உல்லாசம் பொங்கும் இன்ப/இந்த தீபாவளி

_____________________
எல்லாரும் தீபாவளி கொண்டாடி இருப்பீங்க . இங்கே நாங்க மட்டும் காலை எழுந்து குளித்து தீபாவளியைக் கொண்டாடிக் கொண்டோம். சப்தமில்லா தீபாவளி. கோலாகலமில்லா தீபாவளி. இங்கே மீனாக்ஷி கோயிலில் தீபாவளி போன சனிக்கிழமையே அதாவது 22-ஆம் தேதியே கொண்டாடி முடிச்சாச்சு. அன்னிக்கு தீபாவளி பஜார்னு கடைகள் இருந்தன. துணிக்கடை, நகைக்கடைனு தான்! தீபாவளிக்கு வேறென்ன? முதல்முறை யு.எஸ்.வந்தப்போ தீபாவளி பஜாரில் துணிகளின் விலையைப் பார்த்துவிட்டு மயக்கமே போட்டு விழுந்தேன். சாப்பாடும் இருந்தது. மாலை நேரம் சாப்பாட்டுக்கடைகள் தான் இருந்தன. கொசுக்கள் தூக்கிட்டுப் போயிடும்போல தொல்லை தாங்கலை. சாப்பாடுக் கடைகளில் வழக்கமான ரொட்டி, சப்ஜி, தோசை, இட்லி, வடை, சாம்பார் இத்யாதி. அவங்க கொடுக்கிறதை விட நாம வீட்டிலே செய்யறதே இன்னும் நல்லா இருக்கும்னு ஏகோபித்த கருத்தோடு சாப்பாட்டை ஒதுக்கிட்டு வீட்டுக்குப் போயிட்டோம். அதோட அங்கே சாப்பிட்டால் ஒவ்வொரு வாய்க்கும் ஒரு ஆயிரம் கொசுக்களும் உள்ளே போகும்போல் பயம்! அமெரிக்கக் கொசு; தமிழிலே திட்டினால் புரியுமா தெரியலை. நாமோ இங்கிலீஷ் இழுவை; தமிழ் தகராறு; ஹிந்தி இம்சை; சைன்ஸ் சங்கடம் ரகத்திலே படிச்சிருக்கோம். அதனால் கொசுவோட அநாவசியமாத் தகராறு வேண்டாம்னு கிளம்பிட்டோம்.

இந்தத் தரம் காலை போகலை. சாயந்திரமாப் போனோம். மீனாக்ஷி சர்வ அலங்காரத்துடன், இருந்தாள். உற்சவ மீனாக்ஷியையும் அலங்கரித்து வைத்திருந்தார்கள். எல்லாம் படம் பிடித்திருக்கேன். இன்னும் வலை ஏற்றலை. பிகாசாவில் போட்டால் எனக்கு வசதி. பையரைக் கேட்டுக்கணும். ஏன்னா கணினியின் செட்டப் மாறிடுது. அதோட இங்கே வயர்லெஸ் என்பதாலோ, அல்லது தொலைபேசி, தொலைக்காட்சி இணைப்பு எல்லாமும் இணைய இணைப்பு என்பதாலோ இணையம் வேகமே இல்லை. அடிக்கடி சொதப்பல். சில சமயம் நகரவே நகராது. அதனால் படத்தைப் போடும்போதும் எந்தக் கமென்டுக்கு நேரே போட நினைக்கிறோமோ அங்கே வராமல் மொத்தமாய் ஒரே இடத்தில் போய் உட்காருது. அவங்க எப்படி வலை ஏத்துவாங்கனு கேட்டுட்டு பிகாசாவிலே போட்டதும் இங்கே கொடுக்கிறேன்.

