பிள்ளையார் தான் காப்பாத்தினார்!

அப்பாவி தங்கமணி என்ற, என்னால் ஏடிஎம்னு செல்லமா :P அழைக்கப் படும் ஏடிஎம் அவர்கள், கடவுளும், நானும் என்ற தலைப்பில் எழுதச் சொல்லி இருக்காங்க. ஏற்கெனவே சாமியைப் பத்தி மட்டும் தான் எழுதிட்டிருக்கேன். ஆசாமிகளைப் பத்தி எழுதறதில்லை. இதிலே இன்னும் சாமியைப் பத்தி என்ன எழுதறதுனு யோசிச்சுட்டே அவங்க பதிவைப் பார்த்தேனா?சின்ன வயசிலே இருந்து ஆரம்பிச்சு எழுதி இருக்காங்க. அந்தச் சின்ன வயசிலே கோயிலில் வாங்கின பிரசாதம், சுண்டல், சர்க்கரைப் பொங்கல் எல்லாம் விட்டுட்டாங்கனு புரிஞ்சது. நாம இருக்கோமே! அதை எல்லாம் கவர் பண்ண. வேறே என்ன வேலை?

எப்போனு தெரியாது, நினைவு தெரிஞ்சதிலே இருந்து பிள்ளையார் தான் பிரண்டை எனக்கு. அவரோட சண்டையெல்லாம் போடுவேன். இப்போக் கூட முந்தாநாள் கூகிள் தடை போட்டப்போ, பிள்ளையாரே நீ என்ன செய்வியோ எனக்குத் தெரியாது. என்னாலே முடிஞ்ச வரைக்கும் பார்த்துட்டேன், இனிமேலே நீதான் எனக்கு எல்லாத்தையும் திரும்பத் தரணும்னு சொல்லிட்டுத் தூங்கப் போயிட்டேன். நிஜம்மாவே பொறுப்பைப் பிள்ளையாரிட்டக் கொடுத்ததாலோ என்னமோ அன்னிக்கு ரொம்பவே சீக்கிரமாயும், நல்லாவும் தூங்கினேன். மனசிலே இருந்த கலக்கம் தெளிந்து போயிருந்தது. சுபாஷிணி கிட்டேயும் அதைச் சொன்னேன். கவலையாயே இல்லை எனக்கு, எல்லாம் சரியாயிடும்னு தோணுதுனு சொன்னேன். காலையிலேயும் உடனே செக் பண்ண முடியலை. வீட்டில் வேலை இருந்தது. எல்லாம் முடிச்சுட்டு பதினோரு மணிக்குத்தான் பார்த்தேன். ஒன்பதரை மணிக்கே சுபாஷிணி(அம்பியோட சிநேகிதி)யும், தமிழ்ப்பயணியும் எல்லாம் சரியாயிடுத்துனு மெயில் போட்டிருந்தாங்க.அது வரைக்கும் நான் பாட்டுக்கு வேலையைப் பார்த்துட்டு இருந்தேன். பிள்ளையார் கைவிட மாட்டார்னு உறுதியாத் தெரியும்.


அம்மா எப்போவும் சொல்றது ஈஸ்வரி என்ற வார்த்தைதான். அப்பாவோ வெங்கடாசலதி, நீ தான்ப்பா னு சொல்லுவார். அண்ணாவுக்கும், தம்பிக்கும் அப்போ எந்த சாமி பிரியம்னு சரியாத் தெரியலை. ஆனால் மூணு பேரும் சேர்ந்தே வடக்கு மாசிவீதி, மேல மாசி வீதி சந்திப்பில் உள்ள நேரு பிள்ளையார் கோயிலுக்குப் போவோம். நாங்கல்லாம் போன காலகட்டத்திலே பிள்ளையார் இப்போ இருக்காப்போல் ஜெயில் சிறையில் இல்லை. தன்னந்தனியா காத்து வாங்கிட்டு இருப்பார். ஆல மரம் அப்போ இருந்தது. இப்போ தெரியலை. வேம்பும், அரசும் கூட இருந்தது. பெரிய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய் மரம் எல்லாமும். மர நிழல் வெகு தூரத்துக்கு வெகு தூரம் இருக்கும். அந்த நிழலில் பிள்ளையாரைச் சுத்தறதே ஒரு சுகம். நாங்க யாரானும் சாப்பிடலைன்னா, உடனே அம்மா ஒரு கிண்ணத்தில் சாதத்தைப் போட்டு நெய் ஊத்தி, பிள்ளையார் கோயில் பூசாரிகிட்டே மந்திரிச்சுண்டு வரச் சொல்லுவா. நாங்களும் மந்திரிச்சுக் கொண்டு வருவோம். பிள்ளையார் மகிமையா, மந்திர மகிமையா தெரியாது, அப்புறமாச் சாப்பிட ஆரம்பிப்போம்.

