மீண்டும் ஜானகிராமன் ஹோட்டல்!!!!!!!

ரொம்ப நாளைக்கு முன்னே இ.கொ.வும், நிலாரசிகனுமா? இல்லை ரசிகவ்
ஞானியாரா? தெரியலை, இரண்டு பேரும் "ஜானகிராமன் ஹோட்டலை"ப் பத்திப் பேசிக்கிட்டாங்க, அவங்க பதிவோட பின்னூட்டங்களிலே. அதனாலே எனக்கு ஜானகிராமன் ஹோட்டல் என்பது பற்றி ஓரளவு நினைவு இருந்தது. "சந்திரவிலாஸ்" ஹோட்டலைப் பற்றி பாலா இப்போது கூறுகிறார். பதிவுகளிலே எழுத மாட்டாரோ? இந்த அம்பாசமுத்திரம் "கெளரிசங்கர் ஹோட்டல்" பத்தி டுபுக்குவும் ஒண்ணுமே எழுதலை. போதாக்குறைக்கு
டுபுக்கு வந்து என்னமோ அம்பி என்கிட்டே எல்லாத்தையும் சொல்லி
இருக்கிற மாதிரி நினைத்துக் கொண்டு, "அம்பி சொல்லலையா?" என்று கேட்கிறார். எங்கே? அம்பிக்குத் தங்கமணியோட கடலை போடவே நேரம் பத்தலை. எல்லாம் இந்தக் கார்த்திக்கைச் சொல்லணும். அவருக்குப் போய்த் தகவல் தொடர்புத் துறை! எல்லாம் நேரம்! கிடைக்கும் மிச்ச நேரத்தில் கணேசன், பாவம், அப்பாவி, எழுதிக் கொடுக்கிறதைக் காப்பி, பேஸ்ட் பண்ணிட்டுப் பின்னூட்டம் வாங்கிப்பார். இதிலே நம்ம பதிவு எல்லாம்
அவர் கண்ணிலே மொக்கையோ மொக்கை. நேத்து வேணாக் கொஞ்சம் பெரிசு. அது உண்மையிலே "பூங்கா" பெண்கள் சிறப்பிதழுக்கு எழுதினது. நேத்து அதிலே போட்டிருக்காங்கன்னதும் இங்கேயும் போட்டேன். எழுதிட்டு அப்படியே அனுப்பிடறேனா? எடிட் எல்லாம் செய்யற வழக்கமே இல்லையே! ஹிஹிஹி, நிறையப் பேர் படிக்காம ஓடிட்டாங்க போல் இருக்கு. கார்த்திக்
ஆளே காணோம்.! வேதா தலையே காட்டலை. மணிப்ரகாஷ் டாமேஜர்
கொடுத்த ஆணியைப் பிடுங்கிட்டு இருக்கார். மதுரையம்பதி இப்போத் தான் ஊரிலே இருந்து வந்திருக்கார். கைப்புள்ள ஆணியோ ஆணின்னு கூவிட்டு இருக்கார். ராம் தான் ரொம்பவே ராயலா "தாரை தப்பட்டை"யோட அலைஞ்சிட்டு இருக்கார். சிவா "கடமை வீரன்"னு போர்டு மாட்டிட்டுத் திரியறார். அப்போ அப்போ"சாட்"டுக்கு வந்து "இன்று ஒரு தகவல்" என்று புதுச் செய்திகள் சுடச் சுடக் கொடுத்துட்டுப் போறார். எங்கேயோ சூடானில் இருந்துட்டு அவருக்கு எல்லாம் தெரியுது. நமக்கு ஒண்ணும் தெரியலை. போகட்டும். இப்போ 3 நாளா மயங்கி விழுந்த நான் என்ன ஆனேன்னு பார்க்கலாம்.

************************************************

அது ஒண்ணும் இல்லை. பாலோட விலையப் பார்த்துட்டுத் தான்னு என்
கணவர் உடனேயே புரிஞ்சிட்டுத் தண்ணீர் தெளித்து (நல்லவேளையா நிறையத் (தாமிரபரணி தயவாலே) தண்ணீர் கிடைக்குது) எழுப்பிக் கீழே போய்ப் பார்ப்போம் என்று கூட்டிப் போனார். கீழே போனதும் பக்கத்திலேயே இருந்த ரெஸ்டாரண்டுக்குப் போனோம். அங்கே இட்டிலி விலை கொஞ்சம் பரவாயில்லை போல் இருந்தது. என்ன? சென்னை, சரவணபவனுக்குத் தம்பி போல் இருக்கு. அவர் மட்டும் ஆர்டர் செய்து கொண்டார். என்னத்தைச் சொல்றது? 2 வகைச் சட்டினிகள், இட்டிலி மிளகாய்த்தூள்,நல்ல எண்ணெய் போட்டு எல்லாம் கிண்ணங்களில் கொண்டு வைத்த அழகு இருக்கே, அதைப் பார்த்ததுமே என் கணவருக்கு உச்சி குளிர்ந்து விட்டது. சட்டினிக் கிண்ணங்கள் வேறே கொஞ்சம் பெரியதாய் இருக்கவே, சட்டினிக்கே
இவ்வளவு பெரிய கிண்ணம், அதுவும் தனியாய் வைக்கிறார்கள் என்ற
எதிர்பார்ப்புடன் இருந்தால் பெரிய சைஸ் ஸ்டிக்கர் பொட்டுப் போல் இட்டிலிகள். ஹிஹிஹி, சட்டினிக்குத் தான் இட்டிலின்னு அப்புறமாத் தான் புரிஞ்சது. ம்ம்ம்ம்., விலையும் 2 இட்டிலி 10 ரூ. இந்த விலைக்கு புழுங்கல் அரிசி வாங்கி, உளுந்தும் போட்டு அரைத்தால் எவ்வளவு இட்டிலி என்ற கணக்கை மனம் போட அவர் இட்டிலியும், தோசையும் சாப்பிட்டு
முடித்தார். தோசைக்கென்று தனிப் ப்ளேட் வைத்திருக்கிறார்கள். அதிலே வருகிறது. தோசை கொஞ்சம் நியாயமாய் இருந்தது.


