க.க.போ.வுக்கான கதை இங்கே!

க.க.போ.தெரியுமா?  எங்கள் ப்ளாக் கௌதமன் "நம்ம ஏரியா"வுக்காகக் கதைக் கரு கொடுத்து எழுதச் சொன்ன கதைக்கு நான் எழுதிய கதை கீழே. இதைக் கதைனு நம்பினால் படிங்க! இல்லைனா வேண்டாம்! ஏன்னா முதலில் எழுத ஆரம்பிச்சது ஒண்ணு! அப்புறமா மாத்தினது வேறே! அதுக்காகக் கற்பனை வளம் அதிகமா இருக்குனு நினைச்சுடாதீங்க!  இனி உங்கள் பாடு! கௌதமன் பாடு! அவர் தானே கதையே கேட்டார். யாருக்கானும் கோபம் வந்து திட்டணும்னு தோணிச்சுனா கௌதமனைப் போய்த் திட்டுங்க! இனி ஒரு முறை இம்மாதிரிப் போட்டி எல்லாம் வைப்பாருங்கறீங்க? ம்ஹூம்! ஓடிப் போயிட மாட்டாரா! :)))))

*********************************************************************************

எதிர்பாரா அதிர்ச்சி அவளுக்கு! சென்ற இடத்தில் அவனைச் சந்திப்போம் என்றே நினைக்கவில்லை. கணவனுடன் ஒரு சுற்றுலாவுக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று தெரிந்ததும் அவளுக்குள்ளே பொங்கி வந்த மகிழ்ச்சி ஊற்று இப்போது வற்றி விட்டது! அவனைப் பார்த்தால் அவளைத் தெரிந்து கொண்டதாகக் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. அழுத்தம்! மிகுந்த அழுத்தம்! அவள் வேண்டுமென்றே அவன் பார்க்கையில் தன் கணவ்னை ஒட்டி அணைத்தாற்போல் அமர்ந்து கொண்டாள்! அவன் இதழ்க்கடையில் அது என்ன? ஏளனச் சிரிப்பா? பற்களைக் கடித்துக் கொண்டாள்! முன்னெல்லாம் அவள் கோபத்தில் இப்படிப் பற்களைக் கடித்துக் கொள்ளும்போதெல்லாம் அவன் சொல்வது அவள் நினைவில் வந்து தொலைத்தது!

"ஆஹா! ரசம் சொட்டும் ஆரஞ்சுச் சுளைகள்! விதைகளே இல்லாத சுளைகள்! இப்படி அழுத்திக் கடித்தாயானால் ரசமெல்லாம் சிந்திவிடுமே!" என்பான். அவளுக்குச் சிரிப்பு வந்துவிடும். அந்த நினைவு இப்போது அவளுள் தலைதூக்க முகத்தில் தன்னையும் அறியாமல் ஏற்பட்டிருந்த புன்னகையோடு தலை நிமிர்ந்து பார்க்க அவனுள்ளும் அப்போது அதே எண்ணம் தோன்றி இருக்க வேண்டும். அங்கிருந்த ஓர் ஆரஞ்சுப் பழத்தை எடுத்துக் கைகளில் உருட்டிய வண்ணம் அவளையே பார்த்தான்! அவள் உடலோடு மனமும் சேர்ந்து கூசிற்று! இது சரியா? இன்னமும் அவனையே நினைப்பது சரியா? ஆயிற்று! கிட்டத்தட்ட ஏழு வருடங்களுக்கும் மேல் ஆகப் போகிறதே! அவனை விட்டு அவள் விலகி! அற்பக் காரணம்! ஆனால் அதிலேயே சண்டை பெரிதாகி அவனை விட்டு விலகிப் பிறந்த வீடு சென்ற அவள் பின்னர் திரும்பவே இல்லை! இத்தனைக்கும் அவர்கள் திருமணம் காதல் திருமணம் தான்! பெற்றோர் சம்மதத்துடன் நடந்த திருமணம்!

