நிற்பதும், நடப்பதும் நின் செயலாலே!

இப்போது குறிப்பிடப் போகும் கதை தெரிந்தவர்கள் இருக்கலாம், எனக்கு இதன் ஒரு பகுதி மட்டுமே சிறிய வயதில் அறிந்திருக்கின்றேன் வாய்மொழியாக. இந்தக் கதையை நான் படிச்சது 4,5 வருஷத்துக்கு மேல் இருக்கும். இந்தக் கோயில்களுக்கு நாங்கள் இன்னும் செல்லவில்லை என்பதாலேயே இதைப் பற்றி எழுதாமல் இருந்தேன். இப்போது சஷ்டியை முன்னிட்டுப் பதிவுகள் போடுவதால் இதை எழுதத் தீர்மானித்துள்ளேன். கோபி கேட்டிருக்கும் காதல் கதையும் எழுதுகின்றேன். ஆனால் கொஞ்சம் நாள் ஆகும். வடிவேலனைக் கல்லில் வடித்த ஒரு சிற்பியைப் பற்றிய கதை இது. செவிவழிச் செய்தியாகவே சொல்லப் பட்டு வருகின்றது. ஆகவே யாராவது "தரவு"னு கேட்டுட்டு வந்தால், தரவே மாட்டேன் என்பதையும் சொல்லி விடுகின்றேன்.
*************************************************************************************
சோழநாட்டு அரசர்கள் அனைவருமே சைவப் பற்றுடையவர்கள். ஈசனிடம் பற்றுள்ளவர்களுக்கு அவர் குமாரனிடம் பக்தி இல்லாமல் போகுமா? குறைவின்றி நிறைவாகவே இருந்து வந்த சமயம் அது. இந்தக் கதை நடந்த காலத்தில் விஜயநகரப் பேரரசு ஆட்சி புரிந்து வந்தது என்றும், அதன் கீழ் கப்பம் செலுத்தி வந்த சோழச் சிற்றரசன் என்றும் சொல்லுவாருண்டு. ஆன்மீகக் காவலர்கள் ஆன சோழச் சிற்றரசர்களில் ஒருவன் ஆன முத்தரசன் என்பான் ஆண்டு கொண்டிருந்தான். ஒருமுறை அவன் சிக்கலில் ஈசனைத் தரிசனம் செய்ய வந்திருக்கின்றான். அதுவரையிலும் சிக்கிலில் ஈசன் மட்டுமே கோயில் கொண்டிருந்ததாயும் சொல்கின்றனர். சிக்கிலுக்கு வந்த முத்தரசன் ஈசனின் வரலாற்றைக் கேட்டறிந்தான். வசிஷ்டர் காமதேனுவின் வெண்ணையை லிங்கமாய்ப் பிடித்து வைத்துப் பூஜை செய்து வந்ததையும், அந்த லிங்கத்தைப் பெயர்த்து எடுக்க முயன்ற பலராலும் முடியாததையும் லிங்கம் மண்ணில் சிக்கிக் கொண்டதாலேயே ஊருக்கும் சிக்கில் எனப் பெயர் வந்ததையும் கேட்டறிந்த முத்தரசன் உணர்ச்சி மேலிட்டுப் பல மானியங்களை ஒதுக்கினான் கோயிலுக்கு. குமாரன் கோயிலில் இல்லை என்பதையும் அறிந்துகொண்டு சிங்காரமாய், அழகாய், நேர்த்தியாய் ஒரு வேலனை வடிக்கச் செய்து அங்கே பிரதிஷ்டை செய்யவும் உத்தரவிட்டான் மன்னன்.

சிற்பிக்காக அலைந்து, திரிந்து வெண்ணாற்றின் கரையில் ஒரு பாழடைந்த மண்டபத்தில் தன்னந்தனியே சிலைகள் வடித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு சிற்பியைக் கண்டார்கள். சிலைகளின் அழகோ பிரமிக்க வைத்தது. சிலையா அல்லது உயிருள்ள தெய்வமா என்று எண்ணும்படிக்கு ஜீவசக்தி ததும்பிக் கொண்டிருந்தன சிற்பங்களில். சிற்பியின் நெற்றியில் திருநீறு, மார்பில் உத்திராட்ச மாலை. பார்த்தாலே கை எடுத்துத் தொழவேண்டிய தோற்றம். சிற்பியா, இல்லை சிவனடியாரா?? முத்தரசனுக்குச் சந்தேகம். என்றாலும் அவனிடம் தன் வேண்டுகோளை வைக்கின்றான் முத்தரசன். சிற்பி சொல்கின்றான்:" மன்னா! நாங்கள் முருகனடிமைகள். பரம்பரைச் சிற்பிகளும் கூட. என்னைச் "சில்பா சிற்பி" என்றே சொல்லுவார்கள். பூர்வ ஜென்மத்தின் புண்ணியத்தாலும், முருகனின் கருணையாலுமே அவன் உருவை வடிவமைக்கும் வாய்ப்பைத் தாங்கள் எனக்களிக்கின்றீர்கள். தங்கள் சித்தம் போல் மயிலோனை அனைவரும் வியக்கும் வண்ணம் சிங்காரமாய் வடிவமைக்கின்றேன்." என்று உறுதிமொழி கொடுக்கின்றார் சில்பா சிற்பி.

