2 படம் பார்த்து 2 விமரிசனம் வந்திருக்கு! :))))

நேற்றும் இன்றும் இரண்டு படங்கள் பார்த்தேன். ஒன்று அந்தாதுன். இன்னொன்று ராஜி/ சம்மதம் என்னும் அர்த்தத்தில் வருவது. அந்தாதுன் படம் ஓர் பியானோ வாசிக்கும் கலைஞனைப் பற்றியது. இளைஞன். பெயர் ஆகாஷ். வாழ்க்கையில் இசை வாழ்க்கையில் முன்னுக்கு வரத்துடிப்பவன். ஆனால் அவனிடம் ஓர் விசித்திரமான ஆசை! அந்த ஆசையில் அவன் குருடனாக நடிக்கிறான். குருடனாக நடிப்பது எப்படி இருக்கும் என்று பார்ப்பதற்காகவும், தான் எவ்வாறு நடத்தப்படுகிறோம் என்று தெரிந்து கொள்ளவும் இதைச் செய்கிறான். ஆனால் ஆரம்பத்தில் நாம் அவனை நிஜமாகவே குருடன் என நம்பிவிடுகிறோம். ஏனெனில் பாதியில் தான் நமக்குத் தெரியவரும் அவன் குருடன் இல்லை என்று. எப்படியேனும் தன்னுடைய இசைத்திறமையால் லண்டன் போகவேண்டும் எனத் துடிக்கிறவன். அவன் இருக்கும் அதே குடியிருப்பு வளாகத்தில் இருக்கும் ஓர் குட்டிப்பையனுக்கு எப்படியோ இந்த இசைக்கலைஞன் குருடன் அல்ல என்று சந்தேகம். அதை நிரூபிக்கத் துடிக்கிறான்.

இதற்கு நடுவில் இசைக்கலைஞன் ஆகாஷுக்கு சோஃபி என்னும் பெண்ணுடன் பரிச்சயம் நேரிட அவனைக் கண்டும் அவன் இசைத் திறமையைக் கண்டும் தன் தந்தையின் இரவு நேர ஓட்டலின் நிகழ்ச்சிக்கு அவனுக்கு ஏற்பாடுகள் செய்து தந்து அவன் இசையில் மயங்கித் தன்னையே அவனுக்கு ஓர் மழைநாளில் தருகிறாள். அந்த ஓட்டலின் ஓர் நிகழ்ச்சியின் போது கதைப்படி ப்ரமோத் சின் ஹா என்னும்  முன்னாள் நடிகராக வரும் ஓர் நபர் அவனுக்கு அறிமுகம் ஆகிறார். அவர் சிமி என்னும் ஓர் முன்னாள் நடிகையை அவரை விட வயதில் மிகவும் சின்னவளை இரண்டாம் மனைவியாகத் திருமணம் செய்து கொண்டிருக்கிறார். முதல் மனைவி மூலம் டானி என்னும் பெண் குழந்தை ஹாஸ்டலில் படித்து வருகிறாள். இவர் ஆகாஷின் பியானோ வாசிக்கும் திறமையைப் பார்த்துவிட்டுத் தன்னுடைய திருமண நாளுக்கு ஓர் ஆச்சரியமான இன்ப அதிர்ச்சியாகத் தன் மனைவிக்கு இருக்க வேண்டும் என ஆகாஷை வீட்டில் வந்து சின்னக் கச்சேரி நிகழ்த்தச் சொல்லிச் சொல்லுகிறார். அவனும் சம்மதிக்கிறான்.



மறுநாள் அங்கே சென்ற ஆகாஷுக்கு ஏற்படும் விசித்திரமான அனுபவங்களும், அதன் விளைவுகளும் தான் கதை. கடைசிவரை திக், திக்கென்று இருந்தது. என்றாலும் முடிவு கொஞ்சம் வறட்சி! எதிர்பாரா முடிவு. வழக்கமான பாணியில் சோஃபியும் ஆகாஷும் திருமணம் செய்து கொள்வதாக முடித்திருந்தால் வழக்கமான ஃபார்முலாப் படமாக ஆகி இருக்கும். அப்படி இல்லை. ஆனால் குருடனாக நடித்த ஆகாஷுக்குக் கண் நிஜமாகவே போனதுக்கப்புறம் திரும்ப வரவில்லை கடைசி வரை. கண் எப்படிப் போகிறது? ஏன் திரும்பக் கண் வர முயற்சி எடுக்கவில்லை என்பது தான் கதையின் முக்கியக் கருவே! அது தான் மர்மமே!