சரியா விபரம் புரியாத அந்த வயசிலே பிள்ளையார் கொழுக்கட்டையை நிறையச் சாப்பிட்டுத் தான் தொந்தி பெரிசா இருக்குனு நினைச்சுப்பேன். நாமளும் பிள்ளையார் மாதிரிக் கொழுக்கட்டை சாப்பிட்டால்னு தோணும்? எங்கே? அதெல்லாம் கணக்காய்த் தானே கொடுப்பாங்க! :P ஆடி வெள்ளி, தை வெள்ளிக்கிழமைகளில் அம்மா அரிசி மாவில் வெல்லம் சேர்த்துக் கிளறிச் சின்னச் சின்ன உருண்டைக் கொழுக்கட்டை பண்ணிப் பிள்ளையாருக்கு நிவேதனம் பண்ணிட்டு அங்கேயே விநியோகம் பண்ணிட்டு வரச் சொல்லுவா. வடக்கு மாசி வீதியிலேயே இருக்கும் வடக்குக் கிருஷ்ணன் கோயிலுக்கும் போவோம். அது ஒரு மாடக் கோயில்னு அப்போத் தெரியாது. அதனோட படிகளில் ஏறிப் போறச்சேயே நடுவில் செதுக்கி இருக்கும் கல் யானையின் மீது உட்கார்ந்து விளையாடறது ஒரு ஆநந்தம். காலை வேளையிலேயே அங்கே நடக்கும் கோஷ்டியில் சுடச் சுடக் கிடைக்கும் பிரசாதத்தின் ருசியோ ருசி!

அது தவிரப் புரட்டாசி சனிக்கிழமைகளில் பெரியப்பாவும், அவரோட வக்கீல் நண்பர்களும் சேர்ந்து நடத்தும் பஜனைகள், ஒவ்வொரு புரட்டாசி சனிக்கிழமையும் ஒவ்வொருத்தர் வீடு என முறை வைத்துக்கொண்டு அப்பா, பெரியப்பா வீடுகளில் நடத்தும் வெங்கடாசலபதி சமாராதனைகள், சமாராதனை என்றால் தெருவே வந்து சாப்பிடுவாங்க. மிகப் பெரிய அளவில் நடக்கும். கார்த்திகை மாதம் லக்ஷ்மிநாராயணபுர அக்ரஹாரத்தில் பெரியம்மா/பெரியப்பா குடி இருந்த ஸ்டோரில் நடக்கும் வைக்கத்து மஹாதேவ அஷ்டமி சமாராதனை, (பெரிய அண்டாக்களின் சாதம், சாம்பார், பாயாசம் ஒரே ஆள் ஒரு அண்டாவைத் தூக்கிட்டு வருவார், ஆச்சரியமா இருக்கும். இலைகளும் முதல் பந்தியில் எண்ணிப் போடுவாங்க, ஆனால் ஒண்ணு கூடுதலா வரும்னு சொல்வாங்க) , இந்த வைக்கத்தஷ்டமியிலே மஹாதேவருக்கு மாவிளக்குப் போடும் வழக்கமும் உண்டு. அந்த மாவிளக்கை வீட்டில் சுவாமி அலமாரியிலேயே வைச்சு யாருக்கானும் வயிற்றுத் தொந்திரவுன்னா எடுத்து வாயிலே போடுவாங்க. மாவிளக்கைச் சாப்பிடறதுக்குன்னே வயிற்று வலினு சொன்னதும் உண்டு!

