என்னவோ போங்க! ஒண்ணுமே சொல்ல முடியலை! :(

இன்று கல்கத்தாவில் ஒரு பள்ளியில் ஐந்து வயதுப் பெண் குழந்தை பாலியல் பலாத்காரத்துக்கு உட்பட்டிருக்கிறது.  இது எங்கே போய் முடியும் என்றே தெரியவில்லை என்பது ஒரு புறம் இருக்க இதற்கான காரணங்களில் பெற்றோருக்கும் சம பங்கு உண்டு என்பதை அவர்களால் மறுக்க முடியுமா?  சூப்பர் சிங்கர், சூப்பர் டான்சர் என்றெல்லாம் போட்டிகள்.  அதிலே ஜூனியர், சீனியர் என்றும் போட்டி.  வயது வித்தியாசமே இல்லாமல்  தான் பாடுவதன் உண்மையான பொருள் புரியாமல் குழந்தைகள் பாடுகின்றன.  போட்டிக்குத் தான் என்றாலும் பாட்டின் பொருளைப் புரிந்து கொள்கின்றனரா?  அதற்கேற்ற அபிநயங்கள் வேறு.


சில நாட்கள் முன்னர் ஒரு சின்னஞ்சிறு பெண் குழந்தை, "பொத்தி வைச்ச மல்லிகை மொட்டு" பாடலை அவளைவிட ஐந்து மடங்கு பெரிய ஒரு ஆணோடு சேர்ந்து பாடினாள்  அங்கு கூடி இருந்த கூட்டமே அந்தப் பெண்ணின் அங்க அசைவுகளையும், கண்ணின் சுழற்றல்களையும் கண்டு குதூகலித்து ஆர்ப்பரிக்கிறது.  ஆனால் எனக்கோ?? அந்தக் குழந்தையின் எதிர்காலத்தை நினைத்து மனம் வேதனை கொண்டது.  அந்தப் பாடலை வேறு யாரேனும் இளம்பெண்களை வைத்துப் பாட வைத்திருக்கலாமோ என்றும் தோன்றியது.  ஒரு கோணத்தில் அதுவும் தப்பு என்றாலும் குறைந்த பக்ஷமாக அந்தப் பெண்ணிற்குப் பாடலின் அர்த்தம் புரிந்திருக்கும்.  ஆகவே கவனமாக இருக்கலாமே என்றும் தோன்றியது.


சின்னக் குழந்தைகள் கூட இப்படி வெளிப்படையாக நடக்க ஆரம்பிப்பது அல்லது பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை நடந்து கொள்ள வைப்பது என்று சொல்லலாமோ?  இவைதான்  இம்மாதிரியான குற்றங்களுக்கு மூல காரணம் என்று தோன்றுகிறது.  இன்னொன்று இதை ஒரு குற்றமாகக் கூட இப்போதெல்லாம் சொல்ல முடியவில்லை.  சிலநாட்கள் முன்னர் சொன்னபோது பெரியவர்கள் கூட அதற்கு வக்காலத்து வாங்கினார்கள் என்பது வருத்தத்துக்கு உரிய ஒன்று. ஆண்டாள் சொல்லாததா? ஆண்டாள் எழுதாததா என்றெல்லாம் சொல்கின்றனர்.  ஆண்டாளின் பக்தியைப் போன்றதா இப்போதைய பாடல்களைப் பாடும் குழந்தைகளின் நிலை?  குழந்தைகள் பக்தியுடன் திருப்பாவையையா பாடுகின்றனர்?  இல்லையே!  அவர்கள் பாடுவது திரைப்படப் பாடல்.  உருகி உருகிப் பாடுகின்றனர்!  கடவுளை நினைத்தா உருகுகின்றனர்? பெரியவர் கேட்டதும், நான் அளித்த பதிலும் கீழுள்ள சுட்டிகளில்.

 இங்கே

பதில்


இந்தச் சுட்டிகள் இடம் மாறி வெகு கீழே போயிருக்கின்றன.  இன்று தான் கவனித்தேன்.  இப்போது திருத்தி விட்டேன்.


இதே பெரியவர்கள் ஒரு காலத்தில் நான் ஒரு கதையைப் பாராட்டி எழுதியதற்குக் கொடுத்த கருத்தும், அதற்கு நான் பதிவாகக் கொடுத்த பதிலும் கீழ்க்கண்ட சுட்டிகளில் காணலாம். :)))) அதே பெரியவர்கள் இந்த மூன்று வருடத்தில் எவ்வளவு மாறி விட்டார்கள்.  ஐந்து வயதுக் குழந்தை சிருங்காரப் பாடல்களைப் பாடி அபிநயிப்பதில் என்ன தவறு எனக்கேட்கும் அளவுக்கு மாற்றம். ஆண்டாள் சொன்னதை விடவா என்றெல்லாம் சொல்கின்றனர்.  பக்தி முத்தின நிலையில் ஆண்டாள் சொன்னதுக்கும், இங்கே விளம்பரத்துக்காகவும், பணத்துக்காகவும் பாடுவதற்கும் எவ்வளவு வித்தியாசம் இருக்கு என்பது நான் சொல்லித் தெரிய வேண்டாம்.  ஆனால் இன்னமும்  நான் தான் மாறவில்லை! :)))) மாறுவேனா?  சந்தேகமே!  மாறுவதைக்  குறித்து எனக்கும் தம்பிக்கும்

