சில எண்ணங்கள், சில பகிர்வுகள்!

மோகமுள் விமரிசனம் பலரையும் கவர்ந்திருக்கிறது. புத்தகங்கள் நிறையப் படித்தாலும் எல்லாவற்றுக்கும் விமரிசனம் என்றோ அல்லது என் பார்வை என்றோ எழுத முடிவதில்லை! அதோடு இப்போதெல்லாம் கொஞ்சம் அலுப்பு, அயர்ச்சி, இயலாமை தோன்றி உள்ளது. அதை முறியடிக்க வேண்டியே குறைந்த பட்சமாக 2 மணி நேரமாவது இணையத்தில் உட்காருகிறேன். அந்த நேரமும் வந்திருக்கும் மடல்களைப் பார்ப்பதிலும், பதில் அளிப்பதிலும், தங்கள் வலைப்பக்கத்துக்கு அழைக்கும் நண்பர்களின் வலைப்பதிவைப் பார்ப்பதிலும் சென்று விடும். அதன் பின்னர் தொடர்ந்து உட்காரக் கூடாது என்று கண்களை மூடிக்கொண்டு படுத்து விடுவேன். ஆகவே கொஞ்சம் சுரத்துக் குறைந்துள்ளது என்பதே உண்மை. ஆனாலும் ஒரு சில சமயம் எழுத விஷயம் இருந்தாலும் பகிராமல் இருக்கும்போது மனம் கொஞ்சம் குத்திக்காட்டத் தான் செய்கிறது. நமக்குத் தான் ம.சா. ரொம்பவே வந்து படுத்துமே! :)
*********************************************************************************


இந்தியத்தபால் துறையின் சேவை போற்றுதலுக்கு உரியது. இன்னமும் தபால் அட்டை, உறை போன்றவற்றின் விலை சாமானிய மக்கள் வாங்கும்படியாக மலிவாகவே இருந்து வருகிறது. ஒரு சில தபால் அலுவலகங்கள் மூடி விட்டாலும் பெரும்பாலானவை முக்கியமான கிராமங்களில் இருந்து வருகின்றன. ஆனால் மக்கள் பெரும்பாலும் கூரியர் சேவையையே நம்புகின்றனர். கூரியர் இத்தனைக்கும் பணம் அதிகம் வாங்கும் சேவை ஆகும். ஆனாலும் எல்லாக் கூரியர்களும் எல்லாவிதமான தபால்களையும் வாங்குவதில்லை! ஒரு சில கூரியர்களால் ஏற்கப் படுவதில்லை. இரண்டு நாட்கள் முன்னர் ஒரு பார்சலைச் சென்னைக்கு அனுப்ப வேண்டிக் கூரியரை நாடினோம். அவங்க ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்துவிட்டார்கள். இன்னும் சில கூரியர்கள் ஒரு கிலோ எடைக்குக் குறைந்த பட்சத் தொகையாக 350 ரூ வரை கேட்டார்கள். அப்படியும் பார்சலைத் திறந்து பார்ப்போம். ஸ்கான் செய்து பார்ப்போம். உள்ளே இருப்பதை எடுக்க வாய்ப்பு உண்டு என்றெல்லாம் சொல்லிவிட்டார்கள்.

நாங்க ராஜஸ்தானில் இருந்தப்போ கும்பகோணம் அருகே கருவிலி கிராமத்தில் இருந்த என் மாமனார் வீட்டவருக்கு தீபாவளித் துணிகள் வாங்கித் தபால் மூலம் பார்சலில் அனுப்புவோம். காப்பீடு செய்யப்பட்ட பார்சல். ஆனால் ஒரு மாதம் முன்னரே அனுப்ப வேண்டும். பார்சலே மெதுவாகப் போகும் என்றால் காப்பீடு செய்யப்பட்டது இன்னும் கொஞ்சம் தாமதம் ஆகும். என்றாலும் பார்சல் செய்து அதை மேலே ஒரு துணிப்பையைப் போட்டுத்தைத்து அரக்கு சீல் வைத்து அனுப்புவோம். ஜாக்கிரதையாகப் போய்ச் சேர்ந்து விடும். ஆகவே இப்போதும் நம்ம ரங்க்ஸ் கூரியருக்குப் போயிட்டு மனம் நொந்து வந்தவரிடம் தபால் மூலம் அனுப்பலாம் என்று சொன்னேன். அவரும் நம்பிக்கையே இல்லாமல் தான் போனார். காப்பீடு செய்து அனுப்பவேண்டி எல்லாம் தயார் செய்து வைத்திருந்தாலும் அரக்கு சீல் வைக்கவில்லை. ஆகவே தபால் அலுவலகத்தாரே காப்பீடு செய்தால் உடனே போகாது. பத்து நாட்களாவது ஆகும் என்று சொல்லி விரைவுத் தபாலில் அனுப்புமாறு சிபாரிசு செய்திருக்கிறார்கள்.

