.  அவள் உடலும், உள்ளமும் உருகிக் கொண்டு ரம்யாவின் மேல் உள்ள வளர்த்த பாசத்தைக் காட்டினாலும் அவள் எதிர்ப்பைக் கண்டு மனம் நொந்து கொண்டு வாழ்க்கையை ஓட்டி வந்தாள்.  அப்போது தான் ரம்யா தன் உடன் வேலை பார்க்கும் ஒரு இளைஞனை விரும்புவது அவள் தோழி வனிதா  மூலம் தெரிய வந்தது.  உடனே அந்தத் தோழியையே அவள் அம்மா மூலம் விசாரிக்கச் சொல்லிச் சந்துருவின் காதுக்கும் தெரியப் படுத்தினாள் ராதா.  ராதா தனக்காக இத்தனையும் செய்தும் அவளை உதாசீனம் செய்தாள் ரம்யா.  சின்ன வயசிலே என்னைப் பாடாய்ப் படுத்தி காலங்கார்த்தாலே எழுப்பி உட்கார வைத்து......ஹூம் இவளும் ஒரு அம்மாவா!  எல்லா அம்மாக்களும் இப்படித்தான் இருக்காங்களா என்ன! என்னைப் பெத்த அம்மாவானா என்னை எத்தனை செல்லமா வளர்த்திருப்பாள்!  எனக்கு நல்லதுனு நினைச்சு அவளுக்குப் பிடிச்சதை எல்லாம் பண்ணச் சொல்றாளே!  இப்போக் கூட என்னைச் சீக்கிரம் கல்யாணம் பண்ணி அனுப்பிட்டா  அவளுக்கு வசதினு தானே நினைக்கிறா.  இருக்கட்டும், இந்தக் கல்யாணத்தைச் சாக்காக வைத்தே இவளை நான் ஒரு வழி பண்ணிடறேன்.  எல்லார் முன்னாலேயும் என் அம்மா யார்னு சொல்ல வைக்கிறேன்.  ரம்யாவுக்கு ஆத்திரம் பொங்கியது.  எனக்கு ஏன் இந்த நிலைமைனு மனம் கலங்கிப் போனாள்.

ஆனால் அதற்காகத் தான் காதலித்த நபரை விட்டு விட்டு வேறுஒருத்தனை மணக்கவும் இஷ்டப் படவில்லை.  ஆகையால் கல்யாண ஏற்பாடுகளுக்கு எல்லாம் வாய் மூடிச் சம்மதம் தெரிவித்தவள்.  கல்யாண நாள் நெருங்க, நெருங்க ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போட்டாள்.  அது தான் ராதா தனக்குக் கல்யாணம் பண்ணி வைக்க அம்மா என்ற முறையில் மணமேடையில் இருக்கக் கூடாது என்பதே.  அதற்குப் பதிலாக சித்தப்பா, சித்தி இருக்கட்டும்.  இல்லைனா அப்பாவான சந்துருவே தனியாகக் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கட்டும்.  என்ன ஆனாலும் ராதா அந்தக் கல்யாணத்தில் பங்கெடுக்கக் கூடாது.  அப்படிப் பங்கெடுத்தால் தான் தன் காதலனோடு ரிஜிஸ்தர் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்வதாய்ச் சொல்லி விட்டாள்.  ராதாவுக்குக் கண்ணீர் பொங்கியது.  என்ன தான் மனோதிடம் இருந்தாலும் ரம்யாவின் வாயிலிருந்து இப்படி ஒன்று வரும் என எதிர்பார்க்கவில்லை.  அகிலாண்டத்திடம் ஓடினாள்.  ரம்யாவின் விருப்பத்தைச் சொல்லி அவளைச் சமாதானம் செய்யுமாறு கேட்டுக் கொண்டாள். ஆனால் அகிலாண்டமோ உள்ளூர சந்தோஷம் கொண்டவளாகவே தெரிந்தது.

"ஆமாம், அவள் சொல்றது சரிதானே, நீ தான் மலடியாச்சே.  உன் கையாலே தாரை வார்த்தால் நாளைக்கு அவங்க குடும்பம் வாரிசில்லாமல் போயிட்டா?  சின்னப் பெண்ணாக இருந்தாலும் அவள் கோபத்திலே சொன்னாலும் சொன்னது சரிதான்."

"அவளுக்கு உண்மை தெரியாது அம்மா.  ஏதோ ஆத்திரத்தில் சொல்கிறாள்."  ராதா மீண்டும் கெஞ்சினாள்.

"அவளுக்கு ஏன் உண்மை தெரிய வேண்டும்!  இப்படியே இருந்துட்டுப் போகட்டுமே. உனக்கு என்ன!  நீ கல்யாணத்திலே என்ன பண்ணப் போறே.  பேசாம ஒரு மூலையிலே இருந்துண்டு உன்னை நமஸ்காரம் பண்ணினா ஆசீர்வாதம் பண்ணிக்கோ. அவ்வளவு தான்.  உன் ஓர்ப்படி தான் கன்யாதானம் பண்ணட்டுமே!"  என்றாள்.

ராதாவின் நிலைமையைப் பார்த்துக் கவலையுற்ற சந்துரு என்ன விஷயம் என விசாரிக்கப் போகத் தம்பி மூலம் விஷயத்தைத் தெரிந்து கொண்டு அதிர்ச்சி அடைந்தான்.  இனியும் தான் சும்மா இருக்கக் கூடாது என எண்ணிக் கொண்டு ரம்யாவைத் தனியாகப் பார்த்து விஷயங்களைச் சொல்ல ஏதுவாக எழுதப் பட்டிருந்த டயரிக் குறிப்புகளைக் கொடுத்தான்.
*********************************************************************************

அத்தனையையும் படித்த ரம்யா தான் எவ்வளவு சுயநலமாக நடந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்தாள்.  ராதா உண்மையில் நாத்தனாரான தனக்காக எவ்வளவு பாடுபட்டிருக்கிறாள் என்பதும் அவள் மனக்கண்களில் தோன்றியது. தன் தாய் செய்தது சரியில்லை என்பதும் அவள் மனதில் உறைத்தது.  தாய்க்குத் தன் தவறும் புரிய வேண்டும்.  அதே சமயம் இந்த விஷயம் தெரிந்த ஓரிருவரைத் தவிர மற்றவர்களுக்குத் தெரியவும் கூடாது.  ராதா தன் அம்மா இல்லை என்ற விஷயம் யாருக்கும் தெரியாமலே போகட்டும். அதற்குத் தான் என்ன செய்ய வேண்டுமென்பதைத் தீர்மானித்துக் கொண்டாள்.


அடுத்த பதிவிலே முடிச்சுட மாட்டேன்! :))))