ஆரம்பத்தில் எல்லாம் நன்றாகவே போய்க் கொண்டிருந்தது. ஆனால் அவளுக்குத் தான் திருமணத்திற்குப் பின்னர் பல மன மாற்றங்கள். அவன் பெற்றோர் வருவது பிடிக்கவில்லை! அவன் பெற்றோரைச் சந்திக்கச் செல்வதும் அவளுக்குப் பிடிக்கவில்லை! அவள் மருமகளாக வரக் கூடாது என்று ஆரம்பத்தில் தடை போட்டவர்கள் தானே! பின்னர் மகனுக்கு அவளைத் தான் பிடித்திருந்தது என்பதால் தானே சம்மதித்தார்கள்! அங்கே இங்கே சுற்றிக் கடைசியில் அவன் பெற்றோர் அதே ஊருக்கே வந்து விட்டனர். இது இன்னமும் அவளுக்குப் பிரச்னையாகி விட்டது! தன்னுடனேயே பெற்றோரை வைத்துக் கொள்ளவும் விரும்பி அழைத்தும் வந்து விட்டான்! இது அவளுக்கு ஓர் மானப் பிரச்னையாகத் தோன்றி விட்டது. அவளைக் கேட்காமல் எப்படி அழைத்து வரலாம் என்று சண்டை போட்டாள்! என் பெற்றோர் என்னோடு இருக்காமல் எங்கே போக முடியும் என்பது அவன் வாதம். போகப் போகச் சரியாகி விடும் என்றும் கூறினான். ஆனால் அவளால் தான் பொறுக்க முடியவில்லை. கோபத்துடன் பிறந்த வீடு சென்றவள், "நான் அல்லது அவர்கள்! இரண்டில் ஏதாவது ஒன்று தான்!" என நிபந்தனை போட, "மனைவி இன்னொருத்தி கிடைப்பாள்! ஆனால் பெற்றோர் ஒருத்தர் தான்! அவர்களை என்னால் எக்காரணம் கொண்டும் இழக்க முடியாது!" என்று சொல்லி விட்டான்.

மேலும், "நீ உன் பெற்றோருடன் இருக்கையில் என்னுடன் என் பெற்றோர் இருக்கக் கூடாதா?" என்றும் கேட்டான். பெரிய அளவில் கோர்ட், வழக்கு என அலையாமல் இருவரும் மனம் ஒப்பிப் பிரிந்து செல்வதாக எழுதிக் கொடுத்து விட்டார்கள். அதன் பின்னரே அவளுக்குச் சோதனை ஆரம்பித்தது. ஆரம்பத்தில் எல்லாம் அவளைத் தாங்கிய பெற்றோராகட்டும், அண்ணனாகட்டும், பின்னர் அவளைக் குறை கூற ஆரம்பித்துவிட்டனர்.அனுசரித்துப் போயிருக்கணும் என்றார்கள். பின்னர் அவர்கள் தேடித் தந்த மாப்பிள்ளை தான் இப்போதைய கணவர். இவரும் நல்லவரே! வல்லவரும் கூட! ஆனால் இவளைப் போலவே அவரும் ஏற்கெனவே திருமணம் ஆகி மனைவியை ஒரு விபத்தில் இழந்தவர். அவள் பெற்ற குழந்தை இப்போது இவர்களுடன் தான் வளர்கிறது. இதெல்லாம் தெரிந்தே தான் அவள் இந்தத் திருமணத்திற்குச் சம்மதிக்க நேரிட்டது! ஏன் எதிர்காலம் குறித்த பயமா? தெரியவில்லை! அவனிடம் மனமாரக் காதலித்த முன்னாள் கணவனிடம் அவள் போட்ட நிபந்தனைகள்! கடுமையான நிபந்தனைகள்! அவை எல்லாம் இப்போதும் போட முடிந்ததா? செல்லாக்காசாகி விட்டன! அவள் தலையை நிமிர்த்திப் பார்த்தாள்.

