சுமங்கலிப் பிரார்த்தனைக்கு நாள் பார்த்தாச்சு!

சுமங்கலிப் பிரார்த்தனைக்கு நாள் பார்த்தாச்சு.  அடுத்து இதுக்குப் புடைவை எடுக்க வேண்டும்.  இதற்கும் நாள் பார்த்துத் தான் எடுப்பார்கள்.  அநேகமாய்க் கல்யாண ஜவுளி எடுக்கும் நல்ல நாளிலேயே நல்ல நேரத்தில் சுமங்கலிப் பிரார்த்தனைப் புடைவயும் எடுத்து விடுவார்கள்.  பிராமணர்களில் ஒன்பது கஜம் புடைவை தான் எடுக்க வேண்டும். இதற்கு அரக்கு, மஞ்சள், பச்சை,சிவப்பு, மெஜந்தா, ரோஜா நிறம் போன்ற கறுப்புக் கலக்காத வண்ணங்களிலேயே எடுப்பார்கள். கூடவே ரவிக்கைத் துணி எடுத்தாலும், புடைவையோடு சேர்த்து ரவிக்கைத் துணியை நனைத்து வைப்பதில்லை. ரவிக்கைத் துணியைத் தனியாகத் தான் கொடுப்பார்கள். பொதுவாக வீட்டில் பிறந்த பெண்களில் வயது முதிர்ந்த சுமங்கலியான அத்தைக்குத் தான் இது போய்ச் சேரும்.  கல்யாணப் பிள்ளையின் அல்லது கல்யாணப் பெண்ணின் இந்த அத்தையைத் தவிர வேறு மூத்த சகோதரிகள் திருமணம் ஆகி இருந்தாலும் அவர்கள் மணையில் சுமங்கலிகளுள் ஒருவராக அழைக்கப்படுவார். புடைவைக்கு எதிரே போடும் இலையைத் தவிர்த்த முதலாம் இலையில் அத்தையை உட்கார வைப்பார்கள்.  இரண்டாம் இலையில் வயது வாரியாக வீட்டில் பிறந்த மற்றப் பெண்களை உட்கார வைப்பார்கள்.  வீட்டில் பெண்கள் இல்லை எனில் அக்கம்பக்கத்து வீடுகளில் உள்ள பெண்மணிகளை அழைப்பது உண்டு.  ஆனால் புடைவை கொடுப்பது வீட்டுப் பெண்ணுக்கே அநேகமாய் கொடுப்பார்கள்.  அப்படி இல்லாமல் சிலர் அந்நியப் பெண்ணுக்கு வாங்கிக் கொடுப்பதாய்ப் பிரார்த்தித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். அப்போது அந்நியப் பெண்ணுக்குக் கொடுக்கலாம்.

இதில் தஞ்சைப் பக்கம் ஒரே ஒரு புடைவை தான்.  புடைவை இலையும் ஒன்றே.  ஆனால் மதுரைப் பக்கம் இரண்டு இலை போடுவார்கள்.  அத்தைக்குப் புடைவை எடுத்திருக்கிற மாதிரி வீட்டில் பிறந்த அடுத்த தலைமுறைப் பெண்ணும் கல்யாணமாகி இருந்தால் அவளுக்கும் புடைவை எடுத்திருப்பார்கள்.  பெரியப்பா பெண், சித்தப்பா பெண் போன்றோருக்கும் வாங்கிக் கொடுக்கும் வழக்கம் உண்டு. கல்யாணம் ஆகாமல் இறந்த பெண்ணை நினைத்து ஆறு கஜம் புடைவையும், கன்யாக் குழந்தைக்குப் பாவாடை, சட்டையும் எடுப்பதும் உண்டு. திருநெல்வேலிக்காரர்கள் வீட்டில் பிறந்த பெண்களுக்குப் புடைவை வைத்துக் கொடுப்பதில்லை.  வீட்டின் மூத்த மாட்டுப் பெண்ணிற்கே அந்தப் புடைவை போய்ச் சேரும். 2, 3 மருமகள்கள் இருந்தால் அவர்களுக்கும் புடைவை வாங்கி நனைக்காமல் வழிபாட்டில் வைத்து எடுத்துக் கொள்வார்கள்.  புதிய மருமகள் கல்யாணம் ஆகி வந்திருந்தால் அவளுக்கு அந்தப் புடைவையைக் கொடுப்பதும் உண்டு. மேலும் திருநெல்வேலிக்காரர்களில் சிலர் பெண்ணின் கல்யாணம் என்றால் பெண் கல்யாணத்திற்கு முன்னாலும், பிள்ளையின் கல்யாணம் என்றால் மருமகள் வந்த பின்னரும் சுமங்கலிப் பிரார்த்தனை நடத்துவார்கள்.  மதுரை, தஞ்சைப் பக்கங்களில் இரண்டு கல்யாணங்களிலும் முன்னாடியே நடத்திவிடுவார்கள்.  தவிர்க்க முடியவில்லை எனில் தான் பின்னால் நடக்கும். அப்போது சுமங்கலிப் பிரார்த்தனைக்காக ஒரு ரூபாய்க் காசை முடிந்து வைப்பது வழக்கம்.

