தமிழ்நாட்டின் தேசிய ஒளிபரப்புத் தொடர்! "பிக் பாஸ்!"

தமிழ்நாடு முழுவதும் "பிக் பாஸ்" அலை! எங்கே போனாலும் யார் என்ன பதிவு போட்டாலும் இதைக் குறித்துத் தான் எழுதுகின்றனர். நம் மக்களுக்கு வேறே வேலையே இல்லையோ என எண்ணத் தோன்றினாலும் இதை விட்டால் மக்கள் செய்வது போராட்டம் தான். எதுக்கு எடுத்தாலும் போராட்டம் தான்! கதிராமங்கலத்திலும் சரி, நெடுவாசலிலும் சரி பெட்ரோல் கிணறுகளைத் தோண்ட ஆரம்பித்து இருபது வருடங்களுக்கு மேல் ஆகிறது. அப்போது இதற்கெல்லாம் அனுமதி கொடுத்த கட்சிகள் இன்று எதிர்க்கட்சிகளாக இருப்பதால் எதிர்க்கின்றனர். மக்கள் மனதை மூளைச் சலவை செய்து பொய்யான தகவல்களைப் பரப்பிப் பயமுறுத்துகின்றனர். ஆனால் இது புரியாமல் இளம்  மாணவர்களும் சேர்ந்து கொள்வது தான் கவலை அளிக்கும் விஷயமாக இருக்கிறது. அதோடு என்னமோ "கார்ப்பொரேட்" கம்பெனிகளே இந்தியாவில் கடந்த மூன்றாண்டுகளில் தான் கால் ஊன்றிய மாதிரி மத்திய அரசு கார்ப்பொரேட் கம்பெனிகளுக்கு உதவி செய்வதாகச் சொல்கின்றனர்.

ஒரு காலத்தில் இந்தியாவில்  கால்கேட் பாமாலிவ், ஹிந்துஸ்தான் லீவர், ப்ராக்டர் அன்ட் கேம்பிள், ப்ரூக் பாண்ட், லிப்டன், நெஸ்லே, துணி வகைகளில் முக்கியமாய் விமல். விமல் என்னும் ப்ரான்டை ஆரம்பித்த ரிலயன்ஸ் குழுமம் இந்திரா காந்தியின் ஆதரவோடு ஆரம்பிக்கப்பட்டதை அறியாதார் இருப்பாங்களா என்ன? விமல் தலை எடுத்ததுமே, அர்விந்த், கடாவ், பாம்பே டையிங், காலிகோ, கார்டன், மஃபட்லால் எல்லாம் காணாமல் போய்விட்டன! அதிலும் என்னைப் போல் அர்விந்திலும், கடாவிலும் வாயில் புடைவைகள் கட்டியவர் மீண்டும் அந்தத் தரத்தில் புடைவைகளைப் பார்க்க முடிவதில்லை என்பது வருத்தமான விஷயம்!  ஆனால் இதை எல்லாம் யாரும் நினைத்துப் பார்ப்பதில்லை. இப்போதைய மத்திய அரசு தான் அம்பானிக்கும், அதானிக்கும் ஆதரவு என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இந்தியாவில் என்ன சுதந்திரம் வந்ததிலிருந்து எல்லாப் பொருட்களும் குடிசைத் தொழிலிலா உற்பத்தி ஆகி வந்தன? துணிவகைகள் கைத்தறி நெசவிலும், விசைத்தறி நெசவிலும் மட்டுமா உற்பத்தி ஆகி வந்தன? இல்லையே! அவற்றை எல்லாம் மறந்துவிட்டு இப்போது மட்டும் ஏன் இப்படிக் கூவ வேண்டும்? இப்போத் தான் பாபா ராம்தேவ் அவர்கள் மூலம் இந்தியத் தயாரிப்புப் பொருட்கள் ஓரளவுக்கு அறிமுகம் ஆகி வருகின்றன. அதோடு மட்டுமா?

படிப்பில் கூட அரசியல் புகுத்தப் படுகிறது. "நீட்" தேர்வு முறையை இந்தியாவின் அனைத்து மாநிலங்களும் ஏற்கும்போது இங்கே மட்டும் அதற்கு முழு எதிர்ப்பு. மாநில அரசுப்பாடத்திட்டத்தில் படித்த இரு மாணவிகள் இந்த "நீட்" தேர்வில் வெற்றி பெற்றிருக்கிறார்கள். ஒருவர் 147 மதிப்பெண்களும் இன்னொருவர் 150 மதிப்பெண்களும் பெற்றிருக்கின்றனர். அவர்களால் உழைத்துத் தரத்தை உயர்த்திக் கொண்டு தேர்வை எதிர்நோக்கும் மனோபலம் இருக்கும்போது மற்றவர்களையும் அப்படித் தயார் செய்ய வேண்டும். தேர்வே கூடாது என்பதா?   மாணவர்களின் படிப்பின் தரத்தைக் குறித்து யாரும் கவலைப்படுவதாகத் தெரியவில்லை. கிராமப்புற மாணவர்களால் எதிர்கொள்ள இயலாது என்றும் அரசுப் பள்ளி மாணவர்களாலும் இந்தத் தேர்வை எதிர்கொள்ள இயலாது என்றும் காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன. இவை வலுவான காரணங்களாகத் தெரியவில்லை. படிப்பின் தரம் அப்படி இருக்கையில் தரத்தை உயர்த்துவதைத் தான் முதலில் கடமையாகக் கொள்ள வேண்டும். ஏற்கெனவே எட்டாம் வகுப்பு வரை அனைவரும் தேர்வு பெற்றதாக அறிவித்து வருகின்றனர். ஒன்பதாம் வகுப்பில் இருந்து தான் மாணவர்கள் உண்மையான தேர்வையே சந்திக்கிறார்கள். இந்த முறையே தவறு.

