ஒத்தக்கல் மண்டபத்தில் ஏன் நமஸ்கரிக்க முடியாது?

இந்தத் திருவாங்கூர் நிலப்பகுதியின் இறைவனாக இன்றளவும் ஶ்ரீபத்மநாபரே இருந்து வருகிறார். மூலவர் வீற்றிருக்கும் விமானத்தை ஹேமகூட விமானம் என்கின்றனர். தென்புறமாக யோகநரசிம்மரும் இருக்கார். இவருக்கு எதிரே இருக்கும் ஆஞ்சிக்குச் சார்த்தும் வெண்ணெய் எத்தனை நாட்கள் ஆனாலும் உருகுவதில்லை என்கின்றனர். நாங்க கிழக்கே போய் முக்கிய கோபுரத்தைப் பார்க்க ஆசை தான். ஆனால் கோயிலில் இருந்து பொதுமக்களை வெளியேற்றிக் கொண்டிருந்ததால் அந்தப் பக்கமாய்ப் போக முடியவில்லை. பிரகாரத்தை அப்பிரதக்ஷிணமாகவே சுற்றிக் கொண்டு மீண்டும் "தெக்கே நட" வாயிலுக்கே வந்து சேர்ந்தோம்.

ஆனால்  தூரத்தில் இருந்து பார்த்தவரை  கிழக்கு வாயிலில்  கோபுரம் திராவிடக் கட்டிடக் கலை மரபில் ஏழு அடுக்குக் கோபுரமாகக் காணப்பட்டாலும் கேரள, கர்நாடக பாணியில் அகலமாகவும் காணப்படுகிறது. தமிழ்நாட்டுக் கோயில் கோபுரங்களைப் போல் கீழே அகலமாகவும் மெல்ல மெல்ல அதற்கேற்ற அகல நீளத்திலும் இல்லாமல் அகலவாட்டத்தில் சட்டெனப் பாதியில் முடிந்தாற்போல் இருக்கிறது.



படம் நன்றி: விக்கி காமன்ஸ்

இங்கு இறைவனுக்கு வலம்புரிச் சங்கு முத்திரையாக இருந்ததால் மகாராஜா நாட்டை சாசனம் பண்ணியதில் இருந்து வலம்புரிச் சங்கே அரச முத்திரையாகவும் இருந்து வந்திருக்கிறது. சுதந்திரத்துக்குப் பின்னர் சில வருடங்கள் கேரள அரசின் முத்திரையாகவும் இருந்திருக்கிறது. இந்தக் கிழக்கு வாயிலி இருந்து நீண்டதொரு தாழ்வாரம் கருங்கல்லில் செதுக்கிய தூண்களோடும் அற்புதமான சிற்ப வேலைப்பாடுகளோடும் காணப்படுகிறது. ஆனால் படங்கள் எடுக்க முடியாது என்பது தான் வருத்தம். :(  தாழ்வாரம்/பிரகாரம்  நேரே கருவறைக்கு வந்து முடிகிறது . கோயிலின் கொடிமரமும் அங்கே தான் காண முடிகிறது.