காலை எழுந்து குளித்துவிட்டு,  கால்படி அரிசி, ஒரு ரூபாய்க் காசு, ஒரு சின்ன உருண்டை வெல்லம், மட்டைத் தேங்காய் எல்லாம் பிள்ளையாருக்கு வைத்துவிட்டு, ஒரு வெள்ளைத் துணியை மஞ்சள் கலந்த நீரில் நனைத்துப் பிழிந்து சற்றே, உலர்த்தி அதில் ஒரு ரூபாய்க் காசை முடிந்து கட்டி அம்மன் படத்தருகே வைப்பார்கள்.  இது சுமங்கலிப் பிரார்த்தனை இன்னும் நடக்கவில்லை; நிறைவேற்ற வேண்டும் என்பதை நினைவு கூர வைக்கும்.  சுமங்கலிப் பிரார்த்தனையின் போது அந்தக் காசை எடுத்துபுடைவைக் கலத்தோடு வைப்பார்கள்.  பிள்ளையாருக்கு வைப்பது எதற்கு எனில் எந்தக் காரியம் செய்தாலும் முதல் வழிபாடு அவருக்கே என்பது தான். அரிசி, வெல்லம் வைக்காமல் வெறும் ஒரு ரூபாய்க் காசைப் பிள்ளையாரிடம் வைத்துவிட்டும் முடிந்து வைப்பது உண்டு. அவரவர் செளகரியம்.

நேற்றைய பதிவில் பாலக்காட்டுத் தமிழர்களிடையே சுமங்கலிப் பிரார்த்தனை அவ்வளவு வழக்கம் இல்லை என்று சொன்னதைத் திட்டவட்டமாக மறுக்கிறார் நண்பர் திரு எஸ்.நீலகண்டன்.  குமரி மாவட்டத்துக்காரரான இவர் பாலக்காட்டுத் தமிழர்கள் தஞ்சை, திருநெல்வேலி, கன்யாகுமரி மாவட்டங்களில் இருந்து இடம் பெயர்ந்தவர்கள் தான்.  ஆகவே அவர்களிலும் சுமங்கலிப் பிரார்த்தனை நிச்சயம் உண்டு என்றும் அவர் வீட்டிலேயே அவர் பாட்டி இருந்த காலத்தில் பூவாடைப் பொண்டுகள் எனப் பூவாடைப் பானை, "பாவுள்ளில்" வைத்திருந்ததாகவும் அதில் ஆறு பெண்களின் பெயர்கள் இருந்ததாகவும் குறிப்பிடுகிறார்.  அதை யாரும் சாதாரணமாகத் தொடக்கூடாது என்ற ஆசாரக் கட்டுப்பாடுகள் இருந்ததையும் நினைவு கூர்கிறார்.  அதிசயப்பொண்டுகள் பற்றியும் கேள்விப் பட்டிருப்பதாயும் நேரில் பார்த்ததாகவும் கூறுகிறார்.  மேலும் பொண்டுகள் இலையில் உட்கார்ந்து சாப்பிடுவதும் நான் ஏற்கெனவே இந்தப் பதிவில் கூறி இருப்பது போல் சில வீடுகளில் வீட்டுப் பெண்கள் தான் உட்காருவார்கள் எனவும் சில வீடுகளில் அது இல்லை என்பதையும் தெரிவிக்கிறார்.