எட்டு வகுப்பு வரை படிப்பில் அலக்ஷியமாக இருக்கும் மாணவர்கள் திடீரென ஒன்பதாம் வகுப்பில் பாடங்களைப் புரிந்து கொண்டு எப்படிப் படிக்க முடியும்? அதிலும் கிராமப்புற மாணவர்கள்! தரமான ஆசிரியர்கள் இருக்க வேண்டும். ஆசிரியர்கள் முதலில் பாடத்தைப் புரிந்து கொண்டு சொல்லிக் கொடுக்க வேண்டும். ஆசிரியர்கள் கிராமப்புறங்களுக்குச் செல்வதில் விருப்பம் காட்டுவதில்லை. ஆங்காங்கே ஓரிரு ஆசிரியர்கள் சேவை மனப்பான்மையில் சொல்லிக் கொடுக்கலாம். ஆனால் அது போதாது. மொத்த சமூகமும், மொத்தமான மக்களும் மனம் மாற வேண்டும். இந்த "நீட்" தேர்வை ரத்து செய்ய முடியாது என உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு இருக்கையிலே எதிர்க்கட்சிகள் மாநில அரசு மத்திய அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுக்க வேண்டும் என்று வற்புறுத்துகின்றன.

நேற்றைய செய்தியில் மத்திய அரசு ஐந்தாம் வகுப்பு மற்றும் எட்டாம் வகுப்பு இரண்டு வகுப்புக்களிலும் பொதுத் தேர்வை அறிமுகம் செய்யும் முறையைக் கொண்டு வர யோசிப்பதாகச் சொன்னார்கள்.  இது நல்ல முறை தான். மார்ச் மாதம் நடக்கும் பொதுத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெறாத மாணவர்களுக்காக மீண்டும் மேமாதம் இன்னொரு தேர்வு நடத்தப்படும் என்றும் சொன்னார்கள். அந்த இரு மாதங்களிலாவது மாணவர்கள் படித்துத் தேர்வு எழுதத் தேவையான தகுதியை மேம்படுத்திக் கொள்ளலாம். எட்டாம் வகுப்பிலும் பொதுத் தேர்வு அவசியம். இது புதிது அல்ல. ஏற்கெனவே ஈஎஸ் எல் சி என்னும் பெயரில் இருந்து வந்ததே! ஒன்பதாம் வகுப்பிலிருந்து பாடங்கள் கடினமாக இருப்பதால் எட்டாம் வகுப்புத் தேர்ச்சி என்பது மிக முக்கியமான ஒன்று. முன்னெல்லாம் எஸ் எஸ் எல் சி. என்னும் பள்ளி இறுதித் தேர்வுக்கும் டிசம்பர்-ஜனவரி மாதங்களில் "செலக்‌ஷன்" என்னும் தேர்வு ஒன்று நடத்தி மாணாக்கர்களைப் பொதுத் தேர்வு எழுதத் தேர்ந்தெடுப்பார்கள். இது அறுபதுகளின் ஆரம்பம் வரை இருந்தது. பின்னர் 62-63 ஆம் வருடம் முதல் எடுக்கப்பட்டு விட்டது.

இந்த செலக்‌ஷனில் தேர்ச்சி பெறாதவர்கள் எஸ் எஸ் எல்சி பரிக்ஷையை மீண்டும் எழுதும்போது பள்ளிமூலம் எழுத முடியாது என நினைக்கிறேன். மறுபடி செப்டெம்பர் மாதம் பொதுத் தேர்வு வைப்பார்கள். அப்போது மீண்டும் ஜூன், ஜூலையில் தனியாக செலக்‌ஷன் தேர்வு கொடுத்துத் தேர்ச்சி பெற்றால் தான் எழுதவே முடியும். அப்போதெல்லாம் தமிழில், அறிவியல், சமூகவியல் பாடங்கள் ஆகியவற்றில் இப்போதைப் போல் யாரும் நூற்றுக்கு நூறு சதவீதம் எடுத்ததே இல்லை. இப்போது எதை வைத்து மதிப்பெண்கள் கொடுக்கிறார்கள் என்பதே புரியவில்லை! ஆனால் தேர்ச்சி விகிதம் பார்த்தால் மயக்கமே வருகிறது. இவர்களில் எத்தனை பேர் பின்னால் நல்ல தரமான உயர்கல்வி கற்றுக் கொள்கிறார்கள்! எத்தனை பேரால் கற்க முடியாமல் போனது என்பதெல்லாம் தெரிவதில்லை! :( உதாரணமாக ஒவ்வொரு வருஷமும்  மாநிலத்தில் முதல் மாணவி/மாணவனாகத் தேர்ச்சி பெறுபவர்கள் பேட்டியின் போது தங்கள் கனவைச் சொல்வார்கள். பின்னால் அவர்கள் கனவு நிறைவேறியதா? எத்தனை முதல் மாணவிகள்/மாணவர்கள் தாங்கள் கூறி இருந்தபடி படித்தார்கள்? இதெல்லாம் கேள்விக்குறியே!

ஹிஹிஹி, ஆரம்பிச்சது என்னமோ பிக்பாஸைப் பத்தி! கடைசியில் எங்கேயோ போயிட்டேன்! :))))) வர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ரேன்! அப்புறமா!