நாட்கள் பறக்கின்றன. அருமையான கல்லைத் தேர்ந்தெடுத்துச் சிற்ப வேலையை ஆரம்பிக்கின்றார் சிற்பி. ஒருநாள் அவர் கனவில் ஆறுமுகன் தோன்றி, " நீ என்னை இந்த ஆறுமுகக் கோலத்தில் பனிரண்டு கைகளுடனேயே உருவாக்கு!" என்று கட்டளை இட, அவ்வாறே உருவாக்கத் தொடங்கினார் சிற்பி. வலக்கைகளில் சக்திவேல், கதை, கொடி, தண்டு, அம்புடன் கூட மற்றொரு வலக்கரத்தில் அபய ஹஸ்தமும், இடக்கைகளில் வஜ்ரம், பத்மம், கடகாஸ்தம், சூலம், வில், வரத ஹஸ்தமும் கொண்டு அழகை அள்ளிச் சொரியும்படியான சுந்தரவேலனை மயில் வாகனத்தில் வடித்தார் சில்பா சிற்பி. பார்த்தவரைப் பித்துப் பிடிக்க வைத்தான் ஆறுமுக வேலன். மயிலோடு பறந்துவிடுவானோ என நினைக்கும் வண்ணம் ஜீவன் ததும்பி நின்றது சிலையில். கண்களின் அழகைச் சொல்லுவதா? புன்முறுவலைச் சொல்லுவதா? கைகளின் வடிவைப் பாராட்டுவதா? மயில் சிற்பமா? உண்மையான மயிலா? என்னும்படிக்குச் சிற்பம் அனைவரையும் திகைக்கவும், பிரமிக்கவும் வைத்தது.

மக்கள் மன்னனைப் பாராட்டுவதா? சிற்பியைப் பாராட்டுவதா எனத் தெரியாமல் மயங்கி இருவரையும் மனதாரப் பாராட்டி இத்தகையதொரு சிற்பத்தை இனி எவராலும் உருவாக்க முடியாது என்று சொன்னார்கள். ஜெயகோஷங்கள் முழங்கின. ஒரு நன்னாள் பார்த்துக் குடமுழுக்குக்கு ஏற்பாடு செய்தான் முத்தரசன். நன்னாளில் குடமுழுக்கையும் நடத்தி ஆறுமுகன் பிரதிஷ்டையும் செய்வித்தான். ஊரெங்கும் கொண்டாட்டம், கோலாகலம், ஆனந்தத் திருவிழா! மக்கள் மனதில் மகிழ்ச்சி! ஆனால் மன்னனுக்கோ மனதில் ஏதோ குழப்பம்! வேகம், என்ன என்னவோ கணக்குகள். என்னவோ எண்ணங்கள். சிற்பிக்கு மன்னன் என்ன பரிசு கொடுக்கப் போகின்றானோ என்று மக்கள் பேசுவதும் அவன் காதில் விழுந்தது. சிற்பியை அரசவைக்கு வரவழைத்தான். அரசவையில் பெருங்கூட்டம். அனைவரும் மன்னன் அளிக்கப் போகும் பரிசையும், பாராட்டுச் சொற்களையும் எதிர்பார்த்துக் குழுமி இருந்தார்கள்.சிற்பி வரவழைக்கப் பட்டார். மன்னன் தரப்போகும் பரிசை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தார் சிற்பியும். மன்னனும் சிற்பியைப் புகழ்ந்தான், இது போன்ற சிற்பம், எவராலும் நினைத்துக் கூடப் பார்க்க முடியாத பேரழகுப் பெட்டகம் ஆன சிங்காரவேலன் சிலையைச் செதுக்கியதன் மூலம் தன் உள்ளத்தைச் சிற்பி குளிர்வித்து விட்டதாயும் கூறினான். இன்னொரு உதவியையும் செய்யவேண்டும் என்றும் கேட்டான். மற்றொரு சிற்பமோ என சிற்பி ஆவலுடன் காத்திருந்தான். முத்தரசன் கூறுகின்றான்:" சில்பா சிற்பியே! இத்தனை தத்ரூபமாய் முருகன் சிலையை வடிவமைத்த நீர் இனி எந்த மன்னனுக்கும் இதே போல் எந்தக் காலத்திலும் முருகன் சிலையை மட்டுமல்ல, எந்தச் சிலையையும் வடிக்கக் கூடாது. முத்தரச மன்னன் மட்டுமே முருகப் பெருமானைப் பேரழகுடனும், பொலிவுடனும் படைத்தான் என வரலாற்றில் என் பெயர் நிலைத்து நிற்க வேண்டும். ஆகவே" என நிறுத்தினான் மன்னன். அடுத்து வரப்போவதை எதிர்பார்த்துச் சிற்பி காத்திருக்கையில் மன்னன் கண்ணசைவில் சில வீரர் சிற்பியை நெருங்கினார்கள். சிற்பியை இருவர் இறுக்கிப் பிடித்துக் கொள்ள மற்றும் இருவர் அவர் வலக்கைக் கட்டை விரலை வெட்டப் போனார்.

சிற்பி பயத்திலும் நடுக்கத்திலும் ஆழ்ந்து போய் மன்னனைக் கெஞ்சினார் கட்டை விரலை வெட்டவேண்டாம் என. கட்டை விரல் இல்லை எனில் உளியைப் பிடிப்பது எவ்வாறு?? அதற்கு என் உயிரை எடுத்துக் கொள் என்றும் சொல்லிப் பார்த்தார், மன்னன் மனம் இரங்கவில்லை. இந்தப் பெருமை யாவும் எனக்கே வந்து சேரவேண்டும் என்ற அவன் காவலரை நோக்கி," அஞ்சாதீர்கள் கட்டை விரலை வெட்டுங்கள்" என்று சொல்ல, அவர்களும் மன்னன் கட்டளைக்கிணங்கி சில்பா சிற்பியின் கட்டை விரலை வெட்டினார்கள். சிற்பி துடிதுடித்தார். உடல்வேதனையும், மனவேதனையும் தாள மாட்டாமல், "முருகா, உன் பேரழகைச் செதுக்கிய எனக்கு நீ கொடுத்த பரிசா இது?" என கண்ணீருடன் கலங்கி, சோகம் தாங்க முடியாமல், சோர்ந்து போய் உறங்க மீண்டும் கனவில் வந்தான் சிங்காரவேலன், முகம் கொள்ளாத புன்னகையுடன்.

