அதாண்டா,இதாண்டா,போட்டி போட வந்துட்டோமே!:)

ஹிஹிஹி,அருணாசலம் படம் என்னோடஆன்மீகப் பயணம் பக்கத்திலே இருந்து எடுத்தேன்.  இந்தப் படம் என்னோட பிகாசா ஆல்பத்திலே கணினியிலே இருக்கு. நான் மடிக்கணினியில் எழுதுவதால் பதிவில் இருந்தே சுட்டுப்போட்டுட்டேன். எப்படியோ படம் என்னோடது தானே! எங்கள் ப்ளாக் போடற படத்துக்குப் போட்டியா இதுவரைக்கும் வேறு கிடைச்சுட்டு வருது. பார்ப்போம், அடுத்த வாரத்தில் இருந்து! :))))))

நேத்திக்கு என்னோட  நீண்ட நாள் நண்பரைச்சந்தித்தேன்.  நேத்திக்கு மதுரை போனோம்.  மாட்டுத்தாவணியில் இருந்து நேரே மீனாக்ஷியைத் தரிசிக்கச் சென்றோம்.  எப்போதும் தெற்கு கோபுர வழியாச் செல்வோம்.  இல்லைனா மேலகோபுரம்வழி. நேத்து வடக்கு கோபுரம் வழி சென்றோம்.   ஹைதை குண்டுவெடிப்பு எதிரொலி சோதனை மேல் சோதனை.  உள்ளே மீனாக்ஷி ஆனந்தமாக  ஸஹஸ்ரநாம அர்ச்சனாதிகள்  முடிந்து உச்சிக்காலத்துக்குத் தயாராகக்காத்திருந்தாள்.  நிதானமாகத் தரிசனம்செய்து கொண்டோம்.  பின்னர் சுவாமி சந்நிதிக்கு வந்து அங்கேயும் நன்றாக தரிசனம் முடித்துக் கொண்டு நேரு நகரில் என் அண்ணா வீடு செல்கையில்வடக்கு ஆவணிமூல வீதி, வடக்குமாசி வீதி,  மேல மாசிவீதி,சம்பந்த மூர்த்தித்தெரு வழியே ஆட்டோ செல்கையில், ராமாயணச் சாவடி கடந்ததைக் கவனிக்கவில்லை.  அல்லது இப்போ இல்லையா? ஒரு மண்டபம் இடிபாடுகளில் இருந்தது.  அதான் ராமாயணச் சாவடியா? :(   வடக்குக் கிருஷ்ணன் கோயிலின் படிகள் தரிசனம் கிடைத்தது.   வடக்கு ஆவணி  மூலவீதியில்  சென்ட்ரல் மார்க்கெட் இருந்த இடம் இப்போது காலி மைதானமாக உள்ளது.   அங்கே எத்தனை முறை பூக்கள் வாங்கப் போயிருக்கோம் என நினைத்துப் பார்த்தேன்.  அங்கே உள்ள பொன்னு ஐயங்கார் ஆரம்பப்பள்ளியைப்  பார்க்க மறந்து போச்சு!  அங்கே தானே ஐந்து வகுப்பு வரை படிச்சிருக்கேன்.

அதுக்கு அப்புறமா தானப்ப முதலி அக்ரஹாரம் செல்லும் வழியை ரங்க்ஸுக்குக் காட்டினேன். கொஞ்ச தூரத்தில் வந்துட்டார் நம்ம நண்பர். ஆட்டோவை விட்டு இறங்காமலேயே  அவரைப் பிரார்த்தித்துக்கொண்டேன். எத்தனை,எத்தனை பரிக்ஷைகள்!  பரிக்ஷை எழுதிய இடம் வேறாக இருந்தால் கூட கிளம்பும் முன்னர் வந்து இவரைப்பார்த்துவிட்டுப் பேனாவை  அவர் பாதத்தில் வைத்துப் பிரார்த்தித்துக் கொண்டு விபூதி வாங்கிக்கொண்டு திரும்பி வருவது வழக்கம். எனக்கோ, அண்ணா,தம்பிக்கோ சாப்பாடு சாப்பிட முடியாமல் வாந்தி, வயிற்றுக் கோளாறு இருந்தால் அம்மா ஒரு கிண்ணத்தில் சாதத்தைப் போட்டு இந்தப் பிள்ளையாரை தினம் தினம் வழிபடும் பூசாரியிடம் கொடுத்து மந்திரித்து வாங்கி வரச் சொல்லுவாள்.  அப்படியே செய்வோம்.  அவர் என்ன மந்திரிப்பார் என்பதெல்லாம் தெரியாது. ஆனால்  அதைத் தான் முதலில் ஆளுக்கு ஒரு வாய் சாப்பிடுவோம்.  அவ்வளவு ஏன்? என் பெண்ணுக்கு திடீர்னு பால் சாப்பிட முடியாமல் அலர்ஜி வந்தப்போ கூட அம்மாவே பாட்டிலில் பாலைஊற்றிக் கொண்டு இங்கே வந்து மந்திரித்து எடுத்து வந்து கொடுத்திருக்காங்க.  எல்லாம் நினைவில் வந்தது.

சந்திரா என்ற பெயரில் இருந்த பழனி தியேட்டர்  இருந்த இடம் இப்போது வேறு ஏதோ!  இந்தச்சந்திரா தியேட்டரில் தான் பார்த்திபன் கனவு படம் பார்த்தேன்.   இங்கே எஸ்.பாலசந்தரின் (வீணை பாலசந்தர்)  "பொம்மை"  படம் ஓடினப்போ பலமுறை போயும்  டிக்கெட்டே கிடைக்காமல்  கடைசி வரை படம் பார்க்கவே முடியலை. :(  இன்று வரையும் பார்த்ததில்லை!  அப்போது கூட்டம் தாங்காமல் ஜனங்கள் வெளியே எல்லாம் நிற்பார்கள்.  போக்குவரத்தே ஸ்தம்பிக்கும்.  அதே போல் சென்ட்ரல்  தியேட்டரில்  புதுப்படம் வந்தால்  அங்கே கூட்டம் கூடி  இப்படித்தான் நடக்கவே முடியாதபடி இருக்கும்.   ஏற்கெனவே மேல கோபுர வாசல் நெரிசல் தாங்காது. பொதுவாக நான் பார்த்த இடங்கள் எதுவும் அதிகமாய் மாற்றம் தெரியவில்லை என்றாலும்           முக்கிய வீதிகளில் கட்டிடங்கள் எல்லாம் பழைய மாதிரியில் இருந்து மாறி உள்ளன.   ஆனால்  இன்னமும் மாசி வீதிகளில் மக்கள் வசிக்கின்றனர்.  ஆவணி மூல வீதியில் தான், குறிப்பாக மேல ஆவணி மூல வீதி, தெற்காவணி மூல வீதியில் தான் குடியிருப்புகள் அனைத்தும் வணிக வளாகங்களாகி விட்டதாய்த் தெரிய வருகிறது.  இன்னும் அந்தப் பக்கம் போய்ப் பார்க்கலை.  அதுவும் ஒரு நாள் போகணும்.