திடீர் விருந்தாளிகள் அதிகாலையில் வரவு!

இஃகி, இஃகி, இஃகி, இன்னிக்குக் காலம்பர ஐந்து மணிக்கு எழுந்துக்கும்போதே லேசாகத் தூறல். வானம் என்னமோ பெரிசாக் கொட்டும் போல பாவ்லா காட்டிக் கொண்டிருந்தது. நான் வாசல் தெளிக்கும் வேலையெல்லாம் முடித்துக் கொண்டு காஃபி டிகாக்‌ஷன் போட்டுக் கஞ்சியும் தயார் செய்துட்டு நம்ம ரங்க்ஸ் வரவரைக்கும் காத்துண்டு இருக்கணுமேனு மறுபடி படுக்கையில் போய்ப் படுத்துட்டேன். அவர் கோபுர தரிசனம் முடிக்கப் பத்து நிமிஷத்துக்கு மேலாகும். ஆகவே படுத்துட்டு இருந்தப்போ திடீர்னு கத்தினார் பாருங்க! தூக்கி வாரிப் போட்டது. என்னனு கேட்டால் இங்கே வந்து பார்னு ரகசியமாக் கூப்பிட்டார். சத்தம் போட்டால் ஓடிடுங்க! என்னவோ ஏதோனு எழுந்து வந்து பார்த்தால் கம்ப்யூட்டர் அறையின் தெற்குப் பார்த்த ஜன்னலில் ஒடுங்கிக் கொண்டு நம்மாளுங்க நாலு பேர் உட்கார்ந்திருக்காங்க. ஜன்னலுக்கு உள்ளே இருந்த எங்களையே பார்த்தாங்க. அதிலும் அம்மாவுக்கு ஒரே முறைப்பு.  நாங்க என்னடா? என்ன விஷயம்னு கேட்டதும் முகத்தை நீட்டிக் கொண்டு உன்னிப்பாகப் பார்த்தனர் நால்வரும்.  ஏற்கெனவே நேற்றே சொல்லி இருந்தார்.  ஜன்னலுக்கு மேலிருக்கும் சன்ஷேடில் உட்கார்ந்துக்கறாங்க. வால் நீளமாகக் கீழே தொங்குது என்று சொன்னார். நான் போய்ப் பார்க்கறதுக்குள்ளே அது போயிடுத்து! இன்னிக்கு விடிந்தும் விடியாத அதிகாலை கருக்கிருட்டில் இவை குடும்பத்துடன் தேடி வந்து உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தன.

வெளிச்சம் இல்லாததால் விளக்குப் போடறேன் என்றார். வேண்டாம், ஓடிப் போயிடுங்க என்று சொல்லிவிட்டு மெதுவாக செல்லை எடுத்துக் கொண்டு வந்தேன். அட? காமிரா அங்கேயே தானே கம்ப்யூட்டர் டேபிளில் இருந்தது! அது நினைவில் இல்லை. முதலில் கொஞ்சம் பயத்துடனேயே இரண்டு படங்கள் எடுத்தேன். திருப்தியாக இல்லை. அதுக்குத் தான் விளக்குப் போடறேன் என்று மறுபடி ரங்க்ஸ் சொல்ல வேண்டாம்னு சொல்லிட்டுக் கொஞ்சம் கிட்டப் போய்ப் படம் எடுத்துக் கொண்டேன். திருப்தி இல்லை தான்! ஆனால் விளக்கைப் போட்டால் அதுங்க அங்கேயே உட்கார்ந்திருக்கும் என்பதற்கு உத்தரவாதம் இல்லையே! வந்தவரை போதும்! என்ன சொன்னால் நெ.த. தான் சொல்லுவார்! அவருக்கு அதே வழக்கம். சொல்லிக் கொண்டு இருக்கட்டும்னு விட்டுட்டேன்.  அம்மாவுக்கு அப்பாவோ அது? பேன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. அதுக்குள்ளே ஒரு சின்னக் குட்டியார் இடப்பக்கம் கடைசியில் இருப்பவர் வலைக்கதவின் ஒரு பக்கத்துக் கொண்டி கழன்றிருந்ததால் அதை எடுத்துட்டு உள்ளே வரலாமா என ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார். கதவும் கொஞ்சம் போல் திறந்தும் விட்டது. இடுக்கு வழியாகக் கையை உள்ளே நுழைக்கப் பார்த்தார். உடனே நம்மவர் கம்பை எடுத்துக்கொண்டோ/எடுக்காமலோ அவற்றை விரட்டினார். எல்லாம் போயிடுத்துங்க! அதுக்கப்புறம் அந்த வலைக்கதவுப் பக்கம் இருக்கும் கண்ணாடிக்கதவை நன்கு அழுத்தி மூடி விட்டு வந்தார்.

