பயணங்கள் முடிவதில்லை! 2

சென்ற வருடமே ராமேஸ்வரம் போயிருக்க வேண்டியது.  ஆனால் பையருக்கும் மருமகளுக்கும் உடல்நலம் சரியில்லாமல் இருந்ததால் போக முடியவில்லை.  அதுக்கப்புறமாத் தனியாகப் போக முடியவில்லை.  இந்த வருடம் எப்படியும் போயிடலாம்னு முடிவு செய்திருந்தோம்.   பையர் வரும் தேதியை வைத்து முன் கூட்டியே ரயிலில் பயணச்சீட்டு முன்பதிவு செய்வதெல்லாம் இயலாத ஒன்று.  ஆகவே வந்ததும் முடிவு செய்து கொள்ளலாம் என்று இருந்தோம்.  அவர்கள் வந்ததும் கிளம்பத் தேதி முடிவு செய்தனர்.

அன்று டிசம்பர் 27 சனிக்கிழமை. சனிக்கிழமை காலை கிளம்பி முதலில் தேவிப் பட்டினம் முடித்துக் கொண்டு பின்னர் ராமேஸ்வரம் போய் அங்கே தனுஷ்கோடியைப் பார்த்துவிட்டுப் பின்னர் மாலை ராமேஸ்வரம் கோயிலில் தரிசனம் என்று திட்டம்.  ராமேஸ்வரத்தில் தங்கும் இடத்திற்கு புதன்கிழமையிலிருந்து முயன்று பார்த்தும் கிடைக்கவில்லை.  ராமநாதபுரத்திலும் கிடைக்கவில்லை.  ஆகையால் கிளம்பிச் செல்வது என்றும் நேரில் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்றும் முடிவு செய்யப்பட்டது.

வார இறுதிநாட்களில் கிளம்புவதற்கு எனக்கு சம்மதம் இல்லை என்றாலும் கூட்டம் இருக்கும் என நான் சொல்வதை அனைவரும் ஏற்கவில்லை.  சமாளிக்கலாம் என்று சொல்லி விட்டார்கள். சனியன்று காலை ஐந்தரைக்குக் கிளம்ப வேண்டும்.  ஐந்து மணிக்கு வண்டி ஓட்டுநருக்குத் தொலைபேசினால் இதோ வரேன் என்று சொன்னார்.  ஆனால் ஐந்தேமுக்காலுக்குத் தான் வந்தார்.  கேட்டால் எங்களால் ஐந்தரைக்குக் கிளம்ப முடியாது என நினைத்தாராம்.  நாங்கதான் ஐந்தரைனு சொன்னால் நாலரைக்கே தயாராகிடுவோம்னு அவருக்குத் தெரியலை.

வழியில் காரைக்குடியில் ஒரு ஓட்டலில் காலை ஆகாரத்தை முடித்துக் கொண்டோம்.  தனுஷ்கோடி போகலாமா வேண்டாமா என ஒரு வாத, விவாதம் நடந்து பின்னர் பெரும்பான்மை போக முடிவு செய்ததால் ரங்க்ஸின் தீவிர எதிர்ப்பையும் மீறி தனுஷ்கோடி போக முடிவு செய்யப்பட்டது.  காலை பத்தரை மணிக்கெல்லாம் தேவிப் பட்டினம் வந்து விட்டது.  தேவிப் பட்டினத்தில் நவபாஷாணம் என அழைக்கப்படும் நவகிரஹப் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டிருக்கும் இடத்திற்கு நேரே சென்றோம்.  அங்குள்ள கோயிலுக்குச் சென்றால் நேரம் ஆகிவிடும் என்பதால் செல்லவில்லை.  நாங்கள் இருவரும் ஏற்கெனவே பார்த்திருக்கோம்.  அங்கே ஒரு பகல் தங்கி இருந்தோம்.

அப்போது அதாவது சுமார் பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்னர் இவ்வளவு கூட்டமோ, ஆர்ப்பாட்டங்களோ இல்லை.  கடலில் ஒன்பது கற்கள் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டிருக்கும்.  கடல் அலைகள் சின்னச் சின்னதாக அவ்வப்போது வந்து போகும்.  சுற்றிலும் தடுப்புகள் ஏதும் இல்லை.  நாம் பாட்டுக்குச் சென்று கடலில் இறங்கிக் கொஞ்ச தூரம் போய் நவபாஷாணங்களையும் அருகே சென்று பார்த்துவிட்டுத் திரும்ப வரலாம்.  அப்போது கரையில் இருந்து கொஞ்சம் தூரம் இருந்தது.

அதன் பின்னர் இரண்டாம் முறை பார்த்தபோது சின்னத் தடுப்பு மட்டும் இருந்தது.  கடல் உள் வாங்கி உள் வாங்கி நவ பாஷாணங்கள் கரைக்கு அருகே வந்திருந்தன.  கொஞ்சம் பிரபலம் ஆகத் தொடங்கிய நேரம் அது.  மக்கள் ஆங்காங்கே தங்கள் கிரஹ தோஷம் நீங்க வேண்டி விட்டுச் சென்ற துணிகள் கடலில் மிதந்து கொண்டிருந்தன.  இருந்தாலும் நவகிரஹக் கற்கள் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டிருந்த இடத்தைச் சுற்றி வர முடிந்தது.  அதன் பின்னர் வருடங்கள் ஓடிப் பதினைந்து வருடங்களுக்கும் மேல் ஆகிவிட்டன.

இப்போது அங்கே கட்டிடமே வந்திருக்கிறது.  ஒரு சில நவகிரஹக் கற்களே காண முடிகின்றன.  கடல் நீரைத் தேக்கி வைத்துச் சுற்றிலும் பெரிய அளவில் தடுப்புக் கட்டி இருப்பதால்  சாக்கடை நீர் போல் காட்சி அளிப்பதோடு உள்ளே செல்வதும் கொஞ்சம் இல்லை;  ரொம்பவே கடினமாக இருக்கிறது.  அப்படியும் சிலர் உள்ளே சென்றனர். அங்கே நவகிரஹ தோஷம் போக்குவதாகக் கூறிக் கொண்டு ஒரு புரோகிதர் வேறு காணப்பட்டார்.  முதல் இருமுறைகளில் எவரும் இருந்ததில்லை.  இப்போது எல்லாமும் வியாபாரம் ஆகிவிட்டதே! ஆகவே சூடு பிடித்திருந்தது. :(