இந்தப்படத்தைக் கதை எழுதி இயக்கியவர் ஸ்ரீராம் ராகவன் என்பவர். ஆயுஷ்மான் குரானா என்னும் தற்போதைய பிரபல நடிகர் ஆகாஷ் ஆக நடித்திருக்கிறார். ராதிகா ஆப்தே அவருக்கு ஜோடியாக சோஃபியாக வருகிறார். தபு தான் ப்ரமோத் சின் ஹாவின் மனைவியாக நடிக்கிறார். தபுவின் நடிப்பு அருமை. வெளுத்து வாங்குகிறார். படத்தில் காதல் காட்சிகள் தேவைக்கு மேல் இல்லை. இசையும், பாடலும் பின்னணியில் படத்துக்கு வலுவைச் சேர்க்கிறது. துல்லியமான ஒளிப்பதிவு, அருமையான லொகேஷன், முழுக்க முழுக்கப் புனே நகரிலேயே 44 நாட்களுக்குள் எடுக்கப்பட்டு உள்ளது.

லாக்கார்டியர் என்னும் கண் தெரியாத ஃப்ரெஞ்ச் பியானோ கலைஞரைப் பற்றிய படத்தின் அடிப்படையில் இந்தியாவுக்கு ஏற்பத் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தாலும் அதன் மூலத்தன்மை சற்றும் குறையவில்லை. அனைவரும் இயல்பாக நடித்துள்ளார்கள். நல்லவேளையா இந்தப் படங்களெல்லாம் நம்ம தமிழ் இயக்குநர்கள் பார்ப்பதில்லை. பிழைத்தோம். படத்தின் ஆரம்பத்திலும் முடிவிலும் நடிக்கும் முயல்குட்டி அபாரமாக நடித்துள்ளது.



அடுத்துப் பார்த்தது ராஜி. RAAZI   ஒருத்தருக்கொருத்தர் ஒத்துப்போவதுனு அர்த்தம் வந்தாலும் இது தேசபக்திக் கதை. பார்க்கையிலேயே என்னுடைய தேசபக்தி ரத்தம் கொதிக்க ஆரம்பிச்சுடுச்சுனாப் பாருங்க. இது பற்றிய விமரிசனத்தைப் படம் வந்தப்போப் படிச்சேன். நிஜமான நிகழ்வு திரைப்படமாக்கப்பட்டிருப்பதாகவும் கேள்விப் பட்டேன். ஹரீந்தர் சின்ஹா என்னும் எழுத்தாளர் ஓர் நாவலும் எழுதி உள்ளார். நாவலின் பின்னணி தான் கதை என்றாலும் இந்திய உளவுத்துறையான "ரா" வில் உளவு பார்க்கும் வேலையில் ஈடுபட்ட ஓர் பெண்ணின் வாழ்க்கைச் சித்திரம். அந்தப் பெண் ராணுவ வீரரான தன் தந்தையின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க  இந்திய உளவாளியாகப் பாகிஸ்தான் செல்கிறாள். அதுவும் எப்படி? தன் தந்தையின் நீண்ட நாள் நண்பரான பாக்கிஸ்தானின் ராணுவ அதிகாரியான ஒருவர்மகனைத் திருமணம் செய்து கொண்டு. அவர் ராணுவத்தில் பிரிகேடியராக இருந்து ராணுவ ஜெனரலாகப் பதவி உயர்வு பெற்றவர்.   அவர் மூத்த மகன், இரண்டாம் மகன் அனைவரும் ராணுவத்தில் இருப்பவர்கள். இரண்டாம் மகனைத் தன்  பெண்ணுக்கு மணமுடிக்கிறார் செஹமதின் தந்தை.



