எண்ணங்களோடு சமைச்ச மங்களூர் பன் அல்லது வாழைப்பழ பூரி!

ஹிஹிஹி இன்னிக்கும் ஒரு சமையல் குறிப்புத் தான் போடப் போறேன். ஆனால் அதைப்போடும் முன்னர் சில எண்ணங்கள்.

தில்லி மாநில அரசில் முதலமைச்சர் என்பவர் மேயர் பதவியில் உள்ள மேயருக்கு ஒப்பானவர். துணை நிலை ஆளுநர் தன்னிச்சையாக நிர்வாக முடிவுகள் எடுக்கலாம். அவருக்கு அதற்கு அதிகாரம் உண்டு. கெஜ்ரிவால் தன்னுடைய பெயர் தினமும் ஊடகங்களில் வரணும் என்பதற்காக இப்படிப் பண்ணுகிறாரா அல்லது அவருக்கு உள்ளபடியே இதைக் குறித்துத் தெரியாதா என்பது தான் புரியவில்லை. முதலமைச்சராகப் பதவி ஏற்கும் முன்னரே இதைக் குறித்த தெளிவான புரிதல் அவருக்கு இருந்திருக்க வேண்டும். மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் கவர்னர் செய்வதைத் தப்பென்று சொல்லலாம். ஆனால் டெல்லி மாநிலத்தைப் பொறுத்தவரை கவர்னர் முதலமைச்சரிடம் எதுவும் கேட்காமல் முடிவு எடுக்கலாம். முதலமைச்சர் துணை நிலை ஆளுநரைக் கேட்காமல் எதுவும் செய்ய இயலாது. இது தான் உள்ள நிலைமை!

ஆனால் கெஜ்ரிவால் புரிஞ்சுக்கற டைப் இல்லை. உடனே மத்திய அரசைக் குற்றம் சாட்டுகிறார். போகப் போகப்பார்க்கலாம் இது எப்படிப் போய் முடிகிறது என்று.

தமிழ்நாட்டில் +2, பத்தாம் வகுப்புத் தேர்வு முடிவுகள் வெளியாகி இருக்கின்றன. இதிலே முதல் மதிப்பெண் பெற்றவர்கள் பட்டியலெல்லாம் வந்திருக்கிறது. இவ்வளவு மதிப்பெண்கள் எப்படிப் பெற முடிகிறது? அதுவும் மொழிப்பாடத்திலும், சோஷியல் சைன்ஸ் என்னும் பாடத்திலும் கூட நூற்றுக்கு நூறு மதிப்பெண்கள் பெற முடியுமா? இத்தனை மதிப்பெண்கள் பெற்று நான் மருத்துவச் சேவை செய்யப் போகிறேன்; என்றோ அல்லது இஞ்சினியராகப் போகிறேன் என்றோ, அல்லது சி.ஏ. படிக்கப் போகிறேன் என்றோ சொல்லும்/சொன்ன மாணவ, மாணவிகள் அதை நிறைவேற்றினார்களா? தெரியலை. இவ்வளவு மதிப்பெண்கள் எடுத்து என்ன பலன்? இதன் மூலம் அவர்கள் சுய கண்டுபிடிப்பாக எதையேனும் கண்டு பிடிக்க முடிந்ததா? அல்லது வேறு வழியில் அவர்கள் படிப்பு நாட்டுக்கோ, சமூகத்துக்கோ பலன் கொடுத்ததா? பின் இந்தப் படிப்பினாலும், மதிப்பெண்களினாலும் என்ன பலன்? வருடா வருடம் வெளிநாட்டு விஞ்ஞானிகளே புதிய கண்டுபிடிப்புக்களை வெளிக்கொண்டு வருகின்றனர். இந்தியாவிலிருந்து இன்னமும் ஏன் ஓர் விஞ்ஞானி கூட வரவில்லை?

ஹிஹிஹி, எல்லோரும் பாலபிஷேஹம் பண்ணுவாங்க, தயிர், சந்தனம், தேன் அப்படினு அபிஷேஹம் பண்ணுவாங்க. நாம காஃபி அபிஷேஹம் இல்ல பண்ணினோம். அதுவும் நம்ம மடிக்கணினிக்கு! இந்த மாதிரி யாரானும் செய்திருப்பீங்க? வாய்ப்பே இல்லை! :)))) இப்போ சமையல் குறிப்புக்குப் போகலாமா?


