ஆசைக்கு அளவில்லை!

பொதுவா மொக்கைக்கே ஜாஸ்தி பின்னூட்டங்கள் வரும். அதிகப் பார்வையாளர்கள் இருப்பாங்க.  ஆனால் இன்னம்பூரார், சுபாஷிணி, நா. கண்ணன் குறித்த பதிவுக்கு இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு மிக மிக அதிகப் பார்வையாளர்கள் இருந்திருக்கின்றனர்.  எனக்கே  இது ஆச்சரியம் தான்.  ஆனால் நேற்றுப் போட்ட விவேகாநந்தரை யாரும் அதிகம் லக்ஷியம் செய்யவில்லை. :( போகட்டும்.  இன்னம்பூராருடன் ஆன சந்திப்புப் பதிவு தொடர்கிறது.  அது முடிஞ்சதும் தான் கோயில்கள் பத்தி எல்லாம் எழுதணும்.
*********************************************************************************

ஞாயிற்றுக் கிழமை அதிகாலையிலேயே கிளம்பும்படி வண்டியை வரச் சொல்லி இருந்தோம்.  ஆனால் கிளம்பும்முன்னர் திடீரென என் கணவருக்கு வயிற்றுக்கோளாறு வந்து பேதி ஆக ஆரம்பித்துவிட்டது.  அரை மணி நேரத்துக்குள்ளாக மூன்று முறை போயாச்சு.  என்ன செய்யறதுனு புரியலை.  பயணத்தை நிறுத்திடலாமானு எனக்குள் யோசனை.  ஆனால் அவரோ போயிடலாம், பார்த்துப்போம் என்கிறார்.  இதற்காகவென வாங்கி வைத்திருக்கும் மாத்திரையைத் தேடோ தேடுனு தேடினால் அவசரத்துக்கு அது கிடைக்கவில்லை.  மற்ற மாத்திரைகள் எல்லாம் ராத்திரியே எடுத்து வைச்சாச்சு. இது தேவைப்படும்னு யாருக்குத் தெரியும்! கையில் எடுத்துப் போக இட்லியும், தயிர்சாதமும் செய்ய நினைச்சிருந்தேன்.  இந்தக் களேபரத்தில் இட்லி மட்டும் ஒரு மாதிரியாகச் செய்து முடிச்சேன்.  சாதம் வைக்க நேரம் இருந்தாலும் புத்தி அதில் செல்லவில்லை. வண்டி கீழே வந்து காத்திருப்பதாக டிரைவர் தொலைபேசிச் சொல்லிவிட்டார்.

தைரியமாகப் போகலாம்னு கிளம்பிட்டார். சரினு அரை மனசாக நானும் கிளம்பினேன்.  இதுவே எனக்கு வந்திருந்தால் கிளம்பி இருக்க முடியுமா சந்தேகமே! வண்டியில் ஏறியும் உட்கார்ந்தாச்சு.  வயிற்றில் வலியும், கடபுடவென்ற களேபரமும் தவிர வேறெதுவும் இல்லைனு உறுதிமொழி கொடுத்தார். கொஞ்சம் மனம் சமாதானம் ஆனாலும் பூராவாக ஆகவில்லை.  கொண்டு போன இட்லியைச் சாப்பிடவும் மனம் இல்லை. ஒருவழியாகத் திருமயம் கோயிலுக்குப் போனோம்.  அங்கே அந்தக் கோயில் கோட்டைக்குக் கீழே மலை அடிவாரத்தில் இருக்கிறது. கோயிலுக்குள் சென்று தரிசனம் செய்து கொண்டு அருகில் உள்ள சிவன் கோயிலுக்கும் சென்றுவிட்டுத் திரும்ப வண்டிக்கு வந்தோம். கோயில் பற்றிய விபரங்கள் தனிப்பதிவாக வரும். வண்டியில் ஏறி உட்கார்ந்து அடுத்துத் திருக்கோஷ்டியூர் என டிரைவர் சொல்ல, நாங்களும் கிளம்பினோம்.  இதுவரை ஒன்றும் இல்லை;  பிழைத்தேன்.  ஆனால் சாப்பாடு சாப்பிட அவருக்கு பயம்.  ஆகவே இட்லி அப்படியே இருந்தது.

