தில்லானா மோகனாம்பாள்!

அதிசயமா ஜிவாஜி படத்தைப் பார்த்தேன்.    வழக்கம் போலப் பாதியிலிருந்து தான் பார்க்க முடிந்தது.  அறுபதுகளின் கடைசியில்(?) வந்த இந்தப் படத்தை முதல் முதல் பார்க்கச் சென்றபோது வீட்டில் ஏதோ பிரச்னை. எனக்கு அப்போக் கல்யாணம் ஆகலை. அண்ணா லீவில் எதுக்கோ வந்திருந்தார். நாங்க குடியிருந்த வீட்டில் இருந்தவங்க எல்லாம்  இரண்டு தரம், மூன்று தரம் பார்த்துட்டு வந்தாங்க. :))) பொதுவாகவே படம் பார்ப்பது குறைவு தான்;  அதிலும் அப்பாவுக்கு மனசு இருந்தால் தான் அனுப்பி வைப்பார்.  இல்லைனா இலவசமா பாஸ் வந்தால் கூட வேறு யாருக்கானும் கொடுத்துடுவார்.  ஆகவே பெரிசா ஆசை எல்லாம் இல்லை படத்தைப் பார்க்கணும்னு எல்லாம் நினைக்கலை.


ஆனாலும் போனால் படத்தை முழுசாப் பார்க்கணும்னு என்னோட விருப்பமா இருக்கும்.  அன்னிக்கு என்னமோ கிளம்பறச்சேயே தாமதம் ஆகி விட்டது.  அப்பா ஏற்கெனவே இந்தப் படத்தைப் பார்த்துட்டதாலே, எங்களை மட்டும் அனுப்பி வைச்சார். படம் வேறே தியேட்டரை விட்டுப்போயிட்டு இன்னொரு புதுப்படம் ரிலீசாக இருந்தது.  ஆகவே தியேட்டரில் இந்தப் படத்தை நூறாவதுக் முறையாகப் பார்க்க வந்தவங்க கூட்டம் வேறே. எங்களுக்கு சென்ட்ரல் சினிமாவில் பால்கனியில் சீட் கிடைச்சிருந்தது. அங்கிருந்து தெரியும் சின்னச் சதுர ஓட்டை வழியாகவே படத்தைப் பார்க்கணும்.


சும்மாவே அது வழியாப் பார்க்கிறது சிரமம்.  இதிலே முன் சீட்டில் எங்களை எல்லாம் விட உயரமாக, குண்டாக நான்கு பேர் ஆக்கிரமித்துக்கொள்ள அவங்க முதுகை மட்டும் நல்லாப் பார்க்க முடிஞ்சது.  வசனங்கள் காதில் விழுந்தன. ஏற்கெனவே இந்தப் படத்தைப் பார்த்திருந்த என் பெரியப்பா பெண் வசனங்களையும், அடுத்தடுத்த காட்சிகளையும் அவளே கிட்ட இருந்து எடிட் பண்ணின மாதிரி சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். இந்தக் கதையை நூறுதரம் படிச்சிருந்த எனக்கோ கதைப்படி படம் இல்லாதது பெரிய ஏமாற்றம்.


அது எப்படி அம்மாதிரி எடுக்க முடியும்? இந்த அளவுக்காவது எடுத்திருக்காங்களேனு எல்லோரும் சொல்ல என்னால் அதை ஒப்புக்க முடியலை.  சிவாஜிக்குத் தனி நாயனம் கொடுக்காமல் ஏவிஎம் ராஜனைக் கூடப் போட்டு இரட்டை நாயனமாப் போட்டதையே என்னால் ஒத்துக்க முடியலை.  என்றாலும் பாடல்கள் இனிமை.  படமாக்கப்பட்டிருந்த விதம் அருமை.  காட்சி அமைப்புகள் அருமை.  நாகேஷும், மனோரமாவும் பின்னி எடுத்துட்டாங்க.  மனோரமா "ரோசா ராணி" என்னும் சர்க்கஸ்காரியாக வரும் காட்சிகளில் நடிப்பில் சிவாஜியை மிஞ்சி (அதாவது இயல்பான நடிப்பாக இருக்கும்னு அர்த்தம்) இருப்பார்.


என்றாலும் படம் மனதில் என்னமோ நிக்கலை. அதற்கப்புறமாப் பல வருடங்கள் கழித்து, நானும் கல்யாணம் ஆகிப் போய் அங்கே இங்கே சுத்திவிட்டு வீடு கட்டி கிரஹப்ரவேசம் செய்த சில மாதங்களில் சென்னைத் தொலைக்காட்சியில் ஏதோ பண்டிகைக்குச் சிறப்புத் திரைப்படமாக இதைப் போட அன்னிக்குத் தான் உட்கார்ந்து முழுசும் பார்த்தேன். கதையின் ஜீவனைக் குலைக்கவில்லை.  ஆனாலும் கடைசிக் காட்சி ரொம்பவே நாடகத் தனம்.  கதையில் வேறு விதமாக வரும். சினிமாவில் அப்படிக் காட்ட மாட்டாங்க போல.  கத்திக்குத்து பட்டதும் சிக்கலார் துடிக்கும் காட்சியில் ஜிவாஜி நடிப்பு ரொம்பவே ஓவர்னு தோணிச்சு. :(  அதைப் போலவே திருவாரூர்க் கோயிலில் போட்டியைத் தடுக்க வந்த நாகேஷ் மக்கள் எதிர்ப்பில் திரும்பிப் போகையில் வேணும்னே ஒவ்வொருத்தர் காலிலேயும் விழறாப்போல் போயிட்டுக் கடைசியில் வெளியேறுவார்.  அதுவும் தேவை இல்லை.  ஏனெனில் அது யதார்த்தமாகத் தெரியாமல் நாகேஷ் வேண்டுமென்றே செய்கிறார் என்பது நமக்குப் புரிகிறது. :(


மூலக் கதையில் சிக்கலாருக்கும், மோகனாவுக்கும் குழந்தை பிறக்கும். அந்தக் குழந்தையைக் கையில் எடுத்தவண்ணம் மோகனாவின் தாய் சிரித்துக் கொண்டிருப்பதைப் போல கோபுலு வரைந்திருக்கும் சித்திரத்தின் அழகுக்கு ஈடு, இணை இந்தப் படத்தில் இல்லை.  அது இன்னும் மனதில் இருக்கிறாப்போல் படம்?????????? என் கருத்துக்கு மாறுபட்டவர்கள் பலர் இருப்பாங்க தான்.  ஆனாலும் ஒரு கதையைப் படமாக்குவதில் பெரும்பாலான இயக்குநர்கள்  தமிழில் கோட்டை விடுகிறார்கள் என்பதே எனக்கு வருத்தம்.  ஆனாலும் சீரிய முயற்சி என்பதில் சந்தேகம் இல்லை.  பல அருமையான கதைகளும் படமாக்கும் முயற்சியில் சீர்குலைக்கப்பட்டிருக்க இதில் கதையின் மையக்கருவைக் கெடுக்காமல் எடுத்ததற்காகவே இயக்குநரையும், தயாரிப்பாளரையும் பாராட்டியாக வேண்டும்.