துபாய் செல்லும் விமானத்தில்!

அநேகமாக எல்லாப் பயணிகளும் வீல் சேர் கேட்டிருப்பாங்க போல! :P ஏனெனில் வீல் சேர் வர அரை மணி நேரம் ஆகி விட்டது. வீல் சேரில் சௌகரியங்கள் அதிகம். இமிக்கிரேஷன், கஸ்டம்ஸ் போன்றவற்றில் காத்திருக்க வேண்டாம். நேரே அழைத்துச் சென்று விடுவார்கள். விமான நிலையத்தின் மொத்த தூரத்தையும் கால்களால் அளக்க வேண்டாம். கால்வலியால் கஷ்டப்படவும் வேண்டாம். ஏரோ பிரிட்ஜின் நுழைவாயில் வரை கொண்டு விட்டு விடுவார்கள். அதே போல் நாம் இறங்கும் இடங்களிலும் கையில் பட்டியலை வைத்துக்கொண்டு எந்த விமானச் சேவையில் பயணம் செய்கிறோமோ அவர்கள் காத்திருப்பார்கள். அவர்களுடன் நாம் போவதால் செக்யூரிடி சோதனை கூட விரைவில் முடிந்து விடும்.



படத்துக்கு நன்றி கூகிளார்

வீல் சேர் வந்ததும் நாங்களும் எல்லாச் சோதனைகளையும் முடித்துக் கொண்டு எந்த நுழைவாயிலில் விமானம் ஏறணுமோ அங்கே காத்திருந்தோம். அதன் பின்னர் உள்ளே கொண்டு விட்டனர். ஆனால் விமானத்தைச் சுத்தம் செய்யும் பணி முடியாததால் சிறிது நேரம் காத்திருக்க நேர்ந்தது. அந்த நேரம் என்னுடைய பெரியம்மா மருமகள் (எனக்கு மன்னி) தன் மருமகளுடன் சியாட்டில் செல்ல அதே விமானத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். சிறிது நேரம் அளவளாவினோம். பின்னர் அவங்க உட்காரும் வரிசை வேறிடம் என்பதால் சென்று விட்டார்கள். சியாட்டிலில் நிறைய உறவுக்காரர்கள் இருக்காங்க தான். ஆனால் அங்கே சென்றதில்லை. பேசாமல் கூகிளில் வேலை வாங்கிக் கொண்டு போயிடலாமோனு ஒரு எண்ணம். எங்க இருவருக்குமே ஓரத்து இருக்கையைக் கொடுத்திருந்தாங்க. க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்! உள்ளே அமர்ந்திருப்பவர்கள் அடிக்கடி கழிவறை பயன்படுத்துபவராக இருந்தால் உட்காரவே முடியாது. அதுவும் அவருக்கு ஒரு பக்கத்து ஓரம், எனக்கு இன்னொரு பக்கத்து ஓரம். உள்ளே செல்பவர்கள், உணவு வண்டியைத் தள்ளிக் கொண்டு வருபவர்கள் எல்லோரும் மேலே மேலே இடித்துக் கொண்டு செல்ல வேண்டி இருந்தது. தொலைக்காட்சியில் இம்முறைத் தமிழ்ப்படங்கள் புதுசுனு சொல்லவே என்னனு பார்த்தேன். ஒண்ணும் ரசிக்கலை. ஹிந்தி ஊரி படம் இருந்தது. ஆனால் இந்த நாலு மணி நேரப் பயணத்திற்கு அது வேண்டாம்னு முடிவு எடுத்தேன். எதுவும் பார்க்கவில்லை.

சொல்ல மறந்துட்டேனே. நான் கிளம்பும்போதே மோதி அங்கிளிடம் இருந்து தகவல் வந்தது. செப்டெம்பர் 22 ஆம் தேதி ஹூஸ்டனில் சந்திக்கலாம் என. ட்ரம்ப் அங்கிளும் வராராம். அதோட எல்லா மாநில ஆளுநர்கள், அதிகாரிகள் வராங்க! எல்லோருடனும் ஓர் சந்திப்புக் காத்திருக்கு! இஃகி,இஃகி,இஃகி! எல்லோரும் புகை விடுங்க பார்க்கலாம்.

விமானம் கிளம்பியதும் உணவு வந்தது. நாங்க ஜெயின் உணவு  கேட்டிருந்ததால்  ஒரு காய்ந்த கனமான கடிக்கவே முடியாத ரொட்டி(சப்பாத்தி என்று தமிழ்)பட்டாணிக் கூட்டு, பொங்கல், பழத்துண்டங்கள், வெண்ணெய், ஜாம் எல்லாம் வந்தது. அதிகக் காரம் இல்லாத பொங்கல்! பட்டாணிக்கூட்டு அந்தச் சப்பாத்தியை முழுங்கப் பார்த்தால் முடியலை. அப்படியே வைச்சுட்டேன். பொங்கலும் பழங்களும் மட்டும் சாப்பிட்டுவிட்டுக் காஃபிக்குக் காத்திருந்தோம். பரவாயில்லை. காஃபி மற்ற விமானச் சேவைகளில் இருப்பது போல் இல்லை. நன்றாகவே இருந்தது.

என்னதான் எழுதினாலும் கலகலப்பாக இருக்க முயன்றாலும் பானுமதியின் நினைவு இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. விரைவில் அவர் மனம் தேறி மீண்டும் எழுதாவிட்டாலும் பதிவுகளுக்கு வந்து நம்மோடு பேசிக் கொண்டு இருக்க வேண்டும் எனப் பிரார்த்திக்கிறேன்.