தமிழ் மணம் ஒரு வாரமா ஏன் விரட்டிட்டு இருக்கு?

//Can't create a new thread (errno 12); if you are not out of available memory, you can consult the manual for a possible OS-dependent bug//

இன்னிக்கும் தமிழ்மணம் துரத்திடிச்சே?? :))))))))) தெரிஞ்சவங்க பதில் சொல்லுங்க. எப்போப் போனாலும் இதே பதில் தான் வருது. இல்லைனா நீ ஒண்ணும் புதுசா எழுதலைனு சொல்லிடுது.

கந்தா, கடம்பா, கார்த்திகேயா, ஷண்முகா!!

நம்ம பதிவுகளின் நீஈஈஈஈஈஈஈஈளம் பற்றிய புகார்ப்பட்டியல் பதிவை விடப் பெரிசா இருக்கிறதாலே கொஞ்சம் சுருக்கலாமே என்று சுருக்கினேன். நம்ம கவிக்கு அது அவசரமா எழுதி முடிச்சுட்டாப்போல் தெரிஞ்சிருக்கு. எப்படியோ கண்டு பிடிச்சுடறாங்கப்பா?? எல்லாம் எங்கேயோ அமெரிக்காவிலே இருந்துட்டு இதைச் சொல்றாங்க. எல்லாம் முருகன் அருள். இப்போ அடுத்து மெளலி கேட்ட குமாரன் என்பதன் அர்த்தம் என்னனு பார்ப்போமா?? இதை முதலிலேயே எழுதிடலாம் பதிலானு நினைச்சேன். ஆனால் பதிலை எத்தனை பேர் பார்ப்பாங்கனு தெரியலை. ஆகையால் பதிவாகப் போடுகின்றேன்.
*************************************************************************************
குமாரன்= என்றால் சிவ, சக்தி ஆகியோரின் அருளால் வெளிப்பட்டவன் என்று ஒரு பொருள் ஆன்றோர் வாக்கில் சொல்கின்றனர். ஷரவணப் பொய்கையை அம்பிகையின் அம்சம் என்றும், கங்கையானவள் அந்தப் பொய்கையில் ஈசனின் வீரியத்தைக் கொண்டு சேர்த்ததால் சிவ சக்தி ஐக்கியத்தில் சர்வலோகத்துக்கும் அன்னை, தந்தை ஆனவர்களின் புத்திரன் என்பதாலும் குமாரன் என்று சொல்வதுண்டு என்று பரமாச்சாரியார் கூறுகின்றார். முதன்முதலாய்க் கந்தன் புராணத்தைக் "குமார சம்பவம்" என்று வால்மீகியே ராமாயணத்தில் பால காண்டத்தில் கூறி இருக்கின்றார். கு= என்ற சொல்லுக்கு அக்ஞானம், (ஆணவம், மலம், கன்மம்) இம்மூன்றில் உள்ள மலம் என்றும் கொள்ளலாம். மாரன்= என்றால் அழிப்பவன். நம் ஆணவத்தை அழிப்பவன். நம் கர்மாவை அழிப்பவன். நம் மலத்தை அழிப்பவன். அனைத்து உயிர்களின் மலப்பிணிகளை அழித்து ஒழிப்பவன் என்று கொள்ள வேண்டும். நம்மை அழிக்காமல், தன் வேலாயுதத்தால் காத்து ரட்சித்து நம் மனதில் உள்ள அசுர எண்ணங்களை அழித்து ஞானத்தைப் பிறப்பிக்கின்றவனே குமாரன்.

இந்தக் குமாரன் என்ற பெயரை வைத்தே ஆதிசங்கரர் தோற்றுவித்த ஷண்மதங்களில் உள்ள கெளமாரம் பிறந்தது. வடநாட்டில் குமாரன் என்றாலே கார்த்திகேயன் ஒருவன் தான். அங்கே இவன் நைஷ்டிக பிரம்மச்சாரி. புனே நகரில் உள்ள பார்வதி மலையில் கந்தன் தவக்கோலத்தில் அன்னையிடம் வேல் வாங்கும் முன்னர் தவம் புரிவதாயும் அங்கே பெண்கள் செல்லக் கூடாது என்றும் இன்றளவும் இருக்கின்றது. பார்வதியைத் தரிசித்து விட்டு மேலே போய்க் குமாரனைத் தரிசிக்க வேண்டும். பார்வதியையும் மலை ஏறியே தரிசிக்க வேண்டும். அன்னை அங்கே குமாரனுக்கு அருள் தர ஆயத்தமாய் இருக்கின்றாள். மேலே கார்த்திகேயன் இருக்குமிடத்துக்கு ஆண்கள் மட்டுமே செல்லலாம். இந்தக் குமாரனே குமாரஸ்வாமியாகவும் ஆகின்றான். குமரனாகவும் ஆகின்றான். ஸ்கந்தன் எப்படித் தமிழில் கந்தன் ஆனானோ அப்படியே குமாரனும் தமிழில் குமரன் ஆகின்றான்.

