அலுப்புத் தட்டும் அமெரிக்க வாழ்க்கை! :)

இங்கே அம்பேரிக்காவின்  கிழக்கு மாநிலங்கள், மத்திய மாநிலங்களில் நேரம் மாற்றி அமைச்சிருக்காங்க. மலைப் பிரதேச மாநிலங்களின் நேரம் மாற்றப் படாது என நண்பர் அரிசோனா மஹாதேவன் அவர்கள் சொன்னார். எங்களுக்கெல்லாம் ஒரு மணி நேரம் முன்னால் தள்ளி அமைச்சிருக்காங்க. சனிக்கிழமை  இரவு பனிரண்டு மணிக்குப் பின்னர் மாற்றி வைக்கிறாங்க னு நினைக்கிறேன்.  நேற்றிலிருந்து ஒரு மணி நேரம் குறைந்து விட்டது. சனிக்கிழமை வரை காலை நாலு மணி என்பது நேற்றிலிருந்து காலை ஐந்து மணி ஆகி விட்டது! இப்போ சாயந்திரம் ஏழேகால் மணி! ஆனால் ஐந்து மணி மாதிரி வெளிச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்சம்! சூரியன் இன்னமும் மறையலை. சூரியனார் யோசிக்கிறார்.

இங்கே பாப்பாவோட விளையாடுவது தவிர வேறே பொழுது போக்கு வைச்சுக்கலை. எங்கேயும் போகவும் இல்லை! கொஞ்சம் குழப்பமான மனோநிலை!  சில எதிர்பாரா சம்பவங்கள்! நிகழ்வுகள்! அதனால் ஏற்பட்டிருக்கும் குழப்பம். மெல்ல மெல்லச் சரியாகும் என எதிர்பார்க்கிறோம். விரைவில் இந்தியா திரும்பணும்னு தான் ஆசை! ஆனால் அது முடியவில்லை! கோயில்கள் எதற்கும் போகலை!  போக முடியலை! நண்பர் ஒருவர் வந்திருக்கார். அவரைப் போய்ப் பார்க்கக் கூட முடியலை. :( இன்னைக்குக் காரடையான் நோன்பு இங்கே செய்தாச்சு! இந்திய நேரப்படி மாலை இரண்டரை மணிக்குள் என்றால் இங்கே காலை நான்கு மணிக்குச் செய்யணும்னே நினைக்கிறேன். ஆனால் இங்கேயும் செவ்வாய்க்கிழமை மதியம் இரண்டரைக்குத் தான் செய்தேன். அப்போ  இந்திய நேரப்படி அங்கே நடு இரவு தாண்டி ஒரு மணி இருக்கும். எல்லோரும் தூங்கிட்டு இருந்திருப்பீங்க!

இந்த நேரமாற்றம் இந்தியாவில் இல்லை. பார்க்கப் போனால் வடகிழக்கு மாநிலங்களிலும் வடமேற்கு மாநிலங்களிலும் இந்த நேர மாற்றத்தைக் கடைப்பிடிக்கலாமோனு தோணும் . ஒரிசா, கல்கத்தா போயிருக்கிறச்சே பார்த்தோம்.  சாயந்திரம் நான்கு மணிக்கே மாலை மயங்கி இருட்டாயிடும்! :) மாலை ஆறு மணிக்கு இரவு எட்டு, ஒன்பது மணி மாதிரி இருக்கும். காலம்பரயும் சீக்கிரம் விடியும்!இங்கே அம்பேரிக்காவில்  இந்த ராகு காலம், எமகண்டம் எல்லாம் இந்திய நேரப்படித் தான் கடைப்பிடிக்கணும்னு பையர் சொல்லுவார். அம்பேரிக்காவில் அதெல்லாம் பார்க்க வேண்டாம்னு அவரோட கருத்து. இந்திய நேரப்படித் தான் அதெல்லாம் பார்க்கணும்னு சொல்வார். ஆகவே இதெல்லாம் இந்தியாவோட விட்டுடுங்க என்பார். ஆனால் நம்ம ரங்க்ஸ் இதிலெல்லாம் ரொம்பவே நோண்டிட்டு இருப்பார். குளிக்கப் போறச்சே கூட ராகுகாலம், யமகண்டம், மட்டும் பார்க்காமல் இந்தியப் பிரதமர் மோதியால் ஒண்ணும் பிரச்னை இல்லையே னு எல்லாமும் பார்த்துட்டுத் தான் போவார்.