இந்த வெங்கடேஷ் பட் (விஜய் தொலைக்காட்சியில் தாங்க) சும்மா இருக்காமல் நாம வீட்டில் செய்து பார்க்கும்படியான பதார்த்தங்களையே செய்யறார். அந்த முறையில் நேற்று நான் செய்தது மங்களூர் பன் எனப்படும் வாழைப்பழ பூரி. செய்முறை பார்க்கலாமா?

நாங்க ரெண்டு பேர் தானே! அதனால் இரண்டே இரண்டு ஏலக்கி வாழைப்பழம், நன்கு கனிந்தது.

நான்கு அல்லது ஆறு  டீஸ்பூன் சர்க்கரை

அதில் கொள்ளும் அளவுக்குக் கோதுமை மாவு

ரவை ஒரு சின்னக் கரண்டி(அவர் சொல்லலை, ஆனால் நான் சேர்த்தேன்)

உப்பு,

தயிர் இரண்டு டேபிள் ஸ்பூன்

ஒரு சிட்டிகை சமையல் சோடா

முதலில் வாழைப்பழத்தை ஒரு வாயகன்ற பாத்திரத்தில் போட்டு நன்கு மசித்தேன்.

பின்னர் அதில் நான்கு டீஸ்பூன் சர்க்கரை சேர்த்தேன்.

மீண்டும் நன்கு கலக்கினேன். தயிர் பதம் வந்தது.

இப்போது அதில் ரவையையும் தேவையான கோதுமை மாவையும் சேர்த்தேன். வாழைப்பழக் கலவையின் ஈரப்பதத்தைப் பொறுத்து கோதுமை மாவைச் சேர்க்கணும்.

உப்பு, சமையல் சோடா, தயிர் சேர்த்து நன்கு பிசைந்தேன்.

 ஒரு மணி நேரம் ஊற வைத்தேன். இதுக்குத் தொட்டுக்கக் காரமான தேங்காய்ச் சட்னி பண்ணச் சொல்லி இருந்தார். ஆனால் நான் மத்தியானம் தான் காரமாகக் கொத்துமல்லி+சிவப்பு மிளகாய்ச் சட்னி அரைச்சிருந்தேன். ஆகையால் அதையே வைச்சுட்டேன்.

ஒரு மணி நேரம் கழித்து எண்ணெயை அடுப்பில் சூடாக்கிக் கொண்டு பின்னர் அடுப்பைத் தணித்துக் கொண்டு நிதானமான சூட்டில் பூரிகளைக் கொஞ்சம் கனமாகவே  இட்டுப் போட்டு எடுக்க வேண்டும்.

பூரிகளை எண்ணெய் காயாமல் போட்டால் எண்ணெய் குடிக்கும். எண்ணெய் காய்ந்ததுமே போட வேண்டும். எண்ணெய் குடிப்பதில்லை. நான் குறைந்த அளவு எண்ணெயே வைத்துப் பொரித்து எடுக்கும் வழக்கம். ஏனெனில் சுட்ட எண்ணெய் மிஞ்சினால் பயன்படுத்துவதில்லை. நேற்றைய சுட்ட எண்ணெயை இன்றே காலியாக்கும்படியாக சமையல் திட்டம் போட்டுக் கொண்டு விடுவேன்.  அதற்கேற்பவே சமைப்பேன். ஆகவே நேற்று மிஞ்சிய சுட்ட எண்ணெய் இன்றைய கத்திரிக்காய்க் கறியில் தீர்ந்து விடும். வெகு நாட்கள் சுட்ட எண்ணெயை வைத்துக் கொண்டு மறுபடி மறுபடி சுட வைத்துப் பயன்படுத்துவது இல்லை.  சர்க்கரை சேர்ப்பதால் ரொம்ப இனிப்பாக இருக்குமோ என்றே நினைத்தேன். அப்படி இல்லை. பூரியைப் பிய்த்தால் உள்ளே வெற்றிடத்தோடு இரு பக்கமும் உப்பலாக வரும். வரவேண்டும். அதுதான் சரியான பதம்.