காலை இருட்டில் அதுங்க இருப்பது சரியாத் தெரியலை! என்றாலும் பெண்ணுக்கும், பையருக்கும் அனுப்பி வைச்சேன். அவங்க பார்த்து ரசிச்சாங்க!

இரண்டு, மூன்று நாட்களாகக் காற்று வேகம் அதிகம்! வண்டி ஓட்டமுடியவில்லை. நேற்றுப் பெரிய ரங்குவைப் போய்ப் பார்த்து சுமார் ஆறு மாதங்களாவது ஆகி இருக்கும்னு போயிட்டு வந்தோம். காலம்பரவே கோயிலில் கூட்டம் அதிகம் இல்லைனு புரிஞ்சது. அதோடு பெரிய ரங்குவுக்கு இப்போ ஜ்யேஷ்டாபிஷேஹம் முடிஞ்சு தைலக்காப்புச் சார்த்தி இருப்பதால் முக தரிசனம் மட்டும் தான். முழுசாவும் பார்க்க முடியாது.  திருவடி தரிசனம் இல்லை.  அதனாலும் கூட்டம் குறைவு! நாங்க போகலாம், வேண்டாம்னு எப்போவும்போல் இழுத்துப் பறித்துக் கொண்டு இருந்தோம். கடைசியில் 3 மணிக்குப் போகலாம் வானு கூப்பிட்டார். உடனே கிளம்பினோம். வழக்கமான முறையில் முதலில் தாயாரைப் பார்த்தோம். அங்கேயும் கூட்டம் அதிகம் இல்லை என்றாலும் உள்ளே சந்நிதிக்கு நேரே மக்கள் நின்று கொண்டு நகராமல் பார்க்கவிடாமல் செய்து கொண்டிருந்தனர். நல்லவேளையா நாங்க வந்தப்போ அவ்வளவு கூட்டம் இல்லை. தாயாரைப் பார்த்து சடாரி சாதித்துக் கொண்டு மஞ்சள், மரிக்கொழுந்து பிரசாதம் வாங்கிக் கொண்டு வைகுண்ட வாசல் அருகே தன்வந்திரி சந்நிதிக்குப் பக்கம் நின்றோம். சிறிது நேரத்தில் பாட்டரி கார் வந்தது.



அதில் போய் ஆர்யபடாள் வாசலில் இறங்கிக் கொண்டு உள்ளே போனால் ஐம்பது ரூபாய்ச் சீட்டு வாங்கும் இடத்தையே மாத்தி இருக்காங்க! என்னடா இது சோதனைனு நினைச்சுட்டுப் போனால் அங்கே உள்ளே இருந்தவர் கூட்டமே இல்லை. சும்மாப் போய்ப் பாருங்கனு சொல்லிட்டாராம். சரினு போனால் வழியில் இருந்த பாவைகளும் நேற்று எதுவும் கேட்கவில்லை. நாங்க உள்ளே போகிற வழியில் செல்வதைப் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தனர். உள்ளே போனால் அங்கே தான் சந்தனு மண்டபத்தில் ஜெய, விஜயர்களுக்கு எதிரே சுமார் பத்துப் பதினைந்து நிமிஷங்கள் காத்திருக்க வேண்டி வந்தது. பின்னர் உள்ளே போகும்போதே ரங்குவைப் பார்த்துக் கொண்டே போனேன். நம்பெருமாளும் உட்கார்ந்திருந்தார். எட்டிப் பார்த்ததில் பக்கத்தில் யாகபேரர் இருப்பதும் தெரிந்தது. சரினு மறுபடி ரங்குவைப் பார்த்தேன். மார்பு வரை ஆடை மூடி இருக்க முகம் எந்த அலங்காரங்களும் இல்லாமல் எண்ணெய்க்காப்புடன் காட்சி அளித்தார் ரங்கு! நன்கு தரிசனம் செய்து கொண்டோம். நம்பெருமாள் வழக்கம் போல் நமட்டுச் சிரிப்புடன் காட்சி தந்தார். ஆடி 28 ஆம் தேதி வருவீங்க இல்லையா, அப்போப் பார்க்கலாம் என மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டேன். நேற்று பட்டாசாரியார்களும் கடுகடுவென விரட்டாமல், மெதுவாகவே பார்த்தாச்சுன்னா போங்க மாமி! என்று சொன்னார்கள். அப்படியும் ஒரு நிமிஷம் நின்று ரங்குவைப் பார்த்துட்டுத் திரும்பி வந்தேன்.

3 மணிக்கு வீட்டை விட்டுக் கிளம்பி 4-10க்குள் ரங்கு, தாயார் இருவரையும் பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்கும் கிளம்பியாச்சு!