அந்த நாளும் வந்திடாதோ !! 1

மழைக்காலம் முடியப் போகிறது. மழை வெளுத்து வாங்கி இருக்கிறது. தென் மாவட்டங்கள் குறிப்பாய் விழுப்புரம், கடலூர், தஞ்சை, நாகை மாவட்டங்களில் அதிக பாதிப்பு. வெள்ளம் வீடுகளில் புகுந்து ஏழை மக்கள் அவதி, சாதாரணமாய் இப்படித் தான் செய்திகள் வரும். ஆனால் இப்போல்லாம் வெள்ளம் ஏழை, பணக்காரர் என்ற பேதம் பார்க்கிறது இல்லை. எல்லார் வீடுகளுக்குள்ளேயும் நுழைந்து எல்லாரையும் ஒரு கை இல்லை எல்லாக் கையாலேயும் பார்த்துட்டுத் தான் போகிறது. போன வருஷம் வரைக்கும் எங்க வீட்டுக்குள்ளும் தண்ணீர். போன வருஷம் நிறைய வரலை என்றாலும் வாசல் வராந்தா வரை வந்துவிட்டது. இந்த வருஷம் நேற்றுக் கூட மயிரிழையில் உள்ளே வரட்டுமா வேண்டாமானு கேட்டுட்டு இருந்தது. மழை நின்னதோ பிழைச்சோம்.

இந்த நிலைமை எல்லா இடங்களிலும் காண்கிறோம். தொலைக்காட்சியில் ஆங்காங்கே விவசாயிகள் அழுகிய பயிர்களைக் காட்டி அழுகின்றனர். மழை என்ன திடீர்னு வந்ததா?? காலம் இல்லாத காலத்தில் வருகிறதா? இல்லாட்டி நம்ம தமிழ்நாட்டில் மழையே பெய்தது இல்லையா?? ஆங்காங்கே சாலைகளில் தண்ணீர் தேங்கி வாகனப்போக்குவரத்து ஸ்தம்பித்ததுனு சொல்லும்போது நாமும் ஸ்தம்பிச்சுத் தான் போறோம். வீடுகளில் தண்ணீர் புகுந்தது, சுரங்கப் பாதைகளில் தண்ணீர் புகுந்ததுனு சொல்லும்போதும் எரிச்சலாய்த் தான் இருக்கு! வயல்களில் தேங்கிய நீரெல்லாம் பாசன வாய்க்கால்கள் வழியாக ஓடவேண்டாமா?? சரி, ஆறுகளில் இந்த மழைக்காலத்தில் எப்படி வெள்ளப் பெருக்கு வருது?? அவ்வளவு மழையா பெய்யுது? மழை பெய்யும் அளவைப் பார்த்தால் வருஷா வருஷம் குறைச்சலாத் தான் இருக்கு. ஆனாலும் ஆறுகளில் நீர் கரையை உடைத்துக்கொண்டு வருகிறது. ஏரிகளில் நீர் கரையை உடைக்கிறது, அல்லது கலங்கல்கள் உடைக்கப் படுகின்றன. சில ஊர்களில் ஏரிக்கரையையே வெட்டி விடுகிறார்கள். இப்படித் தான் 2008-ம் வருஷம் அம்பத்தூர் ஏரியை இரவுக்கிரவே உடைத்துவிட்டு எங்கள் பகுதியில் தண்ணீர் புகாத வீடே இல்லைனு ஆகிவிட்டது. இதற்கெல்லாம் யார் காரணம்?? என்ன காரணம்?? நாம் தானே காரணம்?? ஆங்காங்கே ஏரிகளை ஆக்கிரமித்து, ஏரிக்கரைகளைச் சரிவாக்கி, சமதளமாக்கி, விளைநிலங்களை வீடுகளாக்கி, ஏரிப்பாசன வாய்க்கால்கள், ஆற்றுப்பாசன வாய்க்கால்களைத் தூர்வாராமல், ஆகாயத் தாமரையும், பார்த்தினீயமும் முளைக்கவிட்டுக் கொண்டு நிம்மதியாய் வீட்டில் இலவச அரிசியை இலவச எரிவாயு அடுப்பில் சமைச்சுச் சாப்பிட்டுட்டு, இலவசத் தொலைக்காட்சியில் மானாடி, மயிலாடிக்கொண்டு, டீலா நோ டீலானு கேட்டுட்டு இருப்போம். இதெல்லாம் அரசாங்கம் செய்ய வேண்டியதுனு சொல்லிட்டு, அரசாங்கம் எப்படிச் செய்யும்னு யோசிக்காமக் கையைக் கட்டிட்டு இருக்கலாம்.

