நான் வந்துட்டேன், நான் வந்துட்டேன்னு சொல்லு நான் திரும்ப வந்துட்டேன்னு சொல்லு!

Picture Courtesy: Google, Thanks.

நான் வந்துட்டேன், நான் வந்துட்டேன்னு சொல்லு நான் திரும்ப வந்துட்டேன்னு சொல்லு!  ஹாஹாஹா! 

குட்டிக்குஞ்சுலுவுக்கு எங்களை நன்றாக அடையாளம் தெரிந்தாலும் முதலில் தலையைத் திருப்பிக் கொண்டு "நோ" என்று சொன்னது. தொடக் கூடாதாம், கன்னங்களைக் குட்டிக்கைகளால் மூடிக் கொண்டு முகத்தையும் திருப்பி கொண்டு விட்டது. ஹேஹே, நாங்க விடுவோமா? ஓடிப் போய்த் தொட்டுட்டோம். சிரிக்கிறது முகத்தை மூடிக் கொண்டு. நேற்று அதற்கு நக்ஷத்திரப் பிறந்த நாள். நாங்க வாங்கிட்டு வந்திருந்த பாவாடை, சட்டையைப் போட்டுக் கொண்டு அது அப்பா, அம்மாவுடன் அருகே இருந்த கோயிலுக்குப் போய்விட்டு வந்தது. வந்து எல்லோரையும் நமஸ்காரமெல்லாம் பண்ணினதாம். என்னால் உட்காரமுடியவில்லைனு போய்ப் படுத்துட்டேன். ஆகவே அதைப் பார்க்கக் கொடுத்து வைக்கலை. நேற்று முழுவதும் எழுந்து உட்காரவே முடியவில்லை.ஜெட்லாகெல்லாம் இல்லை நல்லவேளையா. சுமார் 24 மணி நேரம் உட்கார்ந்தே வந்ததில் கால்கள் வீங்கி விட்டன. அதனால் வலி கொஞ்சம். தூங்கி எழுந்ததில் இன்று பரவாயில்லை. இன்னும் கொஞ்சம் நிதானம் வர 2,3 நாட்கள் ஆகும் போல் இருக்கிறது. முன்னெல்லாம் வந்த அன்றே வேலையைத் துவக்குவேன். இந்த முறை முடியலை.

அம்பேரிக்காவுக்கு வந்து சேர்ந்தாச்சு. கிளம்பும் முன்னர் கிளம்புவதற்கான ஆயத்தங்கள் செய்வது, நடுவில் பண்டிகைகள் வந்தது அதற்கான வேலைகள் எனச் சரியாக இருந்தது. தினமும் கணினியில் அமர்ந்து கொண்டு வேலைகள் செய்தேன் தான். ஆனால் அவை எல்லாம் கிளம்புவதற்கான ஆயத்தவேலைகள். கிளம்பும் முன்னர் செய்ய வேண்டிய ஆயத்தங்கள். தொலைபேசியை சேஃப் கஸ்டடியில் வைப்பது, மின்சார வாரியத்துக்கு முன் பணம் கட்டுவது எனப் பல வேலைகள். இவற்றை எல்லாம் ரங்க்ஸ் செய்தாலும் சில வேலைகள் ஆன்லைனில் செய்ய வேண்டி இருக்கிறது. அவை எல்லாம் செய்ய வேண்டி இருக்கிறது.  ஞாயிற்றுக் கிழமை மாலை இங்கே வந்து சேர்ந்தோம். பையர் வந்து அழைத்துக் கொண்டு வந்து வீட்டில் சேர்ப்பித்தார். சென்னை விமான நிலையத்தில் இருந்தே நாங்க இருவருக்குமே வீல் சேர் கேட்டிருந்ததால் நல்லவேளையாக விமான நிலையத்தில் நடக்க வேண்டிய மணிக்கணக்கான, மைல் கணக்கான நடை இல்லை. விமானப் பயணம் குறித்துச் சொல்லுவதற்கு முன்னர் சில விஷயங்கள்.

