ஓ, கல்கத்தா, ஓ, கல்கத்தா, ஓ, கல்கத்தா!

அன்று வெளியே எங்கும் செல்லவில்லை. மறுநாள் அங்குலிலேயே இருக்கும் ஜகந்நாதர் கோயிலுக்கு அழைத்துச் சென்றார் நாத்தனார் பையர். குடும்ப சமேதராகக் கிளம்பினோம். அங்குல் ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டுப் பின்னர் கோயிலுக்குச் சென்றோம். நாங்கள் சென்ற சமயம் மாலை ஆரத்தி எடுக்கும் நேரமாக இருந்தது. கோயிலில் கர்ப்பகிரஹம் செல்லப் பல படிகள் மேலே ஏறணும்.



படத்துக்கு நன்றி விக்கிபீடியா!

கிட்டத்தட்ட புரி ஜகந்நாதர் போலவே இங்கும் பலராமர், சுபத்ராவோடு இருக்கார் ஜகந்நாதர். அதே மரத்தாலான பிரதிமைகள்/விக்ரஹங்கள். ஜகந்நாதர் குடியிருக்கும் கோயில்களில் புரிக்கு அடுத்தபடியாக இதுதான் பெரியது என்று சொல்கின்றனர். ஆனால் புரி அளவுக்குக் கூட்டமெல்லாம் இல்லை. நின்று, நிதானமாக ஆரத்தி பார்த்தோம். பக்கத்திலேயே மா புதி தாகுரானி கோயில் என்னும் கோயில் இருக்கிறது. ஆனால் நாங்கள் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டோம். மறுநாள் இந்த ஜின்டால் டவுன்ஷிப்பில் இருந்து சாலை வழியாக ஒரு மணி நேரப் பயணத்தில் இருக்கும் பூஷணம் ஸ்டீல்ஸ் டவுன்ஷிப்பில் இருக்கும் நாத்தனார் பெண்ணைப்  பார்க்கச் சென்றோம். அன்றிரவு அங்கே தங்கி மறுநாள் காலை எழுந்து கல்கத்தா பயணம். ஒடிஷா வரை சென்றதால் கல்கத்தாவையும் பார்த்துடலாம்னு ரங்க்ஸ் திட்டம் போட்டிருந்தார்.

மறுநாள் வெள்ளிக்கிழமை காலை நாத்தனார் பெண் வீட்டில் இருந்து ஒரு மணி நேரம் பயணித்து புவனேஸ்வர் விமான நிலையம் வந்தோம். அங்கிருந்து காலை ஒன்பதரைக்குக் கல்கத்தாவுக்கு விமானம். பாதுகாப்புச் சோதனைகள் முடிந்து விமானத்தில் ஏறிக் கல்கத்தாவுக்குப் பதினோரு மணிக்குப் போய்ச் சேர்ந்தாச்சு. கல்கத்தாவில் மழை பெய்திருந்தது.   நண்பர் ஒருவர் எங்களை வரவேற்க வெளியே காத்திருப்பதாகவும் முன் பதிவு செய்திருக்கும் விடுதிக்கு அவர் அழைத்துச் செல்வார் என்றும் செய்தி வந்திருந்தது. வெளியே வந்து பெட்டிகளை எடுத்துக் கொண்டு முன்பின் பார்த்திராத நண்பரையும் கண்டு பிடித்தோம். நண்பர் எங்களை ஒரு இடத்தில் உட்கார வைத்துவிட்டு முன் பணம் செலுத்திப் பயணம் செய்யும் டாக்சி பதிவுக்குச் சென்றார். மிக நீண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ண்ட வரிசையில் காத்திருந்து ஒருவழியாகப் பனிரண்டரை மணிக்கு டாக்சிக்குப் பணம் கட்டி ரசீது பெற்று வந்து எங்களை அழைத்துக் கொண்டு டாக்சியைக் கண்டு பிடித்து அதில் ஏற்றி அவரும் கூட வந்தார்.

வழியெங்கும் ஒரே குப்பை! அழுக்கு! அசுத்தம்! நடைமேடைகள் எல்லாம் குடிசைகள் கட்டி ஏழைமக்கள் ஆக்கிரமிப்பு! அப்போது இருந்த மனோநிலையிலும் காமிரா சூட்கேஸுக்குள் இருந்த காரணத்தாலும் படம் எடுக்கலை! அசுத்தம் என்றால் அவ்வளவு அசுத்தம்! கிழிந்த சுவரொட்டிகள்! ப்ளாஸ்டிக் தோரணங்கள்! எங்கு பார்த்தாலும் தீதியின் ஃப்ளெக்ஸ் பானர்கள்! ஒடிஷாவிலோ, குஜராத்திலோ, மற்ற மாநிலங்களிலோ முதல் அமைச்சரின் படங்களோ கட்சிக் கொடிகளோ கண்டதில்லை. உத்தரப்ரதேசத்தில் மாயாவதி நிர்மாணித்த யானைகள் உள்ளன! ஆனால் இங்கோ எங்கெங்கும் தீதிமயம்! :) இவ்வளவு மோசமான நகரத்தைப் பார்க்கவே முடியாது என எண்ணிக் கொண்டேன்.

