பெயர்க் காரணமெல்லாம் எதுவும் இல்லை!

பேர் சொல்ல ஒரு பிள்ளை என்று தான் சொல்லுவாங்க. பேர் சொல்ல ஒரு பெண் என்று சொன்னது இல்லை. அது ஏன்???? பொதுவாப் பிள்ளை வயிற்றிலே பிறக்கும் பிள்ளைகளே வாரிசு என்றாகிறது. எங்க அம்மாவுக்கு 47 ஆகஸ்டில் கல்யாணம். கல்யாணம் ஆகையில் அம்மாவுக்கு அப்போப் பதினைந்து வயசிருக்கும். ஏற்கெனவே அம்மா எட்டாவது, அந்தக் காலத்தில் ஈ எஸ் எல் சி என்னும் படிப்பும், ஹிந்தியில் விஷாரத் என்னும் படிப்பும் முடிச்சுட்டு ஆசிரியப்பயிற்சிக்குப் போகணும்னு சொல்லிட்டு இருக்கையில் அப்பா அப்போவே பெண் கேட்டுப்போயிருக்கார். பொதுவாய் பெண் கேட்டுப் பிள்ளை வீட்டில் போற வழக்கம் இல்லை. ஆனாலும், தாத்தாவும் பெரியப்பாவும் நண்பர்கள், பக்கத்துத் தெரு, இரண்டு பேரும் ஒண்ணாய் வக்கீல் தொழில் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். ஆகையால் திருமணத்துக்கு முன்னாடியே அப்பா அம்மாவைப் பார்த்திருக்கிறார். ஆனால் வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம் அப்போ மும்முரமா இருந்திருக்கு அதனால் அம்மாவுக்கும், அப்பாவுக்கும் திருமணம் கிட்டத்தட்ட நிச்சயம் பண்ணி இருந்து, அப்பா சுதந்திரம் கிடைச்சதும் தான் கல்யாணம்னு சொன்னதாலே இரண்டு வருஷங்கள் தள்ளிப் போயிருந்தது. சுதந்திரம் கிடைச்சு ஒரு வாரத்திலோ என்னமோ தெரியலை, கல்யாணம். உடனே ஒரு வருஷத்துக்குள்ளே அண்ணா பிறந்தாச்ச்ச். அண்ணா அப்பா வழியிலே முதல் பேரன் இல்லை. ஆனால் அம்மா குடும்பத்திலே அம்மாவுக்கும், அவங்க அக்காவுக்கும் ஒரே நாள், ஒரே முஹூர்த்தத்தில் கல்யாணம் பண்ணி வச்சிருக்காங்க. பெரியப்பாவுக்கும், பெரியம்மாவுக்கும் பிறந்த முதல் குழந்தை தங்கலை. அதுக்கப்புறமாய்ப் பிறந்த என்னோட அண்ணாவே வீட்டுக்கு முதல் குழந்தையாய் இருந்திருந்தார். அதுக்கப்புறமாய்ப் பெரியம்மாவுக்கு ஒரு பையரும், உடனேயே ஒரு பெண்ணும் பிறந்தாச்ச்ச்ச்ச் அம்மா என்னை அப்போத் தான் வயித்திலே உண்டாகி இருக்காங்க.