அடுத்து ஷரவணபவ. ஷ=மங்கலம் என்ற பொருளிலும், ர= ஒளி என்ற பொருளிலும், வ= சாத்வீகம், என்ற பொருளிலும், ண= போர், யுத்தம் என்ற பொருளிலும், பவன்= என்றால் தோன்றியவன், உதித்தவன் என்ற பொருளிலும் வருகின்றது. நம் ஷண்முகன் பிறக்கும் முன்னரே தேவசேனாதிபதி அவன் தான் என்பது தீர்மானம் ஆயிற்றே. பிறக்கும் முன்னரே அவனுக்குரிய பதவியைத் தீர்மானித்தாயிற்றல்லவா. அது மட்டுமா??? எல்லாரும் துறவியாகித் திருமணம் செய்யாமல் இருப்பார்கள். அல்லது திருமணத்தின் பின்னர் துறவியாவார்கள், இவனோ துறவியாகிப் பின்னர் ஒரு மணத்துக்கு இரு மணம் அதிலும் ஒரு பெண்ணைத் துரத்தித் துரத்திக் காதலித்து மணந்து கொண்டிருக்கின்றான். ச= என்ற சொல்லுக்கு மகா லட்சுமி என்ற பொருளும் உண்டு. ர= என்றால் வாக் தேவி, சரஸ்வதி, வ= என்றால் ஆரோக்கியம், அந்த ஆரோக்கியம் தரும் வீரம் என்ற பொருளில் வரும். இந்த ஆறெழுத்து மந்திரத்தைத் தக்க குரு மூலம் உபதேசம் பெற்று ஜபித்து வந்தோமானால் கந்தன் கருணையால் அவன் வேல் நம்மைக் காத்து அரணாக நிற்கும்.

கதை இல்லையேனு பார்த்துட்டுத் திரும்பப் போயிடாதீங்க, கதை ரொம்ப நீஈஈஈஈஈளம். அதான் சுருக்கிட்டு இருக்கேன். ஒவ்வொரு பகுதியாய்ப் போடறேன், நாளையில் இருந்து.

ஆறுபடை வீடு கொண்ட திருமுருகா!

கதை எல்லாம் கேட்கிறதுக்கு முன்னாலே கொஞ்சம் பாடமும் படிச்சுப்போம். ஆற்றுப்படை என்பது தான் ஆறுபடை என்று மாறியது என்று தெரிந்துகொண்டோம் இல்லையா?? மதுரைமாநகர்ப் பதிவிலே திருப்பரங்குன்றம் பற்றி எழுதும்போது இந்த விஷயம் விட்டுப் போயிருக்குக் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல. படைவீடு என்றால் படைகள் தங்கும் இடம். ஆனால் இதுவோ முருகன் பக்தர்களுக்கு அருளிய இடங்கள். ஆகவே அந்தப் படைவீட்டுக்கும் இதுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் இங்கே எல்லாம் பக்தர்களுக்கு அருளவென்று முருகனை ஆற்றுப் படுத்தி வைத்த இடங்கள் ஆகும்.

இதில் முதலில் வருவது திருப்பரங்குன்றம்=தென்பரங்குன்றம் என்றும் சொல்லுவார்கள். இந்தக் கோயிலில் மூலவர் திருமணக் கோலத்தில் இருக்கும் ஷண்முகனும், தெய்வானையும். ஆகவே இங்கு இவரின் மாமாவான திருமாலும், ஈசனும், அம்பிகையும் குடிகொண்டிருக்கின்றனர். இங்கு தான் ஈசனை நோக்கி முருகன் தவம் இருந்ததாயும் கூறப்படுகின்றது. இந்த மலையே ஈசன் வடிவில் லிங்கம் போல் அமைந்திருக்கும். யோக சாஸ்திரத்தில் மூலாதாரத்துக்கு உள்ள படைவீடாக இதைக் கொள்வார்கள். உல்லாசம் என்னும் தத்துவத்தை அதாவது மனம் மகிழ்வு பெறுவதை இது குறிக்கின்றது. தெய்வானையைத் திருமணம் செய்து கொண்ட கந்தனுக்கு உல்லாசம் தானே. ஒளிவடிவாகவும் முருகன் இங்கே இருப்பதாயும் சொல்லுவதுண்டு.அடுத்து திருச்செந்தூர்- சுவாதிஷ்டானம். துன்பங்கள் நீங்குதல். சூரனைக் கொன்று அவனால் துன்பம் அடைந்த தேவர்களின் துன்பத்தை ஷண்முகன் இங்கே நீக்கினான். சூரனுக்கும் வாழ்வின் துன்பங்கள் நீங்கி சிவனாலோ, அல்லது சிவனுக்குச் சமம் ஆனவனாலோ மட்டுமே தான் கொல்லப் படவேண்டும் என்ற வரத்தைப் பெற்றிருந்த சூரனைக் கொல்லாது, அவனை இரு கூறாய்ப் பிளந்து அவனையும் தன்னுள் ஐக்கியம் செய்துகொண்டு அவன் துன்பத்தையும் இங்கே ஆறுமுகன் நீக்கிவிட்டான் அல்லவா?? நிராகுலம் அல்லது சுவாதிஷ்டானம் என்ற யோக சாஸ்திரத்துக்கான படை வீடு திருச்செந்தூர் ஆகும். அவனின் அருள் இங்கே அனைவருக்கும் கிடைப்பதால் அருள் வடிவாய் இருப்பதாயும் சொல்லலாம்.திரு ஆவினன்குடி= மணிபூரகம். ஷண்முகன் இங்கே யோக வடிவில் காட்சி அளிக்கின்றான். எல்லாரும் துறவு மேற்கொண்டுவிட்டால் பின்னர் திருமணத்துக்குத் திரும்ப மாட்டார்கள். அல்லது திருமணம் செய்து கொண்டு மனைவியால் "கூறாமல் சந்நியாசம் கொள்"வோரும் உண்டு. ஆனால் இங்கே நம் ஆறுமுகனோ குழந்தையாய் இருக்கும்போதே சந்நியாசி ஆகிவிட்டானே. பழத்துக்கா கோபித்தான்??
தவ வடிவில் அவன் நமக்கு என்ன போதிக்கின்றான்? அனைத்தையும் துறந்து என்னிடம் வா என்றல்லவா சிவகுமாரன் கூப்பிடுகின்றான்? யோகத்தின் அர்த்தம் ஆன அவனே யோக வடிவில் நின்று பக்தர்களை யோகம் பற்றி அறிய வைக்கின்றான், தன் தவக் கோலத்தால். இந்தத் தவ வடிவம் எங்கேயும் காணக் கிடைக்காத ஒன்றல்லவோ?? இந்தத் தவக்கோலம் எனக்காவோ என்று எண்ணத் தோன்றுகின்றதல்லவா? அப்பனைப் பாடும் வாயால் ஆண்டி சுப்பனையும் பாட வைத்த இந்தக் கோலம் இங்கே மட்டும் தான் காண முடியும்.திருஏரகம்-(சுவாமிமலை)= அநாகதம் = உபதேசம். அப்பனுக்கே உபதேசித்த பிள்ளை. சீடராக நீர் இருக்க, குருவாய் நாம் அமர்ந்து உபதேசிப்போம் எனத் தன் தந்தைக்கே உபதேசம் செய்த தகப்பன்சாமி அல்லவோ அவன். அவனே மந்திர வடிவு. அந்த மந்திர வடிவே மந்திரம் பற்றி உபதேசிக்கின்றது.