சனிக்கிழமை சென்னை விமான நிலையத்துக்குக் கிளம்ப வேண்டும். அதற்கு 2 நாட்கள் முன்னரே வயிறு வழக்கம்போல் கொஞ்சம் தகராறு செய்ய ஆரம்பித்தது. மோர் சாதம் தவிர்த்து வேறே ஏதும் சாப்பிடக் கூடாதுனு கவனமாக இருந்து 2 நாட்கள் பொழுதையும் கழிச்சாச்சு. சனிக்கிழமை சாயந்திரம் ஆறு மணி போல் கிளம்பியும் ஆச்சு. வண்டியில் ஏறிக்கொண்டு வரும் வழியில் ரேவதி தொலைபேசியில் விசாரித்தார். பின்னர் இங்கே வந்ததும் பேசிக்கொள்ளலாம்னு சொல்லிவிட்டுத் தொலைபேசியை வைத்தார். நாங்க கிளம்பும்போது மதியச் சாப்பாடுக்கான குழம்பு, ரசம், கறி, கூட்டு மட்டும் காடரர் மூலம் வாங்கிக் கொண்டோம். கைக்குச் சப்பாத்தியும் உருளைக்கிழங்கு மசாலா(மதுரை அம்பி கடை மாதிரி) பண்ணி (சின்ன வெங்காயம் போட்டுத் தான்) எடுத்துக் கொண்டு விட்டேன். வெண்ணெய் வேறே நிறைய இருந்ததால் மெலிதாப் பராந்தா மாதிரிப் பண்ணி எடுத்துக் கொண்டேன்.

வண்டியில் வந்து கொஞ்ச தூரம் ஆனதும் இரவு எட்டு மணி சுமார் வண்டியை எங்கானும் நிறுத்தி விட்டுச் சாப்பிடலாம்னு முடிவு செய்து, உளுந்தூர்ப்
பேட்டை தாண்டி அடையார் ஆனந்த பவன் வாசலில் (பெட்ரோல் பங்கை ஒட்டி இருக்குமே அது)நிறுத்திவிட்டுக் கழிவறைக்குப் போகலாம்னு கீழே இறங்கினோம். சாப்பாடு எனக்கு வேண்டாம்னு சொல்லிவிட்டுச் சூடாகக் குடிக்கத் தான் வேண்டும் என்று அடையார் ஆனந்த பவனிலேயேயே காஃபி வாங்கித் தரச் சொன்னேன். காஃபி வாங்கிக் கொண்டு வந்ததும் வண்டி கிளம்பியது. வேறே எங்கும் நிற்காமல் சென்னை விமான நிலையம் வந்து சேர்ந்தோம். அங்கே எமிரேட்ஸ் நுழைவாயிலுக்கு எங்கே நிறுத்தணும்னு கேட்டுக் கொண்டு அங்கே நிறுத்திய பின்னர் ட்ராலியில் சாமான்களை வைத்துக் கொண்டு உள்ளே பாதுகாவலரிடம் பயணச் சீட்டையும், பாஸ்போர்ட்டையும் காட்டிவிட்டு நுழைந்து ஸ்கானிங் மாதிரியான வேலைகளை முடித்துக் கொண்டு பயணச் சீட்டு வாங்கச் சென்றோம். அங்கிருந்த ஏர்லைன்ஸ் ஊழியரிடம்  எங்களுக்கு முன் வரிசையில் ஓரத்து இருக்கைகள் இருந்தால் கொடுக்கும்படி கேட்டதில் அவர் முன் வரிசை எல்லாம் விற்று விட்டன என்றார். ஙே! இதென்ன என யோசித்ததில் கால்களை வசதியாக வைத்துக் கொண்டு உட்கார முடியாத முப்பது வயதுக்கு உட்பட்ட முதியோர்கள் அவற்றை அதிகப் பணம் கொடுத்து வாங்கிவிடுவதாகக் கேள்விப் பட்டோம். முன்னெல்லாம் இப்படி இல்லை. பிசினெஸ் க்ளாசில் எல்லாம் போக இன்னும் அதிகப்படியான டாலர்களைக் கொடுக்க வேண்டும். வேறே வழியில்லாமல் அவங்க கொடுத்த இருக்கை எண்களை வாங்கிக் கொண்டு நாமும் 30 வயதுக்குட்பட்ட முதியோராக இல்லாமல் போனோமே என நினைத்துக்கொண்டு வந்து வீல் சேருக்குக் காத்திருந்தோம்