அம்மா வீட்டில் அம்மாவையும் சேர்த்து ஐந்து பெண்கள். ஆகையால் சிறப்புக் கவனம் எல்லாம் இருந்திருக்க வாய்ப்பு இல்லை. அப்பா வழியிலே பெண்களே குறைவு. பிறந்தாலும் ஒரே பெண் குழந்தைதான் பிறக்கும். ஆகவே பெண் குழந்தையை அப்பா ஆவலோடு எதிர்பார்த்திருக்கலாமோ என்னமோ! அந்தச் சமயம் என்னோட அம்மாவின் இரு பாட்டிமார்கள், தாய் வழித் தாத்தா போன்றோரும் என் தாத்தாவும் இருந்திருக்கின்றனர். எனக்கு நினைவு தெரிந்து இவர்களைப் பார்த்து விளையாடியது எல்லாம் நினைவில் இருக்கிறாது. என்னோட பெரியப்பா (எல்லாருக்கும் மூத்தவர்) தினமும் ராமாயணம் பாராயணம் செய்வார். அப்பாவும் அப்போத்தான் சுந்தரகாண்டப் பாராயணம் ஆரம்பித்திருக்கிறார். அந்தப் பாராயணம் முடியும் நாள் நான் பிறந்திருக்கிறேன் என்று செய்தி வந்திருக்கு. அதோட எங்க தாத்தா எப்போதும் ராம ஜபம் செய்வாராம். தாத்தாவின் மனைவி என்னோட தந்தைவழிப் பாட்டி பெயர் சீதா லக்ஷ்மி. எல்லாப் பேத்திகளுக்கும் அந்தப்பெயர் தான். இன்னமும் இது தொடர்கிறது. ஆகவே வீட்டிலே தடுக்கி விழுந்தா ஒரு சீதாலக்ஷ்மி மேலே தான் விழணும்.

பெரியப்பாவின் பெண்கள் உட்பட எல்லாருக்கும் ஏற்கெனவே சீதாலக்ஷ்மினு தான் பெயர் வைச்சிருக்காங்க. இந்தச் சமயம் நம்ம அவதாரம் ஏற்பட்டிருக்கு. என்னோட அம்மாவின் அம்மா, என் தாய்வழிப்பாட்டி என்னைப் பிறந்ததும் பார்த்துட்டுக் குழந்தை ரொம்பக் கறுப்பாய் இருக்கும், நோஞ்சானாய் இருக்கும்னு சொன்னாங்களாம். அம்மாவுக்குப் பெண்ணாய்ப் பிறந்து கறுப்பாயிருக்கேனு ரொம்ப வருத்தம்,. அழுதிருக்காங்க. ஆனால் என்னோட தாத்தாவும், அப்பாவும் கட்டாயம் குழந்தை நல்லா நிறமா இருப்பானு சொல்வாங்களாம். தாத்தா சீதாலக்ஷ்மினு பெயர் வைக்கணும்னு சொல்லி இருக்கார். பொதுவா எங்க பக்கத்திலே மூணு பெயர் வைக்கிறது உண்டு. தாய்வழிப் பெயர், தந்தை வழிப் பெயர், கூப்பிடற பெயர்னு. ஆனால் எனக்கு சீதாலக்ஷ்மினு ஏக மனசாத் தீர்மானம் போட்டு நிறைவேத்தியாச்ச்ச்ச்ச்./ ஆனால் எப்போலே இருந்து கீதானு கூப்பிட ஆரம்பிச்சாங்கனு தெரியலை. ஏனென்றால் எனக்கு நினைவு தெரிஞ்சு என்னை எங்க தாத்தாக்களும் சரி, அம்மாவின் அம்மா, அம்மாவின் பாட்டி, தாத்தா எல்லாரும் சீதுக்குட்டினோ, கட்டிக் கட்டி சீதா, தங்கக் கட்டி சீதானு கொஞ்சியோ தான் பார்த்திருக்கேன், கேட்டிருக்கேன்.

பள்ளிக்குச் சேர்ந்தப்போ கூட ஒண்ணாங்கிளாசிலே/இரண்டாவதிலே????? ஒருதரம் பள்ளியிலே கீதானு பெயர் கொடுத்திருக்கிறது பத்திச் சரியாப் புரியாமல்/ தெரியாமல் பரிக்ஷை பேப்பரில் சீதானு எழுதிக் கொடுத்திருக்கேன்னு சொல்வாங்க. அதுக்கப்புறம் கை எழுத்தை வைச்சுக் கண்டு பிடிச்சு வாத்தியார் கிட்டேச் சொன்னோம்னு சொல்வாங்க. ஆகவே வல்லி சிம்ஹன் சொல்றாப் போல் சுவையான செய்திகள் எதுவும் என் பெயர் சூட்டு விழாவில் கிடையாது. ஆனால் நான் ஆறாம் வகுப்புக்கு வந்தப்போ தான் ஒரு சுவையான சம்பவம். ஆறாம் வகுப்புக்கு நுழைவுத் தேர்வு உண்டு. அப்போதே கிட்டத்தட்ட இருநூறு பெண்கள் எழுதினோம். இரண்டே பிரிவு கொண்ட வகுப்பில் ஒரு வகுப்புக்கு 25ல் இருந்து முப்பதுக்கு மேல் எடுக்க மாட்டாங்க. ரொம்பக் கண்டிப்பா இடம் இல்லைனு சொல்லிடுவாங்க. அந்த நுழைவுத் தேர்விலே என்னோட பெயர் இருக்கிறதைப் பார்த்துட்டு அம்மா நுழைவுக்கான பணம் கட்டப் போனால் கீதாவா?? பணம் கட்டியாச்சேனு பதில் வருது. அம்மாவுக்கானா ஆச்சரியம். நான் அப்போப் பள்ளிக்குப் போகலை.

