அதெல்லாம் மாற மாட்டோம், அப்படியே இருப்போம்!

இன்னிக்கு வேறே யாருமே கிடைக்கலை, இன்னிக்கு என்ன? கொஞ்ச நாளாவே இப்படித்தான் இருக்கா? அதனாலே என்னோட மறுபாதியைத் தான் ஒரு வழி பண்ணலாம்னு இந்தப் பதிவு! நிச்சயமாய் அவர் படிக்க மாட்டார்ங்கிற தைரியம் தான்! அமெரிக்கா வந்ததிலே இருந்து கிழக்கும், மேற்குமா இருக்கிற , எப்போதும், என்னை ஒரு "அசடு" என்று நம்பிக்கொண்டிருக்கும் என்னோட மறுபாதிக்குப் பொழுதே போகவில்லை. மெம்பிஸில் இருந்த வரைக்கும், காலை எழுந்ததும் தோட்டம், மாலையில் பிறகு தோட்டம்னு போய்த் தோட்டக்கலையில் அக்கம்பக்கத்தில் உள்ளவர்களை மிரட்டிக் கொண்டிருந்தார். மிச்ச நேரம் என்ன செய்யறது? அங்கே தமிழ்ப்புத்தகத்துக்கும் வழி இல்லை. விஜய் டி.வியின் மறு ஒளிபரப்பையே எத்தனை நேரம் பார்க்கிறது? அங்கே தான் நான் கை கொடுத்தேன்! கணவனுக்கு உதவிய காரிகை என்ற பெயரும் பெற்றேன். எப்படிங்கிறீங்களா, கீழே படிக்கவும்.

இந்த அமெரிக்காவில் அது அபார்ட்மென்ட் வீடானாலும் சரி, தனி வீடானாலும் சரி, சமையல் அறையில் எல்லாம் "கிட்சன் காபினெட்" என்று சொல்லப் படும் முறையில் உள்ள தனித்தனியான சிறு சிறு அலமாரிகள்தான். அதில் நம்ம ஊர் அரிசிப்பானை எல்லாம் வைக்கவே முடியாது. ஒரு அடி, ஒரு அடி உயரத்தில் 3 தட்டுக்கள் போட்டு மின் அடுப்புக்கு இரு பக்கமும், இரு அலமாரியும், மின் அடுப்புக்கு மேலே உள்ள இடத்தில், மைக்ரோவேவ் அடுப்பும், அதுக்கு மேலே சிம்னியும், அதுக்கும் மேலே இன்னொரு தட்டே இல்லாத அலமாரியும் இருக்கும். கவுன்டர் என்று பொதுவாக அழைக்கப் படும் மேடை மின் அடுப்பைச் சுற்றி இருக்கும். அங்கங்கே மின் இணைப்புக்கள் இருக்கும். இந்த மின் இணைப்புக்களில் மிக்ஸி, ப்ரெட் டோஸ்டர், ரைஸ் குக்கர், காஃபி மேக்கர் போன்றவை வைத்து இடம் மீதி இருந்தால் உங்கள் அதிர்ஷ்டம். கிரைண்டரை வைக்கணும்னா எதையாவது எடுத்து வச்சுட்டுத் தான் வைக்கணும். அப்புறம், அது பட்டர் ஃப்ளைனால் வாரி அடிச்சுக் கார்பெட் எல்லாம் வீணாகிறது தனிக் கதை! அது அப்புறமா! இந்தக் கவுன்டரின் பக்கம் சுவர் என்று ஒன்று இருந்தால் ஒரு அலமாரி அதிகமாய் உங்களுக்குக் கிடைக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. சில இடங்களில் கவுன்டர் பாதி திறந்து டைனிங் டேபிள் போடும் இடத்தை நோக்கியோ அல்லது, லிவிங் ரூமைப் பாதி தடுத்துக் கொண்டோ இருக்கும். அந்த இடத்தில் என்னத்தை சாமான்கள் வைத்து என்னத்தை சமைக்கிறது? நமக்கா உப்பில் இருந்து, புளிவரை கிலோ, கிலோவாக வாங்கிப் பழக்கம். இங்கே கிடப்பது என்னவோ 225கிராம் பாக்கெட்டுகளில் புளி, சரி தொலையுதுன்னு ஒரு 5,6 பாக்கெட்டுகள் வாங்கலாம். ஆனால் கடுகு பாருங்க ஒரு கிலோவுக்குக் குறைஞ்சு கிடைக்காது! அது மாதிரியே ஏலக்காய், முந்திரிப்பருப்பு எல்லாம் குறைந்த பட்சமா ஒரு கிலோ வாங்கியே தீரணும்.. விசித்திரமான பாக்கிங் இங்கே! சுக்குப் போட்டு வெந்நீர் குடிக்கணும்னு சுக்குக் கேட்டால் என்னோட ஜென்மம் தீர்ந்து பரம்பரைக்கும் கூட வரும்படி சுக்குக் கொடுத்திருக்காங்க! என்னத்தைச் சொல்றது? அப்புறம், அரிசி, பருப்பு, இத்யாதி, இத்யாதி!

எங்கே வைக்கிறது? அதிர்ஷ்டம் இருந்தால் "பான்ட்ரி" எனப்படும் அலமாரி ஒன்று கூடுதலாய் அபார்ட்மென்டில் இருக்கும், தனி வீடுகளில் இவை கண்டிப்பாய் உண்டு, சமையல் அறையிலேயே. கொஞ்சம் அரிசி, பருப்பு வகைகளைக் கண்மறைவாக வைத்துக் கொள்ளலாம். என்ன கஷ்டம் என்றால் இந்த அலமாரிகள் எல்லாம் மூன்று தட்டு என்று சொன்னேன் அல்லவா? மூன்றாவது தட்டு 6 அடி உயரத்தில் இருக்கும். அங்கே என்ன சாமானை வைப்பது? எப்படி எடுப்பது? அதுவும் அடுப்புக்கு மேலே இருக்கும் அலமாரியில் சிலசமயம் முக்கியமான பாத்திரமோ, மளிகைப் பொருளோ இருந்தால் எம்பி, எம்பிக் குதிக்க வேண்டியது தான். அப்புறம் நானாக மனம் நொந்து போய், "சீச்சீ, இந்தப் பழம் புளிக்கும்"னு விட்டுட வேண்டி வரும். இதை எல்லாம் முன்கூட்டியே யோசித்து என்னோட அப்பா! (எவ்வளவு பெரிய தீர்க்க தரிசி அவர்?) எனக்கு 6 அடி உயரத்தில் மாப்பிள்ளை பார்த்துக் கல்யாணம் செய்து வைத்து விட்டார். இப்போ எவ்வளவு உபயோகமா இருக்கு என்பதோடு எவ்வளவு உபத்திரவம் (நறநறநற) என்பதும் நாளைக்குச் சொல்கிறேன்.