இருபத்தைந்து வருடங்கள் முன்னால் 3

சந்துரு வருவது தெரிந்ததும், அந்த இடத்தின் சூழ்நிலையே மாறியது.  மாமியார் தன்பெண்கள், பிள்ளைகளைப் பார்த்துக் கண் ஜாடை காட்ட, அவர்கள் ஏதோ வேலையாக இருப்பது போல் காட்டிக் கொண்டு அமர, கடைசி நாத்தனாரை அழைத்து மாமியார், "மன்னியை அழைச்சுண்டு போய் வாசலிலே தண்ணீர் தெளிச்சுக் கோலம் போடச் சொல்லு. கிட்ட இருந்து எல்லாம் காட்டு. இரு மன்னிக்குக் காப்பி கலந்து தரேன்.  குடிச்சுட்டுப் போகட்டும்." என உருகினாள். கேட்டுக் கொண்டே வந்த சந்துருவின் முகம் மலர்ந்திருந்தது. அப்படியே அம்மா பக்கத்தில் அமர, அம்மா தனியாக எடுத்து வைத்திருந்த முதல் டிகாக்ஷனில் சந்துருவுக்குக் காப்பியைக் கலந்து தானே ஆற்றிக் கொடுத்தாள்.

தம்பி, தங்கைகளைப் பார்த்த சந்துரு, "இவங்க இங்கே என்ன செய்யறாங்க?" என்று கேட்கவும், அடுத்த நிமிடம் அந்த இடம் காலியானது. அம்மா, மெதுவாக,
"ஏன் சந்துரு, ராத்திரி அவ எங்களைப் பத்தி எல்லாம் ஏதாவது கேட்டாளா? என்ன சொன்னா?" என மெல்லிய குரலில் கேட்க, "உங்களை எல்லாம் பத்திக் கேட்க அதுக்குள்ளே என்ன இருக்கு அம்மா! அதெல்லாம் ஒண்ணும் பேசல்லை.  அவளுக்கு வேலை கிடைச்சிருக்கு இல்லையா? அதை மாத்திக்கிறதைப் பத்திப் பேசினோம். இந்த வேலை வேண்டாம்னு நான் சொல்லிட்டேன்." என்றான்.

தூக்கி வாரிப் போட்டது அகிலாண்டத்துக்கு.  என்ன இவன் இப்படிச் சொல்கிறானே? அப்படின்னா அவளையும் பம்பாய்க்கு அழைத்துப்  போகப் போகிறானா? அவள் வேலையைச் சாக்கு வைச்சு இங்கேயே நிறுத்திக்கலாம், ஒரு வருஷம், இரண்டு வருஷம் போனால் இந்த இரண்டாவது பெண்ணைக் கரையேத்தலாம்.  அப்புறமா நடு நடுவே போய் இருந்துட்டு வரமாதிரி அனுப்பி வைக்கணும். அப்புறம் நம்ம பேரிலேயே குத்தம் சொல்லுவாங்க..  சின்னவங்க ரெண்டு பேருடைய படிப்பும் முடியணும்.  அதுக்குள்ளே, குழந்தை, குட்டினுஆயிட்டா, என்ன பண்ணறது! எப்படியானும் தடுத்தே ஆகணும். அவள் மனம் கணக்குப் போட்டுக் கொண்டிருந்தது.  அங்கே............

சொன்ன வேலைகளை முடித்துவிட்டுக் குளிக்கப் போனாள் ராதா.  அப்போது அம்மா அவளோடு சேர்ந்து குளியலறைக்குள் நுழைந்தாள்.  மெல்ல அவளிடம், "ராத்திரி என்ன நடந்தது தெரியுமா?  நீங்க இரண்டு பேரும் சாந்திக்கல்யாண அறைக்குள்ளே நுழைஞ்சாச்சு.  நாங்க எல்லாம் அப்புறமாச் சாப்பிட உட்கார்ந்தோம். யாரோ ஒரு மாமி, உங்க புக்ககத்து உறவு தான்.. உங்க மாமியார்ட்ட, மாட்டுப் பெண் வந்தாச்சு;  அடுத்த வருஷம் ஒரு பேரக்குழந்தையைப் பெத்துக் கொடுக்கச் சொல்லுங்கோனு சொன்னா.  அவ்வளவு தான். உடனே உங்க மாமியார் ஓனு அழ ஆரம்பிச்சா."
 

"எல்லாருமாச் சேர்ந்து என் பிள்ளையை என் கிட்டே இருந்து பிரிச்சுட்டீங்களே,குஞ்சும், குளுவானுமாக் குழந்தைகளை வைச்சுண்டு இருக்கேனே.  மூத்த பெண்ணை எப்படியோக் கரையேத்திட்டேன். இன்னும் இரண்டு பெண்கள் இருக்காளே.  அதுக்குள்ளே அவனை என் கிட்டே இருந்து பிரிச்சுட்டீங்களே.  நான் என்ன  பண்ணுவேன்?  நான் இருக்க மாட்டேன். உயிரோடயே இருக்க மாட்டேன். போறேன். செத்துத் தொலைஞ்சு போறேன்.  என் பிள்ளையைக் கூப்பிடுங்க.  அவனைப் பார்த்து நாலு வார்த்தை பேசிட்டு அவன் கிட்டே சத்தியம் வாங்கிண்டு செத்துப் போறேன்." அப்படினு கத்தினாங்க. அப்புறமா மயக்கம் வந்தாப்போல் கீழே விழுந்துட்டாங்க.  இலை மேலேயே விழுந்துட்டாங்க." என்றாள்.

ராதாவின் அடி வயிறு கலங்கியது.