அவன் இப்போது அவள் கணவருடன் பேசிக் கொண்டிருந்தான். அவளைப் பற்றி அவனிடம் மிகவும் உயர்வாகக் கூறிக் கொண்டிருந்தார் அவளுடைய கணவர். அவளுக்கு மனம் கூசியது! அவன் பெற்றோர் வயது வந்த காலத்தில் அவர்களுடன் சேர்ந்து இருக்க வந்தபோது சம்மதிக்காத அவள் இப்போது இன்னொருத்தி பெற்ற பிள்ளையை வளர்த்து வருவதை அவன் அறிந்தால் என்ன சொல்வான்? அவனுக்கு அது தெரியாமலே போகட்டும் என நினைத்துக் கொண்டாள். ஆனால் அவள் இப்போதைய  கணவன் விடவில்லை. குறிப்பாக இந்த விஷயத்தையே அவனிடம் திரும்பத் திரும்பப் பெருமையாகச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். அவன் பெற்றோர் இப்போ அவனுடன் தான் இருக்கிறார்களா? அவன் வேறே கல்யாணம் செய்து கொண்டானா என்பதை அறிய அவளுக்கு ஆவல் அதிகமாயிற்று.

ஆனால் அவன் பேச்சிலிருந்து எதுவும் தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. அவன் அவளிடம் வைத்திருந்த காதல் அவன் மனதிலேயே இன்னும் இருக்குமா என்று அவளுக்கு சந்தேகமும் ஏற்பட்டது. அதைத் தெரிந்து கொண்டு அவள் என்ன செய்ய முடியும்? என்றாலும் அவன் வேறொரு பெண்ணிடம் தன்னை விட அதிக அன்புடன் இருப்பான், இருக்கிறான் என்பதை அவளால் இன்னமும் பொறுக்க முடியாது போல் தோன்றியது! நினைக்க நினைக்க அவள் தலையே வெடித்து விடும் போல் இருந்தது. அப்போது பார்த்து அவள் கணவன் அவனிடம் அவன் குடும்பத்தைப் பற்றிக் கேட்க, "எனக்குக் குடும்பம் என்று எதுவும் இல்லை! என் பெற்றோர் இருந்தனர்! அவர்களும் நோய்வாய்ப்பட்டு ஒருவர் பின் ஒருவராகப் போய்ச் சேர்ந்து விட்டார்கள்!" என்று மெல்லிய புன்னகையுடன் அவளைக் கடைக்கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டே சொன்னான்.

"அடி! பழிகாரி! இப்படிச் சீக்கிரமாகவே இறக்கப் போகிறவர்களைக் குறித்தா நீ என்னிடம் சண்டைபோட்டாய்?" என்று அவன் அவளை மறைமுகமாகக் கேட்பது போல் உணர்ந்தாள்! அங்கே கால்கட்டு, பாரம் சுமக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் சொல்லித் தானே வாழ்க்கையை விட்டே விலகினாள்! இப்போது அங்கே அவன் மட்டும் தான்! ஆனால் அவளோ! இங்கே வந்துஇன்னொரு திருமணம் செய்து கொண்டும் பாரம் சுமக்கத் தான் வேண்டி இருக்கிறது. அதுவும் யாரோ பெற்ற குழந்தையைத் தன் குழந்தையாக எண்ணி வளர்க்க வேண்டும்! ஏன் இந்தப் பரந்த மனம் அவளிடம் முன்னால் இல்லை? தன் மனம் இன்னமும் சரிவரப் பக்குவப்படவில்லை என்பதை அவள் உணர்ந்தாள். அவனோடு இருந்திருந்தால் வாழ்க்கை நிச்சயம் சொர்க்கமாகத் தான் இருந்திருக்கும். அவள் மனதின் ஓரத்தில் இல்லை, இல்லை, மனம் முழுவதுமே இன்னமும் அவன் தான் இருந்தானோ!

தன் எண்ணங்களைப் பார்த்துத் திடுக்கிட்டுப் போனாள் அவள். அவனை விட்டு விலகிய பின்னும் அவள் மனம் அவனையே நினைக்கிறது! அவனுடன் வாழ்ந்த நாட்களை எண்ணிப் பார்க்கிறதே! இது அவள் கணவனுக்குத் தெரிந்தால்! எங்கேயாவது அவன் பேச்சு வாக்கில் அவளிடம் பழைய உரிமையோடு பேசிவிடப் போகிறான் என்று கலங்கினாள்! அவள் கண்களில் பயம் குடி கொண்டது. வாய் பேசாமல் தன் கணவனருகே அமர்ந்திருந்தாள். அப்போது அவள் கணவன், " என் மனைவிக்குப் பரந்த மனம்! என் குழந்தையை வளர்க்கிறாள் தன் குழந்தையாக! இதற்காகவே தான் ஒரு குழந்தை பெற்றுக் கொள்ள வேண்டாம் என்றும் நினைக்கிறாள்! இப்படியும் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா?" என்று பெருமையுடனும் கர்வத்துடனும் சொன்னான்.

