இந்த அநியாயத்தைக் கேட்பவர் இல்லையா?

போன வாரம் சென்னை போனப்போ (ஹிஹிஹி விசா ரெனிவலுக்காகப் போனோம்) முதல்நாள் தம்பி வீடு, மைத்துனன் வீடுனு சாப்பிட்டுக் கழிச்சாச்சு. மறுநாள் விசா ரெனிவலுக்கான நேர்காணல் முடிஞ்சு கைரேகைகள் இன்னபிற சமாசாரங்களைக் கொடுத்துட்டு ரயிலுக்கு வரும் முன்னர் நம்ம இஷ்டமான சங்கீதாவிலே சாப்பாடு வாங்கலாம்னு போனோம். மீ எப்போவும் மு.ஜா. மு. அ. ஆகையால் தயிர் சாதம் போதும்னு சொல்ல, ரங்க்ஸும் தனக்கும் அதுவே போதும்னு இரண்டு தயிர்சாதம் வாங்கினார்.  அங்கே காஃபி நல்லா இருக்கும்.  ஃபில்டர் காஃபி என்பதால் இரண்டு காஃபியும் ஃப்ளாஸ்க்கிலே (ஃப்ளாஸ்க் கையோட எடுத்துட்டுப் போயிடுவோமே!  வீட்டிலிருந்து கிளம்பினால் காஃபியும் வீட்டிலேயே போட்டு எடுத்துட்டுப் போயிடுவோம்) வாங்கிக் கொண்டோம்.

தயிர்சாதம் கொடுத்தது ஒரு ப்ளாஸ்டிக் டப்பாவில்.  அதைப் பார்க்கையிலேயே எனக்கு நம, நமவென்றிருந்தது. நான் சாப்பிடுவது எல்லாம் கொஞ்சம் தான். ஹிஹிஹி, நேரில் பார்த்தவங்க நம்பமாட்டேன்னு சொல்லிக்கிறது காதிலே விழுது!  க்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர், எங்க மருத்துவரும் அதைத் தான் சொல்றார்.  ஒரு வாரத்துக்கு எல்லாரையும் பக்கத்திலே உட்கார்த்தி வைச்சுட்டுச் சாப்பிடணும்னு முடிவு செய்திருக்கேன். சாப்பாடு கொஞ்சம் தான் சாப்பிடுவேன் என்றாலும் அந்த டப்பாவில் இருக்கும் தயிர்சாதம் என் ஒருத்திக்கே போறாது போல் இருந்தது. ரங்க்ஸுக்கு எப்படிப் போதும்?

ஒரு தீப்பெட்டி சைஸ் டப்பாவில் ஒரே ஒரு ஸ்பூன் சாதத்தில் இரண்டு டேபிள் ஸ்பூன் தயிர், அல்லது பாலை விட்டு, இரண்டு உடைச்ச மு.ப. இரண்டு பச்சை திராக்ஷை, இரண்டு காய்ந்த கிஸ்மிஸ், ஒரு டீஸ்பூன் மாதுளை முத்துக்கள் போட்டு லூஸாகப்( அதாவது தளரப் பிசைந்து) பிசைந்து வைச்சிருந்திருக்காங்க.  இது வீட்டில் போய்த் தான் தெரியும்.  வீடு வரும் வரை ரயிலில் பொதுப் பெட்டியில் முன்பதிவு என்பதால் சாப்பிட வசதி இல்லைனு பிரிக்கலை.  (முன் கூட்டித் திட்டமிடாததால் ஏசி கிடைக்கவில்லை. ) எனக்கு அந்த தயிர்சாதப் பார்சலைப் பார்த்ததிலே இருந்து மன உளைச்சல் தாங்கலை.  நல்லவேளையாக ரயிலில் இட்லி விற்றுக் கொண்டு வந்தாங்க. ஒரு பாக்கெட் இட்லி கேட்டேன். ரங்க்ஸுக்கோ இரண்டுமாக வீணாகிவிடும்னு கவலை. ஆனால் எனக்கு சர்வ நிச்சயமாய் இதெல்லாம் பத்தாதுனு தெரிஞ்சு போச்சு. ஆகையால் பிடிவாதம் பிடிச்சேன்.

