பவர் பாண்டி, "தனுஷ்"!

மீண்டும் ஓர் அருமையான தமிழ்ப்படம், அதிலும் மிகவும் மன முதிர்ச்சியோடு கூடியதொரு கதைக்கரு! முதியவர்கள் தங்கள் மகன், மருமகள், பேரக்குழந்தைகளுடன் இருக்கையில் நடக்கும் யதார்த்தங்கள். அதனால் வரும் மனஸ்தாபங்கள். முதியவரின் குற்ற உணர்ச்சி! அதனால் தன் பழைய வாழ்க்கையை, காதலைத் தேடிப் போகும் முதியவர்! முழுக்கதையையும் சொல்லிடலாம். ஆனால் படம் பார்க்கையில் அதன் ருசி குன்றி விடும்.



முதிய பவர் பாண்டியாக ராஜ்கிரணும், இளவயது பவர் பாண்டியாக தனுஷும் நடித்திருக்கிறார்கள். படம் முழுவதும் ராஜ் கிரணே வந்தாலும் அது சலிப்புத் தட்டாதபடிக்கு அசத்தி இருக்கிறார் ராஜ்கிரண். அதிலும் அவருடைய பக்கத்து வீட்டு இளைய நண்பனாக நடித்திருக்கும் இளைஞன் கலக்கல்! யார்னு தெரியலை. ராஜ்கிரணின் பிள்ளையாக பிரசன்னா! அவர் மனைவியாக நடித்திருக்கும் நடிகையும் (ஹிஹிஹி, பெயர் தெரியாதுங்க) அருமையாக நடிப்பை வெளிப்படுத்துகிறார். ராஜ்கிரணின் பேத்தி சும்மா வந்து போகிறாள். ஆனால் பேரன் கலக்கி விட்டான்.

ராஜ்கிரணின் முதல்காதலியாக முதிர்ந்த வயது பூந்தென்றலாக வரும் ரேவதியின் பார்வையே ஆயிரம் கவிதைகளைச் சொல்கிறது. அதிலும் அந்த ஹைதராபாத் போக்குவரத்தில் சகஜமாக ராஜ்கிரணின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு சாலையைக் கடந்ததும் பின்னர் கையை விட்டதும் அவரின் ஸ்பரிசம் தந்த உணர்வால் திக்பிரமித்து நிற்கும் ராஜ்கிரணை ஒருபார்வையால் அழைப்பார் பாருங்க!


ஒரே காட்சியில் வந்தாலும் டிடி கலக்கல்! தொலைக்காட்சி மட்டுமில்லாமல் திரைப்படத்திலும் கலக்குவேன் என நிரூபித்திருக்கிறார். ராஜ்கிரண் தன் மனதில் உள்ள அழியாக் காதலைச் சொன்னதும் ரேவதியின் முகமும், ராஜ்கிரணின் முகபாவமும் காட்டும் உணர்ச்சிக்கலவை இருவரும் அந்தப் பாத்திரங்களாகவே வாழ்ந்திருப்பதைச் சொல்கிறது. ராஜ்கிரணை மறுநாள் தன் வீட்டுக்கு மதிய உணவுக்கு ரேவதி அழைக்கையில் கிளைமேக்ஸ் அதுதான் எனப் புரிந்தாலும் ரேவதியின் மகளுக்கு ஏதோ பிரச்னையோ என நினைக்கத் தோன்றியது ஒரு கணம். ஆனால் அதன் பின்னர் தான் தன் மகளுடன் தன்முதல் காதலைப் பற்றி ரேவதி கலந்து பேசுகிறார். அப்போ டிடியைப் பார்த்ததும் முடிவு என்னவாக இருக்கும் என்று யோசிக்க வைத்தது.

இளவயது பவர் பாண்டியாக வரும் தனுஷ் அடக்கி வாசித்திருக்கிறார். அவர் காதலியாக வரும் நடிகையும் கண்பார்வையிலும் புன்சிரிப்பிலுமே தன் காதலைக் காட்டி இருக்கிறார். வெகு இயல்பாக தனுஷ் ஊரில் தன்னை வம்பிழுக்கும் இளைஞர்களை தனுஷ் அடிப்பதை ஏதோ தினம் தினம் நடக்கும் ஒன்று போல ரசிக்கும் காட்சி அருமை!  அந்த அந்த ஊர்களுக்கான நிஜமான மனிதர்களைப்பதிவு செய்திருப்பதில் தனுஷின் திறமை வெளிப்படுகிறது. கிராமத்துக்காட்சிகளெல்லாம் அதிகமாக செயற்கைத் தனம் இல்லாமல் இயற்கையான சூழ்நிலையிலேயே படமாக்கப்பட்டிருப்பதும் ஒளிப்பதிவாளரின் திறமையே!




ராஜ்கிரணின் மகனாக வரும் பிரசன்னாவும் வழக்கம் போல் தூள் கிளப்பி இருக்கிறார். அப்பாவைக் கோபிக்கையிலும் அப்பா வீட்டை விட்டுச் சென்றதும் தேடி அலைவதும் உருகுவதும் அப்பா, மகனின் பாசத்தை எடுத்துக் காட்டுகிறது. அதிலும் தன் மகன், "நீ என் அப்பா! உன்னை நான் கோபித்துக் கொண்டால் நீ என்ன செய்வே? நீ மட்டும் உன் அப்பாவிடம் இப்படிக் கடுமையாக நடந்துக்கலாமா?" என்னும் பொருள்படும்படி கேட்கும்போது குற்ற உணர்ச்சியை முகத்தில் நன்றாகக் காட்டுகிறார். குழந்தைகள் நடிப்பில் அதிகப்பிரசங்கித் தனம் இல்லாமல் இருப்பதும் ஓர் சிறப்பு!

முதியவர்கள் மனநிலைக்கு இந்தக்காலத்து மகன்கள், மகள்கள் கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் என்ன என்பதே இந்தப் படத்தின் முக்கியக் கரு! இன்றைய காலகட்டத்தில் தேவையானதும் கூட. வெகு நுணுக்கமானதொரு கருவை மிக அநாயாசமாகக் கையாண்டிருக்கும் தனுஷுக்கு மனமார்ந்த பாராட்டுகள். ஒரு காதல் காட்சியோ, கன்னா, பின்னா உடைகளோ இல்லாமல் வெகு இயல்பான உடையிலேயே அனைவரும் நம் கண்ணெதிரே உலவுகின்றனர். மனதுக்கு நிறைவான படம்.  குடும்பத்தோடு தைரியமாகப் படத்தைப் பார்க்கலாம் என்பதோடு படம் ஒவ்வொருவர் மனதிலும் கேள்விகளைப் பிறக்க வைக்கும்! சிலருக்குக் குற்ற உணர்வு பிறக்கலாம். சிலர் நாம் ஒழுங்கா இருக்கோம்னு நினைக்கலாம்.

இன்னும் ஒரு படமும் பார்த்தேன்! ஹிஹிஹி, இப்போச் சொல்லலை! :)))) எங்கே, எல்லோரும் வந்து கண்ணு வைங்கப்பா!