வீட்டிலே வந்து அம்மா விஷயத்தைச் சொல்லிட்டு என்னையும் அழைத்துக்கொண்டு மறுபடி பள்ளிக்குப் போனாங்க. இந்தப் பெண்ணா பாருங்கனு சொல்ல, பணம் கட்டுமிடத்தில் உள்ள பெண்மணி, அப்பாவோட வேலை என்னனு கேட்க, என் அப்பா சேதுபதி பள்ளி ஆசிரியர் என்று சொல்ல அவங்க செக் பண்ணிட்டு இல்லை, இதிலே உள்ள பெண்ணின் அப்பா பெயர் ராமகிருஷ்ணன், அவர் பள்ளி ஆசிரியர் இல்லைனு சொல்ல, அம்மா எங்க வீட்டுக்காரர் பெயரும் ராமகிருஷ்ணன் தான்னு சொல்ல ஒரே குழப்பம். அப்பாவோட இனிஷியலைக் கேட்க என். என்று அம்மா சொல்ல, அந்த கீதாவின் அப்பாவுக்கோ என்.ஆர். என்று இனிஷியல். அவங்க வீடு பக்கத்திலேயே இருந்தது. விசாரித்ததில் அவங்க அம்மா பிரபலமான பெண் மருத்துவர் கமலா என்பதும் புரிய வந்தது. உடனேயே அம்மா தேர்வு லிஸ்டில் இருக்கிறது ஒரே ஆர். கீதா தான். எங்க பொண்ணோட ரிசல்ட் என்ன ஆச்சுனு கேட்க, நல்லவேளையாப் பரிக்ஷை எழுதின பேப்பர்களை அவங்க வைச்சிருந்தாங்க.

ஒரு ஆசிரியரை அனுப்பி என்னையும் உடன் போகச் சொல்லி நான் எழுதின பேப்பரைத் தேடி எடுக்கச் சொல்ல, நானும் தேடினேன். தேடினதில் கண்டது மேலும் இரண்டு கீதா. இரண்டும் எஸ்.கீதா. கடவுளே என்று வேண்டிக்கொண்டு என்னோடதைத் தேட என் பேப்பர்கள் கிடைத்தன. இன்னொரு ஆர். கீதாவை விடவும் அதிக மதிப்பெண்கள் வாங்கி இருந்தேன் நல்லவேளையா! இரண்டு எஸ்.கீதாக்களும் வேறே பாஸ் ஆகி இருக்க அவங்களையும் அழைத்துக் கேட்டுக் குழப்பத்தைத் தீர்க்க என் பெயரிலே இனிஷியலில் என். ஆர். என்றும் இன்னொரு எஸ்.கீதாவுக்கு எம்.எஸ். என்றும் போட்டுப் பணம் கட்டச் சொல்லிப் பள்ளியில் சேர்ந்தேன்.

வல்லி சிம்ஹன் எழுதி இருக்காப்போல் மனதைத் தொடும் விஷயம் எல்லாம் எதுவும் இல்லை. கொஞ்சம் உப்புச் சப்பில்லாமல் இருக்கும். அவங்க கூப்பிட்டாங்க, இன்னிக்கு உடனே எழுதிடலாம்னு முடிவு பண்ணி எழுதிட்டேன்.