என்னென்னமோ நினைப்புகள்!

 ஏன் பதிவுகள் போடலைனு கில்லர்ஜி கேட்டிருக்கார். போட்டிருக்கணும் தான். ஆனால் முடியலை. உட்கார்ந்து எழுத முடியலை என்பது ஒரு காரணம் என்றாலும் மனம் இருந்தால் உட்கார்ந்து எழுதிடுவேன் என்பதும் உண்மை. ஆனாலும் மனம் எழுதுவதில் பதியவில்லை. ஏதோ நாட்கள் ஓடுகின்றன என்ற அளவில் ஓடுகின்றன. எதையும் முன்போல் கவனித்துச் செய்வதில்லை. மனச்சோர்வு ஒரு காரணம் என்றாலும் எழுத நினைத்த/நினைக்கும் விஷயங்களை எழுதினால் பலருக்கும் கோபமும் வரும். இந்தக் கால கட்டத்தில் உருப்படியாய்ச் செய்தது பொன்னியின் செல்வன் ஐந்து பாகங்களையும் படிச்சு முடிச்சேன் என்பது தான்.படிப்பதில் இருக்கும் சுவையும் ஆர்வமும் திரைப்படம் பார்க்கையில் இருக்குமானு தெரியலை.

இங்கே ஒரு திரை அரங்கில் சனி, ஞாயிறு மாலைக்காட்சியாகப் பொன்னியின் செல்வன் போடுவதாகச் சுற்றறிக்கை வந்தது. ஆனால் எங்களுக்கு அதில் ஆர்வம் எல்லாம் இல்லை என்பதால் போகவில்லை. இங்கே எனக்கு ஜியோ கொடுக்கும் திரைப்படங்களில் அது வந்தால் அப்போப் பார்க்கலாம். நான் அமேசான்/நெட்ஃப்ளிக்ஸ் எல்லாம் பணம் கட்டிப் பார்க்கும் ரகமும் இல்லை. இந்த ஓசிப்படங்களிலேயே கோமதி அரசு, ஸ்ரீராம் எல்லோரும் சொன்னாங்களே என்று ஹே சினாமிகா மட்டும் பார்த்தேன். அதுவும் சுமார் பத்து நாட்களுக்கு மேல் ஆச்சு. நான் படம் பார்க்க உட்கார்ந்தால் மின்சாரம் போயிடும் அல்லது இணைய இணைப்புப் போயிடும். இப்படியே இருந்து ஒரு நாள் சிரமப்பட்டு உட்கார்ந்து பார்த்து முடிச்சேன். காஜல் அகர்வால் வந்தப்புறமாப் படம் பரவாயில்லை ரகம்/பார்க்கவும் முடிந்தது. முடிவு எதிர்பார்த்தது தான். இம்மாதிரிப் பல படங்கள் தமிழ்/தெலுங்கு/கன்னடம்/மலையாளம்/ஹிந்தியில் வந்திருக்கு. 

நான் விமரிசனங்கள் படிச்சவையோ ராகெட்ரி/காஷ்மீரி ஃபைல்ஸ் போன்ற படங்களோ இந்த ஜியோவில் இல்லை. அதனாலும் படம் பார்க்கும் ஆவல் தோன்றவே இல்லை. இந்த சினாமிகா படத்தின் வெளிப்புறக் காட்சிகள் நன்றாக இருந்தன. இதுவரை அதிகம் பார்க்காத இடங்கள். மற்றபடி குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்படியாகப் படம் இல்லை என்பதே உண்மை. ஆனால் சொன்னால் நண்பர்கள் உனக்கு வயசாயிடுச்சு, ரசிக்கத் தெரியலை என்றெல்லாம் சொல்லலாம். சொல்லிட்டுப் போகட்டும். அழுத்தமான கதை, பொருள் செறிந்த பாடல்கள், காதுக்கு இனிமையான இசை எல்லாம் உள்ள படத்தைத் தேடித்தான் பிடிக்கணும்.

அதோடு இல்லாமல் இரண்டு மடிக்கணினியுமே என்னைப் பார்த்துட்டு அதுங்களும் அடிக்கடி உடம்பு முடியாமல் படுத்துக்குதுங்க! தோஷிபா கணினியில் உட்கார்ந்தால் எனக்கு வசதி. ஆனால் அதிலே எப்போவானும் இணைய இணைப்பு வரும். அதுக்கு வயசு ரொம்ப ஆகிவிட்டதால் பலவீனமான நிலையில் இருப்பதால் இணைப்புச் சரியாக வருவதில்லை. இந்த "டெல்" கணினியிலோ கீபோர்ட் ஓட்டமாய் ஓடிக்கொண்டே இருக்கும். நாலைந்து முறையாவது  ரீ ஸ்டார்ட் பண்ணினால் போனால் போகுது என்று ஏதோ ஒரு அரை மணி நேரம் ஒத்துழைக்கும். அதுவும் இதில் ஈ கலப்பை சரியா வரலை என்பதால் சுரதாவில் அடிச்சு ஃபான்ட் மாத்தி காப்பி, பேஸ்ட் பண்ணித் தான் போட வேண்டி இருக்கு. முக்கியமாய் மனச்சோர்வுக்கு இதெல்லாமும் ஒரு காரணம்.

இப்போக் கூடக் காலை ஐந்தே முக்காலில் இருந்து முயற்சி பண்ணினதில் இப்போத் தான் இந்தக் கணினி வேலை செய்ய ஆரம்பிச்சிருக்கு. கூகிள்க்ரோமைக் க்ளிக் செய்தால் பைத்தியம் மாதிரி வின்டோஸ் வேர்ட் திறக்கிறது. அதைக் கான்சல் செய்வதற்குள் போதும் போதும்னு ஆகிறது. இதெல்லாமும் சேர்ந்து இன்னமும் உடல்/மனம் சோர்வு அதிகம் ஆகிறது. ஏற்கெனவே எங்க பெண்ணிற்கு 2 வருடங்களாகத் தொடர்ந்து இருந்து வரும் வயிற்றுப் பிரச்னை வேறே இன்னமும் சரியாகலை என்பதாலும் மனம் அதிகம் சோர்வடைகிறது. மனசு பதிஞ்சு எதிலும் ஈடுபாட்டுடன் வேலை செய்யவே முடியறதில்லை. புத்தகங்கள் வெளியிடுவதற்கு எடிட் செய்யணும்னு நினைச்சால் கூட முடியறதில்லை. எப்போ முடியுமோ சரி அப்போப் பார்த்துக்கலாம்னு விட்டுட்டேன்.

காலங்கார்த்தாலே எல்லோருக்கும் மன வருத்தத்தைக் கொடுக்க வேண்டாம்னு இதை மத்தியானமா வெளியாகறாப்போல் வெளியிடுகிறேன். சரிதானே!