இதெல்லாம் ஒரு எழுத்தா!

//அப்பாடா! ஒரு வழியா முடிச்சாச்சு'லே ஒரு நிம்மதி தெரியறது. :))))//

நான் எழுதின கதைக்கு ஜீவி சாரின் கமென்டின் ஒரு பகுதி இது.  உண்மை தான். நிம்மதியாத்தான் இருந்தது.  என்னா நான் எழுத நினைச்சது ஒண்ணு;  அது எங்கேயோ போயிடுச்சு!  எழுதினது வேறே.  அதை முடிக்க நினைச்சது ஒரு மாதிரி.  ஆனால் அந்த முடிவைக் கூடக் கொடுக்கலாமா வேண்டாமானு யோசிக்க வைச்சது கதையோட போக்குப் போன விதம்.  இதுக்கு நான் பொறுப்பில்லை.  ஏன்னா எழுத ஆரம்பிச்சது கொஞ்சம் உண்மைக்கதை.  ஆனால் பின்னால் அது கற்பனையாக மாறிவிட்டது.  உண்மையை உள்ளது உள்ளபடியே சொன்னால் யாரு தாங்கிப்பா?  சரினு கதை போன போக்கிலே போக ஆரம்பிச்சுட்டேன்.

இதுக்கு நடுவிலே ஜீவி சார் அகிலாண்டம் மாதிரி அம்மாக்கள் இருக்க வாய்ப்பில்லை; அதனால் அவங்க ஏதோ ஒரு காரணத்துக்காகத் தியாகம் பண்ணினாங்கனு எழுதுங்கனு ஐடியா கொடுத்தார்.  அகிலாண்டத்தை விட மோசமான அம்மாக்களைப் பார்த்தாச்சு! :)))  நல்லதே பார்க்கலையானு கேட்க வேண்டாம்.  நல்ல அம்மாக்களையும், மாமியார்களையும், நாத்தனார்களையும், மருமகள்களையும் பார்த்தாச்சு!  ஆனால் இங்கே எழுத வந்ததோ சமீபத்தில் ஒரு உறவினர் வீட்டு விசேஷத்தில் கண்டு கேட்டறிந்த ஒரு உண்மையான நபரின் உண்மையான வாழ்க்கை.  

இப்போ எழுத்தாளர் திருமதி ராஜம் கிருஷ்ணன் அவர்களை உடன் பிறந்த சொந்தங்களே ஏமாற்றி நடுத்தெருவில் விட்டுட்டாங்க என்பதை மின் தமிழ்க் குழுமம் மூலம் அறிந்தேன்.  திருமதி திலகவதி ஐபிஎஸ் மூலம் அவங்க முதியோர் இல்லத்தில் சேர்க்கப்பட்டாலும் அவங்க நிம்மதியாகவோ சந்தோஷமாகவோ இல்லை;  இருக்கவும் இருக்காது.  ஏனெனில் அப்படிப் பட்டதொரு வாழ்க்கையை வாழ்ந்திருக்காங்க.  அம்மாதிரியான வாழ்க்கையை வாழாவிட்டாலும் கல்யாணம் ஆனது முதல் பிறருக்கு உழைத்துத் தனக்கென சொந்தமாக ஒரு குழந்தைக்கு ஏங்கிய ஒரு பெண்ணின் கதையை எழுதப் போய் கடைசியில் சொல்லத் தெரியாமல் எதையோ எழுதி ஒப்பேத்தினேன்.  அதுக்கும் பாராட்டுகளைப் பார்க்கிறச்சே மனம் கூசுகிறது.   ஏனெனில் நான் எதையோ எழுதி ஒப்பேத்தினேன் என்பதை நான் மட்டுமே அறிவேன்.  கடைசி நேர மாற்றமும் திடீர்னு தோன்றிய ஒன்று.  ஏனெனில் அகிலாண்டத்தை விட மோசமான அம்மாக்களைப் பார்த்திருக்கேன்.  அந்தப் பாத்திரப் படைப்பு ஓரளவு உண்மையானதே.  குழந்தையைக் கொடுத்து வளர்க்கச் சொல்வது தவிர.  நிஜத்தில் அப்படி நடக்கலை.  ஆனால் மகன், மருமகளுக்குக் குழந்தை பிறக்க வேண்டாம் என்று சொன்ன தாய்மார்களை சினிமாவில் மட்டுமில்லாமல் நேரிலும் பார்க்கலாம். ஆகவே அதில் மாற்றம் செய்ய விருப்பம் இல்லை.  ஆனால் பாராட்டுக்கள் தான் மனம் உறுத்துகிறது. 

அதிலும் இன்னிக்குக் கல்கியில் வந்திருக்கும் ரிஷபனின் கதையைப் படிச்சப்புறம்,  அதிலே வரும் குஞ்சம்மாவைப் பார்த்தப்புறம், அப்பாதுரையின் அறுந்த காற்றாடியைப் பார்த்தப்புறம், ராமலக்ஷ்மி மாமியும், பசுபதி சாரும் வாழ்ந்த வாழ்க்கையைப் பார்த்தப்புறம் இதெல்லாம் ஒண்ணுமே இல்லைனு ஆகிவிட்டது.

இதெல்லாம் ஒரு எழுத்தானு தோன்றுகிறது.