திருவட்டாறில் கேஷுவைப் பார்த்தோம்!

கோயிலின் பிரதான நுழைவாயில் (படத்துக்கு நன்றி கூகிளார்)

அனந்த கிருஷ்ணருக்குத் தை மாதம் பிரம்மோத்ஸவம் நடக்கும் என்கிறார்கள். பூசத்தன்று தேர்த்திருவிழாவும் ஆயில்யத்தன்று ஆராட்டு வைபவமும் நடைபெறும் எனக் கூறுகின்றனர். கிருஷ்ண ஜயந்தி விழாவும் இங்கே சிறப்பாக நடைபெறும். இது நாகராஜா கோயில் என்பதால் கோயில் கொடி மரத்தில் கருடன் இல்லை. சாதாரணமாகப் பெருமாள் கோயில்களில் கொடிமரத்தில் கருடனே காணப்பட்டாலும் இங்கே மூலவர் நாகராஜா என்பதாலும் கருடன் நாகத்தின் விரோதி என்பதாலும் ஆமையே காணப்படுகிறது.  மஹாவிஷ்ணு கூர்மாவதாரம் எடுத்ததன் அடிப்படையில் இங்கே ஆமையக் கொடிமரமாக வடிவமைத்ததாகச் சொல்கின்றனர். அனந்தகிருஷ்ணரும் புறப்பாட்டு சமயங்களில் ஆமை வாகனத்திலேயே கிளம்புகிறார்.

ஓடவல்லி என்னும் கொடியே இங்கே தல விருட்சம். வெளிப் பிரகாரத்தில் நாகலிங்க மரம் புஷ்பங்களை வர்ஷிக்கிறது. அருகிலுள்ள இடத்தில் துர்க்கை அம்மன் சந்நிதி காணப்படுகிறது. துர்கையை இங்கே அம்மச்சி துர்கை என அழைக்கின்றனர்.  இந்த துர்கை சிலை இங்குள்ள நாகர் தீர்த்தத்தில் கிடைத்ததாகவும் சொல்கின்றனர்.  கோயிலைப் பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினோம்.

நாகராஜா கோயிலில் இருந்து நாங்கள் சென்றது திருவட்டார் ஆதிகேசவப் பெருமாள் கோயிலுக்கு! கோயில் பனிரண்டு வரை திறந்திருக்கும் என்று சொன்னார்கள். ஆகவே நேரம் இருக்கிறது என்று நினைத்தோம். வண்டி திருவட்டாறை நோக்கி ஊர்ந்தது. வழியெங்கும் அழகான இயற்கைக் காட்சிகள். பசுமை போர்த்திய வயல்கள், மேகங்கள் மூடிய மலைகள்! காமிராவை எடுத்தால் வண்டி போடும் ஆட்டத்தில் கீழே போட்டுடுவேனோ எனப் பயமாக இருந்தது. ஒரு வழியாகத் திருவட்டாறும் வந்து சேர்ந்தது. அதற்குள்ளாக மனதில் எதையோ நினைத்துக் கொண்டு வந்த நம்ம ரங்க்ஸ் திருவட்டாறில் ரயில்வே டிக்கெட் முன் பதிவு செய்து தரும் முகவர்கள் யாரேனும் இருந்தால் பார்க்கணும்னு சொல்லிக்கொண்டு இருந்தார். ஆனால் கோயிலுக்குத் தான் முதலில் சென்றோம். கீழே இறங்கும்போது மணி பத்தரைக்குள் தான். ஆனாலும் அங்கிருந்தவர்கள் எங்களைச் சீக்கிரம் போகச் சொல்லி அவசரப் படுத்தினார்கள். நடை சார்த்திவிடுவார்களாம். பதினோரு மணிக்கெல்லாம் மூடி விடுவார்களாம்.

என்னடா இது சோதனை என அந்த உயரமான படிகளில் ஏறணுமேனு யோசித்துக் கொண்டே ஏறினேன். கோயிலின் உள்ளிருந்து வந்த ஒரு பட்டாசாரியார் எங்களைப் பார்த்துவிட்டுச் சீக்கிரம் வாங்க, நடை சார்த்திடுவோம், திருப்பணி நடைபெறுவதால் அதிக நேரம் கோயிலைத் திறந்து வைப்பதில்லை." என்று சொன்னார். மெல்ல மெல்ல மேலே ஏறினோம். மறுபடி திருவனந்தபுரம் மாதிரியே இங்கேயும் குறுக்கு வழியில் (இதுவும் பிரதக்ஷிணமாகவே அமைந்தது. ) சென்றோம். மீண்டும் உயரமான படிகள். ஒவ்வொரு படிக்கும் நடுவே இரண்டடியாவது உயரம் இருந்தது. அவற்றில் ஏறி மேலே உள்ள மண்டபத்தை அடைந்தோம்.

ஆஹா! நீள நெடுகப் படுத்துக் கிடந்தார் ஆதிகேசவர். 22 அடி நீளம். இதுவும் ஒரு திவ்ய தேசமே. 77 ஆவது திவ்ய தேசம் என்கின்றனர். நம்மாழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்திருக்கிறார். கோயில் தமிழ்நாட்டு முறையில் கட்டியது இல்லை. மிக மிகப் பழமையான கோயில் என்று பார்த்த மாத்திரத்திலேயே தெரிந்தது. பட்டாசாரியார்கள் பொறுமையுடன் நாங்கள் மேலே ஏறி வரும் வரை காத்திருந்து தீப ஆராதனை காட்டி தரிசனம் செய்து வைத்தனர். பெருமாள் தெற்கே தலை வைத்துப் படுத்திருக்கிறார். வடக்கே திருவடி. மேற்கே திருவனந்தபுரம் அனந்தபத்மநாபரைப் பார்த்த வண்ணம் இருப்பதாகச் சொல்கின்றனர். மேற்குப் பார்த்த பெருமாளைப் பார்ப்பது சிறப்பு என்றும், திருவனந்தபுரம் அனந்துவைப் பார்க்கும் முன்னர் இவரை முதலில் பார்க்க வேண்டும் என்றும் சொல்கின்றனர். ஆனால் நாங்க அனந்துவைப் பார்த்துட்டு வந்தே கேஷுவைப் பார்த்தோம்.  கேஷு கோவிச்சுக்கல்லாம் மாட்டார் என்று தெரியும்.

இதுவும் சாளக்கிராமங்களால் ஆன கடுசர்க்கரை யோகத் திருமேனி!  இங்கேயும் மூன்று வாயில்கள் உள்ளன. திருமுக வாயிலில் இடக்கையைத் தொங்கப் போட்ட வண்ணம் படுத்திருக்கிறார் கேஷு.  அடுத்த திருக்கர வாயிலில் வலக்கை சின்முத்திரை காட்டுவதையும் சங்கு, சக்கரங்களையும், உற்சவரோடு அமர்ந்திருக்கும் தாயாருடைய வடிவத்தையும் காண முடியும். திருவடி வாயிலில் திருப்பாதங்களின் அருகே சிவலிங்கமும், ஒளிந்திருக்கும் அசுரர்கள் இருவரையும் காண முடியும்.

கோயிலுக்குச் செல்ல ஏறும் படிகள்

உள்ளே பிரகாரத்தின் ஒரு பகுதி