மறுபடி திரைப்பட விமரிசனமா? ஓடிடறேன்!

இன்னிக்கு திடீரென இணைய இணைப்புப் போய் விட்டது. கைபேசியில் இருக்கு! ரங்க்ஸோட ஐபாடில் வருது! என்னோட மடிக்கணினியில் மட்டும் இல்லை! வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போச்சு! அப்புறமா ஒரு வழியாப் பையர் சரி பண்ணிக் கொடுத்தாரோ பிழைச்சேனோ! இரண்டு நாட்கள் முன்னர் தீக்ஷா என்றொரு படம் பார்த்தேன். யு.ஆர். அனந்த மூர்த்தியின் கட ச்ராத்தா கதையைப் படமாக எடுத்திருக்கிறார்கள். National Film Development Corporation தயவில் எடுக்கப்பட்ட படம். படத்தின் ஒவ்வொரு அடியையும் நுணுக்கமாகக் கவனித்துக் கொஞ்சம் கூடக் கால மாற்றம் என்பது அங்கே வராமல் பார்த்துக்கொண்டு நம்மை எல்லாம் 1930க்கு முந்தைய காலத்துக்கே அழைத்துச் சென்று விட்டார்கள்.

கதை சுதந்திரம் பெறுவதற்கு முந்தைய காலம். அப்போதைய காலத்தை மட்டுமில்லாமல் மனிதர்களைச் சித்திரிப்பதிலும் முழு வெற்றி பெற்றிருக்கின்றனர். அந்தக் காலத்து மாந்தர்களின் நடை, உடை, பாவனைகள் இப்படித் தான் இருந்திருக்கும் என்பதில் நமக்குச் சந்தேகமே வருவதில்லை. கதையில் கதாசிரியர் எப்படி வர்ணித்திருப்பாரோ அப்படியே திரைப்படத்தில் கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள். முக்கியக் கதாபாத்திரம் வட கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்த ஓர் குருவைப் பற்றியது. அங்கே படிக்கும் மாணாக்கர்களையும், அந்த குருவின் விதவை மகளையும் பற்றியது.


கோகாவாக நடிக்கும் நானா படேகர்! இயல்பாகச் செய்திருக்கிறார்.

வடகர்நாடக கிராமம் ஒன்றில் குருகுலம் நடத்தி வரும் குரு ஒருத்தரின் விதவை மகள் பால்ய விவாகத்தின் மூலம் விதவையானவள். அவள் மனதைக் கெடுக்கிறான் அந்த குருவைப் பார்க்க வரும் ஒரு பிராமண இளைஞன். அவள் தந்தை வெளியூர் சென்றிருக்கும் சந்தர்ப்பத்தில்  எப்படியோ அவனிடம் மனதையும் உடலையும் பறி கொடுத்து கர்ப்பமும் ஆகும் இளம்பெண் பின்னர் தங்கள் கிராமத்தின் சேரிப்பகுதிக்குச் சென்று அங்கே கர்ப்பத்தைக் கலைக்க அந்தக்கால முறைப்படி வைத்தியமும் செய்து கொள்ளும் நிலைக்குத் தள்ளப்படுகிறாள். அவளைக் கெடுக்கும் ஆணோ அவளை ஏற்க மறுக்கிறான்.  விஷயம் தெரிந்து தந்தையை ஊருக்கு வரவழைக்கின்றனர். அந்தப் பெண்ணை பிரஷ்டம் செய்து அவளுக்கு சிராத்தம் செய்து வைக்கும்படி கூறுகின்றனர் ஊரில் உள்ள மற்ற அந்தணர்கள் எல்லோரும். வேறு வழியில்லாமல் தந்தை அப்படியே செய்து விடுகிறார். அவர்களிடம் வேலை செய்யும் கோகா என்னும் வேற்று ஜாதி இளைஞன்  இதைக் கண்டு மனம் வெறுத்துப் போய் விடுகிறான்.  பெண்ணை அழைத்து வராமல் தான் பெருமதிப்பு வைத்திருக்கும் குருவானவர் இப்படிச் செய்கிறாரே  என்பதில் குருவிடம் மட்டுமில்லாமல் அது நாள் வரை தான் நினைத்துக் கொண்டிருந்த சொர்க்கம், மோக்ஷம் என்பதும் மெய்ஞானம் என்பதுமே பொய் என்று தோன்றி விடுகிறது கோகாவுக்கு. குருவிடமே எல்லாவற்றையும் மறுத்து விடுகிறான்.

ஆரம்பத்தில் இந்த குருகுலத்திற்குப் படிக்க வரும் ஒரு சிறுவனையும் அவன் தந்தையையும் அந்தப் பையனின் உபநயனத்தையும் காட்டுவதினால் அவர்கள் தான் கதையின் முக்கியப் பாத்திரங்களோ என்று தோன்றினாலும் பின்னால் கதை குருவையும் அவர் மகளையும் சுற்றி வருகிறது. முற்றத்தில் நட்டிருக்கும் துளசியைச் சுற்றி வந்து வழிபடும் பெண்ணை குருவைச் சந்திக்க வரும் இளைஞன் ஜாடையால் கூப்பிடுவதும், பெண் பயப்படுவதும் பின்னர் குரு ஊரில் இல்லாத நேரம் பார்த்து யக்ஷகானம் பார்க்கவரும் பெண்ணை மனதை மாற்றி அழைத்துச் சென்று அவளுடன் உல்லாசமாக இருப்பதும் மிகவும் அழகாகப் படம் ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது. சற்றும் விரசமே தட்டவில்லை. படத்தில் பாடல்களோ, ஆடல்களோ (யக்ஷகானத்தைத் தவிர்த்து) எதுவும் இல்லை.  தேர்ந்த இயக்கம். படம் பல விருதுகளைப் பெற்றிருக்கிறது.



துருவங்கள் பதினாறு படமும் பார்த்துட்டேன். ரகுமான் நடிக்கவே இல்லை. வாழ்ந்திருக்கிறார். முதலில் அடையாளமே தெரியலை! எங்கோ பார்த்த முகமா இருக்கேனு நினைச்சால் அப்புறமா மாட்டுப்பெண் ரகுமான் என்று அடையாளம் காட்டினாள். படக்கதை புரிந்தாலும் முடிவு எதிர்பார்க்காதது என்றாலும் படத்தின் பிரதியில் ஆடியோ சரியாக இல்லாததால் சரியாக ரசிக்க முடியலை! முடிஞ்சால் இன்னொரு தரம் பார்க்கணும். பார்ப்போம்.



மற்றபடி மிக மிக இளைஞர் ஆன கார்த்திக் நரேனுக்கு இது முதல் படம் என்றே நம்பமுடியவில்லை. அருமையாக எடுத்திருக்கிறார் என்று சொன்னால் அது வெறும் பேச்சு!