பனிரண்டரை மணிக்கு ஆரம்பித்த பயணம் போய்க்கொண்டே இருந்தது. பத்து நிமிடம் பயணம் என்றால் அடுத்த பத்து நிமிடம் சிக்னலில் காத்திருப்பு! இப்படியே பயணித்து நாங்கள் போய்ச் சேர வேண்டிய இடத்துக்குக் கிட்டத்தட்ட மூன்று மணிக்குச் சென்றோம்.  துரதிர்ஷ்டவசமாக அந்த விடுதி அறை சில, பல காரணங்களால் எங்கள் இருவருக்குமே பிடிக்கவில்லை என்பதால் காப்பாளரிடம் ஒன்றும் சொல்லாமல் சாமான்களை அப்போதைக்கு அங்கே வைத்துவிட்டு வெளியே கிளம்பினோம். தெருவுக்கு வந்துச் சற்றுத் தூரம் நடந்து ஆட்டோ ஒன்று பிடித்தோம். கல்கத்தாவில் ஆட்டோக்கள் குறிப்பிட்ட எல்லைகளுக்குள் தான் பயணிக்க வேண்டும். மும்பையிலும் அப்படித் தான். தாதர் தாண்டினால் ஆட்டோக்களில் பயணம் செய்ய முடியாது. நாங்கள் சென்ற ஆட்டோ ஓட்டி மிக நல்லவராக இருந்தார். நாங்கள் செல்ல வேண்டிய கோமள விலாஸுக்குச் சரியாக வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டு சென்று நிறுத்திவிட்டு 30 ரூபாய் பெற்றுக் கொண்டு நேரம் ஆகாதென்றால் தானே திரும்பவும் இருந்து கூட்டிச் செல்வதாகச் சொன்னார். ஆனால் நாங்கள் போகச் சொல்லிவிட்டோம்.

பாலிகஞ்ச் பகுதியில் ராஷ்பிஹாரி அவென்யூவில் கோமள விலாஸ் ஓட்டல் இருக்கிறது. ராஷ்பிஹாரி அவென்யூவில் தெருவின் இருபக்க நடைமேடைகளும் கடைகள், கடைகள், கடைகள்! யானை வேணுமானாலும் வரவழைத்துத் தருவாங்க போல! இந்தக் கடைகள் இருபக்கங்களிலும் அடைத்துக் கொண்டதில் கோமளவிலாசின் நுழைவாயிலே மறைந்துவிட்டது! இப்படித் தான் மற்றக் கட்டிடங்களுக்கும் காணப்பட்டது. அவங்கல்லாம் பொறுமை ஜாஸ்தி போலனு நினைத்துக் கொண்டேன். கல்கத்தா போகிறதா முடிவானதுமே கோமள விலாஸைத் தொலைபேசி மூலம் தொடர்பு கொண்டு அறை முன்பதிவு செய்ய முயற்சித்தும் அவங்க ஒத்துக்கலை. கடிதம் மூலம் தொடர்பு வேண்டும். எழுத்து மூலம் இருந்தால் தான் ஒத்துப்போம்னு சொல்லிட்டாங்க. கடிதங்கள் சரியாகப் போய்ச் சேருவதில்லை. :( ஆகவே முன்பதிவு செய்ய முடியவில்லை. என்றாலும் ஓர் அசட்டு தைரியத்துடன் அங்கே போய் அறை இருக்கானு கேட்டோம். அங்கிருந்தவர் கிண்டலாக இருக்கு, ஆனால் அடுத்த மாதம் வரை காத்திருக்கணும்னு கேலி செய்தார். பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு வேறு வழி தெரியாமல் எதிரேயே உள்ள கோமள விலாஸின் ஓட்டலுக்குச் சென்று ஏதேனும் சாப்பிட முடிவு செய்தோம்.

அங்கே சென்று இட்லியும், தோசையும் வரவழைத்துச் சாப்பிட்டோம். உணவு தரமாகவே இருந்தது. காஃபி சாப்பிட்டதும் எங்களுக்கு உணவு பரிமாறிய ஊழியரிடம் அக்கம்பக்கம் ஏதேனும் ஓட்டல் இருக்கா, தங்குமிடம் கிடைக்குமா என்று கேட்டோம். ஓட்டலை ஒட்டிய பக்கத்துத் தெருவில் போய்ப்பார்க்கும்படி அவர் சொன்னார். சாப்பிட்டு முடித்ததும் உலாக் கிளம்பினோம். பக்கத்துத் தெருவில் சென்று விசாரித்தோம். ஒருவர் அங்கிருந்து வலப்பக்கம் திரும்பும் தெருவில் தாரா மஹல் என்னும் ஓட்டல்/தங்குமிடம் இருப்பதாகவும் அங்கு சென்று விசாரிக்கும்படியும் சொன்னார். அதே போல் அங்கே சென்றோம். தெருவில் திரும்பியதுமே எதிர்சாரியில் 2.3 வீடுகள் தாண்டித் தாரா மஹல் தென்பட்டது. அங்கே சென்று வரவேற்பறையில் இருந்தவரிடம் அறை இருக்கா என்று கேட்டோம். எங்களைப் பார்த்தவர் எந்த ஊரிலிருந்து வரீங்கனு கேட்டார். நாங்க திருச்சி, ஶ்ரீரங்கம் என்று சொன்னோம். உடனே தமிழில் பேச ஆரம்பிச்சுட்டாங்க!