குன்று தோறாடல்= விசுத்தி.சல்லாபம். குறத்தி மணாளன் அவளோடும், தெய்வானையோடும் சேர்ந்து இருந்து காட்சி அளிக்கும் இடம் தணிகை மலை. சிலர் இது தான் கடைசி என்று சொல்கின்றனர். ஆனால் நம்ம ஜீவா அவர்கள் இது கடைசிக்கு முந்தியது என்று ஒரு பதிவு போட்டிருக்கின்றார். வேறு சில புத்தகங்களும் தணிகை மலை தான் விசுத்தி என்றும் சொல்கின்றது. இரு மனைவியரோடு சல்லாபமாய் கந்தன் அமர்ந்திருப்பதாலும், மனைவியரோடு இருக்கும்போது அவனை இன்னும் அதிகமாய் நெருங்க முடியும் என்பதாலும் எளிமை வடிவாய்க் காட்சி அளிக்கின்றான் எனலாம். பழமுதிர் சோலை = ஆக்ஞை = சர்வ வியாபகம் முருகன் குழந்தையாக இருக்கையில் ஒளவைக்குப் போதித்தது, சுட்ட பழம் வேண்டுமா, சுடாத பழம் வேண்டுமா எனக் கேட்டது இங்கே தான் என்று சொல்லுவார்கள். தானே தமிழும், தமிழே தானுமாய் இருப்பதை இங்கே முருகன் விளங்கக் காட்டியதால் அவனின் வியாபகம் நன்கு விளங்குகின்றது என்றும் சொல்லலாம்.

ஆறிரு தடந்தோள் வாழ்க! ஆறு முகம் வாழ்க!

ஒரு ஆண்மகன் எவ்வாறு இருக்கவேண்டும் என்பதற்கு உதாரணமாய்த் திகழ்ந்தான் கந்தவேள்! சூரன் மாமரமாய் மாறி நடுக்கடலில் நின்று எதிர்த்தபோதும் அதை இரு கூறாகவே வீழ்த்தினான். வீரம் மட்டும் இருந்தால் போதுமா?? அருளும் இருக்கவேண்டும் அல்லவா?? அருள் இல்லாத வீரம் மட்டுமே இருந்ததால் அன்றோ சூரனை அழிக்க நேர்ந்தது. கருணக் கடலாம் கந்தன் அவனுக்கு அருள வேண்டும் எனத் திருவுளம் கொண்டான். ஆனால் அந்த மாமரமோ சேவலாகவும், மயிலாகவும் மாறிக் கந்தனைத் தாக்க வர அவன் பேராற்றலோடும், பெருங்கருணையோடும் அவற்றைத் தடுத்தாட்கொண்டான் அல்லவா? பேரருளாளன் ஆன கந்தனின் கருணையால் சூரன் சேவலாக ஆகி அவன் கொடியிலும், மயிலாக மாறி அவனுக்கு வாகனமாகவும் ஆனான். இதற்கு முன்னால் ஷண்முகனுக்கு வாகனம் இல்லையா என்ன? மயிலேறும் வடிவேலன் மயிலேறித் தானே போருக்கே வந்தான் அல்லவா? கொடியிலும் சேவல் தானே இருந்தது? அந்த மயில் வேறு யாரும் இல்லை. சூரனின் கொடுமைதாங்காமல் ஒளிந்திருந்த இந்திரன் தான் மயில்வாகனமாக முன் வந்தான். அக்னியானவன் சேவல் வடிவில் வந்து கொடியாக உதவினான். காக்கவேண்டியவனையும், காத்து, தண்டிக்கவேண்டியவனையும் காத்து இருவருக்கும் தன் கருணையால் அருள் மழை பொழிந்தான் கந்தவேள்.

கல்லார்க்கும், கற்றவர்க்கும் களிப்பருளும் அந்தக் களிப்பான ஷண்முகனுக்குப் பரிசு கொடுக்க வேண்டாமா?? தேவேந்திரன் தன் அருமை மகளைத் திருமணம் புரிவித்தான் ஆறுமுகனுக்கு. மேன்மை வாய்ந்த குமாரனுக்குத் தன் மேன்மை வாய்ந்த மகளைத் தந்து தானும் மேன்மை பெற்றான் தேவேந்திரன். ஆனால் இன்னொரு பெண்ணையும் கந்தன் மணந்தானே? இந்தப் பெண் யார்?/ தேவானையின் சகோதரியே அவள். இருவரும் தேவலோகப் பெண்களே, முருகனை மணக்கவேண்டித் தவம் இருக்க ஒருத்தி தேவேந்திரனின் மகளாகவும் இன்னொருத்தி வேடுவர் குலத் தலைவனாலும் வளர்க்கப் பட்டாள். ஏன் இந்த வித்தியாசம்? இருவருமே திருமாலின் மக்கள் தானே? இங்கே தான் கந்தனின் அருள் புலன் ஆகின்றது. தெய்வானையை மணந்தது மேன்மை என்றால் எளிய வேடுவனின் மகளையும் மணந்தது கந்தனின் எளிமையைக் காட்டுகின்றது அல்லவா??

