கல்யாண சமையல் சாதம்! அந்தக் காய்கறிகளும் பிரமாதம்!

போன மாதம் மழை வந்தப்போ பிரச்னை வந்த உருவே வேறே. மே மாதம் செய்த ரிப்பேர் வேலைகளில் ஏதோ தவறு இருந்ததால் வீட்டுக்குள்ளே ஒரே தண்ணீர் மயம். குடை பிடிச்சுட்டு இருந்தோம். அங்கங்கே பாத்திரங்கள் வேறே. இந்த அழகிலே எனக்குக் கைக்கட்டு வேறே. பதினைந்து நாள் ஆகி இருந்தது. வீட்டில் உறவினர் வருகை வேறே. வேறே யாரும் இல்லை. ம.பா.வுக்கு அக்காவும், அவங்க மருமகள், குழந்தையுடன் விஜயம். குழந்தைக்குத் தண்ணீர் கொட்டுவதைப் பார்த்து ரொம்ப சந்தோஷம். நாமும் குழந்தையாய் இருந்தால் எப்படி இருக்கும்னு தோணித்து. நாத்தனார் ரொம்பவே பெருந்தன்மையோடு தான் சமைக்கிறேனு சொல்லிட்டார் தான். ஆனால் சமையல் அறைதான் இருக்கிறதிலேயே மோசமாய் இருந்தது. எல்லா சாமானும் வெளியே வந்தாச்சு. சமைக்க மேடையிலே நின்னால் மேலே தண்ணி கொட்டும். காலுக்குக் கீழே பெருகி வரும் வெள்ளத்தில் சமைப்பது என்னும் வித்தை கை வரவில்லை. கடைசியில் அஞ்சாநெஞ்சள் ஆன நாம தான் போய் இடக்கு ராணியாக(சீச்சீ, இந்த இ.கொ. வச்ச பேரில்லை இது?) இடக்கை ராணியாக அவங்கக் கூடக் கூட எல்லாம் செய்து கொடுக்க சமையல்னு பண்ணி ஒப்பேத்தினோம். அப்புறம் மழையும் விட்டது. அவங்களும் ஊருக்குப் போனாங்க. கைக்கட்டும் எடுத்துட்டு டாக்டர் கையை அசைக்கலாம்னு சொல்லிட்டார். ஒரேயடியா அசைச்சுட்டேனோ தெரியலை. மறுபடி, மறுபடி வலி இருந்துட்டேத் தான் இருந்தது. ஏற்கெனவே word document -ல் எழுதி வச்ச, (அப்படி ஒரு பழக்கமே இல்லாமல் இருந்தது, இந்த ஆற்காட்டார் புண்ணியத்தைக் கட்டிட்டார். திடீர், திடீர்னு அவரோட வரவாலே, கிடைக்கும் நேரத்திலே எழுதி வச்சு schedule பண்ணியும் வச்சுடுறேன்.) எப்போவாவது திருத்தங்கள் செய்யறது உண்டு. இல்லைனா இல்லை.