நடு நடுவே ஆடிவீதிகளில் நவராத்திரிக் கச்சேரிகள், சிருங்கேரி ஸ்வாமிகளின் சொற்பொழிவுகள், கிருபாநந்த வாரியார், புலவர் கீரன், சேங்காலிபுரம் அநந்தராம தீக்ஷிதர், சந்தான கோபாலாசாரியார் போன்றவர்களின் உபந்நியாசங்கள், வாஞ்சியம் ஸ்ரீராமச்சந்திர பாகவதரின் அஷ்டபதி நிகழ்ச்சிகள், கிரிதாரி பிரசாத் அவர்களின் ஆன்மீகச் சொற்பொழிவுகள், திருப்புகழ் மணி அவர்களின் திருப்புகழ் பஜனை நிகழ்ச்சிகள்,ஸ்வாமி ஹரிதாஸ்கிரி அவர்களின் பஜனைகள், சொற்பொழிவுகள் என ஒன்றா, இரண்டா எடுத்துச் சொல்ல? அதோடு கூட மார்கழி மாதங்களில் பெண் குழந்தைகளுக்கு என்றே திருமதி ராஜம்மாள் சுந்தரராஜனால் தானப்ப முதலி அக்ரஹாரம் கண் ஆஸ்பத்திரி என அழைக்கப்பட்ட மங்கள நிவாஸில் நடக்கும் திருப்பாவை வகுப்புகள், அதிலே நடக்கும் பக்தி கலா நிகழ்ச்சி எனப்படும் நாட்டிய நாடக நிகழ்ச்சிகள், வீதிகளில் உலா வந்து அதிகாலையில் செய்யப் படும் பஜனைகள், வக்கீல் ஐயாசாமி அவர்களும், வக்கீல் ராமாராவ் அவர்களும் மார்கழி மாதங்களில் நடத்தும் ஐயப்பன் பஜனைகள், சமாராதனைகள், (அப்போல்லாம் மலைக்குப் போறதுக்கு முந்தி அன்னதானம்னு பண்ணிட்டுப் போவாங்க. போயிட்டு வந்து சமாராதனை பெரிய அளவில் நடக்கும்)

இது தவிர இருக்கவே இருக்கு மதுரைக்கே உரிய சித்திரைத் திருநாள், வைகாசி வசந்தோற்சவம், ஆவணி மூலத் திருவிழா, நவராத்திரி வைபவம், அழகர் ஆற்றில் இறங்குவது, தை, ஆடி மாதங்களில் காலம்பர சீக்கிரமாய் எழுந்து சமைச்சு வைச்சுட்டு, வண்டியூருக்கு நடந்தே போய் அம்மா மாவிளக்குப் போட நாங்களும் கூடவே போயிட்டு வருவோம். அங்கே தெப்பக்குளத்துக்கு எதிரே இருந்த தியாகராஜா கல்லூரியின் அடர்ந்த மரங்கள், முக்கியமாய் நாகலிங்க மரமும், அதன் பூக்களும், பொறுக்கவே போவேன். இதை விட வேறே என்ன வேண்டும்?? அந்த மாதிரியான நாட்களை என் குழந்தைகளுக்குக் கிடைக்கச் செய்ய முடியவில்லையே என்ற ஏக்கம் எனக்கு இன்றைக்கும் உண்டு. இப்படி அங்கே இருந்த ஒவ்வொரு நாளும் இப்படியே பக்திபூர்வமாயும், வேறே அநாவசியமான நினைப்புகளுக்கு இடம் கொடுக்காமலும் போயிட்டு இருந்ததுனு சொல்லலாம்.

இப்போவும் கூடிய வரைக்கும் பாரம்பரியப் பண்டிகைகள், விரதங்கள் என்று விடாமல் செய்யறோம். இதைக் குடும்பத்தினர் அனைவருமே அவங்களால் இயன்ற அளவுக்குச் செய்து வருகிறோம். காலம்பர எழுந்து முதல் அடி எடுத்து வைக்கும்போது சொல்ல ஆரம்பிக்கும் ஸ்ரீராமஜயம் அப்போ அப்போ மனசிலே ஓடிட்டே இருக்கும். நழுவ ஆரம்பிக்கும்போது தூக்கிவாரிப் போட்டு முழிச்சுட்டு அதைப் பிடிப்பேன். இவ்வளவே என் ஆன்மீகம்/பக்தி எல்லாம். கடந்த பத்து வருஷங்களாக யோகாசனப் பயிற்சி தினமும் உண்டு. இரவு தூங்க நேரம் ஆனால், அல்லது இரவுத் தூக்கம் சரியில்லைனால், முதல்நாள் பிரயாணம் செய்திருந்தால் மறுநாள் யோகாசனப் பயிற்சி வைச்சுக்கறதில்லை.