பெண்கள், இந்நாட்டின் கண்கள்?

"நிலத்தின் தன்மை பயிர்க்குள தாகுமாம்!
நீசத் தொண்டும் மடமையும் கொண்டதாய்
தலத்தில் மாண்புயர் மக்களைப் பெற்றிடல்
சாலவேயரிதாவதோர் செய்தியாம்:

குலத்து மாந்தர்க்குக் கற்பியல்பாகுமாம்
கொடுமை செய்தும் அறிவை யழித்துமந்
நலத்தைக் காக்க விரும்புதல் தீமையாம்
நங்கை கூறும் வியப்புக்கள் கேட்டீரோ!" புதுமைப் பெண் பற்றிப் பாரதி சொன்னது இது. பாட்டு ரொம்பப் பெரியது. கொஞ்சமாய்ப் போடுகிறேன்.

இன்றைக்கு மகளிர் தினம். பல இடங்களில் இருந்தும் மகளிர்க்கு வாழ்த்துக்கள் பெருகுகின்றன. பொதுவாக நாம் அந்தக் குறிப்பிட்ட நாள் மட்டும் கொண்டாடிவிட்டு மறுநாள் முதல் அதை மறந்து விடுவோம்.
இந்த மகளிர் தினமும் என்னைப்பொறுத்த வரை அப்படித்தான் போகப் போகிறது. ஏனெனில் இன்று ஒருநாள் மட்டும் மகளிர் தினம் கொண்டாடிவிட்டால் சரியாப் போச்சா?

பெண் என்பவள் வாழ்வின் ஆதார சுருதியாக இருப்பவள். பெண் இல்லை என்றால் எதுவும் கிடையாது. பெண் இல்லாத உலகில் காட்டுத் தனம்
தான் மிகுந்திருக்கும். அந்தப் பெண் என்பவளை நாம் எப்படி வைத்திருக்கிறோம்? இல்லை அவள் தான் தன்னை எப்படி முன்னேற்றிக்
கொண்டிருக்கிறாள்? என்று பார்த்தால் எதுவும் இல்லை. பாரதி கண்ட புதுமைப் பெண்ணா இன்று இருக்கிறாள்? இல்லையே! பாரதி கண்டது இந்தப் புதுமைப் பெண்ணை இல்லை.

முன்காலத்தில் இருந்தே பெண்கள் எல்லாவற்றிலும் சிறந்து தான் விளங்கி
வந்திருக்கிறார்கள். அதற்கு எடுத்துக்காட்டாக ஒரு ஒளவையும், ஒரு
காரைக்கால் அம்மையும், ஒரு பாண்டிமாதேவியும், திலகவதியாரும்
போதும். எதிலும் குறைந்தவர்கள் இல்லை பெண்கள். ராணி மங்கம்மாள், ராணி லட்சுமிபாய், ராணி துர்க்காவதி, ராணி அகல்யா பாய் போன்றவர்கள்
இருந்திருக்கிறார்கள். வீரம், வித்தை, கல்வியில் சிறந்து விளங்கி இருக்கிறார்கள். பெண்கள் எந்த விதத்திலும் இழிவு படுத்தப் பட்டதாய்த் தெரியவில்லை. இன்னும் சொல்லப் போனால் முக்கியமான
தருணங்களில் முக்கியமான முடிவுகள் தன் மனைவியைக் கேட்டுக் கொண்டு எடுத்தவர்கள் உண்டு.

கணவன் சந்நியாசம் வாங்க வேண்டுமென்றால் கூட மனைவி இருக்கும்போது அவள் அனுமதிக்கவில்லை என்றால் சந்நியாசி ஆக முடியாது. அப்படி ஓர் உயர்ந்த இடத்தில் இருந்தவர்கள் நம் பெண்கள். இன்றோ பெண்கள் அநேகமாய் நன்றாய்த் தான் படிக்கிறார்கள். சில
இடங்களில் படிக்கும் பெண்களைப்படிப்பை நிறுத்தித் திருமணம் செய்து வைக்கும் வழக்கமும் இருக்கிறது. பொதுவாகப் பெண்கள் சமூகக் கட்டுப்பாட்டிற்குள் இருக்கிறார்களா என்றால் இல்லை! இன்றைய நாட்களில் பெண்கள் அதிகம் ஏமாற்றுபவர்களாயும். ஏமாறுகிறவர்களாயும்தான் இருக்கிறார்கள். இதற்குப் படிப்பு ஒன்று மட்டும் போதுமா? இல்லை என்பது என் கருத்து. ஒழுக்கமும், ஆன்மீகமும் சார்ந்த கல்வியும் தேவை!

