பிள்ளையாரையும் பார்த்தேனே!

என் அருமைச் சிநேகிதரான நம்ம பிள்ளையார் இல்லாத ஊர்களே இல்லை. அது போல இங்கேயும் வந்து ஒரு கலக்குக் கலக்கிட்டு இருக்கார். திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் அரசர்கள் அனைவரும் முதலில்  கன்யாகுமரி மாவட்டத்தின் திருவிதாங்கோட்டிலும், பின்னர் கல்குளத்திலும் இருந்தவர்கள் ஆவார்கள். அப்போதெல்லாம் இதை வேணாடு என அழைத்திருக்கின்றனர். இந்த வேணாடு இப்போதைய தமிழ்நாட்டின் நாகர்கோயில், கன்யாகுமரி மாவட்டங்கள், மற்றும் கேரளாவின் கொல்லம், திருவனந்தபுரம் மாவட்டங்களை உள்ளடக்கி இருந்ததாகத் தெரிகிறது.  இதைத் தவிர குமரிமுனை தொட்டு பொதியமலை சார்ந்த பகுதிகளைச் சேர்த்து வடக்கில் திருவல்லா வரை இருந்த பகுதியை ஆய் நாடு என அழைத்தனர். இரு நாடுகளும் தன்னாட்சி கண்டிருந்தாலும் பாண்டியர்களுக்கு உட்பட்டே ஆட்சி செய்து வந்திருக்கின்றனர். பாண்டியர்களின் பிரதிநிதிகள் இங்கே ஆட்சியை மேற்பார்வை செய்தும் வந்திருக்கின்றனர்.

இந்த வேணாட்டின் கடைசி மன்னன் ஆன பால மார்த்தாண்ட வர்மா கிபி 1758 ஆம்  ஆண்டில் மர்மமான முறையில் இறந்தான். அப்போது கொச்சி போன்ற மலபார் பகுதியை ஆண்டு வந்த மலையாளம் பேசும் நம்பூதிரிகள்-நாயர்கள் கூட்டணி திருவிதாங்கூரைக் கைப்பற்றித் தங்கள் ஆட்சிக்குக் கீழ்க் கொண்டு வந்தது. திருவிதாங்கூரும் கொச்சியும் இணைக்கப்பட்டு அதுவும் மலபார் என்றே பெயரில் அழைக்கப்பட்டது. இதன் முதல் மன்னன் ஆன கார்த்திகைத் திருநாள்  ராமவர்மா ஆவான். அவனுக்கு முன்னர் மரணம் அடைந்த பாலமார்த்தாண்ட வர்மா தன் தலைநகரைக் கல்குளத்திலிருந்து திருவனந்தபுரத்துக்கு மாற்றி இருந்தான். அதை மாற்றாமல் ராமவர்மாவும் திருவனந்தபுரத்தையே தலைநகராய்க் கொண்டு ஆட்சி புரிந்தான். இவ்விதம் தலைநகர் மாற்றப்பட்ட சமயத்தில் தான் மன்னன் தான் வழிபட்டு வந்த விநாயகரையும் உடன் கொண்டு வந்து திருவனந்தபுரம்  கோட்டை அருகே பிரதிஷ்டை செய்திருக்கிறான்.

இந்த விநாயகர் போர்க்களங்களுக்கெல்லாம் சென்றவர் என்கின்றனர். அரண்மனைக் காவலுக்கு இருந்த ராணுவ வீரர்களால் பராமரிக்கப்பட்டதோடு அல்லாமல் அவர்கள் எங்கு சென்றாலும் இவரை வணங்காமல் சென்றதில்லை. இதனால் போரில் வெற்றி, வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் கண்ட ராணுவ வீரர்கள் விடாமல் இவரைத் தொழுது வந்திருக்கின்றனர். பின்னர் இந்தப்- பிள்ளையாரை நிரந்தரமாக இங்கேயே பிரதிஷ்டை செய்து கோயிலும் கட்டி இன்றளவும் ராணுவத்தாலேயே பராமரிக்கப்படுவதாய்க் கூறுகின்றனர்.  ஆகவே இவரை, 'மிலிட்டரி கணபதி' என்றே அழைக்கின்றனர். ராணுவத்தின் ஒழுங்கு, நேரம் தவறாமை, சுத்தம், கட்டுப்பாடு ஆகியன இந்தக் கோயிலிலும் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது. இவரை வேண்டிக் கொண்டு  சிதறு காய் போடுகின்றனர். போடும் சிதறுகாய்களை  பெரிய பெரிய இரும்புக் கரண்டிகளால் அள்ளிச் சாக்குகளில் மூட்டைகளாகக் கட்டுகின்றனர். நிற்காமல் சிதறுகாய் போடப்படுகிறது.