நான் கேட்டப்போ இட்லி பார்சல் தீர்ந்து போச்சு. எடுத்துட்டு வரேன்னு போனவர் போனவர் தான். விருத்தாசலம் வரும் வரை வரவே இல்லை. விருத்தாசலத்தில் ஸ்டேஷன் கான்டீன்காரங்க வேறே பிடுங்கி எடுத்தாங்க. அது எப்படி இருக்குமோனு சந்தேகத்திலே வாங்கலை.  ஒருவழியா ஐஆர்சிடிசி காரரே கொண்டு வரவும் ஒரு பாக்கெட் இட்லி வாங்கினால் சட்னி இல்லையாம்.  இரவு/மாலை ஆறரைக்கு அப்புறமா நோ சட்னி டேயாம். சாம்பார்னு அரைக்கரண்டி ஒரு திரவம் உள்ள பாக்கெட்டைக் கொடுத்தார். ரங்க்ஸை இப்போச் சாப்பிடப் போறீங்களானு கேட்டதுக்கு இல்லை வீட்டிலே போய்த் தான் எனச் சொல்லிவிட்டார். நல்லவேளையா வீட்டிலே ஃப்ரிஜில் சட்னி, மிளகாய்ப்பொடி எல்லாம் இருந்தது.  வீட்டிலேயே சாப்பிட்டுக்கலாம்னு நானும் உள்ளே வைச்சுட்டேன்.  வீட்டுக்கு வர அன்னிக்கு ராத்திரி ஒன்பதரை மணி ஆச்சு. ஒரு மணி நேரம் ரயில் தாமதம்.

வீட்டிலே வந்து சாதம் டப்பாவைத் திறந்தால் ஒரே ஒரு ஸ்பூன் தான் சாதம் இருக்கும் போல! ஒரே கொட, கொட!  வயிற்றெரிச்சல்.  இட்லியைப் பிரிச்சால் நாலு இட்லி. நல்ல வேளையா சுமாரான சைசில் இருந்தன.  ரங்க்ஸ் இட்லி வேண்டாம்னு சொல்ல, கஷ்டப்பட்டு மி.பொ. சட்னி தொட்டுக் கொண்டு சாப்பிட்டேன்.  அந்தக் கொட, கொட தயிர்சாதத்தைச் சாப்பிட்டுவிட்டு ரங்க்ஸ் சொன்னார்.  "அரிசி போட மறந்துட்டாங்க போல! வெறும் தயிரோ/பாலோ தான் இருக்கு இதிலே! " என்றாரே பார்க்கலாம்!

இந்தச் சாப்பாடு விலை என்ன தெரியுமா?  ஒரு தயிர்சாதம் 50 ரூபாய். கொள்ளையிலும் கொள்ளை மஹா, மெகா, அநியாயக் கொள்ளையா இருக்கு!
என்னதான் விலைவாசி ஏறி இருந்தாலும் ஒரு நியாயம் வேண்டாமா?  அங்கே டிஃபன் நல்லா இருக்கும் என்பதால் ரங்க்ஸ் வேறே ஹோட்டல்களுக்குப் போகவும் சம்மதிக்க  மாட்டார்.  அதான் கஷ்டமே!  இன்னொருத்தர் முழுச் சாப்பாடு வாங்கினார். அவருக்கு முழுச்சாப்பாடு மட்டும் எப்படிக் கொடுத்தாங்கங்கறீங்க?  ஒரு கையகல ப்ளாஸ்டிக் தட்டிலே

மூணு ஸ்பூன் சாதம்,

அரை ஸ்பூன் பச்சைப்பயறுபோட்ட கீரை

அரை ஸ்பூன் சாம்பார்,

அரை ஸ்பூன் ரசம்

கால் ஸ்பூன் மோர்/தயிர்

நோ ஊறுகாய்

ஒரு சின்ன அப்பளம்

இதுக்கு அவங்க வாங்கற காசு 150 ரூபாய்.  பேர் முழுச்சாப்பாடு.  இந்த அநியாயத்தைத் தட்டிக் கேட்பவர் இல்லையா?  அம்மா உணவகத்தில் கூட்டம் கூடுவதன் காரணமே அன்று தான் புரிய வந்தது. :(