புவனேஸ்வரில் இட்லி, தோசையுடன் இரவு உணவு!

சோம வம்சத்து மன்னன் ஜஜாதி கேசரி என்பவனால் பதினோராம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டதாகக் கருதப்படும் இந்தக் கோயிலின் சில பகுதிகள் அதற்கு முன்னரே இருந்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஆறாவது நூற்றாண்டில் இந்தக் கோயிலின் சில பகுதிகள் காணக் கிடைத்தன என்று ஏழாம் நூற்றாண்டின் சம்ஸ்கிருத புத்தகங்கள் சிலவற்றில் குறிப்பிட்டிருப்பதாகத் தெரியவருகிறது. மேற்சொன்ன கேசரி அரசன் தன் தலைநகரை ஜெய்ப்பூரில் இருந்து புவனேஸ்வரத்துக்கு மாற்றியதாகவும் சொல்கின்றனர். இந்த வம்சத்து அரசி ஒருத்தியால் ஒரு கிராமம் இந்தக் கோயிலுக்கு தானமாக அளிக்கப்பட்டதாகக் கல்வெட்டு ஒன்று சொல்கிறது. மேலும் ராஜராஜ சோழன் அளித்த தானங்கள், நிவந்தங்கள் போன்றவற்றைச் சொல்லும் கல்வெட்டும் ஒன்று இருப்பதாகச் சொல்கின்றனர்.



செந்நிறக் களிமண்ணால் கட்டப்பட்டதாகச் சொல்லப்படும் இந்தக் கோயிலின் சுற்றுச்சுவர் எனப்படும் மதில் சுவர் மிகப் பிரம்மாண்டமானது. இதன் கனம்  மட்டுமே  ஏழரை அடி கனம் கொண்டது. சுமார் 520/465 அடி நீள, அகலம் கொண்ட இந்தக் கோயிலின் சுற்றுச் சுவர் வெளியிலிருந்து பார்க்கப் பிரம்மாண்டமாய்த் தெரிகிறது.  கோயில் கிழக்குப் பார்த்த சந்நிதியைக் கொண்டது.  மணற்கற்களாலும், செந்நிறக் களிமண்ணாலும் கட்டப்பட்ட இந்தக் கோயிலுக்கெனத் தனித் தல வரலாறு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. கோயிலின் மூலஸ்தானத்திற்குச் சென்று தரிசித்தால் ஒரு வகை ஏமாற்றமே ஏற்படும். ஏனெனில் அங்கே பெரிய அளவில் லிங்கம் எதையும் பார்க்க முடியாது. லிங்கராஜாவாச்சே என நினைத்துச் சென்றால் நாம் காண்பது சுமார் எட்டு அங்குலத்திற்கு ஒரு லிங்கமே! சத்ய யுகத்திலும் திரேதா யுகத்திலும் இங்கே லிங்கமே இல்லை என்றும் துவாபர யுகத்திலும் தற்போதைய கலி யுகத்திலுமே லிங்கமாக உருவெடுத்திருப்பதாகவும் கூறுகின்றனர். கலிங்க மன்னர்களும் இந்தக் கோயிலைப் பராமரித்திருப்பதால் ஒரு சில கலிங்கச் சிற்ப வேலைகளையும் காணலாம்.

ஈசன் காசியை விட புவனேஸ்வரமே தனக்குப் பிடித்த இடம் என்று உமை அம்மையிடம் சொன்னாராம். இதைக் கேட்டதும் பார்வதி தேவி மாடு மேய்க்கும் பெண்ணாக இங்கே வந்ததாகவும், தன்னை மணம் புரிந்து கொள்ள ஆசைப்பட்ட பூதங்கள்/அரக்கர்கள்(?) கீர்த்தி, வாசா ஆகியோரிடமிருந்து தப்பிக்கத் தவம் செய்ததாகவும், அதற்கெனக் கோயிலின் உள்ளேயே ஈசன் பிந்து சாகர் குளத்தை உருவாக்கியதாகவும் சொல்கின்றனர்.  இந்தக் கோயிலின் சுற்றுப் பிரகாரம் மட்டும், 2,50,000 சதுர அடியாகும். எட்டு அங்குலத்திற்கு இருக்கும் லிங்கம் அமர்ந்திருக்கும் பீடம் சக்தி பீடம் எனப்படுகிறது. மேலும் அதன் சுற்றளவு சுமார் எட்டு அடியாகும். அம்பிகை தனிக் கோயில் கொண்டிருக்கிறாள். அதைத் தவிர இந்தக் கோயில் வளாகத்தினுள் சுமார் 150 சிறு சிறு சந்நிதிகள் இருக்கின்றன.