தம்பி

அடிக்கடி பேச்சு வார்த்தை நடக்கும்.  தம்பி எவ்வளவோ மாறிவிட்டார்.  நீங்க இன்னமும் மாற மாட்டீங்கறீங்களேனு கேட்பார்.  அதே போல் நான் பக்தி நிலையில் கீழ்ப்படியில் இருப்பது குறித்தும் அவருக்கு விசாரம்.  எனக்கு அந்த நிலையே ஜாஸ்தி! நான் அதே நிலையில்! :))) ஆனால் என்னைப் பொறுத்த வரை நான் இருக்கும் இந்நிலையே எனக்கு  சொர்க்கம்! :))))



 இன்னொரு விஷயம் பல நாட்களாக மனதில் இருந்தது.  இதுவும் அனைவரும் அறிந்த ஒன்றே!  சில நாட்கள் முன்னர் திரு யேசுதாஸ் அவர்கள் பெண்களின் உடை குறித்த கருத்தைப் பகிர, அவரைத் திட்டாத பெண்ணே இல்லை.  பெண் சுதந்திரம் உடையில் தான் இருக்கிறது எனச் சொன்னவர் யார்?  நம் நாட்டுக் க்லாசாரத்துக்கு சற்றும் ஏற்காத உடை எனச் சொல்லி இருந்ததும் பலருக்குப் பிடிக்கவில்லை.  கலாசாரத்தை விடுங்கள். சீதோஷ்ண நிலையைப் பாருங்கள்.  இத்தகைய உடை இந்த சீதோஷ்ணத்துக்குச் சரி வருமா?


இதை எல்லாம் சொல்லப் போனால் நீட்டி, முழக்கிக் கொண்டு பெண் சுதந்திரம் என ஆரம்பிக்கின்றனர்.  உண்மையான பெண் சுதந்திரம் இப்படியான உடைகளிலோ, அதற்காகப் போராடுவதிலோ இல்லை;  படிப்புக்காகப் போராடுங்கள்.  வேலைகளில் போட்டியிடுங்கள்.  சிறப்பான பணியில் போட்டியிடுங்கள்.  குடும்ப நிர்வாகத்தில் போட்டியிடுங்கள்.  குடும்ப நிர்வாகம் பெண்களின் கைகளில் இருந்தால் தான் சமூகப் பொருளாதாரம் மேம்படும்.  இது சத்தியம். அதே போல் குழந்தை வளர்ப்பும்.  பெண் தான் வளர்க்க வேண்டுமா?  ஆண்களுக்குப் பங்கில்லையா என்று இன்று கேட்கின்றனர்.  ஆண்களுக்கும் பங்கு உண்டு தான். ஆனால் பெண்ணின் மேற்பார்வைக்கும், ஆணின் மேற்பார்வைக்கும் வேறுபாடு நிச்சயம் உண்டு.

அன்பையும் கண்டிப்பையும் ஒரு சேரக் காட்ட தாய்மார்களால் தான் இயலும்.  ஆண்களால் ஒன்று அதிகக் கண்டிப்பு, அல்லது அதிகமான அன்பு இவை இரண்டு தான் முடியும்.  ஒரு சிலர் மாறுபட்டிருக்கலாம்.  என்றாலும் நம்மை நம் தாய்   அன்பைக் கொட்டி  வளர்த்தாற்போல் நாமும் நம் குழந்தைகளை அதே அன்போடும், கண்டிப்போடும், சமூகச் சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்றாற்போல் வளர்க்க வேண்டாமா?  இங்கேயும் இப்போதெல்லாம் பெண் சுதந்திரம் குறுக்கிடுகிறது. சுதந்திரம் என்னும் பெயரில் கட்டுப்பாடற்ற ஓர் நிலைக்குப் பெண்கள் செல்கின்றனரோ என்னும் அச்சமும் ஏற்படுகிறது.


இன்னொரு விஷயம்.  இப்போதெல்லாம் திருமணத்திற்குப் பெண்களே கிடைப்பதில்லை.  பெரும்பாலான பெண்கள் அவர்களாகவே திருமணத்தைத் தள்ளிப் போடுகின்றனர் என்பது ஒரு காரணம்.  இன்னொரு காரணம் பெண்ணின் பெற்றோர் போடும் நிபந்தனைகள். "ஆநெய்க்கு ஒரு காலம் வந்தால், பூநெய்க்கு இன்னொரு காலம் வராமலா போகும்!" வந்தே விட்டது.  ஆனாலும் இந்த ஆண்கள் அப்படியும் திருந்தின பாடில்லை.  திருமணத்திற்காகப் பெண்கள் கேட்டு விண்ணப்பிக்கும் பெரும்பாலான ஆண்கள் பெண் அழகாயும், சிவப்பாகவும் இருக்கவே விரும்புகின்றனர்.  எல்லாப் பெண்களுமே அழகாயும் சிவப்பாகவுமா இருக்க முடியும்?  அப்போக் கறுப்பான பெண்கள் என்ன செய்வார்களாம்?   பெண்ணின் அழகைப் பார்க்காமல், குணத்தைப் பாருங்கள்.


தொடரலாமா?  தெரியலை.  நேரம், சூழ்நிலை ஆகியவற்றைப் பொறுத்துத் தான் தொடருவதைக் குறித்துச் சொல்ல முடியும்.