தங்கையை நலம் விசாரிக்கச் சொன்ன அண்ணா!

அண்ணாக்காரரைப் பார்க்கிறது கஷ்டமா இருந்தாலும் எப்படியோ பார்த்துட முடியுது. 2007-இல் தங்கையைப் பார்க்கப்போயிட்டுப் பார்க்க முடியாம, ரூ.50/- டிக்கெட் அப்போவே. அது வாங்கியும் பார்க்க முடியாமல் கூட்டத்தில் மூச்சுத் திணற ஆரம்பிக்கவே வெளியே வரவே காவல்துறை பாதுகாப்பு தேவைப்பட்டது. :( அதுக்கப்புறமா வெறுத்துப் போய் அந்தப் பக்கமே தலை வச்சுக்கூடப்படுக்கலை.  சென்ற வருடம் செப்டம்பரில் ஒரு கல்யாணம் . தவிர்க்க முடியாத கல்யாணம். போனேன்.  ஆனால் தங்கைக்காரியைப் பார்க்கப் போகமுடியலை.  நம்ம ரங்க்ஸ் வந்திருந்தால் ஒருவேளை போயிருப்பேன்.  ஆனால் அவர் கல்யாணத்துக்கு என்னை மட்டும் அனுப்பிச்சு வைச்சுட்டுத் தப்பிச்சுட்டார்.  துணைக்கு ஆளில்லாமலும், தனியாய்ப் போய் வரும் அளவுக்கு உடல் நலமில்லாமையும் சேர்ந்து போகவே இல்லை. வந்ததும் ரங்க்ஸ் திட்டினார்.  அவ்வளவு தூரம் போயிட்டுப் பார்க்காமல் வந்துட்டியேனு. அவ கிட்டே எனக்குக் கோபம்; உன்னைப் பார்க்க வரலைனு சொல்லிட்டேன் போனதரமேனு சொல்லிட்டேன்.

இப்போ இங்கே ஶ்ரீரங்கம் வந்ததும் மறுபடி நேத்துத் திடீர்ப் பயணம்; போகலாமா, வேண்டாமானு ஒத்தையா, ரெட்டையா விளையாடிட்டு இருந்தோம்.  கடைசியில் போய்த் தான் பார்ப்போமே, ஒண்ணுக்கு ரெண்டு கல்யாணம்னு முடிவு பண்ணினோம்.  அப்படியும் நேத்துக் காலம்பர வரைக்கும் கொஞ்சம் யோசனை தான். சமைச்சுச் சாப்பிட்டுவிட்டு ஒன்பதரை மணி போல வீட்டை விட்டுக் கிளம்பினோம். பத்து மணிக்குப் பேருந்தில் ஏறி இருந்திருப்போம்.  பனிரண்டரைக்கு மதுரையில் கல்யாணச்  சத்திரம் போயாச்சு.  அங்கே சாப்பாட்டுக் கடை முடியலை; சாப்பிடுன்னாங்க. வேண்டாம், காப்பி, டிபன் சாப்பிட்டுக்கறோம் 3 மணிக்கு.  அப்புறமா அண்ணாச்சி தங்கையைப் பார்த்துட்டு வானு சொல்லி இருக்கார்.  எப்போப் போனால் நிம்மதியாப் பார்க்கலாம்னு கேட்டோம்.  சாயரட்சை முடிஞ்சு போங்க; பார்க்கலாம்னு சொன்னாங்க.  சரினு டிபன், காப்பி முடிச்சு நாலரை மணி போல ஆட்டோ வைச்சுண்டு கிளம்பினோம்.

தெற்கு கோபுர வாசல்லே இறக்கி விட்டார் ஆட்டோக்காரர்.  அங்கிருந்து ஆடி வீதி சுத்தாமல் நேரே போயிடலாம்; அப்புறமாக் கூட்டம் வந்துடும்னு காவல்துறை ஆலோசனை வழங்க சரினு அங்கே உள்ளே இறங்கறச்சே வாசல்லேயே 100ரூ டிக்கெட் வாங்கிக்கோங்க, தங்கையை மட்டுமில்லாமல் அவள் கணவன் வீட்டோடு மாப்பிள்ளையையும் பார்த்துட்டு வரலாம்னு சொன்னாங்க.  அப்படியே செய்தோம்.  கொலு மண்டபத்தில் இருக்கும் வாசல் வழியாக உள்ளே விட்டாங்க.  அர்த்த மண்டபத்திலோ, அர்த்த மண்டப வாசல்லேயே உட்கார்த்தி வைக்கிறதை நிறுத்திட்டாங்க போல! ஆனாலும் பத்து நிமிஷம் யாருமே விரட்டாமல் திரும்பத்திரும்பத்திரும்பத் திரும்பத்திரும்பத்திரும்பப் பார்த்தோம்.  சண்டை போட்டேன்.   ஒரு காலத்தில்  சல்லிக்காசு கொடுக்காமல் உன்னை வந்து பார்த்திருக்கேன்.  எங்க வீட்டுப் பொண்ணு நீ.  இப்போ உன்னைப் பார்க்கக் காசு கொடுத்துக் கூடப் போனதரம் முடியலை.  இந்தத் தரம் நீ உங்க அண்ணா சொன்னதுக்காக எங்களுக்கு தரிசனம் கொடுத்திருக்கே போல. இப்படி எல்லாம் செய்யாதே.  எப்போவும் தரிசனம் கொடுக்கிறாப்போல் இந்த மானிடர்கள் மனதில் புகுந்து வேலை செய். விரைவில் உன்னைப் பார்க்கக் காசே இல்லைங்கற நிலைமை வரணும் னு வேண்டிக் கொண்டேன்.  வெளியே வரச்சே  இடப்பக்கமா வரணுமாம்;  அது தெரியாமச் சுத்திண்டு போகப் போனோம், பழைய வழக்கப் படி. அப்படிப் போங்கனு சொன்னதிலே மறுபடி ஒரு ஐந்து நிமிட தரிசனம்.  ராணியாச்சே! ராஜபோகமா இருக்கா.

அப்புறமா சுவாமி சந்நிதிக்கும் குறுக்கு வழியிலேயே போனோம். அப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்பா அந்தச் சிந்தூர ஆஞ்சநேயர் எவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வளவு பெரியவரா ஆயிட்டார்.  தொட்டுப் பார்த்து உறுதி செய்து கொண்டு வந்தேன்.  சுவாமி சந்நிதியிலும் கூட்டம் தான். என்றாலும் அர்த்த மண்டபத்துக்குள்ளே போய்ப் பார்க்க முடிஞ்சது.  அடுத்தடுத்து தீப ஆராதனை எடுத்துட்டே இருந்தாங்க.  நின்னு நிதானமாப் பார்த்துட்டு வந்தோம்.

அப்பாடி , நிஜம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மாவே மதுரைக்குப் போன திருப்தி பல வருடங்கள் கழிச்சு இம்முறைதான்.  எல்லாம் அண்ணா தயவு. மதுரை குறித்த மற்ற விபரங்கள் பின்னர்.