என்னவோ அமெரிக்க வாழ்க்கை ரொம்பவுமே இயந்திரத்தனமாக இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. நம்ம நாட்டில் மாதிரி ஒரு ருசிகரமான வாழ்க்கை இங்கே இல்லை. எல்லா ஊர்களும் ஒரே மாதிரியாக வேறே காட்சி தருகின்றன. வீடுகளும் அப்படியே! நம்ம ஊரில் ஒரு வீடு உயரம்னா பக்கத்திலே குட்டையான ஓர் வீடோ, அகலமான வீடோ, அடுக்குமாடிக் கட்டிடமோ பார்க்கலாம். இங்கே அப்படி இல்லை. கவனித்துக் கவனித்துச் செதுக்கிய புல்வெளிகளோடு கூடிய வீடுகள். ஒரே மாதிரி வடிவமைப்புகள். உள்ளே வேண்டுமானால் வித்தியாசங்கள் இருக்கலாம். மற்றபடி ஒரே மாதிரிக் கட்டமைப்புத் தான்!  சுவரெல்லாம் கையால் தட்டினால் உதிர்ந்து விடும்போல் இருக்கும்.

  ஒரு தெருவில் ஒரு வீடு மாதிரியே அநேகமாய் எல்லா வீடுகளும் இருக்கும். ஒரு சில வீடுகளில் மாற்றம் இருக்கலாம். ஆனால் என்ன ஒன்றுன்னா ஒவ்வொரு குடியிருப்புக்களிலும் ஓர் ஏரி அமைச்சுடறாங்க. அதில் வாத்துக்கள், நீர் வாழ்ப்பறவைகள் வந்து விடுகின்றன. அந்த ஏரிக்கரையைச் சுற்றி வீடுகள் அமைக்கிறாங்க. சில வீடுகள் வாசலில் ஏரியைப் பார்த்தாப்போல் இருந்தால் ஒரு சில வீடுகள் பின் பக்கம் ஏரியைப் பார்த்து அமையும். அங்கே உட்கார்ந்து ஏரியை ரசிக்கிறாப்போல் நாற்காலிகள், பெஞ்சுகள் அமைக்கப்பட்டிருக்கும். நாங்க தினமும் நடைப்பயிற்சிக்குப் போகும்போதெல்லாம் அந்த ஏரிக்கரையில் சுற்றிவிட்டுச் சிறிது நேரம் உட்கார்ந்துட்டு வரோம்.

பண்டிகைகள் என்றெல்லாம் இங்கே இல்லாததால் காதலர் தினம், அன்னையர் தினம், பெண்கள் தினம், கணவர் தினம், மனைவியர் தினம் என்று கொண்டாடுகிறார்கள். நம்ம பண்டிகைகள் எல்லாமும் சனி, ஞாயிறுகளில் தான். நேற்றுத் திங்கட்கிழமை ஹோலி கொண்டாட்டம் இங்குள்ள இந்தியர்களால் முதல் நாள் ஞாயிறன்றே கொண்டாடப்பட்டு விட்டது.  இதற்கு முன்னர் வந்தப்போ எல்லாம் அங்கே இங்கே போனதாலோ என்னமோ நேரம் போவது அவ்வளவு சிரமமாக இல்லை. அதோடு மீனாக்ஷி கோயில் நூலகத்திலிருந்து புத்தகங்கள் நிறைய எடுத்து வருவோம். இம்முறை எதுவும் இல்லை! :) கோயிலுக்கே போக முடியாத சூழ்நிலை!