நாங்களும் சிதறுகாய் போட்டோம். பின்னர் உள்ளே போய்ப் பிள்ளையாரைப் பார்த்து விட்டுக் கிளம்பினோம். இது கிழக்குக் கோட்டைப் பேருந்து நிலையத்துக்கு அருகே, ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கும் அருகே  இருக்கிறது. இங்கேயும் படம் எடுக்க விடவில்லை. கீழே உள்ள படம் தினமலர் பக்கத்திலிருந்து எடுத்தது!

பின்னர் மீண்டும் கல்யாண மண்டபம் திரும்பினோம். சாப்பாடு தயாராக இருந்தது. எரிசேரி அருமைன்னா அருமை! சேனை எரிசேரிக்கு நறுக்கி இருந்ததே மிக அழகாக இருந்தது. வெந்தும், குழைந்தும் அதே சமயம் துண்டங்களாகவும் சேனையை எடுப்பதற்கு நிறையப் பக்குவம் இருக்கணும். உண்மையிலேயே நல்ல சமையல். சேனை வறுவலும் மிளகு போட்டு சூப்பராக இருந்தது. சேமியா பாயசத்திற்குப் பால் விடாமல் மில்க் மெயிட் சேர்த்திருந்தார்கள். கத்தரிக்காய்க் கூட்டு/பிட்லை சாப்பிடும்போது என்னையும் அறியாமல் என் அம்மா நினைவு வந்து மோதியது. அப்படியே அம்மாவின் கைமணமாக இருந்தது. நான் பொதுவாகக் கல்யாணங்கள், சஷ்டி அப்தபூர்த்தி, மற்றும் சில விசேஷங்களுக்குப் போனால் காலை ஆகாரம் எடுத்துக் கொண்டால் மதியம் சாப்பிட மாட்டேன். சாப்பாடைத் தவிர்ப்பேன். ஆனால் இங்கே மீண்டும் நாகர் கோயில் செல்ல வேண்டும் என்பதாலும், அங்கே சுற்ற வேண்டி இருக்குமோ என்பதாலும், ஒரு முறை கேரளச் சமையல் சாப்பிட்டுப் பார்க்கலாம் என்பதாலும் சாப்பிட்டேன். சாப்பிடவில்லை எனில் இவை எல்லாம் ருசி பார்க்காமல் ஏமாந்திருப்பேன் என அப்புறமாய்த் தோன்றியது.

சாப்பாடு முடிந்த பின்னர் தாம்பூலம் வாங்கிக் கொண்டு திருவனந்தபுரம் ரயில்வே ஸ்டேஷன் சென்றோம். மண்டப வாசலிலேயே ஆட்டோ கிடைத்தது. மீட்டர் உள்ள ஆட்டோ! மீட்டர் வேலையும் செய்தது. மினிமம் 20 ரூபாயில் வைத்திருந்தார். ஸ்டேஷன் வரும்வரை அதே பணம் தான் காட்டியது. வெறும் இருபது ரூபாயை வாங்கிக் கொண்டு எங்களை ஸ்டேஷனில் இறக்கி விட்டுச் சென்றார் அந்த ஆட்டோக்காரர். பின்னர் நாகர் கோயிலுக்கு ரயில் எத்தனை மணிக்கு எனக் கேட்டதற்கு பனிரண்டே முக்காலுக்கு ஒன்று இருப்பதாகச் சொன்னார். இப்போ முதல் நடைமேடையில் ஒன்று தயாராக இருப்பதாகவும் சொன்னார். ஆனால் எங்களிடம் டிக்கெட் இல்லை. அதோடு சாமான்கள் வைக்கும் அறையிலிருந்து சாமான்களை வேறே எடுக்கணுமே!