"பொடி" விஷயம்!

ஹெஹெஹெ, பொடி விஷயம்னா என்னனு நினைச்சீங்க? தெரிஞ்சுக்க ஆவலா இருக்கா??  ஒரு சிலர் மூக்குப் பொடியை நினைச்சிருக்கலாம். ஒரு சிலர் ஏதோ அல்ப விஷயம்னு நினைக்கலாம்.  ஒரு சிலர் சும்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மா தலைப்புக்கு வைச்சதுனு நினைக்கலாம்.  ஆனால் உண்மையில் இது பொடியைப் பத்தின விஷயமே.  பொடினா சாம்பார்ப் பொடி, ரசப்பொடி விஷயம்.

எங்க அம்மா வீட்டில் சாம்பார் பொடினு தனியா எல்லாம் அரைக்கிறதில்லை/திரிக்கிறதில்லை.  ரசப்பொடினு தான் பண்ணுவோம்.  சாம்பார்னா சாம்பார் பண்ணுகிற அன்னிக்கு எல்லா சாமானும் எண்ணெயில் வறுத்து அரைத்துத் தேங்காய் சேர்த்துத் தான் செய்வது வழக்கம்.   பொடி போட்டு சாம்பார்னா நாங்கல்லாம் ஒரு காலத்தில் சிரிச்சிருக்கோம்.  ஆனால் அதெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி தான்.  இங்கே வந்தப்புறம் தினம் தினம் சாம்பார்னு ஆனதுக்கப்புறமாத் தான்பொடி போட்டும் சாம்பார் பண்ணுவாங்கனு தெரியவே வந்தது! :))) ஆனாப் பாருங்க இன்னி வரைக்கும் இந்த பொடி போட்ட சாம்பாருக்கும் எனக்கும் ஏழாம் பொருத்தம். தொலையட்டும்னு விட்டுட்டேன்னு வைச்சுக்குங்க.  ரங்க்ஸும் தலை எழுத்தேனு சகிச்சுக்கப் பழகிட்டார்.  இப்போ நாம பார்க்க வேண்டியது அதெல்லாம் இல்லை.  இந்தப் பொடியைத் திரிக்க அல்லது அரைக்க நான் பட்ட கஷ்டங்கள் எல்லாம் இன்னிக்கு flash back லே வந்தது.

கல்யாணம் ஆகி முதல் குழந்தை பிறந்தப்போ எல்லாம் சென்னை வாசம் என்பதால் கருவிலியில் மாமியார் கிட்டே இருந்தோ, பெரும்பாலும் மதுரையில் அம்மா கிட்டே இருந்தோ பொடி அரைச்சு வந்துடும்.  பிரச்னை இல்லாமல் இருந்தது.  கல்யாணம் ஆகி நாலு வருஷத்திலே முதல் முறையா ராஜஸ்தான் போனப்போ தான் இந்தப் பொடி விஷயம் உண்மையில் எத்தனை பெரிய விஷயம்னு புரிஞ்சது.  கையிலே ஒண்ணரை வயசுக் குழந்தை!  புது இடம்;  நாங்க இருந்த குடியிருப்பிலே ஹிந்தி, ஆங்கிலம் செல்லுபடி ஆனாலும் உள்ளூர் மக்கள் பேசிய ராஜஸ்தானி கலந்த ஹிந்தி சட்டுனு புரியாது.

போய் இரண்டு மாசத்துக்கு ஒண்ணும் பிரச்னை இல்லை. பொடி எல்லாம் இருந்தது.  அதெல்லாம் ஆனப்புறம் தான் பிரச்னையே ஆரம்பம். மிளகாய் அரைக்க எனத் தனி மெஷினே அங்கே கிடையாது.  இருக்கிற மிஷினெல்லாம் கோதுமை மட்டுமே அரைக்கும்.  எப்போவோ கடைகளுக்காகக் கடலைப்பருப்பு.  அதுவும் குறிப்பிட்ட நாளில் மூட்டையாகக் கொடுப்பாங்க. நசிராபாத் முழுவதும் அலசி ஆராய்ந்தும் மிளகாய் அரைக்கும் மெஷினைக் கண்டே பிடிக்க முடியலை.   ஹோலி சமயத்தில் ஒரு சில ஊர்களில் மொத்தமாக மிளகாய் வத்தல், தனியா அரைச்சுத் தருவாங்களாம். நாம் கொடுக்கும் கால்கிலோ மி.வத்தல் சாமான்களை அரைப்பாங்களா?  தெரியலை.  அதோடு ஹோலி மார்ச்-ஏப்ரலில் வரும்.  இதுவோ ஆகஸ்ட் மாசம். அது வரைக்கும் என்ன செய்யறது?

