திக், திக், திக், நிமிடங்கள்!

50 வருஷமாச் சமைக்கிறேன்.  இப்படி எண்ணெய் மட்டுமில்லை, வெந்நீரைக் கூடக் கொட்டிக் கொண்டதில்லை. :(  எப்போதேனும் தோசைக்கல், குக்கர், இரும்புச் சட்டி போன்றவற்றை இறக்குகையில் கையில் சூடு லேசாகப் படும். அதுக்கே ரங்க்ஸ் சூட்டோடு இதை எல்லாம் இறக்க வேண்டாம்.  ஆறினதும் இறக்கிக்கலாம் னு 14 4 தடை உத்தரவு போட்டிருக்கார்.  இப்போது தான் முதல் முறையாக இவ்வளவு கஷ்டமான அனுபவம்.  அதனால் தானோ என்னமோ தெரியலை.  ஊருக்குப் போகையில் கொஞ்சம் அலுப்பாகவும், ஒரு மாதிரி வெறுமையாகவும் இருந்தது.  என்னால் எதையும் தூக்க முடியாதுங்கறதாலே சாப்பாடுப் பையை மட்டும் என்னிடம் ரங்க்ஸ் கொடுத்து வைச்சிருந்தார்.  ரயிலில் போகும்போது அதை மேலே மாட்டி இருந்தோம்.  மாம்பலம் ஸ்டேஷனில் இறங்க கிண்டி வரும்போதே தயார் ஆவோம் என்பதால் சாமான்களைத் தூக்கிக் கொண்டு இருவரும் இறங்கும் வாயில் அருகே போய் விட்டோம்.  சாப்பாடுப் பை என் பொறுப்பில் இருந்ததால் அவருக்கு நினைவிலேயே இல்லை.  நானோ அதைத் தூக்கிக் கொண்டு போய்ப் பழக்கம் இல்லாததால் கைப்பையை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு போயாச்சு.  வண்டியும் மாம்பலத்தில்  நின்று நாங்களும் இறங்கிக் கொஞ்ச தூரம் போனதும் திடீர்னு ஏதோ குறைஞ்சாப்போல் எனக்குத் தோன்ற, அவரிடம் சாப்பாடுப் பை எங்கேனு கேட்டேன்.

அப்போத் தான் அதை வண்டியிலேயே விட்டுட்டோம் னு புரிஞ்சது.  நல்லவேளையாக நாங்க இறங்கின பெட்டி அருகே தான் போயிட்டிருந்தோம். அதுக்குள்ளே ஒரு வாயிலை உள் தாழ்ப்பாள் போட்டிருந்தாங்க. ரங்க்ஸ் இன்னொரு வாயிலுக்கு ஓடி உள்ளே இருந்தவங்களிடம் சொல்லிப் பையை வாங்கிட்டார் ரங்க்ஸ்.  வண்டி கிளம்பறதுக்கு ஊதியாச்சு.  அவருக்கும் பதட்டம்.  அவசரத்தில் கதவைத் திறப்பதற்கு பதிலாக மூடி இருக்கார்.  அப்புறமா ஒருத்தர் சொல்லிக் கதவைத் திறந்து வாயிலருகே வரார்.  வண்டி கிளம்பியாச்சு.  அவரை இறங்க வேண்டாம்.  எழும்பூர் போயிடுங்கனு சொல்ல நான் வேகமாய்ப் போகும்போது ஒரு காலைப் படியில் வைத்து மற்றொரு காலை நிதானமாகத் தரையில் வைத்து இறங்கி விட்டார்.  உயரமாய் இருந்ததால் சாத்தியமாயிற்று என்றாலும் அந்த விநாடி மனம் பரபரப்பும், திகிலும் சொல்ல முடியாதவையாக இருந்தது.   ஒரு நிமிஷம் இந்தப் பை போனால் போகிறதுனு விட்டிருக்கலாமேனு நினைப்பு வந்தது.  முக்கியமான சில பொருட்கள் அதில் இருந்தன.  எப்படியோ முன்னோர்கள் செய்த புண்ணியத்தின் பலன் எங்களுக்குக் கிடைத்தது.  நல்லபடியாக இறங்கிட்டார். இதுக்காகவே திரும்பி வரும்போது சாப்பாடுப் பையைச் சாப்பிட்டு முடிச்சதுமே சாமான்களைப் பிரித்துப் பெரிய பையில் போட்டு மூடி விட்டோம்.

ரயில்வேயில் மாற்றங்கள் வந்திருப்பதைப் பார்த்தால் தான் ஒத்துக்க முடியும். அடிக்கடிப் பயணம் செய்பவர்களுக்குக் கட்டாயமாக மாற்றங்கள் தெரியும். அதோடு இல்லாமல் மற்றத் துறைகளிலும் மௌனமாக மாற்றங்கள் ஏற்பட்டு வருகின்றன.  தமிழ்நாடு கல்வித் துறை அதிகாரிகள் மானியங்களுக்காகவும், மற்ற சில தேவைகளுக்காகவும் மத்திய அரசின்  HRD Ministry யின் அதிகாரிகளோடு  சில நாட்கள் முன்னர் சந்திப்பு நடத்தி இருக்காங்க.  தமிழ்நாட்டு அதிகாரிகளின் கோரிக்கைகள் ஏற்கப்பட்டதோடு அந்த ஒரே நாள் சந்திப்பில் எல்லாவற்றுக்கும் பதில் அளித்து இவங்க தேவைகளை நிறைவேற்றுவதாக எழுத்து மூலம் பதிலளித்து உத்தரவாதமும் கிடைத்திருக்கிறது.

தமிழக அதிகாரிகள் இதை எதிர்பார்க்கவே இல்லையாம்.  வருஷா வருஷம் அவங்களோடான சந்திப்புக்கே 3,4 நாட்கள் காத்திருக்க வேண்டி வருமாம்.  அதுக்குப் பின்னரும் நீங்க திரும்பிப் போங்க, நினைவூட்டல் கடிதம் அனுப்புங்கனு சொல்லிடுவாங்களாம்.  குறைந்த பக்ஷமாக 3 மாதமாவது ஆகுமாம்.  இப்போது வேலை முடிந்தது குறித்து அவங்க மயக்கம் போட்டு விழாத குறைதான்.  உள் கட்டமைப்பு வேலை வெளியே தெரியாமல் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. அதன் தாக்கம் பொதுமக்களுக்குப் புரிய நாட்கள், மாதங்கள் ஆகலாம்.

நேற்றைய பட்ஜெட்டில்  பொதுவான சிறப்பம்சங்கள் இருந்தாலும் சேமிப்பு வரம்பை  3  லக்ஷத்திலிருந்து 5 லக்ஷமாக உயர்த்தி இருக்கலாம்.  இதன் மூலம் அரசுக்கு வருவாய் அதிகரிக்கும். பொதுமக்களுக்கும் பயன்பாடு இருக்கும்.  சேமிப்பை 1.5 லக்ஷத்தோடு நிறுத்தியது சரியில்லை.  இதையே திரு இன்னம்புரார் அவர்களும் கூறியுள்ளார்.  பொதுவாக பட்ஜெட் திருப்திகரம் எனத் தோன்றினாலும் விளைவுகளை இனிமேல் தான் பார்க்க வேண்டும்.  திட்டங்கள் அறிவிப்புக்களோடு நிற்காமல் செயலில் இறங்க வேண்டும். போக வேண்டிய தூரம் மிக அதிகம்.