கந்தனின் மந்திரமும் ஆறு எழுத்து. அவனுக்கு முகங்களும் ஆறு. "ஷரவண பவ" "குமாராய நம:" எந்த இந்த ஆறெழுத்து மந்திரத்தைப் பற்றி திருமுருகாற்றுப் படையில் வந்திருப்பதாய் அறிகின்றோம். குமாரன்= அக்ஞான இருளை அழிப்பவன் என்று பொருள் கொள்ள வேண்டும். ஷரவண பவ என்றால் குமாரன் தோன்றிய நாணற்காட்டையும் குறிக்கும், குமாரனைப் போற்றிப் பாடினால் ஆரோக்கிய வாழ்வு சித்திக்கும் என்றும் குறிக்கும். ஆறுமுகங்களும் ஆறு திசைகளைக் குறிக்கும். கிழக்கு, மேற்கு, வடக்கு, தெற்கு, மேல், கீழ் என ஆறு திசைகளையும் காட்டுகின்றது இது. சூரனை அழித்த சினம் அடங்காமல் முருகன் இருக்கப் போகின்றானே என்றே எண்ணி அவனுக்கு வள்ளி, தெய்வானை இருவரையும் மணமுடிக்கின்றனரோ?? அதனால் தான் நக்கீரர் அவனை ஆற்றுப் படுத்த ஆற்றுப்படை பாடினாரோ?? இந்த ஆற்றுப் படைகளில் குறிப்பிடும் இடங்களே ஆறுபடை வீடு என இன்று மாறி உள்ளது. திருப்பரங்குன்றத்தில் தரையிலும், திருப்போரூரில் விண்ணிலும், திருச்செந்தூரில் கடலிலும் போரிட்டான் சிவ குமாரன். இவனின் ஆறுபடை வீடுகளையும் அவற்றின் தத்துவங்கள் பற்றியும் பார்ப்போமா??

மேலும் சிக்கலில் குடிகொண்ட சிங்காரவேலன், எட்டுக்குடி வேலவன், எண்கண் ஷண்முகன் மூவரையும் செய்த சிற்பியைப் பற்றியும் அறிவோமா???


கதை வேணுங்கறவங்க கையைத் தூக்குங்கப்பா!அப்போத் தான் கதை சொல்லுவேன். இல்லாட்டி ஒண்ணும் கிடையாது! :P

துள்ளி வருகுது வேல்! பகையே சுற்றி நில்லாதே போ!

தீராத வினைகள் யாவையும் தீர்க்கும் கந்தவேள் நம் சொந்தவேள் என்பார் வாரியார் ஸ்வாமிகள். அவன் கைவேலோ துள்ளி வந்து நம் தீராத வினைகள் யாவையும் தீர்க்கும். அதைத் தான் பாரதியும், "துள்ளி வருகுது வேல்! பகையே சுற்றி நில்லாதே போ!" என்று பாடினார். பகை என்பது இங்கே நம் உள்ளேயே குடி கொண்டிருக்கும் பகை மட்டும் அல்ல. சுற்றி இருக்கும் பகை என நாம் கருதும் அனைத்தையும் மாற்றி அருளும் வல்லமை அவனுக்கு மட்டுமே உண்டு. நாம் அந்தக் கந்தனைக் "கற்பனை என்றாலும், கற்சிலை என்றாலும்" அவனை மறவாமல் இருப்பதாலேயே வந்தனை செய்தாலும் நிந்தனை செய்தாலும் அனைவரையும் காத்து வருகின்றான். கந்தன் பிறந்தான். தொல்லைகள் தீர்ந்தன. அதுவும் எவ்வாறு? தாயான உமை குழந்தையைப் பார்க்க வருகின்றாள். ஏற்கெனவே சூரபதுமாசுரனால் தேவர்களுக்குத் துயர் என்பதும் அவள் அறிந்த ஒன்றே. அதனாலேயே இந்த சிவகுமாரன் ஜனனம் என்பதும் அவள் அறிந்ததே. குழந்தை குழந்தையாகவே இருக்க முடியுமா?? பெரியவன் ஆகி அவன் வந்த வேலையைக் கவனிக்க வேண்டாமா?? வேலையைக் கவனிக்க அவனுக்கு வேலாயுதம் தேவை அல்லவா?? குழந்தைகள் ஒன்றா? இரண்டா? இது என்ன? ஆறு குழந்தைகள் ஒரே மாதிரி. அனைத்தையும் ஒரு சேர எடுத்து அள்ளி அணைத்தாள் உமை! என்ன ஆச்சரியம்? அனைத்தும் ஒன்றாகி ஆறுமுகங்களுடனும் குழந்தை ஆறுமுகனாய்க் காட்சி அளிக்கின்றான். வேதங்கள் அவனை "சுப்ரமண்யோஹம்" "சுப்ரமண்யோஹம்" "சுப்ரமண்யோஹம்" என மும்முறை சொல்லி ஆராதிக்கின்றது. அந்த வேதத்தையே, அவற்றின் பொருளையே தன் தகப்பனுக்குப் போதிக்கின்றான் அந்தத் தகப்பன் சாமி. ஒரு பழத்துக்காகக் கோபித்துக் கொண்டு அவன் மலைதேடித் தனியே அமர்ந்ததாகவும் கதை! உண்மையில் பழத்துக்கா கோபம்! இல்லை! தன்னை நாடிவரும் பக்தர்களுக்கு ஞானத்தைப் போதிக்கவேண்டி, தான் எவ்வாறு அனைத்தும் துறந்து இருக்கின்றோமோ அதே போல் பற்றை அறு, என்னைச் சரணடை! உனக்கு நான் இருக்கிறேன் ஞானத்தைப் போதிக்க என்று அந்தச் சின்னஞ்சிறுவன் நமக்கு எடுத்துக்காட்டாய் அனைத்தையும் துறந்து ஒரு ஞானியாக, துறவியாக நின்று காட்டுகின்றான். இவன் பாட்டுக்கு இப்படித் துறவியாகப் போய் உட்கார்ந்துவிட்டால் தேவர்கள் கதி?? அவங்களுக்குக் கவலை சூழ மீண்டும் அன்னையைச் சரணடைய அன்னையும் குமாரனின் கோபம் தணிக்க ஒத்துக் கொள்ளுகின்றாள்.