மீனாக்ஷிக்கு வெள்ளித் தேர் கூட இழுக்கிறதுக்குத் தயாராக இருந்தது. நேரம் ஆகும்போல் இருந்ததால் நாங்க தேரை மட்டும் படம் எடுத்துட்டு(தேர், கூட்டம் எல்லாம் ரங்க்ஸ் எடுத்தார்) வந்துட்டோம். என்ன இருந்தாலும் இந்தியாவில் இல்லையேங்கற நினைப்பு மட்டும் போகலை. இங்கே அவங்க அவங்க அலுவலகம் போயிட்டாங்க. எல்லாக் கொண்டாட்டங்களும் சனி, ஞாயிறுதான். பையர் எங்களுக்காக லீவ் போட்டிருந்தார்.
ஏழாவது அறிவு படத்துக்குப் போனோம். அப்படி ஒண்ணும் நல்லா இல்லை. சூர்யா போதிதருமர் கெட்டப்பிலே நல்லா கம்பீரமா இருக்கார். அவரோட யோகாசனப் பயிற்சி நல்லாக் கைகொடுத்திருக்கு அவருக்கு. படமும் அந்த முதல் அரை மணிநேரம் மட்டுமே ரசிக்கும்படியா இருக்கு. மற்றபடி முழம்முழமாப் பூச்சுத்திட்டாங்க. போதிதருமர் குறித்த விஷயங்கள் தவிர மற்றவை எல்லாம் பூச்சுற்றல். பெரிய சரமா எடுத்து நல்லாச் சுத்தி இருக்காங்க. அதிலும் அந்த வில்லன் நடு ரோடில் ட்ராபிக்கை ஜாம் செய்வதும், மக்கள் எல்லாரையும் சகட்டுமேனிக்கு மைன்ட் கன்ட்ரோல் பண்ணி சூர்யாவுக்கு எதிராய்த் திருப்புவதும் ஓவரோ ஓஓஓஓஓஓஓஓஓஓஓஓஓஓவர்! மற்றபடி நம்ம கலாசாரம், அறிவு, வித்தைகள்னு நாம எதை எல்லாம் இழந்துட்டு இருக்கோம்னு எடுத்துச் சொல்லி இருப்பதே கதையின் முக்கியக் கரு. அந்த விஷயத்துக்காகவாவது அனைவரும் பார்க்கணும். மற்றபடி எல்லாரும் ஓஹோஹோனு சொல்றாப்போல் எதுவும் இல்லை. காதல் காட்சிகள் குறைவு என்பதோடு கடைசியில் கதாநாயகன், கதாநாயகி கல்யாணம் பண்ணிக்கிறாங்கங்கறப் போல் அபத்தம் எல்லாம் இல்லை. . ஸ்ருதி ஹாசன் தமிழ் உச்சரிப்பு ஹிந்தியில் செய்கிறார் என்பதோடு காமிராவுக்கு ஏற்ற உடலமைப்போ, முகமோ இல்லை. நடிப்பும் சுமார் ரகமே. நேரில் நன்றாய் இருப்பாரோ என்னவோ, காமிராவுக்கு எடுக்கவில்லை. படம் முடிவில் ஸ்ருதி ஹாசன் பாட்டுக்குத் தன் ஆய்வைத் தொடர்கிறார் சூர்யா பேட்டி கொடுத்துக்கொண்டிருக்கிறார். பிழைச்சோம்.

இ.கொ.வுக்கு நன்னி.


யார் கவனிக்கப் போறாங்கனு நினைச்சால் உடனடியா இரண்டு பேர் இதோனு கொடுத்திருக்கீங்க. எப்படி நன்றி சொல்றது?

அனுப்பி வைக்கிறேன் என்று உடனடியாக ஆறுதல் சொன்ன தோழிக்கும் நன்றி.

வயோதிகம்! 500 வார்த்தைகளில், சாத்தியமா!