அவர் பெண்ணிடம் வாங்கிய வாக்குறுதியே தேசத்துக்காக உழைக்க வேண்டும். உயிர்த்தியாகம் செய்யக் கூடத் தயாராக இருக்க வேண்டும் என்பதே! அதற்காகவே பெண்ணைப் பாகிஸ்தானுக்குத் திருமண பந்தம் மூலம் அனுப்பி வைக்கிறார். . அதனால் பாக்கிஸ்தான் செல்லும் அந்தப் பெண் அங்கே தன் வாழ்க்கையைத் தொடங்கும் முன்னர் தாய் நாட்டிற்குச் சேவை செய்வதில் ஈடுபடுகிறாள். ரகசிய உளவாளியாக. அவள் எப்படி எல்லாம் உளவு பார்த்துத் தகவல்கள் சேகரிக்கிறாள் என்பதையும் அதற்கு முன்னர்   இந்த வேலையில் சேரும் முன்னர் அவளுக்கு அளித்த பயிற்சிகளையும் பார்த்தால் எவ்வளவு கடுமையான வாழ்க்கை முறை என்பது புரியும். இத்தனை கடுமையான பயிற்சிகளுக்குப் பின்னரே அவர்கள் வேலையில் சேர்ந்து கொள்ள முடியும், அது ஆணானாலும் பெண்ணானாலும் என்பது படம் பார்க்கிறவர்கள் புரிந்து கொள்ளமுடியும். முக்கியமாய்க் குண்டுச் சட்டியில் குதிரை ஓட்டும் நம்மவர்கள்! வெட்டி வீராப்புப் பேசிக்கொண்டு தமிழன் வீரன், அவனை ஒருவராலும் அழிக்க முடியாது எனச் சொல்லிக் கொண்டே தமிழையும் தமிழரையும் அழித்து ஒழிப்பவர்கள் கட்டாயமாய்ப் பார்க்க வேண்டிய படம்.

கடைசியில் உளவாளியாக பாகிஸ்தானின் ராணுவ அதிகாரி வீட்டிற்குப் போனவள் தன்னையும் அறியாமல் கணவனையே காதலிக்கத் தொடங்கி அவனுடன் ஒன்று சேருவது இயல்பாகப் படமாக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதையும் மீறிப் பார்க்கும் அவள் உளவால் இந்தியா (கதைக்களம் 1971 ஆம் ஆண்டின் இந்தியா -பாக்கிஸ்தான், வங்காளத்துக்காகப் போரிட்ட போர்) பெறும் வெற்றியும் முக்கியமாக ஐ.என்.எஸ். விக்ராந்த் அடையும் வெற்றி. இந்தக் கதை முழுவதுமே இந்தியக்கப்பல்படைத் தலைவர் ஒருவரால் தன் கீழிருக்கும் ஊழியர்களுக்குச் சொல்லுவது போல் அமைந்துள்ளது. அதில் இந்த உளவாளிப் பெண்ணின் மகனும் ஒரு கப்பல்படை அதிகாரியாக இருந்து கேட்கிறான்.

கதைப்படி ஸெஹமத் ஆக நடிப்பவர் ஆலியா பட்! வாழ்ந்து காட்டியுள்ளார். அவர் மாமனாராக வரும் ஷிஷிர் ஷர்மா, கணவன் இக்பாலாக நடிக்கும் விக்ரம் கௌஷல் ஆகியோரும் தங்கள் பாத்திரங்களின் தன்மையை நன்கு உணர்ந்து நடித்திருக்கிறார்கள். கடைசியில் மனைவி என நினைத்துப் பார்க்கும் பெண் தன் மனைவி அல்ல என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளாமலே இக்பல் குண்டு வீச்சில் கொல்லப்படுகிறான். அந்த குண்டு உண்மையில் செஹமத் மாட்டிக்கொள்ளாமல் இருப்பதற்காக இந்திய ராணுவ வீரர்களே அங்கே மாறு வேஷத்தில் வந்து குண்டு போடுவதாகக் காட்டுகின்றனர். ஆனால் செஹமத் தப்பி விடுகிறாள். தன் மனைவி இந்திய உளவாளி எனத் தெரிந்து கொண்டதும் இக்பலின் மனக் கலக்கம், கொந்தளிப்பு அவர் நடிப்பில் தென்படுகிறது. அங்கே ராணுவ வண்டிகளில் எல்லாம் "க்ராஷ் இந்தியா" என எழுதப்பட்டிருப்பதைப்பார்க்கையில் எல்லாம் செஹமதின் தேசிய உணர்வு மேலோங்குகிறது. கடைசியில் இந்தியா திரும்பும் செஹமத் இக்பல் மூலம் தனக்குப் பிறக்கும் குழந்தையை வளர்த்து இந்திய ராணுவத்தில் சேர்த்துவிட்டுத் தனிமை வாழ்க்கை வாழ்கிறாள்.

படம் அருமை எனச் சொன்னால் போதாது. தமிழ்நாட்டில் எப்போ இத்தகைய படங்கள் வரும் என்னும் ஏக்கத்தையும் ஏற்படுத்துகிறது. குல்சாரின் மகள் இயக்கத்தில் ஜோஹரின் மகன்கள் தயாரித்துள்ளனர். நல்லதொரு திரைப்படம் பார்த்த மன நிறைவு.