இணையம் நினைச்ச நேரத்திலே கிடைக்கிறதில்லையே?? மழை நின்னு போச்சுனு நானும், நிக்கலை திரும்ப வரும்னு அவரும் ரெண்டு பேரும் பெட் கட்டி இருந்தோம். கடைசியில் மழை வந்தே விட்டது. நல்லவேளையா, வயசான எங்க மாமியார் வந்த நேரத்திலே மழையும் இல்லை, எனக்கும் சமைக்க முடிஞ்சது. அவங்க திரும்பி ஊருக்குப் போன அன்னிக்கு மழையும் ஆரம்பிச்சது, ஆற்காட்டார் விஜயமும் அதிகம் ஆயிடுச்சு. சில சமயங்களில் யு.பி.எஸ். சார்ஜ் ஆகக் கூட மின்சாரம் இல்லைங்கறாப்போல மத்தியானங்களில் மின் தடை!. இப்போ ஒருவழியா விஷயத்துக்கு வரேன். அப்பாடா! யாரு அது மூச்சுவிட்டுப் பல்லைக் கடிக்கிறது? அம்பிதானே? தெரியுமே எனக்கு? நேத்துப் பெய்த பயங்கர மழையிலே மின்சாரம் எப்போ வரும், எப்போ போகும்னே சொல்ல முடியலை. இந்த அழகிலே நேத்தி ராத்திரி தோசை வார்க்கும்போதே எரிவாயு தீர்ந்துபோய் மாத்தினோம். அப்போவே கொஞ்சம் சந்தேகமா இருந்தது. எங்கேயோ கசிவு இருக்கோனு. இருந்தாலும் சிலிண்டர் மாத்தினதிலே இருக்கும்னு வேலையை முடிச்சுட்டு அடுப்பையும் நல்லா மூடி வச்சுட்டுக் காலம்பர எழுந்து காஃபி போட அடுப்பைத் திறந்தால் எரிவாயு வாசனை.

என்னடா இது மதுரைக்கு வந்த சோதனைனு நினைச்சுட்டு இருந்தேன். ம.பா. கிட்டே முதல்லே சொல்லலை. காஃபி குடிச்சதும் பேப்பர் வரலையேனு சோகத்தில் இருந்தார். அப்போ போய் எப்படிச் சொல்றதுனு யோசிச்சேன். மின்சாரம் இல்லை. குளிக்க வெந்நீர் போடணுமே? அடுப்பை மூட்டினால் வீடு பூராவும் எரிவாயு மணத்தது. உடனேயே அவருக்கு விஷயம் தெரிஞ்சு போய் அடுப்பை அணைனு சொல்லிட்டார். காலை ஏழு மணிக்கு எந்த காஸ் கம்பனி திறப்பாங்க? பொறுமையாய் 9-30 வரை இருந்தாகணும். முகத்திலே எண்ணெய் வழிந்தது. குளிக்கும்போது தடவினது தான். வேறே நீங்க நினைக்கிறாப்போல் அசடெல்லாம் இல்லை. இவர் பாட்டுக்குப் பேப்பரைத் தேடிட்டுப் போக, வீட்டுக்கு ஒரு திடீர் விருந்தாளி. உள்ளே வந்ததுமே குளிரால் நடுங்கிட்டு சூடாக் கொஞ்சம் காஃபி கிடைக்குமானு கேட்க தி.தே.கொ. மாதிரி முழிச்சேன். அப்புறமா விஷயத்தைச் சொல்லி மின்சாரம் வந்தால் ரைஸ் குக்கரில் பால் காய்ச்சிக் காஃபி தரேன்னு உறுதிமொழி கொடுத்துப் பத்திரமும் கொடுத்தாச்சு. காலை ஆகாரம் பண்ணணுமே?? என்ன செய்யறது??

ஃப்ரிஜிலே மாவு இருக்கு. ஆனால் எதிலே செய்யறது? மின்சாரமும் இல்லை. வெளியேபோன ம.பா. திரும்பி வந்தார் சோகம் அதிகமாகி. பேப்பரே வரலையாம். தொலைக்காட்சியில் பார்க்கிறதும் செய்திகளே. அப்புறமா பேப்பரில் என்னத்தைப் படிப்பாரோ தெரியலை! விஷயத்தைச் சொன்னதும் விருந்தாளி வேறேனு தெரிஞ்சதும், எங்களுக்கு வழக்கமாய் சமைத்துக் கொடுக்கும் வீட்டுக்குத் தொலைபேசி காலை ஆகாரமும், 3 சாப்பாடும் கேட்டால், அவர் ஆகாரம் வேணால் வாங்கிக்குங்க, சாப்பாடு நோ என்று சொல்லிவிட்டார். சரி இப்போதைக்குப் பார்த்துக்குவோம்னு போய் காலை ஆகாரம் இட்டிலி வாங்கிட்டு வந்து சாப்பிடும்போதே மின்சாரம் வர, ஓடிப் போய் ரைஸ்குக்கரில் பாலைக் காய்ச்சிக் காஃபியும் கலந்து சாப்பிட்டு முடிச்சாச்சு. சமையலையும் ரைஸ் குக்கரிலேயே செய்யலாம் என்றும் ப்ளான் போட்டாச்சு. அதுக்குள்ளே நான் மேலே வைத்த மைக்ரோவேவ் அவனையும் எடுக்கச் சொன்னேன். அதிலே அப்பளம் சூடு பண்ணிக்கலாமே? சமையல் செய்யக் கூடாதுனு சொல்றாங்க. வெந்நீர் போட, பால் காய்ச்சனு வச்சுக்கலாம், காஃபியும் கலந்துக்கலாமே? ஆனால் அதை எடுத்தோமோ இல்லையோ மின்சாரமும் போயாச்சு.