நாங்கள் சென்ற சமயம் மாலை நேரத்து ஆரத்தி நடந்து கொண்டிருந்தது. புரி கோயிலின் வழிபாட்டு முறைகளே இங்கும் பின்பற்றப் படுவதால் இங்கேயும் அடிக்கடி நடை சார்த்தி விடுகின்றனர். இங்கும் தேர்த்திருவிழா மிகவும் பெரிய அளவில் நடைபெறும் என்கின்றனர்.  ரத யாத்திரையில் லிங்கராஜா தன் சகோதரி ருக்மிணியுடன் வீதி வலம் வருகிறார். அருகிலுள்ள ராமேஸ்வர் தியூலா கோயிலுக்கு லிங்கராஜாவும் ருக்மிணியும் செல்வார்கள்.  இந்தக் கோயில் லிங்கராஜா கோயிலில் இருந்து இரண்டு அல்லது மூன்று கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் உள்ளது.  இந்தக் கோயிலில் லிங்கம் ஶ்ரீராமரால் சீதை வழிபாடு செய்வதற்காகப் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டதாக ஐதீகம். ராவண வதம் முடிந்து அயோத்தி திரும்புகையில் சீதை இங்கே சிவபூஜை செய்ய வேண்டி ஶ்ரீராமரால் இந்த லிங்கம் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டதால் ராமேஸ்வர் தியூலா என்னும் பெயரில் இந்தக் கோயில் விளங்குகிறது.  இங்கே நான்கு நாட்கள் லிங்கராஜா தங்கியதும் ஐந்தாம் நாள் இங்கிருந்து திரும்புகிறார். சிவராத்திரி அன்று முழுதும் விழித்திருந்து இங்கே உள்ள லிங்கராஜாவைத் தரிசிக்கும் அன்பர்கள் விடிந்ததும் கோயிலின் வளாகத்தின் உள்ளேயே இருக்கும் பிந்து சாகர் குளத்தில் நீராடி விரதம் முடித்து மீண்டும் லிங்கராஜாவைத் தரிசித்துத் தங்கள் சிவராத்திரி தரிசனத்தை முடித்துக் கொள்கின்றனர்.

லிங்கராஜா கோயிலுக்கு மட்டும் போயிட்டு நாங்கள் திரும்ப விடுதிக்குச் செல்லும் முன்னர் கடைத்தெருவைப் பார்க்க விரும்பினோம். கடைத்தெரு பிரம்மாண்டமாக உள்ளது. ஆனால் எல்லாம் ஓர் ஒழுங்கில்! அங்கே ஓர் இடத்தில் வண்டியை ஓட்டுநர் நிறுத்திவிட்டு நாங்கள் செல்ல விரும்பிய வயோனிகா ஷோரூமுக்கு எங்களுக்கு வழிகாட்டிக் கொடுத்தார். வயோனிகா/பயோனிகா ஷோரூம் நம்ம ஊர் கோ ஆப்டெக்ஸ் மாதிரி. ஒரிசாவின் கைத்தறிப் படைப்புக்களை அங்கே வாங்கலாம்/காணலாம். சரினு அங்கே உள்ள நடைபாதைக் கடைகளை எல்லாம் வேடிக்கை பார்த்த வண்ணம் சென்றோம். உள்ளே வயோனிகா ஷோ ரூம் பெரிதாக இருந்ததோடு அல்லாமல் மிகவும் நவீனமாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது. நம்ம ஊர் கோ ஆப்டெக்ஸோடு ஒப்பிடுகையில் இதன் நவீனம் மனதைக் கவர்ந்தது. கோ ஆப்டெக்ஸையும் இப்படி மாற்றி அமைக்கலாமே என நினைத்தோம். உள்ளே போனால் குறைந்த பட்ச விலையே மயக்கம் போட வைத்தது.

கடையின் வெளியே நடைமேடையில் மக்கள் அமர பெஞ்ச் போட்டிருந்தனர். ஆங்காங்கே கடைகளில் விற்கும் சாட், சமோசா போன்றவற்றையும் ஐஸ்க்ரீம் போன்றவற்றையும் வாங்கிக் கொண்டு ஆற, அமர அமர்ந்த வண்ணம் அனைவரும் ருசித்தும் ரசித்தும் கொண்டிருந்தனர். இதே போல் குஜராத்தின் பரோடா, ஜாம்நகர், அகமதாபாதில் பார்க்கலாம். பின்னர் அங்கிருந்து கிளம்பி விடுதிக்குச் செல்லும் முன்னர் இரவு உணவை முடித்துக் கொள்ள விரும்பி ஓட்டுநரிடம்  நல்ல தென்னிந்திய உணவு விடுதிக்குச் செல்லும்படி சொன்னோம். உண்மையிலேயே நல்ல உணவு விடுதி என்பதோடு விலையும் அதிகம் இல்லை.  இட்லி, தோசை போன்ற உணவுகளும், ஊத்தப்பமும் அருமையாக இருந்தது.



படத்துக்கு நன்றி கூகிளார்

அங்கே உணவை முடித்தவுடன் விடுதிக்கு வந்தோம். மணி ஏழரை ஆகிவிட்டது. விடுதிக் காப்பாளர் முதல்நாள் நிகழ்ச்சி முடிந்து விடுதிக்குத் திரும்பி விட்டார். லிஃப்டும் வேலை செய்தது. மேலே ஐந்தாம் மாடிக்கு வந்ததும் காப்பாளரிடம் குடிக்க வெந்நீர் மட்டும் கேட்டுக் கொண்டு அதை வாங்கிக் குடித்துவிட்டுப் படுத்தோம். மறுநாள் அங்கேயே அங்குல் என்னும் ஊருக்கு அருகே இருக்கும் என் நாத்தனாரையும் அவர் மகள் குடும்பத்தையும் பார்க்கச் செல்லவேண்டும். காலையே வண்டி வரும் என நாத்தனாரின் பையர் கூறி இருந்ததோடு ஓட்டுநர் பெயர், வண்டி எண் எல்லாவற்றையும் அனுப்பி இருந்தார். ஆகவே படுத்து ஓய்வெடுத்தோம்.