வயோதிகம்! 500 வார்த்தைகளில், சாத்தியமா!by கீதா சாம்பசிவம்
வயோதிகம் என்ற தலைப்பிலே எழுத இன்னம்புரார் அனைவரையும் அழைத்திருக்கிறார். இதிலே வயோதிகர்கள் மட்டுமே கலந்து கொள்ள வேண்டுமென்றால் நான் அந்த லிஸ்டில் இல்லை. என்னைப் பொறுத்த அளவில் வயோதிகம் என்பது மனதிலும் ஏற்பட்டாலே வயோதிகர் ஆகலாம். வெறும் உடல்மாற்றம் அல்ல. வயோதிகத்திலும் அழகாய் இருந்த எம்.எஸ். அம்மா, சந்திரலேகா, கம்பீரம் குறையாத இந்திரா காந்தி, அன்னை தெரசா, போன்ற எத்தனையோ பேர் உதாரணம் காட்டலாம். வயோதிகம் என்பது முதுமை, வயது ஒவ்வொரு வருடமும் கூடிக்கொண்டே போகப் போக உடலிலும் மாற்றங்கள் ஏற்படுகின்றன. தோலில் சுருக்கம், கண்பார்வையில் குறைபாடு, நடக்கையில் தள்ளாட்டம், உடல்நலக்கேடு அதிகமாதல் என்று சொல்லலாம். . வயதும் அதிகமாகி தனிமையாகவும் இருந்தால் மனத்தளர்ச்சியும் உண்டாகிறது. கவனிக்க யாருமில்லையே; நம்மை யாரும் லக்ஷியம் செய்யவில்லையே என்றெல்லாம் தோன்றுகிறது. இப்போது இந்தியாவிலும், குறிப்பாகத் தமிழ்நாட்டிலும் முதியோர் இல்லங்கள் வந்துவிட்டன. சில இல்லங்கள் கவனிப்பு நன்றாக இருப்பதாய்க் கூறினாலும் பெரும்பாலான இல்லங்களின் கவனிப்பு குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்படியாக இல்லை. இதற்கு ராஜம் கிருஷ்ணன் அவர்களைச் சேர்த்திருக்கும் முதியோர் இல்லமே ஒரு சாட்சி. வயதான ராஜம் கிருஷ்ணன் அம்மையார் உறவினரால் ஏமாற்றப்பட்டு சொத்துக்களை இழந்து இன்று முதியோர் இல்லத்தில் திலகவதி ஐபிஎஸ் அவர்களால் சேர்க்கப்பட்டு தனிமை வாழ்க்கை நடத்தி வருகிறார். அங்கேயும் அவருக்கு மன அமைதி கிட்டவில்லை என ஒரு பேட்டியில் படிக்க நேர்ந்தது. வருந்தத்தக்க விஷயமே இதுதான்.


வயதானவர்களுக்குப் பெரும் சவால் கவனிக்க யாருமே இல்லாமல் போவதுதான். ஆகவே தனிமையைத் தவிர்க்க வேண்டும். கூடியவரையிலும் மனதை இளமையாக வைத்திருக்க வேண்டும். உடல்நலக்கேடு என்பது தவிர்க்க இயலாத ஒன்று. ஆனால் அதையும் வெற்றிகரமாக எதிர்கொள்ள வேண்டும். என் கணவரின் பாட்டி வயது முதிர்ந்த காலத்தில் கூடத் தனியாகச் சமைத்துச் சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்திருக்கிறார். இதற்கு மனோபலம் வேண்டும். ஆகவே ஆன்மீக விஷயங்களில் ஈடுபாடு அதிகம் இருத்தல் நலம் பயக்கும். இது ஓரளவு மன வலிமையைக் கொடுக்கும். நல்ல புத்தகங்களைத் தேர்ந்தெடுத்துப் படிக்க வேண்டும். தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளில் பல நல்ல நிகழ்ச்சிகள் இருக்கின்றன. கோயில்களின் வரலாறு, பல நகரங்களின் வரலாறு போன்றவையும், மூளைக்கு வேலை கொடுக்கும் அறிவியல் புதிர்கள், தமிழ்ப் பழமொழி விளையாட்டு, இயன்றவரை எளிய தமிழில் பேசுவது; கல்வெட்டுக்கள் குறித்த ஆய்வு என எத்தனையோ பயனுள்ள நிகழ்ச்சிகள் இருக்கின்றன. அவற்றில் கலந்து கொள்ள வேண்டும். தினம் தினம் புதிது புதிதாய்க்கற்க வேண்டும். இதற்குத் தகுந்த எடுத்துக்காட்டு நம் இன்னம்புராரே தான். அவர் தினமும் புதிது புதிதாய் விஷயங்களைத் தேடி எடுத்துப் போட்டு நம்மை எல்லாம் படிக்க வைக்கிறார். அதற்கு எத்தனை உழைப்பு வேண்டும்! தளராத மனம் இருந்தாலே இது சாத்தியம்.

