ஒரு பாராட்டு, ஒரு குறை, ஒரு சிரிப்பு!

இம்முறை சென்னை சென்றபோது பாண்டி பஜார் வழியா வந்தப்போ மயக்கமே வந்தது.  என்ன இது?  ஏதோ மாற்றம்னு ஒண்ணுமே புரியாமல் பார்த்தப்போ, நாங்க போயிட்டிருந்த ஆட்டோவின் ஓட்டுநர், நடைபாதைக்கடைகள் எதுவுமே இப்போ இல்லைங்க, அவங்களுக்குத் தனியாகக் கட்டிக் கொடுத்து  இங்கே இருந்து எடுத்துட்டாங்கனு சொன்னார்.  உண்மையில் நல்ல விஷயம் தான். சென்னை மாநகராட்சியைப் பாராட்ட வேண்டும்.  நடைமேடையில் நடக்க முடியாமல் தெருவில் நடக்கலாம்னா, அந்த வழியாச் செல்லும் பேருந்துகள், கார்கள் போன்றவற்றிலிருந்து தப்பி ஒதுங்க இடம் இருக்காது.

 இரு பக்கமும் வண்டிகளை நிறுத்தி இருப்பாங்க.  அதற்கெனத் தனி கான்ட்ராக்ட் இருக்கு.   அவங்க வந்து பணம் வசூல் பண்ணுவாங்க.  ஆனால் அன்னிக்கு வண்டிகளும் குறைவாவே இருந்தது.  இத்தனைக்கும் வார முதல்நாள் திங்கள் கிழமை.  இப்போ வண்டிகள் நிறுத்தவும் ஏற்பாடுகள் செய்து வருவதாகவும் அந்த ஆட்டோ ஒட்டுநர் கூறினார்.  சென்னையில் வழக்கமான குப்பைகள் குறையவில்லை.  போக்குவரத்து நெரிசல் குறையவில்லை.  முகத்தை முகமூடி போட்டு மூடிக் கொண்டாலும் வண்டிகளின் புகை இருமலை வரவழைக்கிறது.  லஸ் சர்ச் ரோடில் பயணிக்கையில் ரேவதியின் வீட்டைப் பார்த்து  ரேவதி இருந்தால் போயிருக்கலாம்னு பேசிக் கொண்டோம்.  மரங்கள், செடிகள் எல்லாம் பசுமையாகவே இருந்தன.


சென்னை ஆட்டோக்களில் இம்முறை பயணம் செய்தப்போ மீட்டர் போட்டாலும் அதற்கு மேலே பத்தோ அல்லது இருபதோ கேட்டு வாங்குகிறார்கள் என்பதும் தெரிகிறது.  அதே குறைந்த தூரம் எனில் 30 ரூபாய் ஆகும் தூரத்துக்குக் குறைந்தது ஐம்பது கேட்கின்றனர். மீட்டர் போட்டால் 25 ரூபாய் கூட ஆகாது!   மாம்பலத்தில் இருந்து மயிலாப்பூர் கிழக்கு மாட வீதிக்கு மீட்டரில் 80 ரூபாய் ஆச்சு.  ஆட்டோ ஓட்டுநருக்கு 100 ரூபாய் கொடுத்தோம்.  திரும்பும் போதும் அதே! இப்போது இங்கே ஶ்ரீரங்கத்திலும் ஆட்டோக்காரங்க அதிகம் கேட்க ஆரம்பிச்சாச்சு.  எங்க வீட்டில் இருந்து மலைக்கோட்டை போக 150 ரூபாயில் ஆரம்பிச்சுப் பேரம் பேசிக் கடைசியில்  120க்கு வராங்க.  மீட்டர் போட்டால் 80 ரூபாய் தான் ஆகும்.  இங்கேயும் மீட்டர் ஆட்டோ அறிமுகம் எல்லாம் நடந்து செல்பேசி எண் எல்லாம் கொடுத்திருக்காங்க.  அந்த அலுவலகத்துக்குத் தொலைபேசினால் மதியம் 3-30 -க்கு நாம் கிளம்பணும் என்றால் 3-00 மணிக்குப் பேசுங்கனு சொல்றாங்க.  அப்படிப் பேசினால் அந்தக் கடைசி நிமிடத்தில் ஆட்டோ வராதுனு சொல்லிடறாங்க.  ஒவ்வொரு முறையும் கூப்பிட்டுப் பார்த்துட்டுப் பின்னர் இங்கே ஆட்டோ ஸ்டான்ட் ஆட்டோவிலேயே போகிறோம்.  இவங்க 100 ரூபாய்க்கு வருவாங்க. ஆனால் காத்திருந்து திரும்பக் கூட்டி வரதில்லை.


நேத்துத் திருச்சி சென்று திரும்புகையில் ஒரு உணவு விடுதியில் உணவு வகைகளின் பட்டியல் போட்டிருந்தது.  அதிலே எலிமிச்சை சாதம், கருவப்பிள்ளை சாதம் இரண்டையும் பார்த்துட்டுத் திகைப்பாப் போச்சு.  அப்புறமாத் தான் புரிஞ்சது எலுமிச்சை சாதம், கறிவேப்பிலை என்னும் கருகப்பிலை சாதம் என.   புளியஞ்சாதம் பண்ணலை போல.  இல்லைனா புலியஞ்சாதம்னு எழுதி இருப்பாங்களே!  தமிழ் என்னமாய் விளையாடுதுனு நினைச்சேன்.   அப்புறமாத் தெப்பக்குளத்துக்கு எதிரே ஹிக்கின்பாதம்ஸ் புத்தகக் கடையின் தமிழ்ப் பெயர்ப்பலகையில்" இக்கின்பாதம்ஸு"  எனத் தூய தமிழில் போட்டிருந்ததைப் பார்த்துச் சிரிப்பு வந்தது.  எ.கொ.இ.ச. என நினைத்துக் கொண்டேன்.  சும்மா ரொம்ப நாளாச்சே என எண்ணங்களின் மொக்கைப் பதிவு ஒன்று. :)