துரோகம் என்று இதைச் சொல்லலாமா? :(((((((((

சரித்திரத்தில் இடம் பெறாத உண்மைகள் இவை. எனக்குப் பள்ளி நாட்களிலேயே என் ஆசிரியர் மூலமாய் ஓரளவு தெரியவந்தது. அதற்குப் பின் பல புத்தகங்கள் மூலமும், அந்தச் சமயம் பிறந்து சுதந்திரப் போராட்டத்தை நேரில் கண்டு உணர்ந்தவர்கள் மூலமும் தெரிய வந்தது. என்றாலும் நானாக முடிவு எடுத்துக் கொண்டது முதன் முதல் "நரசையா" இதைப் பற்றி எழுதியதைப் படித்ததும் தான். தற்சமயம் "திரு ஸ்டாலின் குணசேகரன்" இம்மாதிரி மறைக்கப்பட்ட, மறுக்கப்பட்ட சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களைப் பற்றி எழுதிய ஒரு புத்தகத்தில் இந்தப் புரட்சியையும் குறித்து ஒரு அத்தியாயம் எழுதி உள்ளார். இத்தனை விவரங்கள் கொடுத்திருக்காரான்னு தெரியலை. நான் விமரிசனம் மட்டும் தான் படிக்க முடிந்தது. இனி, இந்தப் போராட்டம் பற்றி!
*************************************************************************************

பொது வேலை நிறுத்தமாக ஆரம்பித்த இந்தப் போராட்டம் சீக்கிரமாகவே வலுவடைந்தது. போராட்டம் ஆரம்பித்தவர்கள் இந்தியர்கள், போராட்டம் நடத்துவதோ இந்திய மக்களுக்காக. படையோ இந்தியப் படை. இந்தியக் கப்பல் படை இது எனச் சொல்லி முற்றிலும் திரு நேதாஜிக்கும் அவர் சார்ந்த இயக்கத்துக்கும் ஆதரவு தெரிவிக்கும் சுவரொட்டிகள். நேதாஜியின் படம் அனைவர் கையிலும். அவர் சாகசங்கள் அனைவர் மனதிலும். இந்த விஷயம் மெதுவாக மற்ற நகரங்களுக்கும் பரவ ஆரம்பித்தது. சின்னப் பொறியாக இருந்தது மாபெரும் எரிமலைபோல் வெடிக்கக் காத்திருந்தது. உள்ளூர் காவல் படையும் நேரடியாகவே இதற்கு ஆதரவு தந்தது. மேலதிகாரிகளுக்குக் கீழ்ப்படிய அனைவரும் மறுத்தனர். ஆங்கிலேய மேலதிகாரிகள் திகைத்தனர். செய்வதறியாமல் தலைநகரைத் தொடர்பு கொள்ள விஷயம் லண்டனுக்கும் போனது.

கராச்சி, சென்னை, கல்கத்தா போன்ற துறைமுகங்களுக்கும் விஷயம் பரவி அங்கேயும் இதற்கு ஆதரவு பெருகியது. சென்னையிலும், புனே நகரிலும் இருந்த பெரும்பான்மையான தரைப்படை வீரர்களும் இதற்கு முழு ஆதரவு தந்தனர்.விமானப் படையும் மறைமுகமாக ஆதரித்தது. போஸ் எதிர்பார்த்த ஆதரவு இது தான். ஆனால் அப்போதும் ஆங்கிலேய அரசு இந்த ஆதரவு அவருக்குக் கிடைக்காமல் செய்தது. இப்போதும் இதை அடக்கப் பார்த்தது. உள்ளூரில் இருந்த காங்கிரஸின் தலைவியும், "வெள்ளையனே வெளியேறு" போராட்டத்தை வெற்றிகரமாய் பம்பாய் நகரில் நடத்தி முடித்தவருமான அருணா அசஃப் அலியின் முழு ஆதரவு இதற்குக் கிடைத்ததாய்ச் சொல்லப் படுகிறது. எல்லாக் கப்பல்களிலும் மூன்று கொடிகள் முதல்முறையாகவும், கடைசிமுறையாகவும் சேர்ந்து பறந்தன. அவை காங்கிரஸின் மூவர்ணக் கொடி, முஸ்லீம் லீகின் பச்சை வண்ணக் கொடி, கம்யூனிஸ்டின் செங்கொடி. அதிலும் மூவர்ணக் கொடியும், பச்சைக் கொடியும் சேர்ந்து பறந்தது அதுவே முதல் முறை ஆகும்.இவ்வாறு ஆரம்பித்த போராட்டத்தைக் கண்டு ஆங்கில அரசு கதி கலங்கியது என்றே சொல்ல வேண்டும். லண்டனில் உள்ள அரசு, இந்தியாவில் உள்ள அரசைக் கடிந்து கொள்ள இந்தியாவில் உள்ள அப்போதைய வைஸ்ராய் காங்கிரஸ் மேலிடத்தை நேருவின் மூலம் அணுகினார்.

ஏனெனில் காங்கிரஸ் மேலிடம் இதை முற்றிலும் ஆதரிக்கவில்லை. அரசுக்கு ராணுவ வீரர்கள் செய்யும் துரோகமாக காந்தியால் வர்ணிக்கப் பட்டது. அருணா ஆசஃப் அலியைக் கடிந்தும் கொண்டார். பேச்சு வார்த்தைக்கு நேரம் குறித்தனர். ஆனால் வீரர்களும், அதிகாரிகளும் ஒப்புக் கொள்ள மறுத்தனர். இருந்தாலும் பேச்சு வார்த்தைக்கு ஒருவர் வந்தார். அவர் தான் இரும்பு மனிதர் என்று எல்லாராலும் வர்ணிக்கப் படும் "சர்தார் வல்லபபாய் படேல்"! பின்?