அவளைப் பார்த்துச் சிரித்தான் அவள் முன்னாள் கணவன்! அவனுக்கும் அவளுக்கும் மட்டுமே தெரிந்த ரகசியம் அது! அது தான் அவளுக்குக் குழந்தையை கர்ப்பத்தில் சுமக்கும் பாக்கியம் இல்லை என்பது! அவள் கர்ப்பப் பைக்கு ஒரு குழந்தையைத் தாங்கும் வல்லமை இல்லை. அவளால் அவன் வம்சம் தழைக்க ஒரு குழந்தையைப் பெற்றுத் தர முடியாது!  ஏதோ ஒரு விபத்து ஏற்பட்ட போது இது குறித்து அவளுக்குத் தெரிய வந்தது. அவனிடமும் அதைச் சொல்லி இருந்தாள். ஆனால் அவன் இதைக் கொஞ்சமும் லட்சியம் செய்யவில்லை.  திருமணம் ஆவதற்கு முன்பே  இது தெரிந்தே தான் அவள் மேல் கொண்ட அழியாக் காதலினால் அவளைத் திருமணம் செய்து கொண்டான் அவன். அவளிடம் அன்பாகவும் இருந்தான். ஒரு நாள் கடிந்து ஒரு சொல் சொன்னதில்லை! ஆனால் அவளோ! அவன் பெற்றோர் இவர்களுடன் வாழ வந்தபோது அவர்களை எவ்வளவு கேவலப் படுத்தி இருப்பாள்! அவர்களும் அவளை ஒரு வார்த்தை சொன்னதில்லை! அவள் கணவனும் இந்தக் குறையைச் சுட்டிக் காட்டியதே இல்லை. பெற்றோரிடம் கூட இதைக் குறித்து அவன் சொல்லி இருக்கவில்லை! ஆனால் இப்போது! அவனை விட்டு விலகி வந்தாயிற்று. இது தான் சாக்கு என்று அவளைக் காட்டிக் கொடுத்து விடுவானோ! பயத்துடன் அவள் உட்கார்ந்திருந்தாள். அவள் முகம் பயத்தில் வெளுத்தது. கைகள் நடுங்கின

ஆனால் அவனோ மிகவும் சாவதானமாக அவளைப் பார்த்து,
"அப்படியா, திருமதி மோகன், உங்கள் பெருந்தன்மையான மனம் யாருக்கு வரும்? உங்கள் கணவரின் குழந்தையை நீங்கள் வளர்த்து வருவது உண்மையிலேயே மிகவும் அரிதான ஒன்று. அதுவும் உங்கள் சொந்தக் குழந்தையைப் போலவே வளர்க்கிறீர்களாமே! உங்களைப் போன்றவர்கள் இருப்பதால் தான் நாட்டில் மழையே பெய்கிறது!" என்றான் அவ்ளைப் பார்த்து. அவளைத் தெரிந்ததாகவே காட்டிக் கொள்ளாமல் பேசிய அவனைப் பார்த்து அவள் கண்கள் நீரை மழையாக வர்ஷிக்க அதைக் கண்ட அவள் கணவன் கண்களிலும் கண்ணீர் வர, அவள் முன்னாள் கணவனின் கண்களும்   கண்ணீரால் நிறைந்தன. அதன் காரணம் அவளுக்கு மட்டுமே தெரியும். அவளை இழந்த பின்னாலும் இன்னொருத்தியை நினைத்துக் கூடப் பார்க்காமல் வாழ்ந்து வரும் அவன் முன்னே அவள் மிகச் சிறியவள்! தன்னை மிக உயர்ந்த இடத்தில் தூக்கி வைத்துவிட்டானே! இதை எண்ணியதும் தன் கண்களில் பொங்கி வரும் கண்ணீரை அடக்க அவள் மிகச் சிரமப்பட்டாள்! அவர்களும் பொங்கி வரும் கண்ணீரை அடக்கமுடியாமல் சிரமப்பட்டார்கள்.