வயதால் பெரியவரே தவிர மனதால் அவர் என்றும் இளைஞரே. இத்தகைய நினப்பு அனைவருக்கும் இருக்க வேண்டும். மனத்தளர்ச்சி இல்லாமல் இருக்க தீனமும் யோக ஆசனப் பயிற்சி மேற்கொள்ளலாம். நடைப்பயிற்சி மேற்கொள்ளலாம். சென்னையைப் பொறுத்தவரை சாலைகள் நடைப்பயிற்சிக்கு ஏற்றவை அல்ல. வேறு வழியில்லை. உணவில் கட்டுப்பாடு வேண்டும். உடலுக்கு ஏற்ற உணவுதான் உட்கொள்ள வேண்டும் . மேலும் நம் மனதும் உணவுப் பழக்க வழக்கங்களுக்கு ஏற்பவே செயல்படும் என்கின்றனர். ஆகையால் வயோதிகம் என்பது வயதில் மட்டுமே இருக்க வேண்டும். அது எந்நாளும் மனதைத் தாக்கக் கூடாது. நண்பர்களோடு கலந்து பழகுதல், இளைஞர்கள், இளம்பெண்கள் என அனைவரோடும் அவர்களைப் போலவே கலந்து பழகுதல் நல்லது. நாம் பெரியவர்கள் என்றவிதத்தில் ஒதுங்கி இராமல் அவர்களின் எண்ண ஓட்டங்களில் கலந்து கொண்டு சிந்தனைப் பகிர்வுகளைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். வயதான கணவன், மனைவியாக இருந்தால் பிரிந்து இருப்பதைத் தவிர்க்க வேண்டும். தவிர்க்க முடியாத சமயங்கள் தவிர மற்ற நேரம் ஒருவருக்கொருவர் துணையாக இருத்தலே நலம். சிறு சிறு உதவிகளைச் செய்து கொள்ளலாம். தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள், திருமணங்கள், நண்பர்கள் வீடுகள், கலை நிகழ்ச்சிகள், தல யாத்திரை செய்தல் எனச் சென்று வரலாம். அவை பற்றிய நினைவுகளை நண்பர்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளலாம். எங்கே சென்றாலும் கூடியவரை இருவரும் சேர்ந்து செல்வதை வழக்கப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். இளமையில் விட முதுமையிலேயே ஒருவருக்கொருவர் துணை தேவை.

சமூகசேவைகள் செய்யலாம். நாம் இருக்கும் பகுதியின் அடிப்படைத் தேவைகளை நிறைவேற்ற உரியவர்களை அணுகுதல், அதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தல், அல்லது இளைஞர்களுக்கு வழிகாட்டுதல், வீட்டிலேயே குழந்தைகள், பெரியவர்கள் போன்றவர்களுக்கு ஸ்லோக வகுப்புகள், பாட்டு வகுப்பு, ஆசனப்பயிற்சி கற்றுக்கொடுத்தல் என எந்நேரமும் நம்மை சுறுசுறுப்பாக வைத்திருக்கலாம். நாம் இளைஞராக இருந்தபோது எவ்வாறு நம் பெற்றோர் நம்மை ஒரு புரட்சியாளராக, புரட்சிகரச் சிந்தனைகள் உள்ளவராக நினைத்தார்களோ அவ்வாறே இப்போது நம் குழந்தைகள் நமக்குத் தோன்றலாம்; தோன்றுவார்கள். அதை அவர்கள் நிலையில் இருந்து புரிந்துகொள்ள வேண்டும். எல்லாவற்றுக்கும் மேல் மாமனாராக இருந்தால் உங்கள் மாப்பிள்ளையை நீங்கள் மாப்பிள்ளையாக இருந்த நிலையில் இருந்து பார்த்துப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். உங்கள் மகனை நீங்கள் மகனாக இருந்தபோது எவ்வாறு இருந்தீர்கள் என எண்ணிப் பார்த்துப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இதில் மாற்றங்கள் இருக்கலாம். நாம் நம் பெற்றோர் சொல்லை மீறாமல் இருந்திருப்போம். ஆனால் இன்றைய சூழ்நிலையில் அது பெரும்பாலும் சாத்தியம் அல்ல. அதை அவர்கள் கோணத்தில் இருந்து பார்த்துப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.