உண்மையில் ஶ்ரீபத்மநாப சுவாமி முழுதும் தங்கத்தால் ஆனவர் என்கின்றனர். முகலாயப் படையெடுப்பின் போது விக்ரஹம் களவு போகாமல் தடுக்கவே கடு சர்க்கரை யோகம் என்னும் வெளிப்பூச்சுப் பூசப்பட்டதாகச் சொல்லப்படுகிறது. இப்போதும் இறைவனின் கிரீடம், குண்டலங்கள், சாளக்கிராம மாலை மற்றும் பூணூல் ஆகியவை தங்கத்தால் ஆனதே என்கின்றனர். நாபியில் இருந்து வெளிப்படும் தாமரைத் தண்டும் சுத்தமான தங்கம் என்கின்றனர். முதல் பாகத்தில் ஆதிசேஷன் மேல்  பள்ளி கொண்டிருக்கும் இறைவனின் இடக்கையில் தாமரைப்பூ ஒன்று காணப்படுகிறது. அதை முகர்ந்து வாசம் பிடிப்பது போல் ஆதிசேஷன் முகம் காணப்படுகிறது. வலக்கரத்தால் சிவலிங்கத்தைப் பாதுகாப்பது போல் வைத்திருக்கிறார்.  இங்கே நாம் பரமசிவனைப் பார்ப்பதாக ஐதீகம். அடுத்த வாயிலில் இரு பக்கமும் ஶ்ரீதேவி, பூதேவி அமர்ந்திருக்க நாபிக்கமலத்திலிருந்து பிரமன் வெளிப்படுகிறான்.  இங்கே நமக்கு பிரமனைப் பார்ப்பதாக ஐதீகம். இந்த நடு பாகத்தில் தான் உற்சவ மூர்த்தியும் ஶ்ரீதேவி, பூதேவி சமேதராகக் காணப்படுகின்றனர். பின்னர் அடுத்த கடைசி பாகத்தில் திருவடி சேவை. இறைவனின் திருவடி சேவைக்கு முக்கியத்துவம் உண்டு. நாம் கடைசியில் சரணாகதி அடைவது பகவானின் திருவடியில் என்பதால் இந்தத் திருவடிகளே மகாவிஷ்ணுவாக, நாம் சாக்ஷாத் விஷ்ணுவையே பார்ப்பதாக ஐதிகம் என்பதோடு திருவடி சேவை முக்தியைக் கொடுக்கும் என்றும் சொல்கின்றனர்.

சுவாமியின் கருவறை அமைந்திருக்கும் இடத்தையே ஒற்றைக்கல் மண்டபம் என்கின்றனர். இந்த மண்டபத்தில் தான் பக்தர்கள் யாரும் கீழே விழுந்து நமஸ்கரிக்கக் கூடாது. நாங்கள் சென்ற நேரம் அறிவிப்பெல்லாம் செய்யலை என்றாலும் சீக்கிரம் பார்க்கணும் என்ற அவசரத்தில் அது மனதில் தோன்றவே இல்லை; ஆகவே ஒத்தக்கல் மண்டபம்னு ஒண்ணு தனியா இருக்குனு நினைச்சிருந்தேன்.  வெளியே வந்ததும் தான் நினைவுக்கு வந்தது என்பதே உண்மை. அதன் பின்னர் தான் அறிவிப்புப் பலகை மூலம் கருவறை இருக்கும் மண்டபமே ஒத்தக்கல் மண்டபம் என்பது புரிந்தது.  நாங்கள் மேலே ஏறித்தான் பார்த்தோம்.  இங்கே விழுந்து நமஸ்கரிகும் அதிகாரம், உரிமை யாவும் திருவாங்கூர் மகாராஜாவுக்கே உரியது. அவர் ஒருவரே அங்கே விழுந்து நமஸ்கரிக்கலாம். அப்படி யாரானும் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ நமஸ்கரித்தாலோ,அவர்கள் கோயிலுக்குச் சொந்தமானவர்களாகக் கருதப்படுகின்றனர். அங்கே வைக்கும் எந்தப் பொருளும் பத்மநாப சுவாமிக்கே சொந்தம் ஆகிவிடும். திருவாங்கூர் மகாராஜாவும் தன்னை ஒரு ராஜாவாக நினைத்துக்கொள்ளாமல் பத்மநாப தாசராகவே நினைத்துக் கொள்ளப்படுகிறார். இறைவனுக்கு அபிஷேஹங்கள் கிடையாது. மலர்களால் அர்ச்சிக்கின்றனர். அபிஷேஹம் செய்வதற்கு எல்லாம் வேறுபட்ட விக்ரஹங்களே பயன்படுத்தப்படுகின்றன. நிர்மால்யமான மலர்களையும் மறுநாள் களையும்போது மென்மையான மயில் இறகை வைத்தே களைகின்றனர்.

(தொடரும்)