மகனின் கோபத்தை அன்னையைத் தவிர யாரால் தணிக்க முடியும்?? புதுப் புது விளையாட்டுக் கருவிகளைக் கொடுப்பார்கள் இல்லையா குழந்தை விளையாட? புதுப் புது நண்பர்களைக் காட்டி இவனோடு விளையாடு, அவனோடு விளையாடு என்று சொல்வதில்லையா? அதே போல நவரத்தினங்கள் ஆன நவவீரர்களையும் கந்தனுக்குத் துணை சேர்க்கின்றாள். தன் சக்தியனைத்தையும் திரட்டிக் கந்தனுக்கு வேலாயுதமாய் மாற்றி அளிக்கின்றாள். அன்னையின் யோக சக்தி, ஞான சக்தி, ஆத்ம சக்தி அனைத்தும் சேர்ந்த அந்த சக்தி ஆயுதமான வேலாயுதத்தைப் பெற்ற கந்தன் வேலாயுதனாகி நிற்க அவன் முகத்தில் முத்து, முத்தாய் வியர்வைத் துளி. தன் வேல் போன்ற நெடுங்கண்களால் மகனை அன்புடன் பார்த்து அன்னை அளித்த அழகுவேலை வாங்கிய முருகன் முகமோ முத்து, முத்தாய் வியர்த்ததாம். இன்றும், இப்போதும், இதோ இப்போக் கூட அதைத் தொலைக்காட்சியில் பார்த்துவிட்டுத் தான் வருகின்றேன். என்ன சொல்லுவது வேலின் சக்தியை! சாதாரண வேலா அது?? ஞானவேல்! சக்தி வேல்! பக்தர்களுக்கு அருளும், பக்தனைக் காக்கும் வேல்! வெற்றி வேல்!

சத்ரு சம்ஹார வேல் அது! அதுவும் தன் அனைத்து சக்தியையும் கொடுத்த அன்னை அளித்த வேல். தாயானவள் ஒரு மகனுக்குப் பலவகைகளிலும் தைரியத்தையும், வீரத்தையும் ஊட்டவேண்டும். தாயின் மனோசக்தியால் பிள்ளை வீரனாக விளங்கவேண்டும் என்பதற்காக அளிக்கப் பட்ட அந்த வேல் பகைவனை அழித்ததா?? இல்லையே! துள்ளி ஓடி வந்த அந்தக் கந்தவேளின், சொந்தவேலானது, பகைவனின் ஆணவத்தை அழித்தது. மாயையை அழித்தது. அவன் யார் என்பதை உணர்த்தியது. அவனுக்கு ஞானத்தைப் போதித்தது. முருகன் திருவடிகளே சரணம் என அவன் சேவலாகவும், மயிலாகவும் மாறி ஷண்முகனின் கொடியாகவும், வாகனம் ஆகவும் ஆனான். அதிகாலையில் முதன்முதல் எழுப்புவது சேவல் தான் அல்லவா?? இந்தச் சேவல் யார் எழுந்தாலும், எழுந்திருக்காவிட்டாலும் கூவுவதை நிறுத்தாது. அதுவும் அதிகாலைச் சூரியனை வரவேற்கும். இருளை நீக்கி ஒளியைப் பரப்பும் ஆதவனை வரவேற்கும் சேவலின் கொக்கரக்கோ என்ற கூவலே ஓம் என்ற ஓங்கார நாதமாய்த் தோன்றுகின்றது அல்லவா??

வெற்றி வடிவேலன் அவனுடை வீரத்தினைப் புகழ்வோம்!

வால்மீகி ராமாயணத்தில் விஸ்வாமித்திர முனிவர் ராம, லட்சுமணர்களுக்குச் சொல்லுவதாய் அமைந்த பல புராணங்களில் இந்த ஸ்கந்த புராணமும் ஒன்று. இதைக் குறித்து விஸ்வாமித்திரர் ராமரிடம் மிதிலைக்குச் செல்லும் வழியில் கூறியதாக வருகின்றது. கங்கை நதியின் வரலாற்றை ராமர் ஆவலுடன் கேட்க அதற்குப் பதிலளிக்கும் விதமாய் விஸ்வாமித்திரர் கூறுவதில் ஸ்கந்த புராணம், அல்லது குமார சம்பவம் அடங்குகின்றது. கங்கையும், உமையும் மலையரசன் ஆன இமவானின் மகள்கள் ஆவார்கள். இதில் மூத்தவள் ஆன கங்கையை தேவலோகத்தில் தேவர்களின் நலனுக்காகவும், மூவுலகுக்குத் தொண்டுகள் செய்யவும் கங்கையை இமவான் தேவர்களுக்கு அளிக்க அவள் நதி உருவில் தேவலோகத்தை அடைகின்றாள். உமையவளோ பலவிதமாய்க் கடுந்தவம் புரிந்து ருத்ரனை மணக்கின்றாள். அந்தச் சமயம் அசுரர்களின் தொல்லை கட்டுக்கடங்காமல் போகவே ஈசன் தன் நெற்றிக்கண்ணில் இருந்தும், மற்ற கண்களில் இருந்தும் ஆறு அக்னிப் பொறிகளை மிக்க வீர்யத்துடன் உண்டாக்க, அதன் வெம்மை தாங்காமல் உமையவள் பதறி ஓட, அதைத் தாங்க கங்கை முன்வந்தாள். எனினும் அவளாலும் அந்த வெம்மையைத் தாங்க முடியாமல் போகவே அவள் அதை மிகுந்த கஷ்டத்தோடு தாங்கிக் கொண்டு வந்து இமயமலை அடிவாரத்தில் பொய்கை ஒன்றில் விட, அந்த அக்னிப்பொறிகளில் இருந்து தோன்றினான் சிவகுமாரன்.