பத்தாததுக்கு இந்த வருஷம், தமிழக அரசு , வெள்ள நிவாரண நிதியாக 5,000/- ரூபாய் கொடுக்கப் போறாங்களாம். அதோட பொங்கலுக்கு அரிசி, பருப்பு, வெல்லம், ஏலக்காய், மு.ப.(நெய் விட்டுட்டாங்க, அதையும் கொடுக்கக் கூடாதோ? :P), புடைவை,வேஷ்டி எல்லாம் இலவசம். நாம பாட்டுக்கு ஜாலியா 5,000 ரூபாயை வாங்கிக்கொண்டு, இலவசப் புடைவை, வேஷ்டியை வாங்கிக்கொண்டு இலவச அரிசியில் பொங்கல் கொண்டாடுவோம். ஏரி உடைச்சால் என்ன? ஆற்று வெள்ளம் ஊருக்குள்ளே புகுந்தால் என்ன?? பயிர், பச்சை அழுகினால் என்ன?? ஆடுமாடுகள் செத்தால் என்ன?? அதெல்லாம் அரசாங்கம் பார்த்துக்கும்.

ஏரியைத் தூர் வாரணுமா? அரசாங்கம் செய்யணும். ஆற்றில் வளர்ந்திருக்கும் ஆகாயத் தாமரைக்கொடிகளை அகற்றி ஆற்றை ஆழப்படுத்திக் கரைகளை உயர்த்தணுமா?? அரசாங்கம் செய்யணும். சாலைகள் மோசமான நிலையில் இருக்கா?? இருந்தால் என்ன போச்சு?? அரசாங்கம் எப்போவோ போட்டால் போடட்டும், இல்லாட்டியும் இந்தச் சாலைகளில் நடப்போமே! இலவச அரிசியை வாங்கிச் சமைத்துச் சாப்பிட்டுட்டு, இலவச டிவியில் மானாடுவோம், மயிலாடுவோம், டீலா, நோடீலா விளையாடுவோம், இன்னும் பணம் வரும், அதோட தொலைக்காட்சியில் நம்ம முகம் தெரியும், நாம் உணர்ச்சி வசப்பட்டு அழுவதை க்ளோசப்பில் வேறே காட்டுவாங்க. இந்த ஜன்மம் எடுத்ததுக்கு இந்த பலன் கூட இல்லைனா என்ன?? வேலைக்கு உணவு திட்டத்திலே அரிசி நிச்சயம், பணம் நிச்சயம், வேலை செய்யறோமா, செய்யலையானு யாரு கண்டுக்கப் போறாங்க?? ஏற்கெனவே கட்டுமான வேலைகளுக்கு பிஹார், ஜார்க்கண்ட், மேற்கு வங்கத்திலிருந்து ஆட்கள் வர ஆரம்பிச்சாச்சு. இன்னும் கொஞ்ச நாட்களிலே நம்ம விவசாய வேலைகளுக்கும் அவங்க வருவாங்க. நாம ஜாலியா இருப்போம்.

மனசே கொதிக்கிறது. நம் வாழ்க்கை முறையை, நம் விவசாயத்தை, நம் நம்பிக்கைகளைக் கெடுக்கவேண்டி உள்ளே வந்த ஆங்கிலேயர் முதலில் கெடுத்துக்குட்டிச்சுவராக்கியது, நம் குருகுலமுறைப் படிப்பையும், அடுத்து நம் விவசாய முறையையும். நம் நாட்டு விவசாய முறையில் கால்நடைகளின் முக்கியத்துவமும், அவற்றை நாம் தெய்வமாக வழிபடுவதையும் கவனித்த ராபர்ட் க்ளைவ் இந்தியாவின் முதுகெலும்பை உடைக்கவேண்டுமானால் கால்நடைகளை, முக்கியமாய் தெய்வமாய் வழிபடும் பசுக்களை வாழ்க்கையிலிருந்து நீக்கவேண்டும் என்று எண்ணினார். ஆகவே 1760-ம் வருஷம் முதல் பசுவதைக்கான இல்லத்தை ஏற்படுத்தி ஒருநாளைக்கு 30,000 பசுக்களைக் கொல்லவேண்டும் என்று திட்டமிட்டார். வங்காளத்தில் மனிதர்களின் எண்ணிக்கையைவிடப் பசுக்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாய் இருப்பதாய்த் தோன்றியது க்ளைவுக்கு. ஆகவே இந்தியாவை நிலைகுலைய வைக்கவேண்டுமென்றால், அதன் அழகான அருமையான பொருளாதாரத்தைச் சீரழிக்கவேண்டுமானால் பசுக்களைக் கொல்லவேண்டும் என்று அதை ஆரம்பித்து வைத்தார்.