ஆனால் இன்றைய நாட்களில் பெண்கள் பலவிதங்களிலும் இழிவு படுத்தப்
படுகிறார்கள். இன்னும் சொல்லப் போனால் தம்மைத் தாமே இழிவு படுத்திக்
கொள்கிறார்கள். "மாதர் தம்மை இழிவு செய்யும் மடமையைக் கொளுத்துவோம்" என்று சொன்ன பாரதி அதன் உண்மையான அர்த்தம் மாதர் தம்மைத் தாமே இழிவு படுத்திக் கொள்வதைத் தான் குறித்திருக்கிறார் என்பது யாருக்கும் புரியவில்லையா? அல்லது புரிந்து கொள்ள
முடியவில்லையா? இன்றைக்குத் தொலைக்காட்சிகளிலும், மற்றும்
விளம்பரங்களிலும் தோன்றும் பெண்கள் தம்மைத் தாமே பலவகையிலும் இழிவு செய்து கொள்கிறார்கள். இது புரியாமல் போனது ஏன்?"நிமிர்ந்த நன்னடை, நேர் கொண்ட பார்வை,திமிர்ந்த ஞானச் செருக்கு" பெண்களுக்கு வேண்டும் என்று சொன்ன பாரதி அதன் உண்மையான அர்த்தம்
பெண்களுக்குப் படிப்பு மட்டும் போதாது, அதனால் ஏற்படும் தெளிந்த ஞானமும் வேண்டும் என்றே சொல்லிப் போயிருக்கிறான். ஆனால் இன்றோ
பணமே பிரதானமாகி இருக்கிறது.

இதற்குப் பெற்றோரும் காரணம் என்பது பத்திரிகைச் செய்திகளில் இருந்தும், தொலைக்காட்சிச் செய்திகளில் இருந்தும் தெரிய வருகிறது. தாய் என்பது எத்தனை மகத்துவமான வார்த்தை? விளையாட்டுப் பெண்ணாக
இருக்கிறவள் திருமணத்திற்குப் பின் தாயாகிறாள். ஒரு துறவியின் மனோநிலை அந்தத் தாயிடம் இருக்கவேண்டும் என்பார்கள் நம் முன்னோர். எவ்வாறு பூமியானது நம் எல்லாரையும் தாங்குகிறதோ, அதுபோல் தாயானவளும் தன் குழந்தைகளை அரவணைத்துக் கொண்டு நல்வழிப் படுத்த வேண்டும். பெண் குழந்தை என்றால் அந்தத் தாய்க்குப் பொறுப்பு இன்னும் அதிகம். "தாயைப் போல் பிள்ளை! நூலைப் போல் சேலை" என்பது பழமொழி. தாய் எப்படி இருப்பாளோ அப்படியே பிள்ளைகளும் இருக்கும் என்பது தான் இதன் அர்த்தம். அந்தத் தாயே பணத்துக்கு ஆசைப்பட்டுத் தன் மகளை அடக்காமல் இருந்தால்? இப்போது செய்தித் தாள்களில் பார்த்தால்
தாய், தகப்பன் தொந்திரவு தாங்க முடியாமல் ஓடிப் போன பெண், உறவினர்
தொந்திரவால் உயிர்விட்ட பெண், கணவனால் கைவிடப் பட்ட பெண்,
காதலால் கைவிடப் பட்ட பெண் என்று அதிகமாய்ச் செய்திகள் வந்து கொண்டே இருக்கின்றன.

போதாத குறைக்கு இன்று பெண்களுக்கு அளவுக்கு அதிகமாய்ச்
சுதந்திரம் கொடுத்துத் தான் இருக்கிறார்கள். நல்ல படிப்பும், கை நிறையச் சம்பளமும் பெண் வாங்குகிறாள் என்பதற்காக அவளைத் தட்டிக் கேட்காத தாய் பின்னால் ஏமாந்து தான் போகிறாள். பெற்றோர் தட்டிக் கேட்டும் அதைக் கேட்காத பெண்ணும் ஏமாந்த்து தான் போகிறாள். இதெல்லாம் ஏன் நடக்கிறது? எங்கு நடக்கிறது? எப்படி ஆரம்பித்தது? பெரும்பங்கு நம் தொலைக்காட்சிகளுக்கே போகும்.