மாமியாரானால் மருமகளை நீங்கள் உங்கள் கணவரோடு எவ்வாறு வாழ விரும்பினீர்களோ அவ்வாறே வாழ விட வேண்டும். உங்கள் மகளுக்கு நீங்கள் உங்கள் கணவரை எவ்வாறு மதித்து மகிழ்வித்தீர்களோ அவ்வாறு இருக்கக் கற்றுக்கொடுங்கள். உங்களுக்கு ஏற்பட்டிருந்த கசப்பான அனுபவங்களைக் குழந்தைகளோடு கூடிய வரையில் பகிர்ந்து கொள்ளாதீர்கள். அவர்களாகத் தெரிந்து கொள்ள நேர்ந்தால் அதன் தாக்கம் குறைவாக இருக்கும். உங்கள் மூலம் செல்ல வேண்டாம். மகன், மருமகளுக்கிடையிலேயோ, மகள், மருமகனுக்கிடையிலேயோ சண்டைகள் நடக்கலாம்; நடக்கும். அப்போது நீங்கள் உங்கள் கண்கள், காதுகள், வாய் ஆகியவற்றை மூடிக்கொண்டு காந்தியின் மூன்று குரங்குகளைப் போல் இருத்தல் நலம். உங்களுக்கு அப்போது கண் தெரியாது; காது கேட்காது; வாய் பேசாது. பின்னரும் இது குறித்துத் தனியாக யாரிடமும் விமரிசிக்க வேண்டாம். அது இன்னமும் ஆபத்தானது. அப்படி ஒரு நிகழ்ச்சியையே மறந்துவிடுங்கள்.


ஒரு சிலர் பேரன், பேத்தியைக் கவனிக்கிறதை ஒரு சுமையாகக் கருதுகின்றனர். உடல்நலம் மிக மோசமாக இருந்தால் தவிர பேரன், பேத்தி கொடுக்கும் இன்பத்தை நழுவ விடவேண்டாம். புற்றுநோயாளியான என் அம்மா கீமோதெரபி எடுத்துக்கொண்ட நிலையிலும் நாங்க எவ்வளவோ தடுத்தும் என் மகளின் பூப்புநீராட்டலுக்குக் கிட்டத்தட்டப் பத்துப்படி அரிசியைப் புட்டுச் சமைத்தார். இது அன்பின் வெளிப்பாடு. பேரக் குழந்தைகளிடம் அன்பு இருந்தால் தவிர இது இயலாது. அப்பாவும், அம்மாவும் மகன்கள் , மருமகள்கள் ஆகியோரோடு கூட்டுக்குடும்பமாக இருந்தபோது காலைச் சமையலை அவரே சமைத்துக்கொண்டிருந்தார். தலைமுடி உதிர்ந்த நிலையிலும் வீட்டு விசேஷங்களில் ஆர்வமாய்க் கலந்து கொண்டு அனைவருக்கும் தனக்குத் தெரிந்ததை எடுத்துச் சொல்லுவார். பேரக்குழந்தைகளை இறைவன் உங்களுக்கு அளித்த மாபெரும் பரிசு என நினைத்து அன்பு பாராட்டுங்கள். அவர்கள் தேவைகளை நிறைவேற்றுங்கள். அவர்களுக்காக நீங்கள் உங்கள் உடல்நலம் கருதாமல் உழைத்தால் அதன் மூலம் உங்கள் மனம் பிரகாசிக்கும். மனதில் தோன்றும் மகிழ்ச்சி கலந்த பிரகாசம் உடலையும் நன்றாக வைத்திருக்கும்.

