நாகர்கோயிலில் !

இங்கே

முதல்நடைமேடையில் நின்று கொண்டிருந்த வண்டி திருவனந்தபுரம்--நாகர்கோயில் இடையே மட்டும் செல்லும் வண்டி. கூட்டமெல்லாம் இல்லை. ஆனால் டிக்கெட் எடுக்காததாலும், சாமான்களை எடுக்க வேண்டும் என்பதாலும் எங்களால் அதில் ஏற முடியவில்லை. அடுத்து எப்போ வண்டினு விசாரணையில் கேட்டதற்குப் பனிரண்டே முக்காலுக்கு பெங்களூரில் இருந்து வரும் என்றார்கள். சரினு டிக்கெட்டும் வாங்கிக் கொண்டு, சாமான்களையும் க்ளோக் ரூமில் இருந்து எடுத்துக் கொண்டு முதலாம் நடைமேடையிலேயே உட்கார்ந்தோம். வடமாநிலங்களில் இம்மாதிரிப் பெரிய பெரிய ஸ்டேஷன்களாக இருந்தாலும் கூட அங்கே அமரும் வசதியோடு கூடிய இடங்களே காணப்படாது. நின்று கொண்டு தான் இருக்க வேண்டும். உட்கார வேண்டும் எனில் பயணிகள் தங்கும் அறைக்குச் சென்று அமர வேண்டும். ஆனால் நம் தென் மாநிலங்களில் உட்காருவதற்கு வசதிகள் இருக்கின்றன.

ரயில்வே அறிவிப்புச் செய்பவர்கள் அப்போது 5 ஆம் நடைமேடைக்கு பெங்களூர் செல்லும் வண்டி வருவதாக அறிவித்திருக்கிறார். சரியாகக் கவனிக்காமல் நாங்கள் செல்ல வேண்டிய வண்டி அதுதான் என நினைத்துவிட்டோம்.  ஒரு கூலியாளை அழைத்து சாமான்களை எடுத்துக் கொண்டு அங்கே கொண்டு விடும்படி சொல்ல, அவர் எந்தப் பெட்டி என்று கேட்க, நாங்கள் நாகர்கோயில் போகணும்னு சொல்ல, அவர் அந்த வண்டி நாகர்கோயிலில் இருந்து பெண்களூர் செல்வதாகவும், நாங்கள் செல்ல வேண்டிய வண்டி முதலாம் நடைமேடைக்கே வரும் என்றும் சொன்னவர், எதற்கும் தான் போய்ப் பார்த்து வருவதாகவும், அப்படி ஐந்தாம் நடைமேடை தான் என்றால் சாமான்களைத் தூக்கி வருவதாகவும் சொல்லிச் சென்றார். பத்து , இருபது நிமிடத்தில் திரும்பி வந்தவர் எங்களை அங்கேயே அமரச் சொல்லிவிட்டு வண்டி இங்கே தான் வரும் என்றும் சொல்லிவிட்டுச் சென்றார். சந்தேகத்துக்கு அங்கே பக்கத்தில் இருந்த போலீஸ் பூத்திலேயும் கேட்டுக் கொண்டோம். பின்னர் வண்டி வந்ததும் ஏறிக் கொண்டோம். வண்டியே காலி தான். நாகர்கோயில் செல்லும் பயணிகள், கன்யாகுமரி செல்லும் பயணிகள் எனக் கொஞ்சம் பேரே இருந்தனர்.

வண்டி செல்லும் வழியெங்கும் அழகான இயற்கைக் காட்சிகள். பெட்டியைப் பூட்டிக் காமிராவை உள்ளே வைத்திருந்ததால் எடுக்க முடியலை.  ஒரு சில காட்சிகளை மட்டும் எடுக்க முடிந்தது.