புடைவை எடுத்தாச்சு. மற்றப் பெண்களுக்குக் கொடுக்க ரவிக்கைத்துணி, வளையல்கள், சீப்பு, கண்ணாடி, (முகம் பார்க்குமாறு இருத்தல் நலம்)மருதாணி, மஞ்சள் கிழங்கு அல்லது மஞ்சள் பொடி பாக்கெட்,குங்குமம், வெற்றிலை, பாக்கு, பழம், இயன்றால் தேங்காய் போன்றவற்றை வாங்கி வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.  முன்பெல்லாம் இதை ஓலைப் பெட்டியில் போட்டு வைத்திருப்பார்கள்.  ரவிக்கைத் துணியோடு ஓலைப்பெட்டியை வைத்துக் கொடுப்பார்கள்.  சிலர் முறத்தில் வைத்துக்கொடுப்பார்கள்.  இப்போதைய ப்ளாஸ்டிக் யுகத்தில் எல்லாம் ப்ளாஸ்டிக் தான். எல்லாம் தயாராக முன் கூட்டியே வாங்கி வைத்து இருக்கணும். அடுத்து எண்ணெய் கொடுப்பது.  சுமங்கலிகளை வீட்டுக்கு அழைத்து  சுமங்கலிப் பிரார்த்தனை அன்று காலை எண்ணெய் கொடுப்பதே வழக்கம். ஒரு சிலர் இப்போதெல்லாம் அவரவர் வீட்டிலேயே குளித்துவிட்டு வருவதாய்ச் சொல்வதால் வீடுகளுக்குச் சென்று எண்ணெய் கொடுப்பார்கள்.  எண்ணெய், சீயக்காய், மஞ்சள் தூள் கொடுப்பார்கள்.  எல்லாம் கொடுத்துவிட்டுக் குங்குமம் கொடுத்து அழைக்க வேண்டும். சுமங்கலிப் பிரார்த்தனை நடக்கும் வீட்டிலேயே இருந்தால் பெண்களை அமர வைத்து மஞ்சள், குங்குமம் கொடுத்து எண்ணெய் கொடுப்பார்கள்.ஆனால் அதற்கு முன்னால் செய்ய வேண்டியது ஒன்று இருக்கிறது.

இவ்வளவு தேவையா என்பவர்களுக்கு!  இந்தக் காலத்தில் யாருக்கும் தாம்பூலம் கொடுக்கையில் என்ன வைப்பது என்றே தெரியவில்லை.  மேலும் ப்ளாஸ்டிக் பொருட்களைத் தவிர்ப்பது நலம் என்பதற்காகவும் சொல்லி இருக்கேன்.  அதற்கு ஓலைப் பெட்டி கொடுக்கலாம். எவர்சில்வருக்குப் பித்தளை பரவாயில்லை. முன்பெல்லாம் எவர்சில்வரை இரும்போடு சேர்த்தி எனச் சொல்வார்கள்.  இப்போது ப்ளாஸ்டிக்கும், எவர்சில்வரும் தான்! அதோடு பலருக்கும் அவரவர் குடும்ப வழக்கம் தெரியறதில்லை. எந்த ஊரைச் சேர்ந்தவங்கனு தெரிஞ்சால் அந்த வழக்கத்தையும் பின்பற்றலாம். என்ன செய்யணும், எப்படிச் சமைக்கணும் என்றெல்லாம் பலரும் என்னிடம் கேட்டிருக்கின்றனர். எல்லாருக்காகவுமே இதைப் பதிவு செய்கிறேன்.