ஆகவே இயற்கை உரங்களையே போட்டு பயிர் செய்த நம் மக்கள் செயற்கை ரசாயன உரங்களை நம்பி மண்ணில் போட்டு மண்ணின் வளத்தை இழந்துவிட்டார்கள். இப்போது என்ன செய்தாலும் எப்படிச் செய்தாலும் விவசாயத்தில் லாபமே காண முடிவதில்லை. மேல்நாடுகளில் எல்லாம் இப்போது இயற்கை உரங்களுக்கு மாறிவிட்டார்கள். ஆனால் நாம்?? உலகுக்கே உதாரணமாக இருந்த நாம்?? 1740-ம் வருஷம் ஆர்காட் மாவட்டத்தில் ஒரு ஏக்கர் நிலத்திலிருந்து 54 க்விண்டால் அரிசி வெறும் மாட்டுச் சாணத்தையும் இயற்கை உரத்தையுமே நம்பி விளைவிக்கப் பட்டது. ஆனால் பசுவதையை இந்தியாவில் ஆரம்பித்ததுமே மாட்டுச் சாணம் கிடைக்காமல், இயற்கை உரங்கள் கிடைக்காமல் யூரியாவையும், பாஸ்பேட்டையும் கேட்டுக்கொண்டு இங்கிலாந்தின் கதவைத் தட்ட ஆரம்பித்துவிட்டோம். ஆக, நம் விவசாயம் படுத்தது இப்படி என்றால் ஆறு, குளங்களோ?

தூர் வார ஆட்கள் இல்லாமல், கிராமத்தில் ஜனங்கள் இதெல்லாம் அரசாங்கம் தான் செய்யணும்கிற நினைப்புக்கு வந்து பல வருஷங்கள் ஆகின்றன. முன்பெல்லாம் அதாவது அறுபது வருடங்கள் முன்னால் கூட என் கணவர் சொல்லுகிறார்:
கிராமங்களில் பட்டாமணியம், கிராமக் கணக்குப் பிள்ளைனு பரம்பரையா வரவங்களுக்கு எந்த இடங்களில் எந்தக் குளம் எப்போ தூர் வாரணும், யாரோட வயலில் தண்ணீர்ப் பாசன வாய்க்கால் அடைச்சிருக்கு, எந்தக் குளம் ஆடு, மாடுகள், வண்டிகள் கழுவப் பயன்படுத்தணும்,எந்தக் குளம் குடிநீர்க்குளம், கிணறுகள், மற்றும் வயல்கள் யார், யாரோடது எல்லைகள் எது? சாலைகளை எப்போப் போடணும், எப்படிப் போடணும், ஆட்களுக்கு என்ன செய்யறதுனு அந்த அந்த ஊர் ஆட்களை வைத்தே ஒரு வீட்டுக்கு ஓரு ஆள்னு பொது வேலைக்கு வந்து எந்தவிதமான தொந்திரவுகளும் இல்லாமல், கவலையே இல்லாமல் எல்லாம் செய்துட்டு இருந்திருக்காங்க.

குளங்களுக்குக் காவலுக்கு ஆட்கள் போட்டிருப்பாங்களாம். பொது மேய்ச்சல் நிலங்களில் ஆள் உயரத்துக்குப் புற்கள் வளர்க்கப் படுமாம். குடிநீர்க்குளத்தில் மறந்து கூட யாரும் கை,கால் கழுவுவதோ, குளிப்பதோ இல்லாமல் பார்த்துப்பாங்களாம். அப்படி யாரானும் தவறிச் செய்துட்டால் உடனேயே காவலாளியின் கடுமையான கண்டிப்புக் கிடைக்குமாம். இதை எல்லாம் நினைச்சுக் கூடப்பார்க்க முடியலை இப்போ. யார் வேண்டுமானாலும், எங்கே வேண்டுமானாலும், எப்படி வேண்டுமானாலும் எந்தக் குளத்தில் வேண்டுமானாலும் என்னவேண்டுமானாலும் செய்துக்கலாம்னு ஆயிட்டது. ஆனால் அதைக் கண்டிக்க முடியாது. கண்டிச்சால் போச்சு! கண்டிப்பவர்களுக்குத் தண்டனை கிடைக்கும். இதைப் பத்தி எழுதப் போனால் இன்னும் கடுமையா வார்த்தைகள் வருமோனு தோணுது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாச் சொல்றேன்.

தொடரும்!