திருக்கோஷ்டியூரை முடித்துக் கொண்டு மேலே ராமாநுஜர் நாராயண நாமத்தை உலகுக்கு அறிவித்த இடம் செல்ல வேண்டுமென்றால் மேலே ஏறணும். அதுக்கு பயம்.  இன்னொரு சமயம் பார்த்துக்கலாம்னு வந்துட்டோம். ரங்க்ஸுக்குப் பசி ஜாஸ்தியாகவே அங்கே பிரசாதக் கடையில் லட்டு ஒன்று வாங்கிக் கொண்டோம்.  உடலில் சர்க்கரை குறைஞ்சிருக்கும்.  ஆகவே இது கொடுக்கலாம் என்று தைரியமாகவே வாங்கிக் கொண்டு அவருக்குப் பாதி கொடுத்துவிட்டு நானும் சாப்பிட்டேன்.  அடுத்துத்  திருப்பத்தூர். அங்கே யோக பைரவர் தரிசனம் முடிச்சுத் திரும்புகையில் பசி வரதாகச் சொல்ல, இட்லிப் பொட்டலத்தை எடுத்துச் சென்று இருவரும் சாப்பிட்டோம்.  மாத்திரைகளையும் எடுத்துக் கொண்டு சற்று நேரம் அங்கே உட்கார்ந்து பார்த்தோம். ஒண்ணும் பிரச்னை இல்லை.  மேலே தைரியமாகப் போகலாம்னு கிளம்பினோம். அடுத்து வைரவன் பட்டியும், பிள்ளையார்பட்டியும்.  அதன் பின்னர் காரைக்குடி தான்.  அங்கே பனிரண்டு மணிக்குள்ளாகப் போய்விடலாம்.  போய்க் கொஞ்சம் ஓய்வு எடுத்துக்கலாம்னு முடிவு பண்ணிட்டு இரண்டு கோயில்களையும் முடித்துக் கொண்டோம்.  வைரவன் பட்டியில் திருவிழாக் கூட்டம். ரேக்ளா பந்தயம் முடிஞ்சு மாடுகளும், சொந்தக்காரங்களும் பரிசுகள் வாங்கிக் கொண்டிருந்தாங்க.  மாடுகளைப் பார்க்கச் செல்க, பேசும் பொற்சித்தரமே பதிவுக்கு. :)

அப்புறமாப் பிள்ளையார் பட்டிக்குப் போய்ப் பிள்ளையாரைப் பார்த்து என்னனு கேட்டுட்டு அங்கிருந்து காரைக்குடி கிளம்பினோம்.  திரு காளை ராஜன் தெரிவித்த வழியில் சென்று பல்கலைக்கழக விருந்தினர் விடுதியை அடைந்தோம்.  அங்கே திரு காளை ராஜன் எங்களை எதிர்கொண்டு அழைத்துச் சென்று ஒரு அறையில் தங்க வைத்தார்.  சாப்பாடு சாப்பிடவும் அழைத்தார்.  நாங்கள் உள்ள நிலைமையைச் சொல்லி தயிர் சாதம் போதும்னு சொல்லிட்டோம்.  அதன்படி அவரும் மேலே நல்லவேளையாக வற்புறுத்தவில்லை.  தயிர்சாதம் சாப்பிட்டுவிட்டுப் படுத்திருந்தோம்.  திரு இன்னம்புரார் ஒன்றரை மணிக்கெல்லாம் வந்துவிட்டார்.  அவருடன் அவர் மகன், பேத்தி, மகள், மாப்பிள்ளை ஆகியோர் வந்திருந்தனர்.  அனைவரும் உணவு அருந்தச் சென்றனர்.  திரும்பி வந்ததும் இன்னம்பூராரைச் சந்தித்து ஆசிகள் வாங்கிக் கொண்டு, (அவருக்குச் சதாபிஷேஹம் என்பதால்) சற்று நேரம் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டுப் பின்னர் நாங்கள் கிளம்பி வந்துவிட்டோம். வரும் வழியில் வயிறு தொந்திரவு இல்லை என்பதாலோ என்னமோ ரங்க்ஸுக்குக் கோகர்ணம் போகணும்னு ஆசை வர, டிரைவரும் வழி விசாரித்துக் கொண்டு கோகர்ணம் கோயிலுக்குக் கொண்டு விட்டார். அங்கேயும் போய்ப் பார்த்துவிட்டு மேலே எல்லாம் ஏறவே முடியலை.  ரொம்பக் களைச்சிருந்தோம். ஒருபக்க மாடி பார்த்துட்டு மறுபக்க மாடியின் பைரவர், துர்கை ஆகியோருக்கு இங்கிருந்தே ஹெலோ சொல்லிட்டுக் கீழே இறங்கினோம்.  இத்தனைக்கும் பெரிய மலையெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை. மலையைக் குடைந்து கட்டிய கோயில். அதிலேயே பாறையின் மேலே ஏற வேண்டி இருக்கு. :) காலை திருமயத்திலும் இப்படித் தான் கோட்டைக்கு மேலே போக நினைச்சால் நல்ல வெயில் வந்துவிட்டதோடு இப்போ இங்கே ஏறினால் பின்னர் மற்றக் கோயில்கள் பார்க்கையில் சரியாப் பார்க்க முடியாது  களைப்பாக இருக்கும் என்று தோன்றியது.  மேலும் ரங்க்ஸின் உடல்நிலையையும், உ.பி.கோயில் மலை ஏற்றம்  அனுபவத்தையும் யோசித்துக் கொண்டு வேறு வழியில்லாமல் மலை ஏறுவதைத் தவிர்த்தோம்.

விருந்தினர் யாரானும் வரச்சே கட்டாயமாய் இந்தக் கோயிலுக்கு மட்டும் ஒருநாள்  ஒதுக்கிப்போய்ப் பார்க்கணும்.  இப்படி எத்தனையோ ஆசைகள்!  நிறைவேறுதா, தெரியலை! :)))