பதிவைக் காணவில்லை!

வயோதிகம் பதிவையும் தீபாவளி குறித்த நினைவலைகள் பதிவையும் எடிட் செய்துட்டு பப்ளிஷ் கொடுத்தால் பதிவு போகவில்லை. எங்கே போச்சுனு தெரியலை. தேடிப் பார்க்கிறேன். இதை பப்ளிஷ் கொடுக்கிறேன். வருதா பார்க்கணும்.

தீபாவளி வாழ்த்துகள்

அனைவர் வாழ்விலும் தீபஒளி பிரகாசிக்கட்டும். மகிழ்ச்சி பொங்கட்டும். அனைவருக்கும் இனிய தீபாவளி வாழ்த்துகள். இந்த நாள் இனிய நாள்.

சாம்பசிவம்&கீதா.

கண்ணனைக் காண வாருங்கள்!

இருக்கும் இடத்தை விட்டு இல்லாத இடம் தேடி எங்கெங்கோ அலைகிறோம். சொந்த வீட்டை விட்டுட்டு வந்ததில் ஏகப்பட்ட மனக்கஷ்டங்கள், உடல் கஷ்டங்கள், பல்வேறு பிரச்னைகள் எதிர்கொள்ள நேர்ந்தது. தனியொரு குடும்பத்திற்கே சொந்த இடத்தை விட்டு இன்னொரு இடத்திற்குப் போவதில் இவ்வளவு சிரமங்கள் இருந்தால், ஒரு நாடும், அதன் மனிதர்களுமே முற்றிலும் புதியதொரு நாட்டிற்குக்குடி பெயர்ந்தால்?? அப்படித் தான் நம் கண்ணனும், யாதவர்களும் குடிபெயரப் போகின்றனர். நாட்டின் ஒவ்வொரு மனிதரும், சின்னஞ்சிறு குழந்தை, ஆடு, மாடு,குதிரைகள் கால்நடைகள் உட்பட மொத்தமும் காலி செய்து கொண்டு போக வேண்டும். நீர் நிரந்தரமாய்க் கிடைக்கும் யமுனை தீரத்தை விட்டுவிட்டு, பாலைவனத்தைக் கடந்து, பாதி பாலைவனம், கொஞ்சம் சுமாரான நிலம் என்றொரு பகுதிக்குப் போகவேண்டும். இந்த முடிவுக்கு அனைவரையும் கொண்டு வருவதற்குள்ளாக கண்ணன் பட்ட கஷ்டம்! அப்பப்பா! சொல்லி முடியாது. எத்தனை பேச்சுக்கள்! எத்தனை இகழ்ச்சிகள்! அவமானங்கள்! ஆனால் கண்ணன் அனைத்தையும் எதிர்கொண்டான். தன் மக்களின் நலம் ஒன்றே நினைத்தான். அதை நினைக்கையில் நானெல்லாம் எந்த மூலைக்கு என்று தோன்றுகிறது.