அக்கம்பக்கம் விசாரித்ததில் மிளகாய்ப் பொடி, மஞ்சள் பொடி, தனியாப் பொடினு இயந்திரத்தில் அரைச்சுக் கொடுப்பாங்கனு கேள்விப் பட்டு கால் கிலோ மிளகாய் வத்தல், தனியா ஒரு கிலோ, அதற்கான சாமான்கள் என அனைத்தும் கொடுத்தோம். கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை கிலோ சாமான்கள். ஆனால் எங்களுக்குக் கிடைச்சதோ  கால் கிலோ பொடி கூடக் கிடையாது. கேட்டால் அரைச்சால் அப்படித் தான் கம்மியா ஆகும்னு சொல்றாங்க.  "ஙே" னு முழிச்சோம்.

அடுத்து  இந்தப் பிரச்னையை எப்படிச் சமாளிக்கிறதுனு யோசிச்சதிலே பக்கத்திலே அஜ்மேரிலே கையால் அரைக்கிற மெஷின் கிடைக்குதுனு சொன்னாங்க.  ஏற்கெனவே காப்பிப் பொடி கிடைக்காது என்பதால் கொட்டையை மொத்தமா வாங்கி (ஹிஹி, மொத்தமான்னா, மொத்தமா, ஐந்து ஆறுகிலோ வரைக்கும்) எடுத்துட்டுப் போயிடுவோம்.  வீட்டிலேயே கொட்டையை வறுத்து, காப்பிக்கொட்டை மெஷினிலே போட்டு( கல்யாணச் சீரிலே அம்மா கொடுத்தது;  காரைக்குடி மெஷின்னு சொல்வாங்க அதை!  இப்போ காரைக்குடியிலேயே கிடைக்குமானு சந்தேகம்!) அரைச்சுத் தான் காஃபி.  குழந்தை அப்போத் தான் அம்மா கிட்டே பாசம் அதிகம் வந்து அம்மா தூக்கணும்னு அடம் பண்ணுவா.  அவளையும் தூக்கிக் கொண்டு அரைப்பேன். இப்போ சாம்பார் பொடிக்குமா?

அஜ்மேர் போய் மெஷினைப் பார்த்தோம்.  ஒரே சமயத்தில் கால்கிலோ பொருட்களைப் போடும் அளவுக்குப் பெரிய வாய் கொண்ட மெஷின்.  அப்போ அதோட விலை நூறு ரூபாய்க்குள் தான்.  வாங்கியாச்சு.  மிளகாய் வற்றலை நல்லா வெயிலில் காய வைச்சு மெஷினில் போட்டு அரைக்கணும்.  ஒரே தும்மல்!  குழந்தை அங்கே வரணும்னு பிடிவாதம்.  விளையாட்டு சாமான்களோடக் குழந்தையை முன்னறையில் போட்டுட்டு அந்தக் கதவைச் சும்மா சார்த்திட்டு அங்கே விளையாடும் குழந்தையை இங்கே இருந்தே கண்காணித்துக் கொண்டு அரைச்சேன்.  மிளகாய் ஒன்றிரண்டாகத் தான் வந்தது.  சரினு கொஞ்சம், தனியா, சாமான்களைப் போட்டேன்.  மஞ்சளைப் போட்டதும் எங்கோ சிக்கிக் கொண்டு!!! பிள்ளையாரே!  இப்போ என்ன பண்ணறது???