அந்தக் குமாரனை வளர்க்கும் பொறுப்பைக் கார்த்திகைப் பெண்களிடம் தேவர்கள் ஒப்படைக்க, குமாரனும் கார்த்திகப் பெண்களால் வளர்க்கப் படுகின்றான். ஆறு பெண்களால் வளர்க்கப் பட்டதால் ஆறு முகங்களை உடையவன் ஆன அவன் கார்த்திகைப் பெண்களால் வளர்க்கப் பட்டதால் கார்த்திகேயன் என்ற பெயரையும் பெற்றான். ஆறுமுகங்கள் உள்ள அவன் ஷண்முகன் எனவும் அழைக்கப் பட்டான். குழந்தையாக இருந்த அவனைக் கண்ட உமையவள் ஆவலுடன் ஆறு குழந்தைகளையும் ஒருசேர எடுத்து அணைக்க, ஒன்று திரட்டப் பட்டதாலும், ஈசனின் வீரம் முழுதும் கலந்து பிறந்த காரணத்தாலும் ஸ்கந்தன் எனவும் அழைக்கப் பட்டான். இந்தக் குமாரனின் ஆறுமுகங்களும் ஒவ்வொரு யோகவடிவைக் குறிப்பிடக் கூடியது. மூலாதாரத்தில் இருந்து ஸஹஸ்ராரம் வரை உள்ள ஒவ்வொரு யோகநிலைக்கும் இவனே நம்மை வழிநடத்திச் செல்கின்றான். அன்னைக்கு நவராத்திரி, சிவனுக்கு ஒரு ராத்திரியான சிவராத்திரி, சிவகுமாரனுக்கோ ஆறு நாட்கள் விரதம் அனுஷ்டிக்கப் படுகின்றது. ஐப்பசி மாதம் தீபாவளி அமாவாசைக்கு மறுநாள் பிரதமையில் இருந்து ஆரம்பித்து சஷ்டி வரையில் உள்ள ஆறு நாட்களும் கந்தனுக்கு உரிய நாட்களாய்க் கருதப் பட்டு விரதம் மிகத் தூய்மையுடனும், ஒருமித்த மனத்துடனும் கடைப்பிடிக்கப் படுகின்றது. ஆறு முகங்களை உடைய இவனுக்கு உரிய நாளும் ஆறாவது நாளான சஷ்டியாகும். முருகன் தமிழ்க்கடவுள் என்றும் சொல்லப் படுகின்றான். என்றாலும் முதல் காவியம் என்று சொல்லப் படும் வால்மீகி ராமாயணத்திலேயே இவன் கதை குறிப்பிடப் பட்டிருக்கின்றது. தேவர்களுக்கு உதவியாக இவன் போர் புரிந்த காரணத்தால் தேவ சேனாதிபதி எனவும் அழைக்கப் படுகின்றான். இவனுக்கு உரிய படைவீடுகளும் ஆறு. "வெற்றி வடிவேலன் அவனுடை வீரத்தினைப் புகழ்வோம்!" என்கின்றார் பாரதியார். வீரம் என்றால் எப்படிப் பட்ட வீரம்?? பகைவனைக் கொன்று அழிக்கும் வீரம் அல்ல இது. பகைவனை மாற்றும் வீரம். பகைவனுக்கருள்வாய் நன்னெஞ்சே என்பதற்கொப்ப தன் அவதாரத்தின் நோக்கமே இந்த பத்மாசுரனை அழிப்பதே என்று உணர்ந்து அவனை அழிக்காமல் அவனின் ஆணவத்தை மட்டுமே அழித்தான் கந்தன்.

கருணைக்கடல் அவன். ஆறுமுகங்களும், பதினெட்டுக் கண்களால் அருளைப் பொழிகின்றன. பரிபாடலில் "சேயோன்" என இவனைக் குறிப்பிட்டுப் பாடப் பட்டிருக்கின்றது. இந்தப் பத்மாசுரனே கந்தனின் அவதாரத்துக்குப் பலவகையிலும் காரணம். இவன் தான் முன் பிறவியில் தட்சனாக இருந்து, சிவனை மாப்பிள்ளையாகப் பெற்றும் அவரை அவமதித்தவன். இவனுடைய யாக குண்டத்திலேயே தாட்சாயணி ஆகிய சக்தி தன் உடலை ஆகுதி ஆக்குகின்றாள். இந்த தட்சனை அழிக்க ஈசன் வீரபத்திரரை ஏவ வீரபத்திரரும் தட்சனை அழிக்கின்றார். என்றாலும் இன்னொரு பிறவி எடுத்து ஈசனை அழிக்கவேண்டும் என்று காச்யபருக்கும், அதிதிக்கும் மகனாய்ப் பிறக்கின்றான் தட்சன். பத்மாசுரன் என்ற பெயருடன் வளர்ந்து வருகின்றான். இவனுக்கு மூன்று சகோதரர்கள். கஜமுகாசுரன், பானுகோபன், சிங்கமுகாசுரன் ஆகிய மூவருடன் சேர்ந்து பத்மாசுரன் செய்த அக்கிரமங்களுக்கு அளவே இல்லை.

தொடரும்.