இடது சாரியும், ஆக்கிரமிப்புக்களும்!

புதுசா போஸ்ட் ஒண்ணும் கொஞ்ச நாளைக்குப் போட முடியாது என்றாலும் அபி அப்பா சொல்றாப்போல் அவ்வப்போது வந்து நானும் மேடையிலே இருக்கேன்னு சொல்லிட்டுப் போக வேண்டி இருக்கு. தவிர, நானும் இடதுசாரியாக மாறியாச்சு கொஞ்ச நாட்களாக. தெருவில் நடந்து போறப்போ கூட வலது பக்கமாய்த் தான் போவேன். இதுக்கு என்னோட விளக்கம். பின்னால் வர வாகனங்கள் நாம் இடது பக்கமாய் நடந்து போகும்போது தெரியாது என்பதோடு, சில சமயம் ரொம்ப வேகமாய் தலை போகிற அவசரத்தோடும் வருவாங்க சில ஆட்டோ, லாரிக்காரங்க, அவங்க கிட்டே இருந்தும் தப்பிக்கலாம்னு தான். ஆகவே நான் எப்போவும் வலது பக்கமாவே நடப்பேன். எதிரே வரும் வாகனங்களும் தெரியும். பின்னாலே வரதும் எல்லாம் அதைத் தாண்டி அந்தப் பக்கமாத் தானே போகும்.

ஆனால் இதில் எனக்கும் ம.பா.வுக்கும் தெருவிலேயும் கருத்து வேறுபாடு வரும். அவர் அந்தப் பக்கமே நடக்க, நான் இந்தப் பக்கமாய் நடக்க, இரண்டு பேருமே அறிமுகம் இல்லாதவங்க மாதிரி போவோம். இப்போ அதை விட மோசமா இருக்கு. அதனாலே குறைந்த பட்சமாய் இதிலாவது அவர் சொல்றதைக் கேட்போமேனு ஒரு எண்ணம். இடது கையால் தட்டச்சப் பழகிட்டு இருக்கேன். இது கூட அப்படித் தான் தட்டச்சியது. எப்படி வந்திருக்கு?? கொஞ்சம் நேரம் ஆகிறது. ஆங்கிலம் சுலபமா இருக்கு. தமிழில் தட்டச்சுவது தான் கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கு. என்ன இருந்தாலும் இடதுசாரிகளை விட்டுக் கொடுக்க முடியுமா?? இடதுசாரிகளுக்கு ஒரு வாழ்க போட்டுக்கலாம். அடுத்துப்பாருங்க முக்கியமான கட்டம் வருது.

என்னத்தைச் சொல்றது? என்னோட சாம்ராஜ்யம் ஆன சமையல் அறை ஆக்கிரமிக்கப் பட்டு விட்டது. கிட்டத் தட்ட ஒரு ஆறு நாட்கள் கழிச்சு நேத்துக் காலம்பர, சமையல் அறையில் நுழைந்தால், எனக்கே ஆச்சரியம், என்னோட சமையல் அறையா இது?? எது எங்கே இருக்குனு கண்டு பிடிக்க முடியலை. மேடை என்னமோ சுத்தமாய்த் தான் இருந்தது. ஆனால் பாத்திரங்கள்?? கடவுளே! எப்படிக் கண்டு பிடிப்பேன் ஒண்ணுமே புரியலை. பால் காய்ச்சும் பாத்திரம் ஒண்ணை எடுத்தால், வந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்ந்துட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்டேஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏஏ இருக்கு ஒண்ணுக்குள் ஒண்ணாய். அதைக் காணோமேனு கூப்பிட்டுக் கேட்டால் உன் பாத்திரங்களை நான் ஒண்ணும் செய்யலை. பேசாமல் உட்காரு. காஃபி தானே வேணும்? போய் உட்காருனு ஒரு பயங்கர அதட்டல்.
இடது கையால் செய்யறேனே என்று கேட்டதுக்கு போய்க் கணினி முன்னாலே உட்காருனு மறுபடி ஒரு அதட்டல்! அல்லது ஒரு கிண்டல்?? உள் குத்து?? என்னனு புரியறாப்போல் பேசற வழக்கமே கிடையாது. ஸ்தித ப்ரக்ஞன் என்று நினைக்கிறேன். கோபமா, சந்தோஷமா, வருத்தமா எதுவுமே புரியாத ஒரு குரல். என்னவோ போங்க! இத்தனை வருஷமாய்த் தனி ஆட்சி புரிந்து கொண்டிருந்த என்னோட சமையலறையில் பயங்கர ஆக்கிரமிப்பு. வன் கொடுமை! ஆணாதிக்கம் அதிகமாயிடுச்சுனு நினைக்கிறேன்.

எப்படி வெளியே தள்ளறது? யாராவது சொல்லுங்களேன்!

டிஸ்கி: இடது கையால் அடிச்ச இந்தப்பதிவுக்கு எல்லாரும் வந்து வாழ்த்துச் சொல்லுங்க. மறுபடி எப்போ முடியுமோ தெரியலை! இதுக்கே நாக்குத் தள்ளிடுச்சு. ஒரு மணி நேரம் ஆயிருக்கு. கொஞ்சம் பழகணுமோ???