அப்புறம் ரிசப்ஷனில் நாங்க மறுநாள் காலை வெளியே போக வண்டிக்குச் சொல்லிவிட்டு வந்தோம். டிரைவரும் வந்து பேசி உறுதிப் படுத்திக் கொண்டு போனார்.
முதல் நாளில் "நவதிருப்பதி"யை முடித்துக் கொண்டு மறுநாள் சங்கரன் கோவில், ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் (அங்கே இருந்து மதுரை ரொம்பக் கிட்டே ஹிஹிஹி) போயிட்டுப் பின் அங்கே இருந்து தென்காசி, குற்றாலம்
போவதாயும், மூன்றாம் நாள் பாபநாசம், நவகைலாயத்தில் பார்க்க முடிந்த
கோவில்கள் என்றும் திட்டம் போட்டுக் கொண்டோம். மூன்றாம் நாள் சென்னை திரும்ப டிக்கெட் வாங்கிட்டோம். அதனால் பார்க்க முடிந்த கோவில்கள் என்று குறைத்துக் கொண்டோம். பாபநாசத்தில் இருந்து வரும் வழியிலேயே கல்லிடைக் குறிச்சி வருவதால் கடைசி நாள் அம்பி
வீட்டுக்குப் போய் வத்தி வைக்கும் வேலையை வைத்துக் கொண்டேன். அன்று இரவு நல்லாத் தூங்கி மறுநாள் காலை எழுந்து குளித்துவிட்டு (முதல்நாள் சாப்பிடலையா ஒரே பசி) டிஃபன் சாப்பிடலாம்னு கீழே போய்ப் பொங்கல் ஆர்டர் கொடுத்தேன், முதல் நாள் இட்டிலி
சைஸைப் பார்த்த காரணத்தால் பொங்கல் கொஞ்சம் கணிசமாய் வயிறு நிறைய இருக்கும்னு ஒரு எண்ணம் . ஒரு தட்டு வந்தது. பொங்கல் இல்லை. தட்டு வந்தது. அதில் ஓரமாய்க் கொஞ்சமே கொஞ்சம் ஒரு நெல்லிக்காய் அளவு ஏதோ வைத்திருந்தது. சரி, சைட் டிஷ் போல் இருக்கு, பொங்கல் வரும்னு காத்திருந்தால் ஒண்ணுமே வரலை. சூப்பர்வைஸரைக்
கூப்பிட்டேன். (இதுக்குக் குறைச்சல் இல்லை) அவரிடம், "நான் பொங்கல்
ஆர்டர் பண்ணினேன், இன்னும் வரலியே?" என்றதற்கு, அவர் என்னைப் பார்த்த
பார்வையில் நான் ஒரு அல்பம் என்று சொல்லாமல் சொல்லவே, என்னவோ, ஏதோன்னு நினைச்சு என்னன்னு கேட்டால், "என்ன மேடம்! (மனசுக்குள் இவங்களுக்கு இது வேறேயான்னு நினைச்சிருப்பார்), இதோ தட்டிலே இருக்கே, இது என்ன?" என்றார் அதட்டலே இல்லாத குரலில். "இதுவா?" என்றேன் ஈனஸ்வரத்தில். என் குரல் எனக்கே கேட்கலை. ஆமாம், என்றார் அவர். சரினு பயத்தோடு சொல்லிட்டு கொடுத்திருந்த ஸ்பூனால் அதை எடுத்தால் பூராவும்(ஹிஹிஹி இருந்ததே ஒரு சுண்டைக்காய் அளவு. அதை எத்தனை தரம் எடுக்கிறது?) ஒரேயடியாக வந்துட்டது. அப்படியே வாயில் போட்டால் ஒரு வாய்க்குக் கூட இல்லை. ஆனால் அந்த சூபர்வைஸர் மறுபடி என்னைப் பார்த்த பார்வை இருக்கே! என்னத்தைச் சொல்றது?