நாடெங்குமே செழிக்க! நன்மையெல்லாம் சிறக்க, நடந்தாய் வாழி காவிரி!

ஆடிப் பெருக்கன்னிக்கே இன்னும் கீழே போய்ப் படம் எடுத்திருக்கணும் போல! :)) அந்தப் படிகளையும் தாண்டித் தண்ணீர் வந்துட்டதாலே அம்மா மண்டபத்தை ஞாயிற்றுக்கிழமையிலே இருந்து மூடிட்டாங்க.  அதை ஒட்டிய கரைகளையும் காவல் துறை பாதுகாப்பில் வைச்சிருக்காங்க.  இன்னிக்கு ஆடி அமாவாசைக்குத் திறப்பாங்கன்னா ம்ஹ்ஹும், நோ, நோ சொல்லிட்டாங்க.  எல்லாரும் தெருவிலே உட்கார்ந்து பித்ருக்கடன்களைச் செய்தனர். அதைப் படம் எடுக்கக் கூடாதுனு கீழேயே போகலை. :)))))  ஆனால் இன்னிக்குக் காலம்பர மொட்டை மாடியிலே இருந்து சில படங்கள் எடுத்தேன்.  கொள்ளிடமும் நிரம்பி இருக்கு.  கொள்ளிடக் கரைக்கும் போகணும்.  அங்கேயானும் கொஞ்சம் கிட்ட இருந்து எடுக்க முடியுதானு பார்க்கலாம்.  இப்போ இன்னிக்கு எடுத்த படங்கள் கீழே பகிர்ந்துக்கறேன்.

1. கீழே காணும் படம் கொஞ்சம் தென்மேற்குப் பகுதியில் எடுத்தது. அக்கரையில் தெரிவது சிந்தாமணிப் பகுதி.

வெகு காலமாகப் பிறந்த வீட்டிலேயே இருந்த பெண் தன் கணவனைக் காணத் துடிப்புடனும், ஆவலுடனும் வருவது போல் வருகிறாள் காவிரி.  வர வழியெங்கும் அவளுக்குப் பல்வேறு விதமான அலங்காரங்கள். ஆபரணங்கள், மலர் மாலைகளைச் சூட்டுகின்றனர்.  மலர் தூவி வரவேற்பு.  கிட்டத்தட்டப் பத்து ஆண்டுகளாகக் காணாத தன் புகுந்த வீட்டின் நிலைமை எப்படி இருக்குனு பார்க்க வேண்டி கொஞ்சம் இடம் கிடைச்சால் போதும்னு உள்ளே நுழைகிறாள் காவிரி. 

இது கொஞ்சம் தெற்கே.  கொஞ்சம் தள்ளி வந்தால் உ.பி.கோவில் வரும்.  ஆனால் காவிரி மறைக்கும். ஆகவே உ.பி.யும் தெரியணும், காவிரியும் தெரியணும்னா கீழே போய்க் காவிரிக்கரையிலோ அல்லது பாலத்திலோ போய்த் தான் எடுக்கணும்.  நேரம் கிடைக்கையில் எடுக்கிறேன். 

காவிரிக்குத் தான் வழியில் எத்தனை கரங்கள் முளைக்கின்றன.  அவள் ஆசை அடங்கவில்லை.  தான் இல்லை எனினும் தன் நெஞ்சத்து ஈரம் கொஞ்சமானும் மிச்சம் இருந்ததால் இங்கே இன்னும் பசுமை குடி கொண்டிருப்பதைப் பார்த்துப் பார்த்து சந்தோஷம் தாங்கவில்லை அவளுக்கு.  எல்லாக் கரங்களையும் நீட்ட வேண்டும் போல இருக்கு.  ஆனால் நடுவில் கல்லணை குறுக்கிட்டது.  அந்தத் தடையை ஞாயிறன்று நீக்கிவிட்டார்கள்.  கல்லணையிலிருந்தும் தன் அனைத்துக்கரங்களையும் நீட்டிக் கொண்டு சமுத்திர ராஜனைக் காணும் ஆவலோடு ஓடுகிறாள் காவிரி.

இது முற்றிலும் மேற்கே.  இன்னும் தள்ளிப்பார்த்தால் வடமேற்கிலிருந்து காவிரி வளைந்து, நெளிந்து, ஒசிந்து, ஒல்கி வருவது  பல நாட்கள் கழிந்த பின்னர் முதன் முதல் கணவனைக் காண வரும் பெண்ணின் நாணத்தை நினைவூட்டும்.  வான் பொய்ப்பினும் தான் பொய்யாக் காவிரி என்ற தன் பெயர் இங்கே தமிழ்நாட்டில் பொய்த்துப் பழங்கதையாய்ப்போனதை நினைத்து வெட்கத்திலும் அப்படி வருகிறாள் என எடுத்துக்கொள்ளலாம்.  இங்கே அப்படித் தான் எடுத்துக்க வேண்டி இருக்கு.

இதுவும் மேற்குப் பக்கம் தான்.

பார்த்தாள் காவிரி.  இந்த மனிதர்களின் பிடியில் அகப்பட்டுக் கொண்டு கங்கை, யமுனை மட்டுமல்ல, நானும் இப்படிச் சிரிப்பாய்ச் சிரிக்கிறேனே எனக் கோபம் வந்துவிட்டது.  அதான் இந்த வருஷம் விட்டேனா பார், என்னையா தடுக்கிறாய்? எனக் காளியின் ஆவேசத்தோடு சீறிப் பாய்கிறாள்.  அவள் சீற்றம் கொண்டாலும் அதன் மூலம் அனைவரையும் வாழத்தானே வைக்கிறாள்!  தன்னைக் கட்டுப்படுத்திய மனிதரிடம் தான் அவள் சீற்றமெல்லாம்.