மின் வாரியத்துக்குத் தொலைபேசினால் கட் ஆகி இருக்கும்மா, அதிலேயும் உங்க காலனியிலே தான் போயிருக்கு. மழை கொட்டுதே? இப்போப் பார்க்க முடியாது! னு சொல்லிட்டாங்க. உண்மைதானே. மழையில் என்னத்தைப் பார்க்கமுடியும்? ஆனால் சாப்பாட்டுக்கு வழி?? வேறே என்ன செய்யறது? பக்கத்தில் இப்போ அண்ணாவும் இல்லை. இல்லைனா அங்கே போய் சாப்பாடு சாப்பிட்டுட்டே வரலாம், இல்லைனா எடுத்துட்டு வந்துக்கலாம். ரொம்பக் குழம்பிப் போய்ப் பின்னர் நினைவுக்கு வந்தது கரி ஒரு கிலோ எப்போவோ வாங்கி வச்சது. அது பத்திரமா இருக்கானு பார்த்துட்டு மேலே பரணில் இருந்த குமட்டி அடுப்பை எடுத்து அதில் கரியைப் போட்டுட்டுப் பிடிக்கக் காத்துட்டு இருந்தேன். அதுக்குள்ளே மின்சாரம் வர, போய் அவசரம் அவசரமாக் குளிச்சுட்டு வந்து ரைஸ் குக்கரில் சாதத்தையும் குமட்டி அடுப்பில் ரசம், மோர்க்குழம்பு, வெண்டைக்காய் கறியும் பண்ணி முடிச்சேன். அதுக்குள்ளே கொல்லையிலே காக்காய்க்கும், குருவிக்கும் பசி வந்து ஒரே சத்தம், மழை கொஞ்சம் விட்டிருந்தது. அதுங்களுக்குப் போட்டுட்டுப் பின் வந்த விருந்தாளிக்கும் போட்டுட்டு நாங்களும் சாப்பிடும்போது மணி ஒண்ணாயிடுச்சு. கணினியில் வந்து உட்கார்ந்தேன், மின்சாரமும் போயிடுச்சு. ஏதோ நான் சமைக்கன்னு வந்தாப்போல் வந்துட்டு உடனேயே போயிடுச்சு. இப்போத் தான் 5-00 மணிக்கு வந்திருக்கு.

மீண்டும் குமட்டி அடுப்பில் தான் காஃபி போட்டு முடிச்சு, (இன்னிக்குக் குமட்டி ஸ்பெஷல் காஃபி, இல்லைனா சாயந்தரம் டீ தான்) இட்டிலியும் பண்ணி முடிச்சாச்சு. ஆக மொத்தம் இன்னிக்குப் பழங்காலத்துக்குப் போயாச்சு. மழை இல்லைனா இந்த அனுபவம் எல்லாம் எங்கே கிடைக்கும்???

கண்ணன் வருவான், கதை சொல்லுவான்