தொலைக்காட்சித் தொடர்களில்தான் பெண் மிகக் கேவலமாகச் சித்திரிக்கப் படுகிறாள். மிகவும் வக்கிரத்தனமாக, பணத்தாசை கொண்டவளாக, அலங்கார பூஷிதையாக, கொலை செய்யக் கூடத் தயங்காதவளாக ஒருத்தியைக் காட்டினால் கதாநாயகியோ பொறுமையின் பூஷணமாக எல்லாவற்றையும் சகித்துக் கொள்கிறவளாக இருப்பாள். ஒரு தொடரில் ஒரு பெண் தன்
கணவனுக்கு மறுமணம் செய்து வைக்கிறாள். எதற்கு? குழந்தை இல்லை
என்பதற்காக! இன்னொரு தொடரில் மனைவி அழகாய் இல்லை என்று
மறுமணம் செய்து கொண்ட கணவன் மனைவிக்கே மறுமணம் செய்ய
முற்படுகிறான். இதைவிடக் கேவலம் மனைவி கர்ப்பமாய் இருக்கிறதைக் கூட அறியாத கணவனும், கர்ப்பிணியான மனைவியைக் கொடுமைப் படுத்தும் கணவனும் தொடர்களின் நாயகர்கள்!


எவ்வளவு முன்னேறி இருக்கிறோம்? நாம் இருப்பது 21-ம் நூற்றாண்டு. இன்றைய பெண்கள் விமானம் ஓட்டுவதிலும், விண்வெளிப் பயணம் செய்வதிலும் பழகி விட்டாலும் கூட நாம் இம்மாதிரித் தொலைக்காட்சித் தொடர்களே நம் வாழ்வின் ஆதாரம் என்றே இருப்போம். "ரெளத்திரம் பழகு!" என்று சொன்ன பாரதி இதைப் பார்த்தால் இன்று தற்கொலையே செய்து கொள்வான். இதுவா உண்மையான ரெளத்திரம்? இது அல்ல! இதுவும்
ஒருவகையில் பெண்ணடிமை தான். அதை ஏன் பெண்கள் புரிந்து கொள்ள
மறுக்கிறார்கள்? பெரும்பாலான தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பாளர்கள்
சொல்லும் காரணம் பெண்களுக்கு இம்மாதிரித் தொடர்கள்தான் பிடிக்கிறது.
அதிகமாய்க் கதாநாயகி கஷ்டப் படுவதையும், அவளை மாமியாரோ,
நாத்தனாரோ, கணவனோ கொடுமைப் படுத்துவதையும் பார்ப்பது அவர்களுக்குத் தங்கள் வாழ்க்கையைப் பார்ப்பது போல் இருக்கிறது என்று அவர்களுடைய வாதம்.


ஆனால் இம்மாதிரித் தொடர்களைப் பார்த்துக் கெட்டுப் போனவர்கள் என்ன
சொல்கிறார்கள். இந்தத் தொடரில் வந்தாற்போல் கொலை செய்யப்
பார்த்தேன். இது மாதிரி என் மனைவியை ஏமாற்றினேன் என்று. நாம் தான்
எல்லாவற்றையும் நம்மோடு சம்மந்தப் படுத்திப் பார்ப்பதோடு அல்லாமல் தொடர் நாயகிகளையும், நாயகர்களையும் நம் தெய்வங்களாக அல்லவா போற்றுகிறோம்? இன்று காளி, துர்கை, முருகன், ஐயப்பன் என்றால் நமக்கு நினைவு வருவது அந்தப் பாத்திரங்களில் நடித்த நடிக, நடிகையர்
நினைவு தானே? அப்படியே எடுத்துக் கொண்டாலும் சமூகத்தில் உள்ள
அம்மாதிரிக் களைகளைக் களைய இதுவா வழி? ஆக்கபூர்வமான சிந்தனைகளுடன் யோசித்து நல்ல நேர்மறைச் சிந்தனைகளுடன் கூடிய தொலைக்காட்சித் தொடர்கள் போடலாமே? அல்லது பெண்கள் ஒருங்கிணைந்து இத்தகைய தொலைக்காட்சித் தொடர்களைப் பார்ப்பதில்லை என முடிவு எடுக்க வேண்டும். அதற்கு மிகுந்த மனக்கட்டுப் பாடு வேண்டும். ஆனால் இது ஒரு கனவு தான். நம்மால் கனவு தான் காண முடியும்.
ஆகவே பெண்களே, கனவு காணுங்கள், நாம் பெண்கள் இன்றைய பெண்கள்
தினத்தை நன்றாகக் கொண்டாடி விட்டோம். இத்தோடு எல்லாப்
பெண்களுக்கும் எல்லாக் குறைகளும் தீர்ந்து விட்டது.

"பெண்மை வாழ்கவென்று கூத்திடுவோமடா!
பெண்மை வெல்கவென்று கூத்திடுவோமடா!"