கொஞ்ச நாட்கள் முன்னர் கூடப் பதிவுலகை விட்டுட்டுப்போயிடலாமானு ஒரு யோசனை. சும்மா இணையத்தில் உட்கார்ந்து ஒரு சில குழுக்களின் மடல் பார்ப்பேன். ஒண்ணும் எழுதத் தோணாது. மனசே பாரமா இருக்கும். கண்ணன் கதை வேறே எழுதிட்டு இருக்கேன். இன்னும் முடியவில்லை. ஆனால் அதையும் பாதியிலே நிறுத்திடலாம்னு தான் இருந்தேன். அப்போத் தான் கண்ணன் கதையில் குறிப்பிட்ட ஒரு பகுதியைப் படிக்க நேர்ந்தது. படிச்சதும் என் மேலேயே எனக்கு வெட்கம் வந்தது. மனிதராய்ப் பிறந்த அனைவருக்கும் ஏதோ ஒருவிதத்தில் அவமானம் ஏற்படத் தான் செய்யும், தவிர்க்க முடியாத ஒன்று. ஆனால் நமக்கெல்லாம் ஏற்பட்ட, ஏற்படும், ஏற்படுகிற அவமானங்கள் ஒன்றுமே இல்லை. கண்ணன் பிறந்ததில் இருந்து அத்தனை அவமானப் பட்டிருக்கிறான். கண்ணனோ பிறந்தது சிறைச்சாலை எனில் இரவுக்கிரவே தாயைவிட்டுவிட்டு வேறு இடத்தில் வளர நேர்ந்தது. அங்கேயும் அவனைக் கொல்ல ஆட்கள் வந்து கொண்டே இருந்தனர். இடைக்குலத்தில் வளர்ந்தான். மாமனைக்கொன்ற பின்னர் ஜராசந்தன் அவனை ஓட ஓட விரட்டினான். இதற்கு நடுவில் கண்ணனை அனைவரும் இடையன் என்கின்றனர். இடைக்குலத்தில் பிறந்தவன் எனக் கேலி செய்வதோடு அவன் யமுனைக்குக் குளிக்க வருகையில் அவனோடு யாரும் பேசக் கூட அஞ்சினார்கள். பொது இடங்களில் அவனோடு சேர்ந்து காணப்படுவதற்கும் கூசினார்கள். அறவே கண்ணனைத் தவிர்த்தார்கள். அவன் சொந்த மக்களே இதைச் செய்தனர். ஆனாலும் கண்ணன் அவர்களை வெறுக்கவில்லை.

நேசித்தான். கண்ணன் நேசத்துக்கும், பாசத்துக்கும், அன்புக்கும், நேர்மைக்கும், உண்மைக்கும், சத்தியத்திற்கும் உறைவிடம். தர்மத்தின் வடிவானவன். தர்மத்தை நிலைநாட்டவெனத் தனக்கு நேர்ந்த இகழ்ச்சிகளை எல்லாம் பொறுத்துக்கொண்டான். ஆட்சிக்கட்டிலில் ஏறாமலேயே அரசன் ஆனான். துவாரகாதீஷ் என்றே அழைக்கிறோம். ஆனால் கண்ணன் ஒருநாளும் சிங்காதனத்தில் வீற்றிருந்து அரசாட்சி புரியவில்லை. ஒரு தொண்டனாகவே தன்னைக் காட்டிக் கொண்டான். சேவகனாய்க் காட்டிக் கொண்டான். ஊழியம் செய்தான். ஊழியம் செய்ய அஞ்சவில்லை; அதைத் தன் கடமை என நினைத்ததோடு ஈடுபாட்டுடன் செய்தான். கண்ணன் கதையைப் படிக்கப் படிக்க எத்தனை உண்மைகள் புரிகின்றன.

முதல்முறை தான் மதுராவில் இருந்தால் மக்களுக்கும், மற்றவர்களுக்கும், மதுராவுக்கும் ஆபத்து எனத் தெரிந்து கொண்டு வேறு இடம் போனான். இரண்டாம் முறையும் தன்னாலே ஏற்படப் போகும் ஆபத்து எனப் புரிந்து கொண்டு ஒட்டு மொத்தமாக யாதவக் குடிகளையே இடம் மாற்றினான். எவ்வளவு பெரிய பொறுப்பு இது! சகல வசதிகளும் நிறைந்திருக்கும் இந்தக் காலத்திலேயே ஒரு இடத்தில் இருந்து இன்னொரு இடம் போகக் கஷ்டமாக இருக்கையில் அந்தக் காலத்தில் ஒரு நாட்டையே இடம் மாற்றுவது என்ன லேசா? கண்ணன் இட்ம் மாறப்போகிறான். வாருங்கள், கண்ணனைக் காண வாருங்கள்.