இன்னமும் சூரியனார் கோயிலில் தான் இருக்கோம்!

மேலே மண்டபம் போல் தெரிகிற இடத்தில் சூரியனின் சிற்பம் உள்ளது. மேலே ஏறும்படியாகப் படிக்கட்டுகள் எளிதாக இல்லை. ஒவ்வொரு படியும் இரண்டு, மூன்று அடி உயரத்தில் உள்ளன. இது போல் இரண்டு தளம் ஏற வேண்டும் என்பதால் ஏறவில்லை. :(



படத்துக்கு நன்றி விக்கி பீடியா!



படத்தில் இடப்பக்கம் காணப்படுவது  கோயிலின் ஆதி கட்டுமானம். 1837 வரை இப்படிப் பட்ட விமானத்துடன் காணப்பட்டது சூரியன் கோயில். விமானத்தின் உயரம் கிட்டத்தட்ட 230 அடி என்று சொல்கின்றனர். இந்த விமானம் அங்குள்ள மண்ணின் தன்மையினால் தாக்குப் பிடிக்க முடியாமல் விழுந்து விட்டது எனவும் மூலஸ்தானத்தில் இருந்த சூரியனார் இப்போது புரியில் இருப்பதாகவும் சொல்கின்றனர். எனினும் மேல் தளத்தில் நாலு பக்கமும் சூரியனின் சிற்பம் நம்மூரில் கோஷ்டத்தில் வைத்திருப்பது போல் வைத்திருக்கிறார்கள். அதில் ஒன்று உதய சூரியனாகவும் இன்னொன்று மதிய நேரத்து நண்பகல் சூரியனாகவும், இன்னொன்று அஸ்தமன சூரியனாகவும் சொல்கின்றனர். நான்காவது எதற்கு எனத் தெரியவில்லை.

ஜகமோகனா என்னும் அர்த்த மண்டபமும், நாட்டிய மண்டபமும், போஜன மண்டபமும் மட்டுமே இப்போது இருப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறது. பவிஷ்ய புராணம், சாம்ப புராணம் ஆகியவற்றில் மூன்று சூரியக் கோயில்கள் குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதாகத் தெரிய வருகிறது. அவற்றில் கோனாரக்கில் ஒன்றும், மத்ராவில் ஒன்றும் முல்தான் எனப்படும் பாகிஸ்தானின் பஞ்சாபிலும் உள்ளது எனச் சொல்லப்படுகிறது. கோனாரக்கில் உள்ள இந்தக் கோயில் தற்சமயம் தொல்பொருள் பாதுகாப்புத் துறையின் வசம் உள்ளது. கோயிலின் பல சிற்பங்கள் கடல் காற்றால் அல்லது வேறு ஏதேனும் காரணம் இருக்கலாம். அரிக்கப்பட்டு வருகின்றன. ஆங்காங்கே செப்பனிடும் வேலைகள் நடந்தாலும் பழைய முறையில் அது வருமா என்பது சந்தேகமே!

இதைத் தவிரவும் இந்தக் கோயிலுக்கு அருகே இன்னமும் இரு கோயில்கள், ஆனால் இதை விடப் பழமை வாய்ந்தவை இருப்பதாகவும் சொல்கின்றனர். ஒன்று மாயா தேவிக்கான கோயில், இன்னொன்று வைஷ்ணவிக்கான கோயில். இரண்டிலுமே மூலஸ்தானத்தில் எந்தவிதமான கடவுளரும் இல்லாமல் காணப்படுகின்றன.  இந்தக் கோயிலின் ஒரு சக்கரத்தின் மூலம், நாள், கிழமை, நேரம், இரவு, பகல் போன்றவற்றை அறிந்து வந்தனர் என்றும் தெரிய வருகிறது.

இன்னும் சில கூற்றுகளின் படி இந்தக் கோயிலின் இத்தகைய மோசமான நிலைக்குப் பல காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன. பதினான்காம் நூற்றாண்டில் கோயில் நல்ல நிலையில் இருந்ததாகத் தெரிய வருகிறது. பதினாறாம் நூற்றாண்டில் அயினி அக்பரியில் அபுல் ஃபாசலின் கூற்றுப்படி கோயில் நன்றாக இருந்தாலும் அதே நூற்றாண்டில் ஒடிஷாவை காலா பஹர் என்பவன் தாக்கிய சமயம் இங்கேயும் தாக்குதல்கள் நடந்ததாகச் சொல்கின்றனர். பதினேழாம் நூற்றாண்டில் அப்போதிருந்த ராஜாவால் அங்கிருந்த சூரியனின் விக்ரஹம் அகற்றப்பட்டு புரி கோயிலில் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டதாகத் தெரிய வருகிறது.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஜேம்ஸ் ஃபெர்கூஸன், இங்குள்ள மண்ணின் தன்மையே கோயில் இடிந்ததற்குக் காரணம்  என்று சொன்னாலும் கோயிலின் அஸ்திவாரம் உறுதியாகவே இருப்பதாகவும் கோயில் பூமியில் புதைந்து போகும் நிலையில் இல்லை என்றும் சொல்கின்றனர். இன்னும் சிலர் கோயில் கட்டுமானங்களே முழுமையாக முடியவில்லை என்றும் கருதுகின்றனர்.  இடி, மின்னல்களாலும் கோயிலில் தாக்கங்கள் ஏற்பட்டிருக்கலாம் எனவும் பூகம்பங்கள் ஏற்பட்டதும் காரணமாக இருக்கலாம் என்றும் சொல்கின்றனர். ஆனால் கோயில் பதினாறாம் நூற்றாண்டிலேயே சிதைய ஆரம்பித்திருக்கிறது என்பதை 1929 ஆம் ஆண்டில் செய்யப்பட்ட ஓர் ஆய்வு நிரூபிக்கிறது.