இம்முறையில் மறுநாளே சென்னைக்குப் போய்ச் சேர்ந்து விடும். ஆனால் மறுநாள் ஞாயிறு என்பதால் திங்களன்று போய்விடும் என்றார்கள். அவரும் சம்மதித்துப் பார்சலை விரைவுத் தபாலில் அனுப்ப வேண்டி ஏற்பாடுகள் செய்து விட்டு வந்தார். 106 ரூபாய் தான் செலவு. அதோடு பதிவு எண்ணைக் கொடுத்துத் தபால் எங்கே இருக்கிறது என்பதை இணையம் மூலம் தேடிக் கண்டு பிடித்துக் கொள்ளலாம் என்றும் கொடுத்திருந்தார்கள். திங்களன்று இந்தியத் தபால்துறையின் அந்தத் தளம் சென்று பதிவு எண்ணைக் கொடுத்துத் தேடினேன். சென்னையில் குறிப்பிட்ட தபால் அலுவலகம் போய்ச் சேர்ந்து விட்டது என்ற தகவல் கிடைத்தது. ஆனால் நபருக்குப் போய்ச் சேர்ந்த விபரம் இல்லை. அது அந்தக் குறிப்பிட்ட தபால்காரர் திரும்பி வந்து விபரங்கள் கொடுத்ததும் தான் அங்கே வரும். ஆகவே எப்படியும்சென்னை போய் விட்டதால் இன்று நாள் முடிவதற்குள்ளாகக் கொடுத்து விடுவார்கள் என்று நம்பினோம்.

அதே போல் அன்று மாலை ஆறுமணி சுமாருக்குக் குறிப்பிட்ட நபரிடமிருந்து பார்சல் வந்து சேர்ந்தது என்ற தகவல் கிடைத்தது. அன்றிரவு சுமார் 11 மணிக்குப் பார்சல் குறிப்பிட்ட நபரிடம் போய்ச் சேர்ப்பிக்கப்பட்டது என்ற தகவலையும் தபால்துறையின் தானியங்கிச் சேவை மூலம் தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தது.  தபால்துறை இன்னமும் முன்னேற வேண்டும். என்றாலும் எனக்குத் தெரிந்து தபால் துறையில் மட்டுமே புகார் கொடுத்தால் உடனடியாகத் தீர்வு கொடுத்து வருகிறார்கள்.  இதில் சொந்த அனுபவங்கள் பல உண்டு. இப்போது ரயில்வேயிலும் இம்மாதிரிப் புகார்களுக்கு உடனடித் தீர்வு கிடைத்து வருவதாக முகநூல் மூலமும் மற்றப் பதிவுகள் மூலமும் அறிய நேரிட்டது.

"நீட்" தேர்வு வேண்டாம் என மாநில அரசு அழுத்தம் கொடுக்க வேண்டும் என்று பல கட்சித் தலைவர்களும் சொல்கின்றனர். அவர்கள் யாரும் ஒன்றை நினைத்துப் பார்க்கவே இல்லை. இந்தத் தீர்ப்பைச் சொன்னது உச்சநீதிமன்றம். உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பை எதிர்த்து மாநிலமோ, மத்திய அரசோ என்ன செய்ய முடியும்? கிராமப்புற மாணவர்கள் மருத்துவப் படிப்பில் சேருவதற்குத் தடை என்கிறார்கள். கிராமப்புற மாணவர்கள் இன்னும் எத்தனை வருஷங்களுக்குத் தரமற்ற பொதுவெளியில் போட்டி போட முடியாத கல்வியையே கற்றுக் கொண்டிருக்கப் போகிறார்கள்? அவர்களின் கல்வியின் தரத்தை மேம்படுத்தினாலே போதுமே! "நீட்" என்ன, ஜிஆர் ஈ, டோஃபெல் போன்ற தேர்வுகளில் கூட அவர்கள் நல்ல முறையில் தேர்ச்சி பெற முடியும்.