மேகங்கள் மூடிக் கிடக்கும்  காட்சி

நாகர்கோயிலுக்கு ஒன்றரை மணி நேரத்தில் வந்து விட்டோம். எங்களுக்குத் திருவனந்தபுரம் செல்லும்போது பழக்கம் ஆயிருந்த ரயில்வே ஊழியர் நாகர் கோயிலில் மீனாக்ஷிபுரத்தில் தங்கும்படி அறிவுறுத்தி இருந்தார். பேருந்து நிலையமும் அருகில் என்றும், சாப்பாடு வசதிகளும் அங்கே அதிகம் என்றும் சொல்லிச் சில ஹோட்டல்கள் பெயரையும் கொடுத்திருந்தார். நாகர்கோயில் ரயில்வே நிலையத்தில் நாங்கள் பார்த்த ஆட்டோக்காரர் எங்களை மீனாக்ஷிபுரம் அழைத்துச் செல்ல 50 ரூ கேட்டார். எவ்வளவுனு தெரியலை. ஆகவே சரினு சொல்லிட்டு உட்கார்ந்தோம். ரயில்வே ஸ்டேஷன் அருகேயே இருக்கும் லாட்ஜில் தங்கறீங்களானு கேட்டார். அந்த இடமே சரியாக இல்லை என்பதால் நான் வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன். கடைசியில் வடிவீச்சுவரம் என்னும் பகுதி வழியாக மீனாக்ஷிபுரம் சென்றார் ஆட்டோக்காரர். தெருவெல்லாம் மேடு, பள்ளம், ஒரே குப்பை மயம். சுத்தம் என்பதே மருந்துக்கும் இல்லை.  நான் கற்பனையிலொ கண்டிருந்த நாகர்கோயில் இது அல்ல!  நாங்கள் சென்ற வழியெங்கும் பித்தளைப் பாத்திரக் கடைகள். முதல் முறை நாகர்கோயிலுக்கு எண்பதுகளில் வந்தப்போ இங்கிருந்து விளக்கு வாங்கிச் சென்றோம். அந்த நினைவு வந்து பின்னர் ஒரு முறை வந்து பார்க்கணும்னு நினத்துக் கொண்டு சென்றேன். 

அதற்குள் மீனாக்ஷிபுரத்தில் தளவாய் தெரு என்னும் தெருவில் உள்ள ஓர் லாட்ஜில் கொண்டு விட்டார். ஆட்டோக்காரர். வண்டிகள் நிறுத்தக் கீழே இடமும், கீழேயே ஒரு பக்கமாகச் சில அறைகளும் காணப்பட்டன. மேலே நாலு மாடி இருப்பதாகவும் தெரிந்தது. கீழேயே வரவேற்பு அறை. அங்கே விசாரித்தோம். டபுள் பெட்ரூம் ஏசி வசதியோடு ஆயிரத்து நூறு ரூபாய் என்றார். இதைத் தவிர சூட்(ஸ்வீட்?) இருப்பதாகவும் அது ஆயிரத்து ஐநூறில் இருந்து இருப்பதாகவும் சொன்னார். இரண்டையும் பாருங்க எனச் சொல்லி என்னை மேலே அனுப்பினார். நானும் அங்கே பார்த்துட்டு அறை பிடித்திருந்தால் அங்கேயே இருந்துவிடுவதாகவும், சாமான்களைத் தூக்கிக் கொண்டு பணம் கட்டிட்டு ரங்க்ஸ் மேலே வரட்டும்னு சொல்லிட்டு நல்லவேளையா அங்கே இருந்த லிஃப்டில் ஏறி மேலே சென்றோம். ஊழியர் ஒருத்தர் கூட வந்து அறைகளைக் காட்டினார். ஆயிரத்து நூறு ரூபாய் அறையே விசாலமாகவும், நல்ல காற்றோட்டமாகவும் சுத்தமாகவும் காணப்பட்டது. அறையின் ஓடிஎஸ் பக்கம் ஒரு ஜன்னலும் அது கீழே உள்ள கார்பார்க்கிங் பக்கமாக இருக்கு என்பதால் நல்ல காற்றும் வரும். அதைத் தவிர வராந்தாவைப் பார்த்தபடி ஒரு ஜன்னலும் இரண்டு இருந்தது.

மற்ற வசதிகளும் திருப்தி தர நான் சரினு சொல்லிட்டு அங்கே இருந்தேன். இருபது நிமிடத்தில் ரங்க்ஸ் சாமான்களோடு மேலே வந்தார். ஓட்டல் ஊழியர் சாமான்களைத் தூக்கி வந்து வைத்துவிட்டு ஏதேனும் வேண்டுமா, சாப்பாடு வாங்கி வரவானு கேட்டார். சாப்பிட்டாச்சுனு சொல்லி அப்போ  மணி மூன்று  ஆகிவிட்டதால், காஃபி, டீ கிடைக்குமானு கேட்டோம்.  நாலு மணிக்குத் தான் கிடைக்கும் என்றும் நாலு மணிக்கு வாங்கி வருவதாகவும் சொன்னார். எங்களிடம் ஃப்ளாஸ்க் இருப்பதைச் சொல்லி வந்து வாங்கிப் போகச் சொன்னோம். தொலைக்காட்சியைப் பார்த்தபடி ஓய்வு எடுத்துக் கொண்டோம்.